Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่ ยอมรับ

แจ้งลบกระทู้

คุณต้องการจะลบกระทู้นี้หรือไม่ ?

ปัญหาทางจิตใจ? สังคม? หรืออะไรกัน?

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
คือตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราไม่รู้เป็นอะไร เหมือนนานๆทีเป็นครั้งส่วนใหญ่จะเป็นตอนอยู่กับสังคมมากค่ะ มันเหมือนรู้สึกอึดอัด แบบโครตอยากออกจากตรงนั้นเลย ไม่อยากให้ใครมาสัมผัส เป็นมา3ปีแล้วค่ะ ปกติก็เป็นคนมีความเครียดสูงอยู่แล้ว มองโลกก็มุมมองในแง่ร้าย เราก็ไม่ค่อยไว้วางใจใคร เพราะเคยมีอดีตเดี๋ยวนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองบ้าขึ้นๆทุกที เวลาทุกข์หรือเศร้าก็แบบจะฉีกยิ้มออกมา ตอนแรกก็ไปตรวจแล้ว เป็นโรคซึมเศร้าแต่เราไม่บอกพ่อแม่เพราะรู้สึกว่าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว พอไปอีกก็เจอโรคเข้าสังคมไม่ได้ เราก็คิดว่าใช่ แล้วดันมาความเครียดสูงอีก 555 เราไม่รู้เป็นอะไร พอเกิดอาการพวกนั้นแล้วมันก็ค่อยๆหายไป แล้วก็วนเป็นแบบนั้น แต่ก็เกรงกลัวอยู่นะค่ะว่าจะส่งผลถึงอนาคตมั้ย ถึงเราไม่อยากให้หายแต่ก็ไม่ได้อยากเป็นบ้านะ555 เกลียดที่สุดคือ การจากลา เพราะแบบนี้ถึงคบเพื่อนไม่จริงใจสักคน เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องจากกัน แต่ที่คบเพราะ 'เรียน' เรียนมันมีงานกลุ่ม เราถึงจำใจต้องมาคบเพื่อน และเราก็เกลียด 'คำคมในแง่ดี' มันเหมือนได้ยินแล้วขุ่นเคือง เราก็ชอบเลือดนะเคยใช้มือไปแตะมันอย่างไม่เกรงกลัว ถามว่า 'กลัวตายมั้ย?' ไม่ค่ะ เราไม่กลัวแต่กลัวเจ็บก่อนตายนี่แหละ555 เราก็อยากให้รู้นะว่าความรู้สึกของเราที่มีต่อความตายเป็นยังไง 
ทำไมต้องมีความรักล่ะ? ในเมื่อยังไงความตายก็ต้องพรากมันไปอยู่ดี
ทำไมต้องมีความรู้สึกล่ะ? ในเมื่อยังไงความตายก็ต้องทำลายมันอยู่ดี
มิตรกับคนอื่น=ทำร้ายคนอื่น
เพราะหากเราตาย เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมาณกับความจริง เคยได้ยินมั้ยว่า ทำไมชีวิตถึงถามว่า 'ทำไมพวกเขาเกลียดเจ้า แล้วทำไมรักข้า' ความตายจึงตอบกลับว่า 'เพราะเจ้าคือความลวงแสนสุข ส่วนข้าคือความจริงอันเจ็บปวด' เราอ่านแล้วชอบมาก เลยเซฟไว้ แต่ถ้าเขาตายก่อนล่ะ? ก็เท่ากับ ทำร้ายตัวเอง เราคนหนึ่งนะที่ไม่คิดจะรักใครแล้วก็ไม่เคยรักใคร เพราะเรารักทุกคนที่สุดในโลกเลย555 เราก็มีคำถามมากมายนะที่อยากถามอย่างเช่น
'เวลาคนกำลังจะตายทำไมต้องร้องขอความช่วยเหลือด้วย?'
มันก็แค่ยื้อเวลา เขาก็ต้องตาย จะทำไปทำไม? นั้นสิ ทำไปทำไม? เรามีเพื่อนเยอะนะ แต่พวกเขาก็ยังไ่รู้หรอกว่ารอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าเราคืออะไร แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจ เรายังป.6อยู่เลย จุดมุ่งหมายของเราคือถ้าผ่านวันปัจฉิมไปแล้ว3วัน เราจะเปลี่ยนเฟส ไลน์ใหม่ ลบเพื่อนทุกคนทุกอย่างทิ้ง อ่อ คือห้องของเราเป็นห้องทดลองเลยได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่ป.4-ป.6 แต่เราไม่ต้องการที่จะมีเพื่อนสี่ปีซ้อนหรอกนะ555 แต่ถ้าเห็นโพส์เพื่อนก็จะกดไลค์ให้อยู่ แต่ถ้ามันเดาถูกว่าเป็นเราก็แล้วไป 555 ใครอ่านได้ถึงจุดนี่คงจะหาว่าเราประสาทหรือโรคจิตแน่ๆ หรืออาจคิดว่ามีปม ปมน่ะก็มีนะ แต่ก็คงลืมหมดแล้วมั้ง555 เรารักนะรักทุกคนบนโลกรักๆๆๆ ตอนนั้นครูถามว่ามีเพื่อนรักคือใคร เพราะเราทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้าอีกคะแนนเดียวคงได้เป็นโรคจิตแทน555 เราก็บอกว่า 'เรารักทุกคนเท่าเทียมกัน' จากนั้นก็มีเพื่อนมาถาม '-รักจริงอ่ะ ไม่เว้นแต่คนที่ฆ่าพ่อแม่แกเหรอ?' เหมือนมันแช่งนะ555 เราก็เลยตอบเสียงแผ่วไป 'ก็บอกว่ารักทุกคนไง' ก็รักอ่ะ555 แต่เหมือนมันยังแปลไความหมายไม่ออกนะ555 เราพิมพ์มาเยอะรึเปล่า....งั้นบาย555
ขอบขอบคุณคนที่อ่านมานะค่ะ เราไม่บ้านะ555 คือมันยาวเราจึงตัดจบไป555
 
