อยากรู้ใครไร้ตัวตนแบบเราบ้าง???

เราเคยเป็น ตอนนั้นเราไม่สนใครเลย อยู่คนเดียวซะเลย ช่างมัน ใครจะพูดยังไงก็ไม่สน ยืนด้วยตัวเองได้ เพื่อนผญ.รึป่าว ถ้าเข้ากันไม่ได้ ก็หาเพื่อนผช.เลย มันหยาบคายบ้าง แต่มันไม่เรื่องมากนักหรอก บางคนก็ดี ช่วยเหลือดี อีกอย่างมันเห็นเป็นผญ. มันก็ช่วยเราแหละ บางทีก็เลี้ยงขนม ยกเว้นเพื่อนผช.ที่นิสัยขี้เกียจ ไม่ช่วยงาน หลงตัวเอง แบบนี้อย่าไปยุ่งนะ รำคาญเปล่าๆ นั่นแหละ พอเรายืนด้วยตัวเองได้ เราก็ไม่ต้องง้อใคร สบายใจดี ไม่ต้องสนใจใคร

มีเพื่อน แถมสนิทด้วย คงไม่เรียกว่าไร้ตัวตนหรอกมั้ง? หรือคิดแบบนี้เพราะที่จริงในใจไม่ได้รู้สึกสนิทด้วยจริงๆ?

ไร้ตัวตนมันต้องแบบ นั่งในห้องทั้งปีไม่มีใครคุยด้วยเลย นานๆทีตอนต้องทำงานร่วมกันถึงจะได้มองหน้าบ้าง

ของจขทก.ยังห่างไกลน่ะ มีเพื่อนแล้วก็หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราหน่อย เพื่อนก็ไม่ได้มีไว้เพื่อรองรับอารมณ์เรา

ไว้ไร้ตัวตนจริงแล้วจะรู้สึก เฮ้อ...พอดีกว่า อย่าทำให้นึกถึงเลย

แต่ถ้ารู้สึกว่าพวกที่ว่ามาไม่ใช่เพื่อนจริงๆ แค่จำทนอยู่ด้วยเพราะกลัวโดดเดี่ยว ขอแนะนำให้เลิกคบเถอะ มันไม่ดีกับใครทั้งนั้น เรียนจบแล้วก็กลายเป็นคนแปลกหน้าอยู่ดี

เราเป็นอ่ะ ตอนนี้ก็เป็นอยู่เหมือนเป็นดาวที่อยู่นอกวงโคจร เราก็เหมือนเธอเลยเพราะเค้าอาจจะรำคาญเราเเหละมั้งเรามันพูดมาก555เเต่ก็ห่วงไง ถามว่าตอนนี้เป็นทุกข์มั้ยมันก็มีบ้างเเหละ เเต่เรื่องบางอย่างที่คิดมากไปก็ทำให้ทุกข์ใจเปล่าๆเราก็ควรวางมันไป เราทุกข์ไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไม่มีอะไรดีขึ้น บางครั้งการอยู่คนเดียวมันก็สบายใจนะ มีความสุขในส่วนของเรา หาอะไรที่เราชอบมาทำเวลาคิดมากก็ดีอีกเเบบ อย่างเราอ่านหนังสือนี่เเหละอ่านทุกอย่างตั้งเเต่ขายหัวเราะยันหนังสือโป๊555ท่ดๆไม่ใช่ละ ในโลกนี้ไม่มีใครเรียนคณิตเข้าใจได้ทุกคน มันก็เหมือนกันกับคนอื่นที่เค้ามองเรา มันก็ใช่ว่าทุกคนจะเข้าใจในสิ่งที่เราทำจริงมั้ย เเต่ใช่ว่ามันจะไม่มีอะไรดีนะ การที่เราไม่มีตัวตนในสายตาคนอื่นบางครั้งมันก็ทำให้เรากลับมามองเเละอยู่กับตัวเองมากขึ้น ทำให้เราเข้าใจตัวตนที่เราอาจจะหลงลืมไปเพราะมัวเเต่วิ่งตามคนส่วนใหญ่ จนลืมไปว่าจริงๆเเล้วเราต้องการเเบบนั้นมั้ย ทุกอย่างมันมี2ด้านเสมอ มีมืดก็ต้องมีสว่าง เเค่ลองเปิดใจเราจะเจออีกด้านของเรื่องเเย่ๆที่ไม่เเย่เสมอไป อย่างเรื่องนี้มันก็ทำให้เราใช้เวลากับตัวเองมากขึ้น มองโลกหลายมุมมากขึ้น เเต่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรเลยนะ เเต่มันก็เเค่เเวบเดียวเเล้วมันก็จางไป เรากำหนดให้ทุกคนเป็นอย่างที่เราคิดไม่ได้เเต่เราเลือกที่จะมองมันได้นะ เลือกที่จะมีความสุขในจุดของเราได้ เข้มเเข็งเข้าไว้ ฮึ๊บๆ กว่าจะทำใจได้มันก็ยากเเต่มันก็ทำได้ เเล้วเราจะสตรองขึ้นอีกขึ้น -_-พูดมากอีกล้าววว อย่าลำไยเรานะเราไปเเว้วววว ฟิ้ววว

