มรสุมชีวิต กะเทย ม.2/2
ตั้งกระทู้ใหม่
เริ่มที่เเม่เราเสียที่เดือนเมษา พอมีคนมาบอกว่าแม่เราเสียเราคิดอะไรไม่ออก เราไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อได้ยังไง ใช่หลายคนบอกว่าเรายังเหลือร้านของแม่กับพ่อ...แต่เราเป็นตุ๊ดพ่อเราก้รับไม่ได้คนที่เข้าใจเราที่สุดก้เสียไปแล้ว แล้วเราดันเป็นตุ๊ดแถมเรายังเป็นแดนซ์เซอร์อีก พ่อเราคงรับไม่ได้หรอก
ต่อมาเดือนพฤษภาวันที่ 15 เราไปทำความสะอาดที่โรงเรียนได้เจอเพื่อนมากมายและเพื่อนแทบทั้งหมดที่เรามี พวกนั้นไม่คุยกับเรา พอเราทักก้ถามคำตอบคำเหมือนไม่อยากคุยด้วย แต่มีเพื่อน ร. , ก. , ฟ. , ม. ที่คุยกับเราตลอด แล้วพอทำความสะอาดเส็ดเราก้ได้ชวนกันไปเล่นน้ำที่ท่าน้ำที่นึง เพื่อนคนนึงก้พูดขั้นมาว่า -อี ม. มันไปซื้อส้มตำมาสั่ง เปรี้ยว หวาม เค็ม ไม่เผ็ดมาก พอเอามากิน พริกเต็มจานเลย555 แล้วเพื่อน ม.ก้พูดว่า
เราเลยจะถามคนที่อ่านกระทู้นี้ว่า
เราควรอยู่กับกลุ่มเพื่อนคนอื่นเหมือนเดิม หรือเราจะแยกตัวมาอยู่คนเดียวดี หรือใครมีคำแนะนำก้บอกเราได้เลยนะ (:
ที่จิงมียาวกว่านี้แต่บางคนที่อ่านจะคิดว่าเราแบบ ตอแหลป่าว เรียกคะแนนความสงสารป่าว ที่เรามาตั้งกระทู้เพราะเราะอยากระบาย และเราอยากรู้ว่าเราต้องทำยังไงต่อไปด้วย
Paniteam
22 พ.ค. 59 เวลา 22:20 น.
8,989
views
1 ความคิดเห็น
ชีวิตเธอบางทีช่างอาพับน่ะเราสงสารเธอมากเลย เธอลองใช้ใจควบคู่กับสมองดู เผื่อจะเจอคำตอบที่ต้องการ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?