Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

รักเค้า... แต่เราไม่กล้ากลับไป เราควรทำยังไง ???

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
เรารัก A (นามสมมติ) มากค่ะ รักโดยไม่รู้ตัวว่าเรารักเค้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เรารู้ว่าทุกวันนี้เรายังรอเค้าอยู่ เรื่องของเรื่องคือ A เค้าเป็นเพื่อนที่อาจเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทของเราคนนึง เราสองคนและเพื่อนอีก 2 คน (รวมเป็น 4 คน) คบกันมา 15 ปีแล้ว (ตั้งแต่อนุบาลเลย) A เป็นคนที่ซื่อๆ เรียนไม่ค่อยเก่ง และมักมาหาเราที่บ้านเพื่อให้เราช่วยติวการบ้านให้ (เราเรียนได้ Top 1 ตลอด) แม่ A บอกเราว่าต้องยกความดีให้เรานะที่ทำให้ A เรียนจบ ม.3 มาได้ (ฮ่าๆๆ)
เรารู้ว่า A ชอบเรามาตั้งแต่เราอยู่ ม.5 แล้ว แต่ตอนนั้นเรากับ A เรียนคนละห้องกันเลยไม่ค่อยได้คุย หรือไปไหนมาไหนด้วยกัน และเราก็โกรธเพื่อนห้องเดียวและกลุ่มเดียวกับ A เราเลยพาลไม่คุยกับ A ไปด้วย (ความคิดเด็กๆ น่าตีมาก) และในขณะเดียวกันเราก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้ว A เค้าก็มาง้อเราค่ะ (ทั้งๆ ที่เค้าไม่ผิดเลย) โดยอาสาเข้ามาช่วยเราในกิจกรรมของโรงเรียนซึ่งไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายก็จะต้องขุดหลุมกว้าง 15 cm. ลึก 50 cm. 4 หลุม เพื่อนผู้หญิงของเราคนอื่นๆ เค้าให้แฟนเค้ามาช่วยขุด แต่เราไม่มีแฟน คนที่เราแอบชอบเค้าก็มีแฟนแล้ว A มาช่วยเราขุด เค้าให้เราไปซื้อน้ำมา 1 ขวด และไปเอาร่มมา 1 คัน ยังจำได้ติดตาเลยค่ะว่าเราจะกางให้เค้า เค้าบอกว่าตัวอยู่ในร่มเถอะ 'เราทนได้' พอจะเอาน้ำให้กินเขาก็บอกว่า 'ไม่เป็นไร ตัวกินเถอะ ตัวขี้ร้อน' (นั่งพิมพ์กระทู้อยู่ในตอนนี้เรายังหน้าแดงเลย :D) สรุปว่าวันนั้นเราก็นั่งสบายและมีผลงานอวดครูด้วย ฮ่าๆๆ หลังจากนั้นมือของ A พองไปหลายวันเลยค่ะ เราก็ยอมดีกับ A ทั้งที่เราเป็นคนผิด A ชอบมารับเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไปลอยกระทงด้วยกัน (สองต่อสองเหมือนแฟนกันเลย) กินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ไม่ว่าเราจะทำตัวชักช้ายังไง A ไม่เคยบ่น จนเพื่อนๆ แซว และแม่ A ถามเราว่าเรากับ A เป็นแฟนกันเหรอ เราก็บอกว่าไม่ได้เป็น (เพราะ A ยังไม่ได้พูดอะไรเรื่องนี้เลย) จากนั้นเราก็รู้สึกได้เลยว่า A ทำตัวห่างเหินมาก พอเพื่อนๆ แซวเรื่องเราเค้าก็โกรธมาก และบอกว่าไม่ได้ชอบเรา เราเป็นแค่เพื่อน (เฟลเลย) ไม่นานเค้าก็กลับมาคุยกับเรา บอกเราว่าชอบ R เพื่อนห้องเดียวกับเรา แอบจุกค่ะแต่ก็ยอมช่วย แล้วก็เข้าอีหรอบเดิมคือยอมไปไหนมาไหนกับเค้าเหมือนเดิม ตอนนั้นคิดอะไรไม่ทันหรอกค่ะ พอโตขึ้นมาหน่อยแล้วมองย้อนกลับไปจึงรู้ว่า A ไม่ได้ชอบเพื่อนเรา (R) และA ดูจะไม่จริงจังกับการจีบครั้งนี้มากเท่าไหร่ แน่นอนค่ะว่าตอนนี้รู้แล้วว่าทำไมตอนนั้น A ถึงทำแบบนั้น
