เรื่องราวในชีวิตของฉัน:)
ตั้งกระทู้ใหม่
เรา:ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเฟียกลับเอง
แล้วเราก็วางสายไป แต่มันก็ลำบากอ้ะค้ะ เพราะเกิดมาเราไม่เคยกลับบ้านเอง คุณพ่อไปรับไปส่งตลอด เราก็ไม่รู้จะทำไง ซันก็เดินมาพอดี ซันก็ถามเราว่า
ซัน;อ้าวเฟีย เลิกเรียนแล้วทำไมไม่กลับบ้าน รอท่านผอ.มาเปิดประตูรถให้หรือไง. เราบอกแล้วมันเป็นคนกวนบาทา
เรา:นี่ซัน แกจะไม่กวนฉันสักวันไม่ได้หรือไง -กลับบ้านอ้ะ ก็จะกลับอยู่ไม่ได้รอผอ.มาเปิดประตูสะหน่อย
ซัน:แล้วทำไมไม่กลับล้ะ
เรา:ก็แม่เราคลอดน้องแล้วอะดิ พ่อก็เลยมารับไม่ได้ ละฉันไม่เคยกลับบ้านเองเลย. เราก็เบะปากไปค่ะ
ซัน:โว้ะ เรื่องแค่นี้ ไป กลับกับเราสิ. ซันก็ดึงเราไปเลยค่ะ ตอนนั้นเขินอ้ะ ทำตัวไม่ถูก5555
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
mick-290459
25 ต.ค. 59 เวลา 15:35 น.
1,367
views
2 ความคิดเห็น
เรา: ซัน ถึงบ้านแล้วอ้ะ แต้งกิ้วมากๆ
ซัน: อืม ไม่เป็นไร .ยิ่มกรุ้มกริ่มม. เออนี่เฟีย ที่บ้านไม่มีคนอยู่อ่อ ทำไมเงียบจัง ไฟก้ไม่เปิด
เรา: อืม ก็ใช่ดิ พ่อแม่เราก็อยู่โรงบาลอ้ะ
ซัน: อ้าว ละพวกพี่ชายแกล้ะ.เรามีพี่ชาย3คนค่ะ
เรา: หื้อ -พวกนั้นมันอยู่ไม่ติดบ้านกันหรอก นี่แหละ เราก็อยู่คนเดียวนี่แหละ
ซัน: แล้วเคยอยู่บ้านคนเดียวป้ะเนี้ย.เราก็ส่ายหัวค่ะ เพราะไม่เคยอยู่ตามลำพังจริงๆ
ซัน: ว่าล้ะ เธอนี่มันลูกคุณหนูจริงๆ .ความจริงเราก็ไม่ใช่ลูกคุณหนูอะไรหรอกค่ะ แต่ว่าพ่อแม่เราเลี้ยงเรามาแบบกลัวๆ กลัวว่าเราจะเป็นอะไรไปน่ะค่ะ เพราะเราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว
ซันก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง เราก็เลยพูดดักว่า
เรา: แกจะยืนคิดอะไรเนี่ย ฉันจะเข้าบ้านละนะ ยืนตรงนี้นานๆ ยุงก็กัด เมื่อยก็เมื่อย
ซัน: เคๆ ที่บ้านมีไรกินป้ะเนี่ยห้ะ
เรา: ไม่มีหรอก
ซัน: โอเคร้ เราไปล้ะ บายยย
เอ้าอีนี่ ถามฉันฉันก้คิดว่าจะไปซื้อมาให้
นางก็ขี่มอไซนางกลับไปเลยค่ะ เราก็เดินเข้าบ้านแบบงง พอเข้าไปในบ้านเราก็ดึงเน็กไทออกเลยค่ะ เหนื่อยมาก ล้มตัวลงนอนกับโซฟาเลย เขวี้ยงกระเป๋าไปไหนก็ไม่รู้ คิดในใจ ว่าอยากจะไปโรงพยาบาล อยากเห็นหน้าน้องงงงง สักพัก เราก็ได้ยินเสียงประตูบ้านเปิดค่ะ เราก็คิดว่าพ่อจะมาแล้ว เราหิวมากกก รีบวิ่งหน้าตาตื่นไปเลย พ่ออออออ~
ซัน: พ่อที่ไหน ซันสุดหล่อเอง .แหวะะะะ
เรา: เอ้า ทำไมไม่กลับบ้าน มาทำไมอีก
ซัน: ก็คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วงนะ ซื้อของกินมาให้เนี่ย .ซันก็พูดไปเดินไปเข้าบ้านเราค่ะ เราก้เดินตามแต่ไม่ได้พูดอะไร
เรา: อย่างแกเนี่ยนะ ห่วงคนอื่นเป็นด้วยหรอ
ซัน: ก็ไม่กี่คนหรอก .ยักคิ้ว โอ้ยยยย พ่อคูณณ หลงค่ะหลงงงงง แล้วเราก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเลยค่ะ
เรา: เออนี่ แกซื้อไรมาบ้างเนี่ย
ซัน: ก็หลายอย่างอ้ะ ขนมเค้ก ขนมปัง บลาๆๆ
เรา: แกกะจะให้ฉันอิ่มหรือจะให้ฉันอ้วน??
ซัน: ทั้งสองอ้ะ จะขุนแก5555
เดี๋ยวมาต่อนะคะ อาบน้ำแพรบบบ
ซัน: แกชอบคิดอะไรคนเดียวอ่อ
เรา: อื้ม ก็ไม่จำเป็นต้องเล่าให้ใครฟังนี่
ซัน: ไม่อึดอัดหรอ
เรา: จะอึดอัดทำไมอ้ะ. ซันก้เงียบไปพักนึงค่ะ
ซัน: ป่าวหรอก ฉันก็พูดไปงั้นแหละ
เรา: อื้อ ซัน ฉันอยากไปโรงบาล .ซันก็ลุกขึ้นนั่งค่ะ
ซัน: แกจะไปทำไมอ้ะ
เรา: ก็ไปหาแม่หาน้องไง เราอยากเห็นหน้าน้อง
.ซันก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เราก็งงๆ แต่ก็กลัวด้วย
เรา: หึ้ยซัน ถ้าแกไม่อยากไปส่งเราอ้ะ เราไปเองก็ได้น้ะ .เราก็ทำหน้าเศร้าๆค่ะ ซันก็เลยบอกว่า
ซัน: เราไม่ได้ไม่อยากไปส่ง แต่เราอยากอยู่กับแกอ้ะ. เราไม่แน่ใจว่าเราฟังผิดหรือเปล่า จนถึงทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยค่ะว่าฟังผิดหรือฟังถูก
เรา: ห้ะ??????
ซัน: ป่าว เฟีย แกอยากไปโรงบาลไม่ใช่อ่อ ไปดิ เราไปส่ง.เค้าก็ลุกขึ้นไปเลยค่ะ
เรา: อะไรของแก.ลุกตาม
ตอนซ้อนมอไซเค้าอยู่ รู้สึกเกร็งไปหมดเลยค่ะ ไม่พูดไม่คุยกัน เราเลยขอข้ามไปตอนถึงรพ.เลยน้ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?