มาดูบทสนทนาครูที่ปรึกษากับนักเรียน "ครูสอนมา 10 ปี!! และครูก็ไม่เคยมองใครผิด เธอไม่ฉลาดพอที่จะเรียนสายวิทย์ ย้ายสายเถอะ" ???

เราก็โดนเหมือนกัน สอบย่อยตอนม.4 ก็ไม่ค่อยดี ครูฟิสิกชอบบ่นบ่อยๆ 
แต่ครูไม่เคยพูดแบบนี้นะ หลังๆกลายเป็นให้กำลังใจด้วย
ส่วนตัวเราว่าแบบนี้ออกจะแรงไปหน่อย ถึงจะบอกว่าพูดตรงๆให้คิด ก็ยังว่าไม่เหมาะเลย ส่วนตัวเด็กเครียดอยู่แล้ว พอมาเจองี้อีก อารมณ์ประมาณทำไม ความพยายามเรามันยังไม่พอหรอ

คุณครูก็บอกเกินไปค่ะ ความจริงควรจะให้กำลังใจมากกว่าใช่บอกเเบบนั้น

บางทีที่เขาบอกแบบนี้เป็นเพราะห่วงเกรดด้วย

ถ้าสมมติเรียนต่อไปเกรดย่ำแย่มาก ๆ (สมมติต่ำกว่าสองขึ้นมา) เวลาสอบเข้ามหาลัยมันจะมีปัญหาเอาได้ รับตรงแทบไม่ได้ แอดก็ลำบาก

เราไม่ชอบอาจารย์ที่บอกว่ากล้าฟันธงเลยว่าไม่เก่ง เหมือนเป็นการดูถูกกัน ใช้คำว่าแย่ด้วย

เราไม่ชอบคนขี้เกียจ มาบอกว่าเกรดไม่ดีเป็นเพราะขี้เกียจแสดงว่าไม่อ่านหนังสือเลยเหรอ? ส่งงานครบรึเปล่า ถ้าเรียนในห้องมันก็ต้องทำได้บ้างนะ ถ้าที่ผ่านมาไม่เรียนเลยมันก็ช่วยไม่ได้ที่จะถูกตัดสินแบบนั้น มันก็คือผลการกระทำของน้องเขานะ

อยากจะลองพิสูจน์ตัวเองสักเทอมก็แล้วแต่น้องเขาว่าจะขยันต่อได้ขนาดไหน กลับไปทวนพื้นฐานได้ไหม บางวิชามันก็มีพื้นฐานที่ค่อย ๆ ปูมา พอไม่รู้เรื่องนาน ๆ ก็พาลจะทิ้งหมดเลย เอาเป็นว่าสู้ ๆ ละกัน

ปล. น้องคนนั้นก็คิดดูดีๆ ว่าอยากเข้าอะไร นี่ขึ้นม. 5 แล้ว ถ้าไม่ได้อยากเรียนอะไรเกี่ยวกับวิทย์ เราแนะนำให้ย้ายนะ ฉุดเกรดเปล่าๆ

อ่านแล้วเชื่อครูเลย คนเรามันเปลี่ยนแปลงตัวเองง่ายๆไม่ได้หรอก ถ้าไม่มีแรงบันดาลใจโคตรๆ

มันจริงที่ถ้าในเรียนต่อ มันอาจจะแย่ยิงกว่านี้ แต่เราคิดว่ามีวิธีพูดที่มันดีกว่านี้ค่ะ คำพูดแบบนี้มันไม่เหมาะสมเลย เตือนน่ะได้ โน้มน้าวน่ะได้ แต่คำพูดแบบนี้มันฟังขัดหูยังไงพิกล 

