Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

น้อยใจพ่อแม่ ปัญหากับน้อง

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
เรามีพี่น้องกัน 2 คน ซึ่งเราเป็นพี่สาวคนโต เรามีน้องชายอยู่คนนึง ไม่รู้ว่าสนิทกันเหมือนพี่น้องคนอื่นรึเปล่า แต่โดยรวมก็ถือว่าโอเค 

เราเป็นคนค่อนข้างที่จะสนใจครอบครัว ไปเที่ยวห้าง ไปเที่ยวนู่นนี่ ถ้าเจอของที่พ่อ แม่ น้องชอบ ก็จะซื้อมาฝาก เราจะไปมหาลัยพร้อมน้องไปรร เพื่อจะได้ให้พ่อแม่ไม่เหนื่อยไปรับไปส่งหลายๆรอบ ถึงแม้ว่าเราต้องรอเรียน เกือบ3ชม. เราไม่กลับดึก ถ้าไม่จำเป็น (เราอยากไปกลับเอง แต่พ่อแม่ก็ไม่อนุญาต) เราทำงานแทนน้องบ้าง เวลามันลืมทำ ซึ่งมันก็ลืมตลอด บางทีมันตื่นสาย แล้วแม่รีบให้ทำ เราก็ต้องทำ เราใช้เงินประหยัด ได้วันละ200บาท แต่น้องชอบขโมย เติมเกมบ้าง ซื้อของแพงๆบ้าง เพราะสิ่งของแพงๆมักจะปรากฏอยู่ในบ้านแบบงงๆ

แต่ไม่นานมานี่ เราไปเที่ยวกันกับครอบครัว พ่อแม่ซื้อของให้น้องทุกอย่าง แบรนด์เนมแพงๆ ก็ซื้อให้ แต่พอเราขอแค่หมวกใบเดียว แม่กลับไม่ให้เรา บอกว่าไม่จำเป็น ซึ่งหมวกที่เราอยากได้เป็นหมวกไหมพรม เราอยากได้เพราะเราหนาว แต่เรากลับถูกดุกลับมา

เราก็ไม่ได้คิดมากอะไร จนตอนนี้เราอ่านหนังสือสอบคัดเลือกเมเจอร์ เราก็อ่านหนังสือ แม่ใช้อะไรก็ทำ รับผิดชอบหน้าที่ตัวเองทุกอย่าง แต่ตอนเราอ่านหนังสืออยู่ ได้ยินแม่บ่นในห้องข้างๆว่า " จะอ่านอะไรเยอะแยะ วันๆก็อ่าน กิน นอน เล่น " รู้ไหมคนอื่นเขาเหนื่อยกัน อ่านหนังสืออ่ะเบามาก รอทำงานซะก่อน จะได้รู้ถึงความลำบากที่แท้จริง เราก็งงสิ เราอ่านหนังสือเพื่ออนาคตเรา เราก็ผิด ในช่วงตอนที่น้องสอบแอดมิชชั่น อ่านหนังสือ ไม่ทำอะไรเลย จานที่ตัวเองกินก็ไม่ล้าง แม่ไม่ว่าน้องซักคำ (มีแต่บ่นให้เราฟัง พอเจอน้องก็ไม่ว่า)

แล้วก็มีช่วงนึงที่จัดบ้าน เราก็อ่านหนังสือ แม่ไม่สั่งงานอะไร เราก็เลยนึกว่าคงไม่มีอะไรให้ช่วยมั้ง พอเราอ่าน เราก็รู้สึกง่วง เราก็เลยนอนพัก พอกลางวันเราก็ไปกินข้าวตามปกติ แม่ก็บอกให้ไปเอาชีทเก็บให้เรียบร้อย เดี๋ยวจะให้น้องจัดบ้าน เราก็รับปากแล้วขึ้นมาดูชีทเรา สรุป น้องทำมันปนกัน สลับหน้าหมดเลย เราก็เลยบอกน้องว่า คราวหลังไม่ต้องยุ่งนะ น้องเลยด่าเราเลย วันๆทำอะไรบ้าง เอาแต่นอน(จริงๆมันด่าแรงกว่านี้ แต่เอาพอเข้าใจละกัน ) เราก็เลยแบบ เก็บชีทแบบมือสั่น โมโหมาก จนมันด่าไม่หยุด ก็เลยเข้าไปตีมัน แต่เพราะว่ามันเป็นผู้ชาย เลยแรงเยอะกว่า เราก็สู้มันไม่ได้ จนแม่มาห้าม แม่ก็เอาแต่เข้าข้างน้อง บอกว่าน้องเหนื่อย บลาๆๆๆๆ