เราก็เคยเป็นเวลาพุดจะไม่มีใครฟังทั้งที่เราก็ไม่ได้เป็นคนเสียงเบา ถามอะไรก็ไม่ตอบแล้วก็โดนมองข้าม

หายตัวไปก็ไม่มีใครเอะใจหรือสนใจ ต้องให้หัวร้อนโวยวายใส่ก่อนถึงจะอยู่ในสายตา

เอาจริงๆ

หาเพื่อนใหม่เถอะค่ะ เพราะตอนนี้เราจะขึ้นม.4แล้วก็ต้องหาเพื่อนใหม่อยู่ดี

ไม่ต้องไปสนใจเพื่อนพวกนั้นแล้วก็ลองเปลี่ยนตัวเองเป็นที่เข้าหาคนอื่นก่อนบ้าง^^

ลองหางานอิเดกทำเช่นวาดรูป เขียนนิยาย ฟังเพลงทำก็ดีนะเวลาว่างก็อยู่กับตัวเองจะได้ไม่ต้องรับรู้คนพวกนั้นหรือลองหันมาติ่งเกาหลีแบบเราดู อยู่คนเดียวก็ไม่เหงามีอปป้าเป็นกำลังใจ^^

เราเป็นตอนนี้เป็นอยู่ด้วย ตอนนี้ก็เดินคนเดียว 55555 เพื่อนบอกว่าเราไม่เปิดใจ บอกว่าไม่ได้ใจจากเรา บอกว่าเราทำตัวลึกลับ 5555

แสดงว่าตอนนี้คุณใช้ชีวิตตัวเองเพื่อคนอื่นมากเกินไปครับ ก็เป็นตัวของตัวเองนั่นแหละดีแล้วครับ ใครจะมองเรายังไงก็เรื่องของเค้า เพราะ คนอื่นจะมองเรายังไง ว่าเราก็ไม่ได้ทำให้ตัวตนของคุณเปลี่ยนแปลงหรอกครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

เราก็เป็นนะ ปัจจุบันนี้ก็เป็นอยู่ จากที่เราเคยมีตัวตน ณ ตอนนี้เราเหมือนฝุ่นละออง ที่แย่กว่านั้นเพื่อนสนิทกลับเป็นคนที่เมินเรา จากที่เราไปไหนไปกันตอนนี้ไปไหนมาไหนเขาก็ไปอยู่ในส่วนของเขาสี่คน ทั้งที่เราก็อยู่ในกลุ่มนี้นะแต่เหมือนจะไม่มีตัวตนเลย แรกๆก็นึกว่าคิดเองเออเองก็เลยพยายามเข้าเพื่อนในกลุ่มให้มากขึ้น แต่ก็ล้มเหลว เขาก็ยังคงไม่ใจเรา เราเคยพูดเรื่องนี้กับเขานะมันดีขึ้นแค่ไม่กี่วันก็กลับสู่สภาพเดิม เราก็เลยปลงก็ใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปจนกว่าจะเรียนจบ เป็นกำลังให้จขกทนะคะขอให้ผ่านไปให้ได้