นึกถึงชีวิตตัวเองเลยคับน้อง ตอนนั้นพี่ค่อนข้างเกเร ดูไม่เอาไหน อ.เคมีม.5 พูดต่อหน้าทุกคนในห้องเรียนเลยว่าอย่างเทอ จะไปเรียนอะไรได้ คงสอบไม่ติด พี่ไม่โกรธอ.เลยนะคับ และก้อพยายามกระเตื้องตัวเองขึ้นมา เรื่องนี้มันก็ผ่านมา 7ปีละคับ


ตอนนี้พี่เป็นทันตแพทย์ ใช้ทุนมา1ปีแล้วครับ

ครูไมพูดงี้อ่ะ  
ครูก็น่าจะส่งเสริมความตั้งใจจริงของเด็กบ้างสิ 

พูดให้แค้นเพื่อสู้? แต่ไงก็สู้เถอะ เราแย่เหมือนกัน แต่ไม่ได้แปลว่าเราจะเรียนไม่ได้

พี่ว่าครูเค้าก็พูดแรงไปจริงๆนั่นแหละ แต่มันก็มีส่วนถูกนะ ถ้าเกรดน้องแย่มันจะทำให้น้องหาที่เรียนลำบาก และสายวิทย์ถ้าเข้ามหาลัยแล้วจะเรียนยากกว่าเดิมมากๆ บางคนก็หัวไม่ไปจริงๆนะ เพื่อนพี่เรียนม.6 จบก็เบนไปคณะศิลป์กันหลายคน อย่างที่ครูบอกแหละค่ะ น้องต้องคิดเองว่าจะเอายังไง คิดว่าขี้เกียจจริงๆหรือเป็นเพราะหัวไม่ไปกันแน่
ปล.ครูพูดแรงจริงค่ะ แต่ถ้าขึ้นมหาลัยน้องจะเจออาจารย์หลายรูปแบบมาก แค่นี้ยังถือว่าเด็กๆนะคะ

ยังไงก็สู้ๆค่ะ

เราก็เป็นนะ เราอยู่ห้องกิฟต์วิทย์-คณิต อาจจะด้วยบังเอิญมั้งเลยสอบติด เราไม่เก่งคณิตมากๆ ตอนม.ต้น คือทิ้งคณิตทุกอย่าง แล้วพอมาอยู่ห้องกิฟต์แน่นอนว่าทุกคนเก่งมากๆ เราอยู่รต้งท้ายห้องตลอด ออกแนวกลุ่มเสี่ยงเลยแหละ แล้วอาจารย์ที่ปรึกษา อาจารย์ก็ให้คอยกำลังใจเราตลอด พยายามช่วย ปรึกษาพ่อแม่เรา ปรึกษานะไม่ใช่ฟ้อง เราเป็นคนที่เรียนคณิตได้ยากอ่ะ  อาจารย์ก็พยายามช่วยหาทางให้เรายอมเรียนคณิตอ่ะ เราก็พยายามเองด้วยนะ เกรดก็ดีขี้น สู้ๆนะ เราต้องเชื่อว่าเราทำได้นะ  :) 