จนกระทั่งจบ ม.6 ต่างคนต่างแยกย้าย เราก็ไปช่วย A ทำวิจัยที่จะต้องมีก่อนจบ ม.6 เพราะอยากตอบแทนที่ A ช่วยขุดหลุมให้ พอเริ่มเข้าปี 1 A ก็บอกว่าอกหัก คนที่คบอยู่ไม่สนใจ อยากได้เพื่อนคุย ให้เราเป็นเพื่อนคุยได้มั้ย นี่ก็เลยบอกว่าได้สิไม่มีปัญหา จากนั้น A ก็เริ่มโทร.หาค่ะ มีวันนึงเราต้องทำการบ้านให้เสร็จซึ่ง A ไม่มีการบ้านแต่มีเรียนเช้า แต่ A ก็คุยเป็นเพื่อนเราจนถึงตี 4 รวมเวลาที่คุยกันคืนนั้น 5 ชั่วโมงกว่าๆ ไม่เคยคุยกับผู้ชายคนไหนนานขนาดนี้มาก่อนเลย ฮ่าๆ ช่วงต่อมาก็มีไปกินข้าวด้วยกันบ้าง ดูหนังด้วยกันบ่อยๆ แต่ที่พีคสุดๆ คือวันนั้นเค้าชวนเราไปดูหนังเรื่อง Pixels แต่เจือกแคปแชทในบีทอล์คที่คุยกับสาวๆ ว่าจะชวนสาวคนนั้นไปดูหนังมาให้เราดูด้วย (!!!!!!!?????) คือรู้ค่ะว่าเค้าทำไปเพื่ออะไร แต่ความโมโหมันก็มีมากกว่า จากที่เราบอกเขาว่าเราจะนอนอยู่หอ เราเครียดมากและชวนเพื่อนอีกคนออกไปเที่ยวตลาดนัด เราอ่านไลน์เขาแต่เราไม่ตอบเขา เขาโทร.มาเราก็ไม่รับ และคืนนั้นเราก็เซอร์ไพรซืมากค่ะ เขาขับรถมาดักรอเราที่ร้านน้ำปั่นเจ้าประจำของเราในตลาดนัดนั้น (แอร๊ยๆ) แล้วถามว่า 'ทำไมไม่รับโทรศํพท์' คือ ณ ตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่เดินหนี บอกเค้าว่าอยากไปดูหนังก็ไปดูกับแฟนสิ เพื่อนอย่างเราไม่อยากไปเป็นกขค. เค้าก็พยายามบอกว่า อยากไปดูกับเพื่อนอย่างเรามากกว่า เพื่อนสำคัญที่สุด แล้วน้องคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับเค้า น้องยังเด็ก อีนี่ก็สวนค่าาาา 'เด็กสิดี เคี้ยวง่าย อร่อยด้วย' พี่แกบอกว่า 'ไม่เอา ไม่ชอบเด็ก...ชอบคนแก่' (คือเราแก่กว่าเค้า 1 ปี แต่มาอยู่รุ่นเดียวกัยได้ไงไม่รู้) มาถึงขนาดนี้แล้วอีนี่ก็จนมุมค่ะ ฮ่าๆ ยอมไปดูหนังกับเค้า แต่! ไม่ไปสองต่อสองเหมือนทุกครั้งเพราะยังโกรธไม่หาย เอาเพื่อนไปด้วย นั่งในโรงก็ให้เพื่อนนั่งคั่นกลาง หัวเราก็หัวเราะกับเพื่อน 2 คน เดินก็เดินกับเพื่อน 2 คน ปล่อยให้เค้าเดินตามหลัง แต่สุดท้ายเพื่อนเราเองที่เป็นฝ่ายเดินคนเดียวเพราะ A จะชอบเดินข้างๆ เราเสมอๆ
ที่เล่ามาทั้งหมด A ยังไม่เคยบอกว่าชอบเราเลยค่ะ ทั้งๆ ที่เพื่อนๆ ในกลุ่มของเราก็บอกว่า 'A มันชอบ-นะ พวกกูดูออก ทั้งท่าทางและสายตาที่มันมอง- กูนี่แทบจะละลาย' คือเราก็รู้ค่ะ แต่ก็รอต่อไป เพราะเราเป็นผู้หญิง ไม่อยากพูดอะไรมาก กระทั้่งถึงจุดพลิกผัน วันนั้นเราบ่นว่าเราอยากไปดูคอนเสิร์ต ทั้งๆ ที่เค้ากลับบ้าน แต่ในเย็นนั้นเค้าก็ขับรถมารับเรา (ปลื้มสิคะ ;) แต่เราก็ยังขอให้เค้าพาเพื่อนๆ เราไปด้วยจะได้สนุก พอถึงในงานปุ๊ป พวกมันทิ้งเราให้อยู่กับ A สองคนค่ะ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร การอยู่กับ A สองต่อสองเป็นอะไรที่จิ๊บจ๊อยมากค่ะ แต่ในขณะนั้นมันไม่ง่ายเลย เกร็งไปหมด ไม่รู้จะทำยังไง เลยได้แต่ยืนเงียบๆ มองคนรอบข้างแดนซ์หัวจะหลุดจนจบงานก็พากันเดินออกมานอกงานสองคน เห็นพวกเพื่อนๆ รอกันอยู่ที่รถแล้ว (มันน่านัก)
