[ขอคำปรึกษา] ทำม.3 แล้ว ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้อยากทำอะไรดีค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
อาจจะพิมไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ
คือตอนนี้เราอยู่ม.3 แล้วค่ะ อายุ14ปี อย่างหัวกระทู้ค่ะ เราไม่มีเป้าหมายในชีวิตค่ะ ทำให้เรารู้สึกไม่อยากใช้ชีวิตค่ะ เพราะตัดสินสิ่งที่จะทำไม่ได้ เราอยากทำเยอะเกินไป แต่เรากลัวว่ามันจะไม่ใช่ เราจะอยากทำอีกอย่าง เราไม่อยากเสียเวลาอีกแล้วค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากค่ะ เราเห็นคนที่อายุเท่าเราหรือน้อยกว่าด้วยซ้ำบางคนประสบความสำเร็จ(อาจะไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นแต่ไม่ได้อยู่ในระยะพยายามอะค่ะ)แล้วด้วย การเลือกสายเราก็เข้ามาใกล้เรื่อยๆ แต่เพราะเราไม่มีเป้าหมายเราเลยไม่ค่อยอยากจะใส่ใจการเรียนแล้วค่ะ สอบครั้งล่าสุดเราทำให้แย่มาก เทมาก แต่คะแนนกลางภาคเราดีมากค่ะ แต่เราคิดว่าสิ่งที่เราอยากทำในอนาคตไม่ใช่อะไรที่วิชาการหรือใช้เกรดแน่ๆค่ะ แต่เราก็รู้ค่ะว่ามันสำคัญในการต่อม.4 แต่เราเครียดมากค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนทั้งโลกมีแต่คนเก่งยกเว้นเรา ตอนเราเห็นคนที่ประสบความสำเร็จหรือคนที่กำลังพยายาม เรารู้สึกโหว่งๆในใจมากค่ะ ตอนนี้ไม่รู้จะพยายามให้กับอะไร ทุกคนกำลังเดินหน้าแต่เรากำลังทำอะไรก็ไม่รู้
เราลองหาในเน็ตดูแล้วนะคะ บางก็บอกว่าลองหาจากว่าเราชอบอะไร เราชอบหลายอย่างค่ะ แต่ทำออกมาไม่ค่อยดี ชอบทำอะไรเวลาว่างตอนนี้เหมือนเรารู้จักสิ่งนู้นสิ่งนี้เยอะขึ้นเราก็เลยไม่รู้จะทำอะไรค่ะ เราหาไรดูหาไรอ่านมั้งคะ
รบกวนขอคำปรึกษาด้วยนะคะ เครียดมากๆ ขอบคุณมากค่ะ
someone
6 ต.ค. 59 เวลา 13:41 น.
2,136
views
5 ความคิดเห็น
ก็ต้องดูตัวเราแล้วก็สำรวจตัวเราค่ะว่าเราชอบอะไร แล้วก็หาแรงบรรดาลใจค่ะ คือขอยกตัวอย่างเรานะตอนนี้เราอยู่ม.1 ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ เราเป็นคนชอบภาษามากกกค่ะเลยคิดว่าม.ปลายอยากเรียนศิลป์-ภาษา ส่วนแรงบรรดาลใจก็คือ การเห็นรุ่นพี่คนอื่นๆเขาได้เรียนแล้วทำงานดีๆก็เลยคิดว่าอยากเป็นแบบนั้นบ้าง จขกท.ชอบเรียนวิชาอะไรคะลองตั้งใจเรียนวิชาที่ชอบมันอาจจะช่วยให้เราเรียนดีขึ้นค่ะ แล้วก็ขยันส่งงาน เวลาเกรดออกก็ให้รางวัลตัวเองจะได้มีกำลังใจในการเรียน พยายามนะคะอย่าเพิ่งท้อ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ไม่ต้องเครียดหรือซีเรียสมากนะคะ
สวัสดี จขกท ม.3เหมือนกันเลยเราใช้วิธีนึกถึงอนาคตดูอ่ะ สิ่งไหนที่เราทำแล้วไม่เบื่อนิสัยเราแบบนี้เหมาะกับงานนี้มั้ย สู้ๆนะเพื่อน
ผมอยากแนะนำแบบนี้ครับ (อาจจะขัดใจพ่อแม่คนไทยซะหน่อย แต่อยากแนะนำ)
เห็นจขกท.กังวลเรื่องการประสบความสำเร็จ ก่อนอื่นอยากให้ถามตัวเองก่อนเลย ว่าชีวิตเราต้องการอะไร... ทำในสิ่งที่ชอบ หรือการมีอาชีพที่มั่นคง มีเงินใช้มีรายได้?