ยาวนิดนึง แต่อยากให้อ่านจนจบ จะแอบมาเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง เพราะตอนนี้เรียกได้ว่าจบม.6 ได้แล้วอย่างเกรดสวยๆ3.25 สายวิทย์-คณิต
ไม่ได้มาโชว์เกรดค่ะ แค่จะบอกว่าเมื่อก่อนเราไม่อยากเข้าสายวิทย์เลย เหตุเพราะพ่อแม่อยากให้เราเข้า แล้วเราก็สอบเข้ามาติดตอนม.4 พูดเลยว่าดวงล้วนๆ เพราะอยากเข้าศิลป์ฝรั่งเศส ตอนสอบเข้ามีให้เลือก2อันดับ เราก็วิทย์อันดับ1 ศิลป์ฝรั่งเศสอันดับ2 ตอนสอบเข้าเกณฑ์คะแนนตัดสินจะต่างกันคือ สายวิทย์ใช้วิทย์ คณิต ไทย สายศิลป์ใช้ ไทย อิ๊ง สังคม เราก็อ่านแต่ไทย อิ๊ง สังคม ส่วนเลขกับวิทย์เราเข้าไปหลับเลย แต่ไหงพอผลออกมาดันติดสายวิทย์ หึ 5555555
เราได้เข้ามาอยู่สายวิทย์ในห้องที่เรียกได้ว่าเด็กเกือบทั้งหมดมาจากห้องคิง และห้องกิ้ฟเต้ดของม.ต้น เราเข้าไปเรียนเทอมแรก ด้วยทั้งความเกลียดชัง ความโง่ ความขี้เกียจ ทำให้คว้าเกรด1 มาครองอย่างสวยงาม 5555555 ได้เลขทั้ง2ตัว เกรด1 ส่วนนังพวกวิชาสายวิทย์หนะรึ หึ 2.5 ส่วนวิชาอื่นเราฟาด4 กับ 3 หมด เกรดรวมเทอมแรกได้2.88พอมาเทอม2พ่อแม่เริ่มให้เรียนพิเศษ เพราะเห็นว่าเราไม่ไหวแล้ว ผลออกมาคือ เลขเพิ่มเติมยังคงอยู่ที่1.5 เลขพื้น2 ฟิสิกส์2 เคมี ชีวะ 2.5 = _ = แย่ไหมละ แต่นี่เป็นเพราะเราไม่ตั้งใจเรียนอะ ขี้เกียจ จบม.4เทอมสองมาด้วยเกรด 2.87 ม.5เราเริ่มขยันแล้ว เพราะเพื่อนที่เข้ามาใหม่ด้วยกันแรกๆมันได้เกรดเท่าเรา แต่ตอนม.4เทอม2มันได้เกรด3.xx เราเลยกลัวว่าจะรั้งท้าย เลยตั้งใจเรียน ทบทวนบทเรียน ปรับทัศนคติกับมันมากขึ้น จนเกรดรวมดีขึ้นมาก เป็น 3.3 3.40 3.5 จนม.6เราได้เกรดเทอมสุดท้าย 3.53
แต่ช้าแต่ เรายังได้เกรดเลข2.5 เหมือนเดิมนะ 5555555
เกรดฟิสิกส์ ก็2.5 เคยได้มากสุดคือ3
ส่วน เคมี ชีวะ วิชาอื่นๆ เราพยายามให้ได้4ให้หมด จะได้มาฉุดฟิสิกส์กับเลขขึ้นมา
อยากมาเป็นกำลังใจให้ ขนาดเราท้อแท้แต่เริ่ม และไม่มีทัศนคติที่ดีกับสายวิทย์คณิต แต่เราก็จบมาได้อย่างสวยงาม
ส่วนน้องเองหนทางพึ่งเริ่มอย่าท้อถอยกับคำคนอื่น ไม่ทีใครชนะเราได้เท่ากับตัวเราเอง ดูอย่างพี่ดิ ไม่อยากเรียนสายนี้ แต่ยังจบได้เลย น้องหนะอยากเรียนสายวิทย์ไม่ใช่หรอ ? สู้เพื่อมันหน่อยนะน้องนะ ถ้าอยากเรียนเพื่อมันจริงๆ น้องต้องคิดนะคะว่าน้องอยากเรียนมหาลัยต่อในคณะอะไร อยากทำงานอะไร ถ้าน้องไม่อยากเรียนเกี่ยวกับสายวิทย์ ก็ไปอยู่สายอื่นเลยค่ะ แต่ถ้าน้องยังอยากเป็นหมอ ยังอยากเป็นวิศวะ ก็สู้เพื่อมันสักตั้งนะคะ !