เราเลยค่ะ เราเป็นคนนึงที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท จนเราดข้่ชมรมก็เลยมีกลุ่มเพื่อนในชมรม คือเราเป็นคนที่จะยังไงกับเพื่อนก็ได้ ตามใจเพื่อนตลอด เพื่อนเลยไม่ค่อยได้สนใจว่าเราจะรู้สึกยังไง พอช่วงหลังๆกลายเป็นว่าเราเริ่มไม่มีตัวตนในกลุ่มนั้น ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด แต่ไม่มีใครพูด ทุกคนเงียบใส่เรา เราก็เลยเลือกที่จะออกมาอยู่คนเดียวเลยค่ะ ตอนนั้นก็อยู่เงียบๆคนเดียว ทำอะไรคนเดียว จนได้มาเจอเพื่อนกลุ่มใหม่ ปัญหาในกลุ่มใหม่มันก็มีเยอะค่ะ เพราะในกลุ่มไม่ได้สนิทกันทุกคน ทุกครั้งที่มีปัญหาหรือมีใครทะเลาะกัน ทุกคนจะมาคุยกัน บอกกันไปเลยว่าตรงไหนของใครที่ไม่ชอบ และทุกคนก็พยายามที่จะปรับตัวเข้าหากัน ตอนนี้เรามีความสุขกับเพื่อนกลุ่มนี้มากเลยค่ะ บางทีเราต้องหาเพื่อนที่เค้าเข้าใจ เวลามีอะไรก็คุยกันตรงๆไปเลย อย่าเก็บไว้คนเดียวค่ะ เมื่อก่อนเรารู้สึกอะไรก็เก็บเงียบ แต่เพื่อนกลุ่มใหม่นี้บังคับให้เราพูดและพร้อมจะรับฟัง ช่วงแรกมันอาจจะยาก แต่มันจะทำให้เพื่อนเข้าใจเรามากขึ้นนะคะ

เราก็เป็นนะไม่มีเพื่อนสนิทเลย ไม่มีกลุ่มเพื่อนที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน จะล่องลอยไปอยู่กลุ่มไหน

ก็เข้าได้หมดดูเหมือนเฟรนลี่เข้ากับคนง่าย แต่เอาจริงเพื่อนเราบอกว่าโลกส่วนตัวสูงบ้าง ไบโพล่าร์มั่ง555

ก็แบบนั้นจริงๆแหละชอบไปไหนมาไหนไม่ต้องรอใคร ไม่ต้องคอยเอาใจใคร

อยู่คนเดียวสบายใจจะตาย(ชินแล้ว?) -. - แต่ไม่ถึงขนาดเพื่อนไม่คบ เราไม่คบใครมากกว่า

เราคิดต่างนะ อาจจะยาวหน่อย แต่อยากให้จขกท.อ่าน :)

ขอบอกก่อนว่าเราเคยยืนจุดที่ไร้ตัวตน มีเพื่อนเยอะ เพื่อนกิน เพื่อนหาผลประโยชน์ เพื่อนดี(น้อยมากๆ และไม่รู้ว่าเค้าดีจริงๆเปล่า เพราะเราก็โดนมาเยอะ) ปัจจุบัน เป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงค่ะ แต่มีเพื่อนนะ แต่ไม่เปิดใจ100% เข้าใจนะ

