มีใครโดนพ่อแม่บังคับให้เรียนบ้างไหมคะ มาแชร์ประสบการณ์สักนิดได้ไหมคะ

เราไม่เคยโดนนะ แต่แม่ก็เคยพูดๆ ทำนองนั้นเหมือนกันตอนกำลังจะเข้าเรียนสิ่งที่ชอบ
ตอนนั้นพี่แลกด้วยการเลือกเรียนใกล้บ้านตามที่เขาขอ แต่ไม่เรียนคณะที่เขาอยากให้เรียน
แต่จะให้เขาเข้าใจก็คงต้องอธิบายแหละค่ะ อันดับแรกต้องให้เขารู้ก่อนเลยว่าจขกท.ไม่ได้ชอบคณะที่เขาอยากให้เรียน แต่อยากเรียนคณะอื่น พยายามหาทางบอกให้เขารู้ หรือทำให้เขารู้โดยวิธีอื่นๆ อย่างพูดถึงบ่อยๆ อะไรก็ได้ แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มอธิบายข้อดีของสิ่งที่จะเรียน 
ถ้าสามารถเปรียบเทียบได้ ลองเปรียบเทียบข้อดีของคณะน้องชอบกับของพ่อแม่ดู 

ผมเคยนะครับ.....ผมไปเรียนอยู่ได้ 1 ปี.....ผมตัดสินใจลาออกโดยไม่ให้ที่บ้านรู้และใช้เงินเก็บที่ผมมีทั้งหมดเปิดร้านกาแฟเล็กๆและก็ทำกำไรได้ดีจนผมมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นจากที่ลงทุนไปประมาณ2-3เท่าได้กระมั้ง....นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ทำอะไรที่ใจมันรักผลสำเร็จจะตามมาเสมอ....แต่ผมไม่แนะนำให้ทำแบบผมนะให้คุยกับพ่อแม่ดีๆด้วยเหตุผลจะดีกว่า...สู้ๆฮะ

ลองบอกแนวทางดำเนินชีวืตมาหน่อยครับ ถ้าไม่อยากเรียนหนังสือ ไปสมัครงานก็คงไม่ได้ เพราะไม่มีความรู้ ไม่มืวุฒิ มีอย่างเดียวคือทำงานใช้แรงงาน หรืออยู่บ้าน ให้พ่อแม่เลี้ยง

เป็นค่ะ ก็เลยไปคุย

บอกเหตุผลที่เราอยากเรียนในสิ่งที่ชอบ บอกเหตุผลให้เขาเข้าใจ บางทีเขาอจจะสนใจคำขอของเราก็ได้ ซึ่งตอนแรกแม่ พ่อ เราอยากให้เรียนสาย สังคม-อังกฤษ แต่เราอยากเรียน ภาษามากกว่าก็เลยไปบอก ดีหน่อยที่ครอบครัวเราตามใจก็เลยได้เรียนโดยที่ไม่ต้องมี-งกัน จนเลือดตกยางออก ร้องไห้ฟูมฟาย

แต่ถ้าพ่อแม่คนไหนเคร่งๆล่ะก็...คงจะเป็นการยากมากๆในการร้องขอสิ่งที่ต้องการ

ผมว่าเราก็เรียนที่เราอยากเรียนไปเลยครับ พ่อแม่เราคงไม่โกรธถึงกับตัดหางปล่อยวัดหรอกครับ
เราไม่ได้ไปฆ่าใครซะหน่อยครับ คนอื่นขอพ่อแม่ซื้อนั่นนี่ให้ยังได้เลย เราก็ขอแค่พ่อแม่ให้เราเรียนในสิ่งที่เราอยากจะเรียนสิครับ

