รู้สึกหมดหวังมากๆ ค่ะ :( เรากำลังจะสอบแข่งกับพี่ๆ ที่เก่งกว่าเรามาก อยากได้กำลังใจค่ะ

น้าไม่มีวิธี เพิ่มกำลังใจหรอกนะ

เพราะน้าคิดตลอดว่า การแข่งขันมีแพ้ชนะ

เราไม่จำเป็นต้องชนะ และก็ไม่แน่ว่าเราจะแพ้


น้าไม่ใช่คนที่ คิดว่าความพยายาม จะทำให้เราชนะ

เสมอไป เพราะขณะที่เราพยายาม คนอื่นก็เช่นกัน

ถ้าเรามีโอกาส คนอื่นก็มี


น้าเองในชีวิต เคยไปแข่งขัน แค่สี่ครั้ง

ครั้งแรกตอน ปิดเทอมขึ้น ม.2 ไปแข่งวิทยาศาสตร์

น้าไปแบบเป็นตัวแทน เพราะตัวจริงเจ้าประจำ

เค้าติดแข่งรายการอื่น น้าไปแข่งแบบไม่ได้อ่านหนังสือเลย

เอาความรู้ที่เคยเรียนล้วน ๆ ดีแต่ว่า คู่แข่งน้า

ก็ไม่ได้มาจากโรงเรียนที่เก่งมากนัก


น้าเข้าไปคิดอะไรได้ก็เขียนออกมา ข้อสอบอัตนัยน่ะ

น้าทำแบบไม่มั่นใจนะ แต่คิดว่าตามความเข้าใจเรา

ณ ขณะนั้น ผลปรากฎ น้าได้รางวัล เป็นครั้งแรกที่ชนะเลย


ครั้งที่สอง น้าไปแข่งอีก คราวนี้เรื่องอาหาร

น้าก็เป็นตัวไปแทนอีกเช่นเคย คราวนี้ เป็นปรนัย

แต่น้าแทบไม่รู้สิ่งที่น้าตอบเลย ตอบมั่วน่ะ ว่างั้น

ไม่ได้ใช้ความรู้ เพราะไม่รู้เลย ผลปรากฎ ตกรอบแรก

ตามคาดล่ะ เพราะเราไม่รู้จริง ๆ


ครั้งที่สาม ประกวด คำขวัญเรื่อง ยาเสพติดและเอดส์

อันนี้ น้าตั้งใจสุด ๆ น้าหวังเงินรางวัลเลยทีเดียว

แต่ก็เป็นอีกครั้ง ที่น้าไม่มีความกดดัน น้านั่งคิดระหว่าง

ที่น้าไปทำงานพิเศษ เสิร์ฟอาหาร มันสนุกนะที่ได้คิด

หัวสมองน้าแล่นฉิวเลย ส่งไปประกวด 2 คำขวัญ

ปรากฎได้รางวัลที่สอง น้าก็ปลื้มสุด ๆ เลย


ครั้งที่สี่ แข่งตอบคณิตศาสตร์ในโรงเรียน

พาณิชย์นี่เค้าไม่เน้นนะ คณิตน่ะ แต่น้าถนัดวิชานี้

น้าคิดว่า ตัวเองมีหวังเลยนะ แต่เจอข้อสอง (ในสิบข้อ)

น้าตอบผิดก่อนเพื่อนเลย เป็นคำถามที่ค่อนข้างหมูนะ

แต่น้าติดประมาท คิดไม่รอบคอบ

น้าว่าตัวเองคงแพ้ละ แต่ยังเหลืออีกแปดข้อ

ก็แข่งไปเรื่อย ผลที่สุด เสมอกัน 3 ทีม

คะแนนถูกผิดเท่ากัน สุดท้าย ตกลงแบ่งเงินกัน


ทุกครั้งที่น้าไปแข่งนี่นะ น้าหวังผลเหมือนกัน

แต่ทุกครั้งน้าไม่กดดันตัวเองเลย

แม้แต่ตอนแข่งคณิต ที่น้าพลาดข้อสอง คิดว่าแพ้แล้ว

แต่น้าบอกตัวเองว่า แข่งสนุก ๆ คิดอะไรมาก

พอไม่กดดัน ความคิดมันก็แล่นเหมือนทุกทีอะ


น้าไม่ค่อยเชื่อนะ ว่าความกดดัน จะเป็นพลังอะไร

เพราะความรู้ที่อยู่ในตัวเรา มันจะออกมา พร้อมสมอง

ที่แล่นฉิว ได้ก็ต่อเมื่อ เรามีความสุข


น้าคิดแบบนี้นะ น้าน่ะ คิดเสมอว่า สมองคนเรา

มันพัฒนาได้ตลอด น้าเคยเรียนอย่างตั้งใจมาก

สอบเข้ามัธยมต้น ได้ที่หนึ่งของคนเข้าสอบ

ก็เคยมาแล้ว ตกต่ำ ขนาดต้องลอกการบ้านเพื่อน

ก็เคยมาแล้ว คิดว่าสมองเรา คงพัฒนาไม่ได้แล้ว

ดูถูกตัวเอง ก็เคยมาแล้ว


แต่ถึงปัจจุบัน น้าคิดว่า การอ่านเยอะ ๆ ฝึกฝนเยอะ ๆ

ไม่จำกัดเวลาตัวเอง ทำเท่าที่ทำได้ การพัฒนามันเกิดขึ้น

อย่างช้า ๆ ตลอด ตราบใดที่เรายังไม่หยุดพยายาม

และตราบเท่าที่เรา ไม่หาข้อจำกัด มากดดันตัวเอง

แล้วก็มาทำร้ายตัวเอง


น้าเองแม้ไม่เก่งพอเป็นหมอ หรือ วิศวะ

แต่น้าเชื่อลึก ๆ ว่า ตัวเองเก่งพอ ทำสิ่งที่ตัวเอง

ตั้งใจ (น้าอยากเป็นโปรแกรมเมอร์) ได้ แม้จะช้า

กว่าคนอื่นก็ตาม ตราบเท่าที่ สมองยังหาความรู้

ฝึกฝน หมั่นคิด แล้วก็ต้องไม่ดูถูกตัวเองแค่นั้น

ส่วนความกดดัน โยนทิ้งไปเหอะ มีไว้หนักเปล่า ๆ