พอเสร็จแล้ว เราก็เงียบๆ ไม่พูด ไม่อยากยุ่งอะไรกับใครละ เราก็เลยอ่านหนังสือต่อ ละนึกได้ว่า ตอนจัดชีท นส. หายไปเล่มนึงหนิ สรุป น้องน่าจะเอาไปทิ้งแล้ว เราก็แบบคิดว่ามันมีสิทธิ์ที่จะหยิบนส.คนอื่นไปทิ้งหรอ แต่แม่ก็เข้าข้างน้อง บอกว่า เราไม่ช่วยงาน แล้วก็ไม่ดูเองก่อนทิ้งหละ ... เราผิดอีก เรางงมาก

แล้วหลังจากนั้น คือ ถ้าใครไม่สั่งเราก็จะไม่ทำอะไร ทำตามหน้าที่ตัวเองพอ แล้ววันหนึ่ง แม่ก็บอกว่า ทำไมไม่เอาเสื้อผ้าแม่ลงไปซัก ก็ด่าเราใหญ่เลย คือ ปกติ เราก็เอาลงไปซักให้บ่อยนะ เมื่อเทียบกับน้อง แต่คือแม่ไม่เคยว่าน้องเลย ก็ไม่เข้าใจ

น้องติดหมอจุฬา แต่สละสิทธิ์ ไปเอาทันตะจุฬาแทนพ่อแม่ก็ไม่ว่า แต่พอเราติดวิศวะโทรคมนาคมลาดกระบัง เรารู้ตัวว่าเราเรียนไม่ไหวแน่ๆ เราไม่เก่งเคมี เขียนโปรแกรม อะไรทำนองนี้ เราเก่งพวกเลข ฟิสิกส์มากกว่า เราเลยเลือกคณะอื่น ตอนนั้นพ่องอนเราเป็นสัปดาห์ ไม่มีใครคุยด้วย คือ เราเลือกตามใจเรา เราผิดหรอ ทำไมทีน้องไม่เห็นมีใครว่าอะไรเลย

ตอนนี้เราเลยไม่รู้ว่าเราเป็นเด็กมีปัญหา คิดเล็กคิดน้อย หรือ ปัญหาทางจิต ชอบคิดมากรึเปล่า แต่คือ เรารู้สึกไม่โอเคจริงๆ

แสดงความคิดเห็น

>

3 ความคิดเห็น

yoho Margaret 12 พ.ค. 59 เวลา 14:49 น. 1

คืออ่านแล้ว ยังรู้สึกหงุดหงิดแทนเลยอะ เราก็เป็นเหมื่อนกัน เฮ้ออออ เหนื่อยจุง..


1
PI2546 12 พ.ค. 59 เวลา 21:33 น. 3

สู้นะคะ ถ้าไม่มีใครชอบใจในสิ่งที่เราทำก้อช่างเขา ทำในสิ่งที่เราชอบแล้วไม่เดือดร้อนใครดีกว่าเน้อะ

2
จาลาจล 14 พ.ค. 59 เวลา 05:23 น. 3-1

มาคมมมมมมม. ใช่เลยยยยย ทำไมเราไม่คิดได้อย่างนี้ แต๊งมากกก เราตะทำตามเยี่ยม

0