"ระวังแกจะแพ้ความดีที่เค้าทำให้"....แค่แสนดีหรือมีใจ?

ตั้งกระทู้ใหม่

นี่เป็นกระทู้แรกของผู้เขียน อยากส่งต่อให้คนที่อ่านอยู่ศรัทธาในความดีและความรักว่าทั้งสองสิ่งนี้เสริมส่งซึ่งกันและกันอย่างดี และไม่ท้อถอยกับชีวิตที่อาจคิดว่าตนนั้นไม่มีใครเหลืออยู่เลย เพราะถึงที่สุดยังไง ครอบครัวและตัวเราเองที่รักเราได้อย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆเลย

".......เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นวนไปจนถ้าเพื่อนเราไม่ทัก สำหรับเรามันคือความรู้สึกเคยชิน ไม่ได้ขงเขินอะไรเลยเพราะมันเป็นแบบนี้มาตลอด แต่เพื่อนก็เตือนว่า "ระวังแกจะแพ้ความดีของมัน" เราก็ไม่เชื่อแซะเพื่อนกลับว่าอ่านนิยายมากไปเปล่า มันจะมีจริงที่ไหนที่จะเอาชนะใจด้วยความดี อุดมคติไปมั้ย?...."

เปิดเทอมแรกของระดับมหาวิทยาลัยชั้นปีที่1 เราได้คุยกับเพื่อนคนนึงในคณะ เริ่มจากจะกลับจากอาคารที่จัดงานไปหอพักด้วยกัน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของแชทเราสองคน รู้จักกันจริงๆตั้งแต่แรกคือช่วงรับน้องตอนปิดเทอม วันแรกที่เจอกันเลยนะ เราจำได้ว่าเราใส่หน้ากากอนามัยอยู่เพราะทายาแต้มสิวเกินขนาดหน้าพัง555555555555 บังเอิญกิจกรรมสุ่มๆวิ่งวนๆแล้วได้นั่งข้างกันเลยถามชื่อกัน รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เป็นอะไรทำไมยิ้มตลอดเวลาที่เราตอบคำถามที่เค้าถามเรา หน้าเรามีอะไรติดหรือไง55555555 แต่ก็เป็นความรู้สึกแรกที่แปลกนะกับคนที่รู้จักกันครั้งแรก (พอย้อนกลับไปนึกถึงวันแรกเจอกันได้ยังไงแอบเขินเอง นี่เรามาไกลขนาดนี้เลยหรอ555555555) งานรับน้องถัดๆมาเราแอบรู้สึกว่าเค้าพยายามทักเรา จนเราเริ่มอึดอัด เลยแกล้งทำเปนไม่เห็นบ้าง..ก็โอเคไม่ได้คิดอะไร แทบไม่ได้เอามาใส่ใจใส่ในหัวเลยด้วยซ้ำ