ถ้าสนใจความมั่นคง มีรายได้แน่นอน ก็นั่นแหละครับ อาชีพที่เด็กไทยส่วนใหญ่เลือกกัน หมอ วิศวะ บัญชี อาชีพไหนสายวิทย์หรือสายศิลป์ก็ดูดีๆนะครับ
แต่ถ้าสนใจอยากทำในสิ่งที่ชอบ ผมอยากแนะนำเหมือนที่จขกท.บอก คือเวลาว่างส่วนใหญ่เราทำอะไร สิ่งนั้นแหละครับที่จะเป็นตัวบอกเราว่าเราชอบอะไร หรือไม่ก็เคยมั้ยที่มีความรู้สึกว่าพอถึงคาบเรียนวิชานี้ๆแล้ว ดีใจจัง อยากเรียนอีก วิชานั้นแหละที่เราสนใจ ซึ่งบางครั้งวิธีหลังอาจจะยากพอควร เพราะเนื่องจากระบบการศึกษาไทยที่บีบหลักสูตรให้รวบรัด ทำให้วิธีการสอนต้องรีบสอน เวลาเรียนจึงทำให้เรารู้สึกเบื่อ ยกตัวอย่างวิชาเลข ตอนผมอยู่ม.ต้นผมเกลียดเลขมากครับ ทุกครั้งที่เรียนผมจะชอบถามตัวเองว่า ทำไมครูถึงต้องให้เราท่องแต่สูตร ผมอยากรู้ที่มา ผมไม่ชอบการที่ให้เราท่องจำแบบหน้ามืดตามัว สุดท้ายพอออกจากห้องสอบเราก็คืนความรู้ครูไปอยู่ดี ดังนั้นผมจึงไปหาหนังสือที่นอกเหนือจากหนังสือเรียนมาอ่าน นั่นแหละครับทำให้ผมเจอสิ่งที่ผมชอบ ผมสนุกกับมัน ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าผมรักคณิตศาสตร์
บางครั้งโอกาสมันไม่ได้มาหาเราโดยตรง เราก็ต้องสร้างโอกาสเอง ผมอยากแนะนำให้จขกท.ลองหาหนังสือเรื่องที่เราสนใจมาอ่าน หรือไม่ก็หาหนังบางเรื่องมาดู เพื่อลองหาสิ่งที่เราชอบจริงๆ
ซึ่งการที่เราเลือกสิ่งที่เราสนใจนั้น บางครั้งมันต้องเสี่ยง เนื่องด้วยกระแสนิยมในอาชีพต่างๆของประเทศไทย ทำให้อาชีพที่เราชอบ อาจเป็นอาชีพที่ได้รายได้น้อย ซึ่งแนะนำให้จขกท.คำนึงถึงจุดนี้ด้วย ว่าที่บ้านเราฐานะเป็นอย่างไร ถ้าฐานะไม่ค่อยดี บางครั้งเราอาจต้องลดเป้าหมายอาชีพที่ชอบลงหน่อย เพื่อให้มีรายได้อยู่รอดเลี้ยงครอบครัวได้
แต่ถ้าบังเอิญจขกท.สนใจอาชีพที่มีรายได้มั่นคงอยู่แล้ว เหมือนเพื่อนผมที่เค้าชอบชีววิทยา สนใจเรื่องการแพทย์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อาชีพหมอจึงเป็นอาชีพที่เค้าทำแล้วมีความสุขมาก นั่นก็ถือว่าเป็นโชคดีของจขกท.ครับ ที่บังเอิญความชอบตรงกับกระแสนิยมพอดี
จากที่ผมกล่าวมายืดยาว ขอสรุปสั้นๆหน่อยแล้วกัน
ถ้าที่บ้านพอมีฐานะ ไม่ลำบากมาก ผมอยากแนะนำให้เลือกสิ่งที่ชอบจริงๆจะดีที่สุด
