ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ เราควรจะเข้าไปง้อเค้าดีมั้ยคะ

ตั้งกระทู้ใหม่

สวัสดีค่ะ ขอแทนชื่อตัวเองว่า บี นะคะ คือเรื่องมีอยู่ว่า เราแอบชอบเพื่อนคนนึงค่ะ ขอแทนชื่อว่า เต้ นะคะ เพราะว่าเค้าชอบมาแหย่มาแกล้งเราเล่นอยู่บ่อยๆ พอนานๆไปเราเลยรู้สึกชอบเค้าค่ะ แล้วจากนั้นเพื่อนสนิทเราก็สังเกตอาการเรากับเต้ ว่าสองคนนี้นี่ยังไงมีอะไรกันรึป่าว เราก็ปฏิเสธไปนะคะว่าไม่ได้มีอะไร เค้ากับเราไม่ได้ชอบกันเล่นกันตามประสาเพื่อน (ซึ่งจริงๆแล้วไม่ใช่เลยเราชอบเค้าอยู่ฝ่ายเดียวต่างหากล่ะ แต่ที่โกหกไปเพราะรู้อยู่แล้วว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรา เรากลัวว่าจะเสียเพื่อนน่ะค่ะ) จากนั้นก็มีวันนึงคุณครูจับย้ายที่ แล้วบังเอิญครูบอกให้เราย้ายไปนั่งข้างเต้ ใจเรานี่สั่นระรัวมาก เต้นไม่เป็นจังหวะเลยค่ะ ไอดีใจก็ดีใจนะแต่ประเด็นคือเพื่อนสนิทเรามันก็แซวกันเสียงดังมาก แล้วฮิ้วกันจนเพื่อนในห้องมอง เราก็ทั้งเขินทั้งอายเลยค่ะ จำได้ว่าหน้านี่ร้อนมาก สัมผัสได้ว่าตอนนั้นคงจะหน้าแดงสุดๆ แล้วก็มีเพื่อนคนนึงบอกว่าอยากย้ายที่บ้างครูย้ายให้หน่อย ครูเค้าก็บอกว่าอย่าเรื่องมากนั่งๆไปเถอะ ดูซิบียังอยากนั่งกับเต้เลย เพื่อนทั้งห้องก็ฮิ้วกันใหญ่อย่างกับจะไปแห่นาค เรานี่นั่งตัวหดเลยค่ะ อายมาก แล้วก็เขินมากด้วย เราเกร็งมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย เต้ก็นั่งยิ้มๆนะ แบบเค้าเป็นคนดีมากอ่ะค่ะกลัวเราจะรู้สึกไม่ดี เวลาเพื่อนล้อเรากับเต้ เค้าไม่เคยปฏิเสธเลยนะว่าไม่ได้ชอบเรา เค้าจะยิ้มอย่างเดียว จะมีเราคนเดียวนี่แหละที่คอยแก้ตัว ถ้าเป็นคนอื่นคงปฏิเสธกันน้ำไหลไฟดับไปแล้วล่ะค่ะ เพราะเราก็เคยโดนล้อกับเพื่อนอีกคนนึงแต่คนนี้เราไม่ได้ชอบเค้านะ พอเพื่อนล้อเค้าก็จะแบบไม่ได้ชอบเว้ย หน้าตาอย่างนี้หรอจะชอบ ประมาณนี้อ่ะค่ะ แบบเราก็เสียความรู้สึกนะ แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะเราไม่ได้ชอบเค้าอยู่แล้ว แต่เต้คือเค้าแคร์ความรู้สึกเรามากเลยจริงๆอ่ะค่ะ แล้วอย่างนี้ก็ทำให้เรายิ่งชอบเค้าไปอีกมากๆเลย จากเมื่อก่อนก็แค่ชอบเฉยๆแบบบางทีเค้ามาขอให้เราช่วยงานบางครั้งเราก็ปฏิเสธนะเพราะขี้เกียจ555555 แต่ตอนนี้คือแบบเค้าขอให้เราช่วยงานเราทำให้เค้าทุกงานด้วยความเต็มใจ แถมบางทีเค้ายังไม่ได้ขอให้ช่วย เราก็ไปเสนอหน้าก่อนแล้วด้วยซ้ำ555555555 แต่ยิ่งเวลาเพื่อนล้อแล้วเค้าไม่ปฏิเสธเนี่ยมันก็เริ่มทำให้เราคิดไปเองค่ะว่าเค้าก็ชอบเราเหมือนกัน เราพยายามหาเรื่องไปคุยกับเค้าในเฟซทุกวัน อ่อยเค้าทุกวิถีทาง แต่ดูๆแล้วก็เหมือนว่าเค้าก็คงเห็นว่าเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น ช่วงนั้นจำได้ว่ากลับบ้านมาเราร้องไห้แทบทุกวัน เพราะเรารู้แล้วว่าเราอกหักแน่ๆ แล้วช่วงนั้นก็ใกล้จะปิดเทอมพอดีเราก็เลยคิดว่าเหลืออีกไม่กี่วันก็หยุดแล้ว จะพยายามทำเป็นไม่สนใจเค้า ให้มองว่าเค้าเป็นอากาศ เราจะได้ตัดใจได้ แต่มันก็ไม่สำเร็จเพราะเค้าสังเกตได้ว่าเราหลบหน้าเค้า พอวันสอบโต๊ะเราอยู่หลังห้องเค้าก็เดินมาแล้วก็มาแกล้งขยี้ผมเรา เราก็พยายามเอาหัวออกจากมือเค้า เค้าก็พูดขึ้นมาว่าเป็นอะไร ทำไมไม่คุยด้วย เราก็ตอบไปว่าก็ปกติหนิ คุยอยู่นี่ไง เค้าก็มาแกล้งเราต่อ มันก็เลยทำให้เราใจอ่อนเหมือนที่พยายามตัดใจมาทั้งหมดมันไม่ได้ผลเลย ตัดใจมาเป็นวันๆเจอเค้าแกล้งแค่แป๊บเดียวก็กลับไปชอบเค้าเหมือนเดิม เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าเค้าทำเราร้องไห้ขนาดนี้แล้วทำไมยังจะชอบอยู่อีก เราก็เลยปล่อยให้ตัวเองรู้สึกต่อไปค่ะ เพราะไม่อยากห้ามแล้วมันเหนื่อย จนพอปิดเทอมเราก็เลยหาอย่างอื่นทำเพื่อที่จะลืมเค้า แต่เราก้ไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะว่าความรู้สึกที่เราเป็นคือเราลืมเค้าได้รึยัง พอเปิดเทอมเราเลยพยายามหลบหน้าเค้าเหมือนเดิมค่ะ ทำเป็นไม่สนใจ เพราะอยากตัดใจ จริงๆ ไม่อยากกลับไปร้องไห้อีกแล้ว มันเลยทำให้เค้าก็ไม่คุยกับเรากลับค่ะ เหมือนเมินมาเมินกลับ ที่นั่งเราต้องนั่งข้างๆเค้า เค้าก็กลับไปสลับที่กับเพื่อนคนอื่น คือมันยิ่งทำให้เรารู้สึกอึดอัดมากกว่าโดนล้ออีก พยายามคิดแล้วนะว่านี่แหละคือสิ่งที่มันควรจะเป็น เราทำถูกแล้ว แต่เราก็คิดไม่ได้ เราพยายามหาทางกลับเข้าไปคุยกับเค้าเหมือนเดิมแต่ก็เหมือนว่าเค้าจะหนีเราอยู่ตลอด เราควรจะทำยังไงดีคะ เราควรทำเป็นไม่สนใจต่อไปหรือจะเข้าไปง้อเค้าคะ แล้วควรจะง้อยังไง ใครมีคำแนะนำช่วยหน่อยนะคะ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงจริงๆ ไม่รู้จะหันไปปรึกษาใคร ตอนนี้เครียดมากเลยค่ะ