สำหรับพี่แล้วโดนด่ามานักต่อนักค่ะ
'โง่แบบแกหนะหรือ จะต่อมหาลัยได้ ? ' .โดนตบหัวแรงด้วยค่ะน้องเอ้ย
'เกรด1 ? เหอะ คงมีมหาลัยไหนรับเกรดแกหรอก '
'ได้คะแนนเลข30/120 จะเข้าอะไรได้หนะ'
สรุป คำดูถูกพวกนี้ไม่สามารถทำอะไรพี่ได้ค่ะ
ตอนนี้พี่สอบตรงติดทุกที่ที่พี่สมัคร
มศว เกษตร ศิลปากร ม.บูรพา ที่ไหนไม่ติดคือไม่ได้สมัครค่ะ 5555555
ไม่ได้มั่นหน้าค่ะ แค่จะบอกว่าพี่รู้ตัวเองว่าไปได้แค่ไหน และควรอยู่ตรงไหน ขอให้น้องอย่าหวั่นไหวค่ะ ระหว่างทางอาจท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่อย่าได้ยินเสียงใครดังไปกว่าคำตอบของใจตัวเอง

เราเป็นเด็กวิทย์ห้องพิเศษรรดังคนนึง
อยากแชร์ประสบการณ์
เราไม่ขอฟันธงว่าน้องเหมาะไหมที่จะเรียน
แต่เราเคยเป็นแบบน้อง เคยคิดว่าถ้าเราตั้งใจกว่านี้
พยายามกว่านี้ เราจะสามารถทำได้
แล้วตอนนั้นจำได้เลยว่าความรู้สึกประมาณน้องเลย
คือมีคนเป็นเหมือนไอดอล แต่เราฮึดแค่ใหม่ๆ
ตอนนั้นอยู่มอสี่เทอมสองแบบน้องด้วยนะ555555
ยังดึงดันจะเรียนอยู่ พอขึ้นมอห้า
เราเหมือนแรงบันดาลใจหมด ต้องไปหาไอดอลคนใหม่เรื่อยๆ
แต่ก็เหมือนเดิม ฮึดแป้ปๆ เครียดมาก
แล้วตอนนั้นก็สังเกตตัวเอง สุดท้ายเลยไม่ดันทุรัง
ตัดสินใจทิ้งวิทย์ แล้วไปทุ่มกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่าชอบที่สุด
ชีวิตมีความสุขมาก จนตอนนี้ได้เข้าคณะเข้ามอที่อยากได้แบบสบายๆ เกรดไม่ค่อยสวยวิทย์เลขหลุดลุ่ย
แต่ชีวิตมีความสุขจริงๆนะ555555
แต่คุณครูเราไม่เห็นด้วยกับคำพูดที่เหมือนดูถูกเด็กขนาดนั้น
ขอไม่วิจารณ์มากละกัน
ที่เขียนมาทั้งหมด แค่อยากให้น้องคิด ตัดสินใจดีๆ เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลากับมันหน่อยนะ ค้นหาตัวเอง ลองตัดปัจจัยรอบๆดู *ต้องตัดเรื่องอื่นให้หมดเลยนะ ขอย้ำ* ดูว่าเราชอบจริงๆ มีความสุขกับมันจริงๆรึเปล่านะคะ เดี๋ยวก็เจอ เป็นกำลังใจให้น้า เข้าใจน้องมากๆ ✌