ผมอยากบอกจขกท.ว่าไม่ต้องไปคำนึงถึงความสำเร็จหรอกครับ เลิกคิดไปเลย ถ้าเราได้เต็มที่กับสิ่งที่ชอบจริงๆแล้ว การประสบความสำเร็จมันจะมาหาเราเองครับ ไม่ต้องไปหามัน
แต่ถ้าเราเลือกอาชีพที่มั่นคงก็จริงแต่เราไม่มีความสุขหรือความสนใจกับมันเลย ผมอยากบอกว่าทำให้ตาย ยังไงก็ไม่ได้ดีหรอกครับ เป็นการเสียเวลามากกว่า พอตอนแก่เราก็จะมานั่งเสียดายว่ายังไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำจริงๆเลย มานั่งนึกเสียใจทีหลังว่า ทำไมตอนนั้นเราไม่ทำแบบนี้กันนะ การเลือกแบบนี้มันจะเหมือนเป็นหุ่นยนต์มากกว่า ทำงานไปวันๆ ได้เงิน ใช้เงิน รอแก่แล้วก็ตาย ถ้าชีวิตเป็นอย่างนี้ฟังดูน่าเบื่อมากๆเลยนะครับ
สุดท้ายนี้ ขอให้จขกท.เจอสิ่งที่อยากทำเร็วๆนะครับ ขอให้โชคดี :)
"Don't chase success, chase excellence and success will follow."(3 idiots-movies)
สำรวจตัวเองแล้วลองทำดูหลายๆอย่างครับ ชอบวิชาไหน ทำอะไร ฯลฯ แล้วดูว่ามันสามารถหาเลี้ยงชีพตัวเราและครอบครัวได้ไหม. ถ้าไม่สามารถหาเลี้ยงชีพได้เราก็ให้สิ่งนั้นเป็นงานอดิเรก แต่ถ้าหาเลี้ยงชีพได้ทำเป็นอาชีพก็ได้ครับ
สุดท้ายแล้วก็ขอให้ จขกท พบสิ่งที่ตัวเองชอบไวๆครับ
สารภาพว่าจะจบมหาลัยแล้วยังไม่มีความฝันหรือเป้าหมายในชีวิตเลย...
ผมเองก็อยากทำหลายอย่างนะ อยากเรียนนั้น แปบๆก็อยากเรียนนี่ วันๆนึงอยากเรียนมันเกินสิบอย่าง การเลือกสายการเรียนอะไรก็ลำบากและไม่ลำบากในเวลาเดียวกัน
ลำบากตรงที่ไม่รู้จะเรียนอะไร เพราะอยากมันซะทุกอย่าง แต่ไม่ลำบากตรงที่ถ้าได้อย่างใดอย่างหนึ่งในที่อยากก็โอเค ผมจึงไม่ผิดหวังที่ได้เรียนอยู่ที่นี่ในตอนนี้ แต่สุดท้ายก็ยังคงคิดอยากทำนั่นทำนี่ไม่หยุดเหมือนอยู่ดี 555
การค้นหาฝันก็สำคัญฮะ ถ้ามีจุดหมายก็ดี แต่ถ้าพยายามค้นหาจนกลายเป็นว่ามันกลับมาทำให้ตัวเองแย่ลงก็ไม่ใช่ ในบางครั้งการเร่งหาจุดหมายก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป เวลาและประสบการณ์ที่เราสั่งสมไปเรื่อยๆนี่แหละ ที่จะเป็นตัวช่วยอย่างดีในการมองหาจุดหมายของเรา
อย่ากดดันตัวเองมากไปนะฮะ ^^ คนภายนอกจะทำให้เรากดดันแค่ไหน เราก็พยายามเป็นตัวของตัวเอง ทำให้ดีที่สุดในแบบของตัวเอง จะโดนเปรียบเทียบยังไงก็ช่างมัน เราทำในแบบของเราอย่างดีที่สุดแล้ว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?