ถึงจะกระทู้2ปีมาแล้ว แต่อยากแชร์มากๆค่ะ ของเราเราบอกพ่อแม่ตั้งแต่ม.1ว่าอยากเรียนดิจิตัลอาร์ต พ่อแม่ก็พยักหน้าเข้าใจ จนม.3พ่อถามว่าอยากเข้ามหาลัยไหนเราก็บอกไปว่ารังสิต คณะดิจิตัลอาร์ตเหมือนเดิม เขาก็พยักหน้า จนม.6เราก็ยืนยันคำเดิมว่าจะเข้า ไปดูมหาลัยมาแล้ว เตรียมการทุกอย่างแล้ว ยื่นใบสมัคร รอจ่ายเข้าเรียน สุดท้ายเราโดนพ่อแม่เทค่ะ นอกจากจะไม่ยอมให้กู้เรียนแล้ว ยังโดนบังคับให้เรียนรามด้วยค่ะ(ตอนม.6เราเสนอพ่อแม่แล้วว่าจะกู้เรียนมั้ย กนศ. เพื่อนเราก็กู้ เพื่อนของเพื่อนเราที่ฐานะดีกว่าเข้าขั้นรวยก็กู้ แต่พ่อแม่เราไม่กู้บอกว่ามีเง่นส่งกู้ทำไม เราถามย้ำประมาณ2อาทิตย์ว่ากู้มั้ย พวกเค้าก็ยืนยันว่าไม่ต้องกู้ เราเลยปล่อยไปเพราะคิดว่าเค้าอาจจะเก็บแยกไว้ เพราะเราบอกเค้าตั้งแต่ม.1-ม.3)

พอจบม.6มาเราเคว้งเลย เพราะเราวางแผนอนาคตเราไว้หมดแล้ว เรามีบริษัทที่อยากเข้าทำงานด้วย เราวางไว้หมดแล้ว แต่พ่อแม่จะให้เรียนราม เรียนภาษา เราเคว้งไปพักใหญ่จนโอเค ลองเปิดใจเรียนภาษาที่รามตามที่พ่อแม่อยากให้เข้า เราเรียนรามได้2เดือนเราซิ่วเลย เพราะเรากดดันตัวเองมาก มากจนร้องไห้คนเดียวทุกคืน เรียนอย่าวเดียว เรียนจนไม่มีเวลาผ่อนคลายตัวเอง เพราะไปเรียนกลับมาก็ต้องนั่งเรียนให้ทัน เสาร์อาทิตย์ก็เรียนอีก จนเราไม่ไหว เราลงสอบล่วงหน้าเพื่อลองสอบก่อน ถ้าผ่านก็จะได้ไม่ต้องสอบอีก ผลคือเราไม่ผ่านเพราะเรายังเรียนไม่ถึง มันเป็นข้อสอบที่สำหรับคนที่ตกมาหลายปี(รุ่นพี่ที่ไม่ผ่าน) เราก็ปลอบใจตัวเองว่าทำดีแล้ว นั่งอ่านทุกคืนแต่เรายังเรียนไม่ถึง พอกลับไปบอกผลกับพ่อแม่เราโดนด่า ไม่มีแม้แต่คำปลอบหรือกำลังใจ เราร้องไห้ใส่พ่อแม่ว่าเราไม่ไหวแล้ว เรากดดันตัวเอง เราท้อทุกทาง ตลอดเวลาที่ไปเรียนเราคิดแค่ว่าถ้าโดดลงรถตอนรถวิ่งจะตายมั้ยอย่างเดียวเลย

พอเราบอกย้ำว่าอยากเรียนคอมอาร์ตก็บอกว่าไร้สาระ แม่หัวเราะเยาะเราต่อหน้าทุกคนที่มาสังสรรค์ว่าความฝันเรามันไร้สาระ จบมาเอาไปทำไรได้ ไม่มีโรงงานไหนเค้ารับ แม่เราคิดแค่อยากให้เอาใบปริญญามาใช้เข้าโรงงานอย่างเดียว เราโดนแม่หัวเราะเยาะใส่เราต่อหน้าคนอื่น เราน้ำตาคลอ เสียใจขนาดที่มันถึงที่สุดแล้ว เราเสียใจจนทำร้ายตัวเอง วันนั้นคือวันแรกที่เราทำร้ายตัวเอง ขึ้นบ้านไปร้องไห้ แล้วกำคัตเตอร์กรีดแขนตัวเองไปเรื่อยๆ พอได้สติก็เริ่มรู้สึกดีที่ได้ทำร้ายตัวเอง

