เล่าประสบการณ์....จากเด็กสอบได้ที่โหล่สู่ ที่1 เพราะคนที่เรียกว่า "แม่"
ตั้งกระทู้ใหม่
นี่อยู่โรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง อยู่ห้องเรียนวิทย์-คณิต เป็นเด็กกิจกรรมวงโยฯตั้งแต่ป.4
เริ่มเลยนะคะ
ตอนม.ต้นไม่มีปัญหาอะไรแบ่งเวลาเป็นเรียนได้ที่2-5 ตลอด โรงเรียนเดิมค่ะ ตอนนั้นเคยชอบเที่ยวจนทำให้แม่ร้องไห้ไปครั้งหนึ่ง ใครเคยทำให้แม่ร้องไห้จะรู้เลยค่ะว่ามันไม่มีวันลืม เลยเปลี่ยนแปลงตัวเองทำตามความฝันที่ฝันตั้งแต่เด็ก
ช่วงนั้นมีความฝันว่าอยากเรียนดนตรีมากๆ
ไปสอบดุริยางค์ทหารบกก็ไม่ติด ไปสอบหารเรือผ่านถึงรอบสัมภาษณ์ ตกรอบสุดท้ายเฉยเลย ต่อมาตอนม.4เลยไปสอบเข้ามหิดล
ติดค่ะ แต่ไม่ไปรายงานตัวเพราะด้วยค่าเทอมและอื่นๆ
ตอนม.4เทอม1 คือมุ่งสอบมากๆไม่สนใจเรียนเลย แบบเพื่อนในห้องก็ไม่ชอบหน้า
เพราะเอาแต่ซ้อมอยู่ห้องวงโยฯ (ต้องบอกก่อนว่าผิดที่เราเองที่แบ่งเวลาไม่ถูก) ตอนนั้นเกรดเทอมแรกออก ได้2.32 ได้ที่41
เห้ย!!คือไม่เคยได้ต่ำขนาดนี้ แถมยังติด 0 วิชาเคมีอีก ตอนไปบอกแม่ นึกว่าจะโดนแม่ด่า แต่แม่บอกว่า “ไม่เป็นไร เทอมหน้าเอาใหม่ เชื่อว่าลูกทำได้”
พอมาม.4เทอม2 ก็เหมือนเดิมแต่เริ่มสนใจส่งงานเพิ่มขึ้น เกรดก็เพิ่มมาเป็น 2.51 ก็เอาไปให้แม่ดู แม่ก็ดึงเข้าไปกอดแล้วบอกว่า “เห็นมั้ยลูกแม่ทำได้ ดีขึ้นตั้งเยอะแหน่ะ”
เห้ย!คือในใจนี่คิดว่าเพิ่มมาแค่นิดเดียวแม่ดีใจขนาดนี้เลยหรอ ตอนนั้นแบบร้องไห้โฮ ทำให้แม่เสียใจ แบบเคยเป็นมั้ยเวลามีคนมาถามแม่ว่าลูกตัวเองได้เกรดเท่าไหร่ แล้วแม่ก็เบี่บงบ่ายอ่ คืออายแทนแม่เลย รู้นะว่าแม่เสียใจ เรามีหน้าที่เรียนก็น่าจะตั้งใจเรียนให้แม่ชื่นใจบ้าง นี่เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เราทำได้ในตอนนี้
หลังจากคิดได้ ซัมเมอร์ ม.4 นี่ก็ไปซ้อมวงโยฯเตรียมแข่ง แต่ใจไม่อยู่กับดนตรีแล้ว ก็แข่งไปจนจบ
พอขึ้นม.5เทอม1 สัญญากับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียนให้มากที่สุด จากที่ไม่เคยซื้อหนังสือกวดวิชา ก็เริ่มซื้อมาอ่านเรื่อยๆ ทำความเข้าใจทีละนิด
เพราะม.4ไม่รู้อะไรเลย พื้นฐานก็ไม่มี นี่เริ่มเข้าหาเพื่อนในห้อง ตั้งใจเรียนตั้งใจส่งงาน จนเกรดเทอมแรกออก ได้ 2.75