เอาล่ะ เมื่อก่อนเราเป็นคนที่โดนเพื่อนหลอก เพื่อนกิน เพื่อนหาผลประโยชน์เยอะมากๆ ตั้งแต่ขึ้นม.ต้น ยกตัวอย่างเช่นงานกลุ่มให้เราหาคนเดียว (งงเหมือนกัน ตอนนั้นก็รับมาเฉยๆ คิดว่า เออเพื่อนคงไม่ว่างกัน) แล้วอ.ให้เขียน เราเขียนส่งช้า แต่ยังไม่ถึงกำหนดนะ เพื่อนบอกว่าถ้าช้าจะลบชื่อ อ้าวไง เราช้านิดหน่อยเอง จะลบชื่อเราละ มีอีกเยอะนะคะแต่เอาเบาๆพอค่ะ ก็งี้แหละค่ะ เมื่อก่อนเราว่าเป็นคนไม่กล้าสู้คนมากๆ มองโลกในแง่ดีเกินไป

ประเด็นก็คือ เราโทษคนอื่น(เพื่อน)อย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องมองนิสัยเราด้วยว่าเป็นไง ทำไมเค้าทำแบบนี้? เค้าหมั่นไส้? หรืออะไร?อันนี้ไม่มีใครอาจรู้ได้

\\แต่เราควรมีนิสัยที่ดีขึ้น //

ทำไมต้องดีขึ้น? เค้าทำขนาดนี้ ทำไมต้องดีขึ้นล่ะ?

คำตอบ : เราทำอะไร เรารู้ตัวดีค่ะ แต่บางคนนี่สิ อาจจะไม่รู้ตัว อันนี้น่าสงสารเค้านะคะ อย่างเรานิสัยก็ไม่ได้ดีมากอะไรหรอกค่ะ มนุษย์เรามีทั้งข้อดีข้อเสีย แต่ประสบการณ์ การเรียนรู้จะสอนให้เราเป็นคนดีขึ้น เราคิดงี้นะ ยิ่งเราเจออะไรเยอะๆหนักๆ เรารู้สึกอยากเป็นคนดีมากยิ่งขึ้น ไม่ใช่ไรหรอก มันรู้สึกสุขใจ สบายกาย สบายใจ อบอุ่นหัวใจ

ยังไงเราก็ห้ามให้เค้าทำแบบนั้น แบบนี้ ไม่ได้ เราควรมองดูตัวเองและปรับปรุงนิสัยให้ดีขึ้นดีกว่าค่ะ เรามีเคสนึงคือเพื่อนเราเค้าก็มาระบายนะทำไมรู้สึกไร้ตัวตนอย่างนั้น อย่างนี้ เค้าบอกเค้าไม่เหลือ(เพื่อน)ใครแล้ว ขอมาอยู่กับเรานะ เราก็โอเคค่ะ เราก็เป็นเพื่อนกับเค้า แต่ ณ จุดๆนี้ เราเป็นคนที่สนิทง่ายค่ะ แต่จะเปิดใจ(ตัวเราเอง)ยากมากกก เพราะเจอมาเยอะ พูดง่ายๆ คุยได้ สนิทได้ทุกคน แต่ไม่เปิดใจกับใครง่ายๆ คนอื่นก็มองไม่ออกหรอกค่ะ แต่เรารู้ตัวเอง กลัวเจ็บอีก เพื่อนเราที่ขอจะเป็นเพื่อนด้วย อยู่นานๆ เราเริ่มรู้ละว่าเพื่อนเราทำไม ถึงไร้ตัวตน (ขอโทษนะคะที่ต้องพูดแบบนี้) เค้านิสัยไม่ค่อยดีค่ะ ด้านดีๆก็มีนะคะ แต่รู้สึกว่าด้านไม่ดีจะเยอะกว่าน่ะค่ะ และตอนนี้เราก็ไม่รู้จะบอกเพื่อนยังไงดีให้แก้นิสัยส่วนนั้น เราพยายามทำให้เค้ารู้ตัว แต่ก็ยัง เราก็อยากให้เค้ารู้ตัวเองนะคะ มันจะมีผลกับตัวเค้าอย่างมาก

