เครียดไม่รู้จะเรียนอะไร

เรียนทำอาหารหรือฝึกเองให้ชำนาญ ไม่ต้องเรียนมหาวิทยาลัยก็ได้ โดยเฉพาะอาหารเมนูสิ้นคิดและเมนูโด่งดังที่มีคนกินแน่ๆ เช่น ผัดกะเพรา ผัดไท ต้มยำกุ้ง ฯลฯ

จากนั้นไปทำงานเก็บเงินสักระยะ หรือถ้ามีทุนก็ลองตั้งร้านริมถนน ฯลฯ ลุยเลย ไม่อดตายรวยไว ถ้าทพอร่อยราคาไม่แพง

ครูกะบัญชีก็ตามตารางดีนะ ตารางสอน ต้องวางแผนการสอนก็คงตามหลักสูตรที่มีอยู่ พูดให้นักเรียนเข้าใจ ต้องพูดเยอะ ต้องยืนหน้าเด็กเยอะๆ บางโรงเรียนครูต้องทำนอกหน้าที่บ้างอย่างที่เป็นข่าวรึเปล่าไม่รู้ บัญชีต้องรอบคอบ ละเอียดมากที่สุดถึงจะเหมาะ ตัวเลขตองไม่ผิดพลาดแม้แต่สตางค์เดียว ไม่งั้นก็ควักจ่ายเอง ปีนึงต้องมีกลับดึกเพราะต้องปิดงบ แต่งานส่วนมากก็จะรูทีน ซ้ำๆ ถ้าไม่ง่วงไม่มึนก็ไม่น่าจะผิดหรอกเพราะทำบ่อยๆจะชินไปเอง การตลาดต้องไฟท์ติ้งเยอะมากเหมาะกะคนพลังเยอะ ชอบทำนู่นนี่เยอะๆ ความคิดสร้างสรรค์มากเพราะต้องหาวิธีให้ขายของดี ขายของได้ ถ้าชอบทำงานเงียบๆจะเหนื่อยหน่อย เกษตรคงต้องชอบต้นไม้มั้ง พืชพันธุ์ การขยายพันธุ์ ทุกอย่างเรื่องต้นไม้(อันนี้ไม่รู้นะ) ส่วนบริหาร..หัวไวจะดีมาก อืม..แบบว่าเล่ห์เหลี่ยมเยอะๆจะรุ่ง บางทีอาจต้องไปฟาดฟันกะพวกผู้บริหารชั่วๆน่ะ (มีนะ) ถ้าชอบบริหารสมองมาทางนี้จะรุ่ง แต่ต้องเก่งบริหาร มองภาพรวม เข้าหาคนได้ทุกรูปแบบ กลยุทธ์แพรวพราว เพราะลูกน้องมันก็มีทั้งคุมง่ายและยาก แต่อำนาจก็อยู่ในมือเรา แต่ก็ต้องมีความรู้มากพอถึงจะขึ้นไปตรงนั้นได้ ถ้าบ้างานหน่อยจะดีมาก เพราะว่าบางทีต้องดูหน้างาน ต้องช่วยลูกน้องแก้ปัญหาไรงี้ บางทีมันปฏิเสธงานนอกเวลาไม่ได้ ลืมเรื่องเวลาส่วนตัวมากมายไปได้เลย แต่บริษัทใหญ่ๆระบบดีกว่าก็อาจมีเวลามากกว่า ถ้าบริษัทนั้นไม่มีกิจกรรมอะไรหรือนัดพบปะเป็นพิเศษ เพราะบางทีก็ต้องสละเวลาตรงนี้เพื่อสร้างสัมพันธ์ ต้องคุมอารมณ์เก่ง คือบางคนก็ระเบิดลงแหละแต่ว่ามันต้องเจอคนหลากหลาย ต้องทำกิจกรรมหลากหลายเพราะต้องดูทั้งบริษัทน่ะ ต้องพูดต่อหน้าคนเยอะๆด้วยบางที เจ้าของไม่อยากทำก็อาจต้องไปทำแทน บริหารต้องพลิกแพลงเก่งอยู่ ยืดหยุ่นสูง พี่ว่าไม่ต้องกังวลมากหรอกนะว่าจะเลือกผิดเพราะชีวิตคนเรามันไม่มีถูกเป๊ะไปทุกอย่างหรอก มันต้องลองเรียนรู้และปรับเปลี่ยน ทุกอย่างปรับเปลี่ยนได้ ทำแล้วไม่เหมาะกับตัวเองแล้วเปลี่ยนสายงานก็เยอะแต่ต้องมีทักษาที่จะทำได้ ซึ่งหลายอย่างเรียนรู้ได้ บางอย่างต้องมีปริญญาหรือใบอนุญาตนู่นนี่มาการันตี มันต้องมีที่เราทำได้แหละ ลองค้นดูประกาศสมัครงานเล่นๆก็ได้จะได้มีไอเดีย ดูว่าเค่รับคุณสมบัติแบบไหน งานมีอะไรบ้างแต่ละบริษัท เล็ก ใหญ่ สวัสดิการไรงี้