เราว่ามันแย่มากๆอ่ะกับการที่เราจะพยายามทำอะไรให้สำเร็จจริงๆแล้วมีคนมาพูดแบบนี้ ถึงในที่นี้จะเป็นคุณครูก็ตาม มันฝังใจ ถ้าคิดว่าเป็นตัวเองคงไม่ไหวอ่ะ คุณครูก็ไม่ควรพูดแบบนี้เลยด้วยซ้ำและเราก็จะไม่ปรึกษาเค้าต่ออีกเลย ถึงจะมีส่วนถูกถ้าคิดในทางที่เป็นเพราะเราที่เกรดแย่เองอ่ะนะ แต่การที่เด็กมาปรึกษา ถ้าคุณครูอยากให้เด็กย้ายจริงๆก็ไม่ควรจะพิมพ์อะไรแรงๆแบบนั้นมารึเปล่า ใจเขาใจเราบ้างมั้ย เราไม่เข้าใจอ่ะ ขอโทษที่โลกสวยแต่เราจะบอกว่าถ้าเธอชอบจริงๆ เธอคิดว่าเธอไหวจริงๆในสายนี้ ให้เธอสู้ต่อไป คำพวกนี้เป็นแค่คำดูถูกอ่ะ อย่าเก็บมาใส่ใจมาก เอามันมาเป็นพลังในการสู้ต่อดีกว่า ทำให้เห็นไปเลย ว่าเราทำได้อย่างที่เธอพิมพ์ไป อนาคตมันคือของเธอไม่ใช่ของครูคนนั้น แล้วเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดมากมายเสียหน่อย ความพยายามเท่านั้น เราอยากให้เธอสู้จริงๆนะแล้ววันนึงเธอจะภูมิใจกับตัวเอง สู้ๆนะ เลือกอะไรอยู่ที่ใจอ่ะ เราชอบแล้วเราไม่เห็นต้องแคร์เลย ขอโทษที่อินมากไปหน่อย อดไม่ได้จริงๆ คำดูถูกบางทีมันจำลึกฝังใจเลยนะ เราอยากให้เธอสู้และมีกำลังใจมากๆๆๆๆ สู้ค่ะ

ผมอ่านดูแล้วเกรดคงแย่พอสมควร และต่อให้ดันทุรังคงจะช่วยอะไรไม่ได้ ส่วนเรื่องคำพูดผมมองว่ามันไม่แรงไปนะ สมัยผมเรียนมัธยมเจอแรงกว่านี้บ้าง แต่ก็เชื่อว่าอาจารย์แกคงพูดด้วยความหวังดีว่ามันคงไม่ไหวแล้ว ถ้าปล่อยต่อไปอาจจะเป็นผลเสียแก่ตัวนักเรียนซะเอง

เราเรียนห้องพิเศษวิทย์ - คณิต ตอนสอบเข้ามาเรายังตกใจเลยว่า เห้ยติดจริงหรอ? ติดได้ไง? ม.4 เทอมแรกเรายังปรับตัวกับเพื่อนกับวิชาเรียนที่มากกว่าเพื่อนห้องอื่นเท่าตัวไม่ได้เกรดเราจึงอยู่แค่ 2.62 พอมาเทอมสองเราเริ่งปรับตัวได้บ้างแล้ว แต่ยังติดเล่นไม่ค่อยอ่านหนังสือมันจึงได้แค่ 2.92 ซึ่งจริงๆมันก็เพิ่มมาเยอะนะแต่ห้องพิเศษของเรามีกฎว่าถ้าทำได้ไม่ถึงสามคือย้ายห้อง เอาละที่นี้ทำไงล่ะปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาท่านก็ไม่ค่อยแนะนำเท่าไหร่ออกจะเหน็บเราด้วยซ้ำ เลยไปคุยกับท่านรองเราก็เล่าปัญหาต่างๆและขอร้องว่าขออีกเทอมถ้าไม่ถึงหนูจะย้ายไปห้องธรรมดา ท่านก็ได้ถ้าเทอมนี้เรายังไม่ถึงต้องทำตามกฎนะ พอขึ้นม.5 เราเริ่มขยันมากขึ้นอ่านหนังสือมากขึ้น แต่ก็ไม่ค่อยมาเท่าไหร่ก็ยังไปเที่ยวเดินห้างปกติ แต่เราอาศัยว่าเราตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน ทบทวนบ่อย เกรดเทอมนี้เราเลยได้ 3.33 เราดีใจมากๆรีบวิ่งไปบอกรองเลยท่านยังชมเราอีกว่าถ้าเราขยันเกรดเทอมต่อๆไปก็จะดีกว่านี้อีก หลังจากนั้นเราก็ได้ 3.50 มาตลอด เขียนยาวไปนะแต่อยากให้อ่าน เราเข้าใจความรู้สึกคนที่เป็นแบบนี้ เรารู้ว่ามันทั้งท้อและกดดันแต่เชื่อเรานะถ้าเราขยันไม่ว่าอะไรก็ตามที่เราทำมันจะสำเร็จดังที่หวัง สู้ๆนะทุกคน