ณ ปัจจุบัน การที่เราเป็นแบบนี้เรามีความสุขมากๆค่ะ มีเพื่อนดี มีแก๊งดี เพื่อนไม่ดีก็เจอ พูดคุยปกติ ไม่ขอไม่สนิทมากๆด้วยหรอกค่ะ ก็แค่เป็นเพื่อน ช่วยเหลือ(แต่ไม่เกินความสามารถตนเอง) เป็นเพื่อนที่ดีต่อเค้า แต่เค้าจะมองเรายังไงก็ชั่งเค้าเถอะค่ะ และมีเวลาส่วนตัวเป็นของตัวเอง(อันนี้ เน้นๆ บางคนติดเพื่อนเกิน จนไปรบกวนเวลาส่วนตัวของเค้า) เราว่าการที่เรานิสัยดีขึ้น เพื่อนๆจะเข้าหามากขึ้นนะคะ อันนี้เป็นส่วนดี แต่ส่วนที่ไม่ดีก็คือเค้าจะเข้ามาหาผลประโยชน์หรือเค้าจริงใจ อันนี้ ก็อยู่ที่ประสบการณ์ของเราน่ะค่ะ ทำให้เรามองคนออกมากยิ่งขึ้น ไม่ใช่ว่าคนที่นิสัยดี จะดูโง่ หรือจะมาหลอกง่ายๆนะคะ อันนี้เราว่าคนภายนอกที่จะหาผลประโยชน์เค้าคิดงี้นะ แต่เรามีประสบการณ์ไง เลยดูออก

-----------------------------

สรุป : ก็คือ จขกท.ควรมองดูตัวเองนะคะว่านิสัยยังไง (ขอโทษอักครั้งที่ต้องพูดตรงๆ) อย่างที่เราบอกข้างต้น\\บางคนนี่สิ อาจจะไม่รู้ตัว// อันนี้สงสารตัวเค้าเองมากๆ คนเราควรนึกถึงตัวเองด้วยค่ะ ว่าทำอย่างนั้นอย่างนี้ ผลที่ตามมาทำไมถึงเป็นเช่นนั้น อาจจะมีปัจจัยอื่นๆร่วมด้วย แต่ตัวเรานี่สิค่ะ สำคัญที่สุด และเปลี่ยนง่ายกว่าปัจจัยอื่นๆที่สุดค่ะ แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อไหร่จะรู้ตัว หรือมีคนมาบอกก็เท่านั้นเอง.

**เพิ่มเติม**

อันนี้เราไปเจอมาของเม้น ในเพจนึง ข้อความโดนใจมากๆ แต่จำเพจไม่ได้ล่ะ ขออนุญาตินะคะ

1) ถ้าเราให้เพื่อนเต็มร้อยด้วยใจจริง เราให้เพราะรักเพื่อน ก็ไม่ต้องไปคาดหวังว่า''-ต้องรักกู นึกถึงกูด้วยนะ'' (อารมณ์ประมาณว่าทำด้วยใจ ไม่หวังอะไรตอบแทน รักเพื่อนจริงๆ)

2) ลดๆใจกับเพื่อนบ้าง เมื่อก่อนให้เต็มร้อย ก็ค่อยๆลดลง ปรับไปตามความเหมาะสม

3)ถ้ายังอยากให้ใจเพื่อนเต็มที่ แต่กลับมานั่งทุกข์ใจซะเอง แสดงว่าเพื่อนเหล่านั้นอาจจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีเท่าไหร่ ลองหาเพื่อนใหม่ หรือหันมาเต็มที่กับตัวเอง กับพ่อแม่ กับคนที่คู่ควรดีกว่ามั้ย