ไปดู My.ID - 16261627
กลิ่นอายของความตาย 10 ธ.ค. 59 เวลา 15:15 น.
971
views

แสดงความคิดเห็น

>

1 ความคิดเห็น

ไม่รู้ตั้งชื่อไร 10 ธ.ค. 59 เวลา 19:10 น. 1

พี่ว่าลองบอกพ่อแม่ดีไหม? เพราะ โห เป็นทั้งโรตซึมเศร้า บลาๆๆๆๆ ควรบอกพ่อแม่น่ะ โรคซึมเศร้าน่ากลัวจะตาย และอยากให้มองลองในแง่บวกดูเยอะๆ มันจะช่วยให้เราคลายความเคลียดได้ แต่การเฉยๆ กับความตาย นี้ก็ไม่แปลกน่ะ ฮ่าๆ คนเราเกิดแก่เจ็บตายมันก็เรื่องธรรมดา อยู่ที่ใครจะกลัวน้อย หรือ กลัว แต่ถ้าหากการคบเพื่อน น้องอาจไม่เจอเพื่อนที่เข้ากับน้องได้จริงๆ เพื่อนกันมันก็มีบ้างแหละ ที่นิสัยบางอย่างในตัวเพื่อนที่เราไม่ชอบ และก็มีนิสัยบางอยางที่เพื่อนเขาก็ไม่ชอบในตัวเราด้วยเหมือนกัน ฉะนั้นถ้าหากน้องยอมรับข้อบกพ่องของเพื่อนได้ และเพื่อนก็สามารถ รับข้อบกพ่องของเราได้ นั้นก็คือเพื่อนแท้ เอาเป็นว่าน้องพึงอยู่ป.6 ยังต้องเจอคนอีกมากมายหลายประเภท ยังไงก็สู้ๆน่ะจ๊ะ

1

แจ้งลบความคิดเห็น

คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?

บทความที่คนนิยมอ่านต่อ