เชื่อป้ว่าดีใจมากๆอ่ ม.5มันเรียนหนักและยากที่สุดแล้ว
ปิดเทอมย่อยขอพักกิจกรรมวงโยฯ ไปเรียนพิเศษที่กทม. คือนี่เป็นคนขอแม่ไป คือในใจไม่อยากให้แม่เสียเงินเยอะ แต่แม่ไม่บ่นไม่พูด สนับสนุนอีกต่างหาก
ตอนนั้นไปเรียนชีวะ คือเป็นวิชาเดียวที่อยากรู้ว่ามันคืออะไร ก็ไปเรียน
ม.5เทอม2 ตั้งใจแบบสุดขั้วมาก อ่านหนังสือถึงตี1 ตื่นมาอ่านตอนตี5 แบบ3วันต่อสัปดาห์
คือเครียดสุดๆ อยากทำให้แม่ภูมิใจแค่นั้น จนเกรดออก พรีคคคมากแก!! จาก 2.75 มาเป็น 3.43 ได้ที่ 2 ตอนนั้นคือโทรหาแม่แล้วร้องไห้เลย (ตอนเกรดออกก็มาเรียนพิเศษแอดมิชชั้น) แม่แบบแทบร้องไห้กับเราอ่ เราแบบรู้แล้วนี่คือสิ่งที่เราทดแทนบุญคุณแม่ได้บ้าง โทรคุยกันชั่วโมงนึงอ่ แล้วก็คิดว่าตัวเองทำได้ดีกว่านี้อีก คำนวนคะแนนเกรด5เทอม อยากให้มากกว่า 2.75 แต่มันไม่ถึง ต้องทำอีกเทอมให้ได้มากกว่า 3.5
ม.6เทอม1 นี่ก็เหมือนเดิมอ่านหนังสือแบบเป็นบ้าเลย คุยกับใครแบบเบลอๆ แต่ภูมิใจนะที่ข้อสอบยากแล้วเราทำได้อ่ อย่างชีวะเก็บคะแนนข้อเขียนหมดเลย
แล้วยากมาก ต้องเข้าใจจริงๆ เราก็อ่านที5เล่ม เรื่องเดิมนะ จนได้เกรด4 ครูมาคนเดียวให้ห้อง เทอมนี้ก็ฟาดไป 3.67 หืมมมมมม!!ที่1ของห้องว่ะ
แม่นี่ยิ้มแป้นไปหลายวัน ดีใจสุดอ่
ม.6เทอม2ที่ก็เริ่มหาทีที่เรียนหาไปเรื่อยๆ ด้วยเกรดเราไม่ค่อยสูง รวมได้ 2.94 ก็สมัครคณะที่ชอบไป ตอนนี้ติด6ที่แล้วค่ะ มีทั้งม.บูร ม.หัวเฉียว ม.มหิดล
คือตอนนี้จากเด็กหลังห้องที่เพื่อนเกลียด กลายเป็นเด็กเรียนของห้อง
เพิ่มเติม
เวลาอ่านหนังสือ นี่ไม่รู้สึกเครียดเท่าไหร่ รู้สึกว่ามันยังไปได้อีกยังไม่สุด อาจจะเพราะนี่ทำไปเพราะมีความสุขที่ได้ทำ ซึ่งต่างจากคนอื่นในห้องที่เครียด กดดันจากพ่อแม่จนทำข้อสอบไม่ได้
ทั้งนี้ฝากถึงพ่อแม่ผู้ปกครองทุกท่าน ถ้าได้อ่านจะเห็นว่าแม่หนูไม่เคยว่าด่าหรือกดดันอะไร แต่คอยให้กำลังใจในวันที่หนูต่ำสุด จนมันกลายเป็นกำลังใจ
กำลังใจจากคนที่เรารักมันสำคัญที่สุดค่ะ หนูโชคดีที่มีแม่เข้าใจและอยู่เคียงข้าง
ขอบคุณพระคุณแม่
มิสึฮะ
8 มี.ค. 60 เวลา 12:38 น.
3,837
views
1 ความคิดเห็น
อ่านหนังสือยังไงไม่ให้ขี้เกียจ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?