ทุกอย่างมันเริ่มต้นขึ้น ดำเนินไป พัฒนาต่อไปเรือยๆ แชทฝั่งเราที่ส่งไปจะมีแต่โจทย์ คำถามพวกฟิสิกส์กับเลขงี้ เขาตอบเราตลอด นอนดึกทั้งคู่ ส่งโจทย์ไปให้ตอนตีหนึ่งตีสองก็ยังทำให้ เราก็ไม่ได้คิดอะไร รู้สึกเพียงว่าโชคดีมากที่ได้เจอเพื่อนดีๆแบบนี้ เราส่งไปถามเยอะเท่าไหร่ สงสัยในจุดโง่ๆ อธิบายกันเป็นสามหน้าแชท เค้าก็อธิบาย พอเราบอกขอบคุณมากกอไก่ล้านตัวเค้าตอบเราทุกครั้งว่า 'ไม่เป็นไรเลยยินดีช่วย' 'ยินดีอยู่แล้ว' 'เราเองก็ได้เจอโจทย์มากขึ้นด้วยต้องขอบคุณเธอเหมือนกัน' 'ช่วยกันๆ' 'เราต้องรอดไปด้วยกัน' 'เธอทำได้อยู่แล้ว ค่อยๆทำนะ สงสัยก็ถามได้อีก' เรารู้สึกเกรงใจมาก รู้สึกเหมือนเอาเปรียบเพื่อนข้างเดียว อธิบายเรามายาวเหยียด เราเลยไปหาชีทวิชาที่เค้ามีในลังรหัสน้อยเอาให้เค้ายืมไปอ่านไปซีรอก พอสอบเสร็จเราต่างขอบคุณกัน ซึ่งเรารอดมาได้เพราะเค้ามากกว่าที่เราให้เค้ามากๆTT วันที่แลกชีทกัน เจ้าเพื่อนสนิทในกลุ่มทักเรา และพูดตั้งข้อสังเกตว่า เดี๋ยวนะ แกสองคน ยังไง? ไม่ได้ออกแนวเชียร์หรือขัดขวาง แต่สงสัยเพราะเห็นเวลากลุ่มเค้าเดินมา เค้าก็ชอบทักเรา แล้วนี่ให้ชีทอะไรกันอีก? เพื่อนๆในกลุ่มมีความสงสัยในโมเม้นต่างๆ นั่นแหละ เราก็พยายามไม่คิด ไม่คิด ไม่ใช่หรอก จะมาชอบเราได้ไง เราไม่มีอะไรให้เค้าเลยนะ มีแต่เค้าอะที่ต้องให้เรา ข้อความของพวกเราก็ไม่มีแนวจีบฉันชู้สาวชายหญิงเลย มีแต่โจทย์ โจทย์ ......(-0-)...... กับพวกคอยถามสารทุกข์สุกดิบ คุยนู่นนี่ แลกเปลี่ยนกัน ชอบอะไรไม่ชอบอะไร นอนดึก กลับบ้านมั้ย ไปไหนต่อ ไปเที่ยวมาก็ฝากของให้กัน

พอเทอมสองเราได้มีโมเม้นด้วยกันมากขึ้น คือเราบ่นว่าอยากเบิรนอยากลด เลยโอเคดีเลยได้เพื่อนวิ่ง ไปวิ่งกัน นานๆที ในแชทก็คุยกันอย่างเดิม แต่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ เราตอบเค้าบ่อยขึ้น ดองน้อยลง555555 ส่งโจทย์ส่งเฉลยสรุปให้กันไปมา ถามนู่นนี่ ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง เราชอบขอคำปรึกษาเค้าเรื่องพวกไอที หรือไม่ว่าเรื่องอะไรเค้าก้แนะนำเราดีเสมอ ตอนอยู่ด้วยกันเค้าก็ไม่เคยถามเจ้าะแจ้ะซอกแทรกเรื่องครอบครัว ที่บ้าน ฐานะ หรือคำถามที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจเลย อยู่กับเค้าตอนวื่งเสดหน้ามันๆผมเยินๆเราก้แทบไม่ต้องแคร เดินคุยกัน ทุกครั้งเค้าก็จะเดินมาส่ง เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นวนไปจนถ้าเพื่อนเราไม่ทัก สำหรับเรามันคือความรู้สึกเคยชิน ไม่ได้ขงเขินอะไรเลยเพราะมันเป็นแบบนี้มาตลอด แต่เพื่อนก็เตือนว่า "ระวังแกจะแพ้ความดีของมัน" เราก็ไม่เชื่อแซะเพื่อนกลับว่าอ่านนิยายมากไปเปล่า มันจะมีจริงที่ไหนที่จะเอาชนะใจด้วยความดี อุดมคติไปมั้ย?ยอมรับว่าตั้้งแต่เพื่อนทัก เราก็เรื่มตั้งคำถามมากมาย เราคุยกับเค้าเพราะแค่หวังผลประโยชน์ โอเคเราได้ในสิ่งที่เราต้องการ เกิดคำถามต่อว่า แล้วเค้าจะรู้ตัวมั้ยว่าเราคิดงี้อยู่? ไม่ได้มีอะไรเกินเลย หรือเค้าเองก็รอหาผลประโยชน์จากเราอีกเช่นกัน? เค้าสุภาพ อยู่ด้วยกันไม่เคยมีทีท่าจะล่วงเกินหรือถามซอกแซกเรื่องที่บ้านหรือจุ้กจิ้ก ก็แสดงว่าไม่ได่สนใจเราอะดิ มีแต่ทางเค้าเองที่เราเรื่องทางบ้านเค้าให้เราฟัง เค้าจะชอบเราได้ไง?เราไม่ได้สวยอะไรเลยนะ ถ้าเทียบกันเป็นฝ่ายเค้าด้วยซ้ำที่ให้เรามากกว่า