หลังจากคืนนั้นเค้าก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรา หมายถึงเวลาเราทำอะไรจะมีเค้าตลอด เวลาไม่เห็นหน้ากันเค้าก็จะไลน์หรือไม่ก็โทร.ถามว่าทำอะไร อยู่กับใคร ที่ไหน กลับกี่โมง นอนหรือยัง ตื่นหรือยัง กินข้าวหรือยัง ฝันดีนะ ดูแลตัวเองด้วย นอนห่มผ้าด้วย บลาๆ แต่ว่าตอนนั้นคือเค้ายังไม่ชัดเจน เราก็ไม่อยากให้ตัวเองคิดมากไปกว่าเพื่อน เลยพยายามห่างๆ จากเค้า กลัวจะเสียเพื่อน แต่คือในใจโคตรรู้สึกดีเลยค่ะ ความสัมพันธ์ในตอนนั้นคือรออย่างเดียว...รอเค้าบอกชอบ...แล้วเค้าก็บอกจริงๆ ค่ะ 'บอกว่าชอบ L เพื่อนเรา' ช่วยติดต่อให้หน่อย จุกอีกรอบสิคะ ที่ผ่านมากับเราหมายความว่ายังไง มันเกินคำว่าเพื่อนมากค่ะ เรากับเค้าคบกันมา 15 ปี เราดูออกว่าแบบไหนระหว่างเค้ากับเราที่เรียกว่าเพื่อนและแบบไหนที่เรียกว่ามากกว่าเพื่อน แต่นี่ก็ยอมให้ FB ของ L แก่ A ไป ซึ่ง L มันรู้ว่าอะไรเป็นอะไรเลยบอกกับ A ที่เพิ่งทักไปวันแรกเลยว่ามันมีแฟนแล้ว จากนั้นเราก็ไม่คุยกับ A ค่ะ ไม่อยากสนใจ ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น จี๊ดๆ ค่ะ ส่วนเค้าก็พยายามทำเหมือนเดิม พยายามทำเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่เรานี่ทำให้เป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วค่ะตอนนั้น ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ (เรารู้ว่าเค้าเข้าทาง L เพื่ออะไร) เราเลยโกหกเค้าไปว่า 'อย่ามายุ่งกับเราอีกเลย เรามีแฟนแล้ว เป็นเพื่อนในเอกเดียวกับเราเลย' แต่ดูเหมือนเค้าไม่เชื่อค่ะ เขาบอกว่ามีแล้วไง ขอเจอหน่อยเถอะ อยากต่อยหน้ามัน (เชื่อพี่แกเลยค่ะ) หลังๆ เค้าเริ่มคิดว่าเค้าเป็นส่วนเกินของเรากับแฟน (ซึ่งก็คือเพื่อนที่เราขอร้องให้มาช่วยเป็นแฟน) เรานี่โคตรงอนเลยตอนนั้น เค้าไม่ยอมบอกอะไรซักที เลยอยากตัดใจและบอกไปว่า
'A ไม่ใช่ส่วนเกินในชีวิตของเราหรอกนะ แต่บังเอิญว่าเราไม่ได้ชอบ A มาตั้งแต่แรกแล้ว A เป็นได้แค่เพื่อนเราเท่านั้นแหละ ที่ผ่านมาเราสองคนมัน #แค่เพื่อน'
และก็ได้ผลค่ะ A ไม่คุยกับเราเลยนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา A เฮิร์ทมาก กินเหล้าทุกวัน สเตตัสขึ้นทุกๆ ชั่วโมง เราเห็น เราอ่าน เรารับรู้ แต่ว่าเราไม่ไลค์ไม่เม้นต์สักอย่าง แล้ว A ก็ค่อยๆ หายไปจากชีวิตเราค่ะ ถามว่าเราเจ็บไหม โคตรๆ ค่ะ เพราะตอนนั้นรู้ตัวแล้วว่ารัก A ถึงตอนนี้ก็ยังรอ A อยู่ค่ะ
ตอนนี้ผ่านมา 1 ปีแล้ว A เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาได้แค่ 1 เดือนไปค่ะ ส่วนเรานั้นก็ไม่เปิดใจให้ใครอีกเลยนับตั้งแต่ที่เค้าจากไป แต่เราไม่กล้าทักเค้าไป ไม่กล้าอะไรสักอย่างแม้แต่จะเจอหน้า เค้าเคยบอกเรานะคะว่าความเป็นเพื่อนของเราสองคนทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราอยากกลับไปหาเค้ามากหากก็กลับไปไม่ได้เพราะเรากลัวมากว่าเค้าจะ #เอาคืนเรา ...เป็นแบบนี้เราควรจะทำยังไงคะ เรารักเค้า อยากกลับไปหาเค้า ตัดใจจากเค้าไม่ได้ แต่ควรกลับไปดีไหม ถ้ากลับไปจะโดนเค้าแก้แค้นรึเปล่า คิดไม่ตกเลยค่ะตอนนี้
เศร้าจัง

แสดงความคิดเห็น

>