เราว่าอย่าเดาน้ำเสียงดีไหมว่าเขาพูดด้วยน้ำเสียงอย่างไร
ดูจากที่ครูพูด ก็ดูเป็นห่วงให้เบื้องต้นนะ
เพราะตัวน้องเขาเองก็ไปปรึกษาว่าจะย้ายไม่ใช่อยู่ๆท่านมาด่าหนิ
คือจริงๆ จะเอาตัว จขกท ไปเป็นตัวตั้งตัวตีของคนที่เกรดน้อยทุกคนบนโลกไม่ได้หรอก เพราะต้องยอมรับว่าคือส่วนน้อย
เราจะมาเอาโอกาสส่วนน้อยมาตัดสินคนส่วนไม่ได้หรอก


เราจะยอมหลอกตัวเอง ปิดหู ปิดตาตัวเองแล้วเดินลงนรกจริงๆหรอ ถามใจตัวเองดู

พูดงี้แล้วเด็กฝากอย่างผมขี้นเลย บอกในฐานะเด็กฝากเข้า ม.4 สายวิทย์ แต่ด้วยใจล้วนๆ ขยันเรียนจนไม่น้อยหน้าคนที่สอบเข้ามา และตอนนี้ก็สอบติดรับวิศวะที่หนึ่งถึงไม่ดังมากแต่ก็เป็นความภูมิใจ เพราะโดนดูถูกมาเยอะ แต่พอลองย้อนไปดูตอน ม.ต้น ที่โคตรจะโง่ ครูถามอะไรไม่รู้เรื่องแล้วตอนนี้โคตรภูมิใจที่เราสามารถตอบคำถามครู หรือเพื่อนได้ ทั้งหมดอยู่ที่ใจล้วนๆ จะให้คนอื่นมาตัดสินตัวเราเองได้อย่างไร แต่ถ้าเราเกิดใจใจเสาะกลางทาง เราก็จะโดนดูถูกหนักเข้าไปอีก ฉะนั้นเราต้องทำให้สำเร็จ มองอีกมุมอาจเป็นจิตรวิทยา ที่เขาใช้เพื่อสบประมาทเราเพื่อให้เราฮึดสู้เพื่อการเรียน พิสูจน์ให้เขาเห็นสิว่าเราทำได้ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ครับ

สำหรับเรา เราให้กำลังน้องเค้านะค่ะ เพราะเราเองก็จบสายวิทย์มา ไม่ได้เก่งแต่เน้นขยันตั้งใจเรียนในห้องน้องก็ประสบความสำเร็จได้ ทีแรกพี่ก็ได้เกรดไม่ดีเท่าไหร่ ตอนม.4พี่ได้แค่ 3.1กว่าๆเอง แต่เพราะพี่มีความฝันพี่เลยพยายามให้มากขึ้นจนเกรดพี่ขึ้นถึง 3.61 ถ้าน้องตั้งใจจริงๆ พี่เชื่อว่าน้องทำได้ค่ะ ส่วนคำพูดครูคนนั้นพี่อยากให้น้องจำไว้นะค่ะ เพื่อเป็นแรงกระตุ้นเป็นแรงผลักดันให้น้องพยายามมากขึ้นค่ะ ลบคำดูถูกของครูคนนั้นให้ได้นะค่ะ สู้ๆๆๆค่ะ