เรากดดัน เครียด เศร้าจนไม่อยากอาหารเป็นเดือน นั่งร้องไห้คนเดียว จนกลายเป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรง ลองปรึกษาหมอตามเว็บ หมอก็แนะนำให้ไปโรงบาลเพื่อพบจิตแพทย์โดยตรง

คนอื่นๆอาจบอกว่าเรียนรามดี สำหรับเรามันไม่ได้ดีขนาดนั้น มันกดดันตัวเองเกินไป หันไปทางไหนก็เจอแต่คนวัยเยอะๆแล้วก็รุ่นพี่ หารุ่นเดียวกันยาก การเจออะไรแบบนี้มากๆบางคนอาจจะดีที่ได้กดดันตัวเองให้เก่งขึ้น แต่การกดดันตัวเองมากเกินไปมันก็ไม่ดี

ปล.เราบอกเหตุผลพ่อแม่ทุกอย่างว่าทำไมเราอยากเรียน เราถนัดด้านนี้ ครูที่มาฝึกสอนเราก็บอกว่าให้เรียนสิ่งที่ถนัด อย่าเสียเวลาเรียนสิ่งที่ไม่ชอบ มันไม่มีคำว่าสายสำหรับการเรียน แต่ถ้าเจอทางที่ใช่ก็ไปทางที่ใช่ดีกว่า

พ่อแม่คนอื่นอาจจะช่วยหาที่เรียน แต่พ่อแม่เราไม่ได้ช่วยเราหา ขนาดมาบังคับเราเรียนยังไม่แม้แต่จพหาเลยว่าต้องเรียนยังไง เดินทางยังไง จบมาทำอะไรบ้าง พ่อแม่เราฟังแต่คนอื่น เวลาเขามาอวดลูก พ่อแม่เราก็จะให้้เราเรียนแบบลูกเขา ซึ่งเราไม่โอเคกับความคิดแบบนี้

จนตอนนี้เราก็ไม่ได้เรียนแล้ว โดนด่าว่าไม่มีอนาคตเราก็อยากพูดใส่แม่เหมือนกันว่าไม่ใช่เพราะพ่อแม่เหรอที่เอาอนาคตเราไปแล้วยัดอนาคตคนอื่นมาให้เราแทน แต่เราก็ได้แต่หูทวนลม

เวลาพ่อแม่ไปพูดกับคนอื่นหรือญาติๆว่าเราไม่เรียน เราไม่เอาอนาคตเราก็ได้แต่ยิ้มเศร้าๆให้คนที่ฟัง ถ้าถามก็ตอบไปตามจริงว่าพ่อแม่ไม่เปิดใจให้เรียน

ตอนนี้เราก็ยังเป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรงอยู่ ยังไม่ได้ไปหาจิตแพทย์เพราะพอบอกพ่อแม่ พ่อแม่หาว่าเป็นบ้า5555555555

เราเคยนะคะเราเคยถูกสอนมาว่าตั้งแต่เด็กเลยนะคะเราถูกส่งให้ไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่อายุ 12 คือเราก็อยากลองใช้ชีวิตวัยเด็กของเรากับเพื่อนที่โรงเรียนให้มากแต่ก็คือก็ต้องทำตามที่แม่กับพ่อบอกว่าเนี่ยเราเป็นลูกครึ่งนะเราควรพูดได้พูดภาษาได้มากกว่าคนอื่นสรุปตอนนี้เราอายุประมาณ 16 นะเราก็พูดได้ประมาณ 7 ภาษาและนี่ก็ช่วงโควิดใช่ไหมคะแล้วก็ไม่ได้ไปเรียนสรุปพ่อกับแม่บอกว่าถ้าเขาเลิกได้ล็อคดาวน์ก็จะส่งตัวหนูเนี่ยไปเรียนภาษาที่แปดที่อิตาลี

ปล.(ก็เคยไปคุยกับพวกท่านนะคะแต่หนูพูดอะไรก็ก็เขาก็ไม่ฟังอยู่ดีค่ะ)มีใครพอจะเป็นเหมือนหนูไหมคะ