เลือกที่ตัวเองชอบดีกว่า ถ้าไม่รู้ลองพักแล้วหาทางที่ตัวเองต้องการ

สมัยยุคผมมีเพื่อนๆหลายคนเป็นแบบน้องนะ

แต่พอเข้าไปได้ปีหนึ่งแล้วก็พอรู้ว่าตัวเองชอบอะไร จากนั้นก็ซิ่วเลย

ซิ่วกันขนาดที่ว่า คุยกันเล่นๆในรุ่นว่าคนที่ไม่ซิ่วต่างหากที่แปลก คือแซวๆกัน

บางครั้งชีวิตเรามันอยู่ในที่ๆมองเห้นได้ไม่กว้างมากพอทำให้เราไม่รู้ตัวเอง

พอไปที่ที่มันกว้างมากขึ้นแล้วก็พอรู้อะไรเยอะขึ้น และอาจเข้าใจตัวเองมากขึ้น

หรือแบบผมที่ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ เรียนวิทย์คอมก็ซิ่วเพราะไม่มีเวลา ต้องทำงานด้วเลยไปเรียนรัฐศาสตร์ เพราะมันเป็นคณะที่มีเวลาว่างมากที่สุด แต่พอจบมาก็ไม่ได้ทำงานด้านนั้นๆ แต่เป็นเชฟอาหารญี่ปุ่นจนตอนนี้ก็13ปีแล้ว

ที่อยากจะบอกคือ บางครั้งเราก็อาจจะต้องก้าวเท้าที่ไม่มั่นคง(ทางจิตใจ)ไปก่อนสักก้าว เพื่อวัดว่าจะเจอทางที่ใช่

อ่อ แต่งานเชฟก็ไม่ได้ชอบนะ ที่จริงเพิ่งมารู้ว่าชอบงานวาดภาพสัก 4-5ปีก่อนเอง 555

ลองเอาใบเกรดมาดูนะคะ วิชาที่เราๆด้คะแนนเยอะ น่าจะถนัดสุด ไม่ก็ลองไปขอคำปรึกษาจากอาจารย์แนะแนวดูค่ะ

ดูจากวิชาที่เรียนมา เรียนอะไรแล้วมีความสุขในตอนเรียน

ไปเรียนเชฟก็ดีนะ ทำอาหาร หลายคนทำแล้วเปิดร้านอาหาร รวยเยอะแยะ

เขียนนิยาย ถ้าเนื่อเรื่องดี มีโอกาสตีพิมพ์ได้เงินเยอะ

วาดรูปเก่งๆ บางคนไม่ต่อ ปตรี เป็นนักเขียนการ์ตุน ไปตีพิมพ์ขาย และทำหน้าที่ออกแบบภาพวาด ตามสินค้าต่างๆ เช่น ขวดน้ำชา ก็ไ้ด้เงินไม่น้อยนะ

ตกลงเอาให้แน่ว่า ไม่รู้จะเรียนอะไร หรือ ไม่รู้จะสอบเข้าอะไรได้

2 ประเด็นนี้ แก้ปัญหาไม่เหมือนกัน