วิกฤตการศึกษามหาวิทยาลัยไทยสู่เป็นธุรกิจการศึกษา

ทว่าเเล้ว ปีการศึกษา ตั้งเเต่ 2560 เป็นต้นมา จำนวนนักศึกษา ในสถาบันต่างๆ มีจำนวนลดน้อยลง จากการเกิดน้อยลง ส่งผลให้โรงเรียนมีนักเรียนน้อย เเล้วผลก็เกิดมาที่มหาวิทยาลัยเช่นกัน ปัจจุบันไทยที่มหาวิทยาลัยมากมาย เเบ่งเป็น มหาวิทยาลัยของรัฐ เช่น มหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาวิทยาลัยการกีฬาเเห่งชาติ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล เป็นต้น มหาวิทยาลัยกำกับโดยรัฐบาล เช่น จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เป็นต้น รวมไปถึงมหาวิทยาลัยเอกชน เช่น มหาวิทยาลัยรังสิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ เป็นต้น ทั้งนี้บางจังหวัดก็มีมหาวิทยาลัยทับซ้อนกัน เช่น มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยการกีฬาเชียงใหม่ ยกตัวอย่าง คณะศึกษาศาสตร์(ครุศาสตร์) สาขาสุขศึกษาและพลศึกษา ก็เปิดร่วมกัน เป็นการเเย่งนักศึกษาในเขตเดียวกัน เป็นต้น ส่งผลให้มีความกระจายที่ทับซ้อน ถ้าหากมหาวิทยาลัยมีนักศึกษาเข้ามาเรียนน้อย ก็ได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐบาลน้อยเช่นกัน ส่งผลให้มหาวิทยาลัยขาดทุน ตามลำดับ ทั้งนี้ควรเเบ่งโซนรับผิดชอบไปเลย เช่น ศึกษาศาสตร์ สาขานี้ มหาวิทยาลัยนี้ เด่นด้านนี้ ก็ควรเน้นที่มหาวิทยาลัยนั้นๆ ไม่ใช่เปิดสอนทุกมหาวิทยาลัย เป็น ธุรกิจการศึกษาไปเเล้ว ตัวอย่างเช่น ไม่กี่ปีที่ผ่านมา มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ก็ได้เปิดสอน หลักครุศาสตร์ ทำให้ ทับซ้อน กับ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราชอีกด้วย หากมองจริงไปเเล้ว มหาวิทยาลัยต้องการนักศึกษาเข้าไปเรียนใก้มีจำนวนที่มากๆไว้ก่อนมากกว่าการผลิตบุคลากรที่มีคุณภาพจึงส่งผลให้ มหาวิทยาลัยเป็นธุรกิจการศึกษาไปเเล้วโดยปริยาย!!!