ถามว่าแอบคิดมั้ย ก็มีนะ มีหวั่นไหวในความดีที่เค้าทำให้ เขินว่าเห้ยยทำไมทำให้ตลอดเลย ทำไมavailableให้เราตลอด ทำไมเป็นคนที่จากเราแทบไม่เคยเห็นในสายตา หวังคุยเพื่อแค่ช่วยเรียน กลายเป็นคนที่เราคุยด้วยบ่อยและสม่ำเสมอทุกวัน เป็นคนคุยที่เราไม่ต้องกังวลว่าพรุ่งี้เค้าจะเบื่อเรามั้ย จะหายไปจากเรามั้ย เค้าจะคุยซ้อนหรือเปล่า? 8เดือนที่ได้คุยกันรู้จักกันมาเค้าสม่ำเสมอต่อเราและมีแต่จะมากขึ้นแต่ก็อยู่ในระดับที่เรียกว่าไม่ได้ออกแนวรุก ออกแนวมีแต่ให้ความหวังดี วันวาเลนไทน์เราได้โปรของขวัญมาแบบไม่ระบุผู้ส่ง เราก็อยากรู้ใครกันฟร้ะส่งของมาพร้อมข้อความซะโรแมนติกด้วย ทีแรกคิดว่าไม่ใช่เค้า เพราะหน้าตาเด็กเรียน ดูไม่หน้าประสีประสาเรื่องแบบนี้ แต่พอใช้วิชามารสืบจนเจอ......เป็นคนคนที่เราคุยอยู่....... เกิดเป็นปัญหาขัดกันเองในหัว ปัญหาที่คงใช้สมองอย่างเดียวแก้ไม่ได้ เหมือนกับที่ว่าบางเรื่องไม่ต้องใช้สมองตัดสินใจบ้างก็ได้ เราจะแพ้ใจตัวเองจริงๆหรอ?

เราอยากใช้พื้นที่นี้บอกขอบคุณ thank for always being available for me ขอบคุณที่คอยอยู่กันด้วยทุกเรื่อง ตอนทุกข์ เครียด เฟล ขอบคุณที่ทนคนที่สงสัย โง่วิชาต่างๆ ทนตอบคำถาม ทำโจทย์ส่งวิธีทำมาให้ ส่งเลคที่จดมาให้ ชีทที่เราไม่มี... ตั้งแต่วันที่เราได้รู้จักกัน เริิ่มคุยกัน เริ่มสังเกตความจริงจังของแกมากขึ้นตั้งแต่เพื่อนทัก 8เดือนกว่านี้แล้ว แกเป็นคนที่ข้ามทุกคำถามทุกกำแพงที่เราตั้งไว้ ขอบคุณมากๆจริงนะ ความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้ รู่แค่ว่าไม่ต้องโหยหา เพราะแกจะคอยอยู่กับเราเสมอๆจริงๆทุกครั้งที่ต้องการหรือยังไม่ต้องการ เหมือนฝันมาก กับคนในคณะเดียวกัน lifestyleเข้ากันได้ ที่สำคัญชอบตอนเวลาไปทำอะไรดีๆด้วยกัน ชอบงานพวกจิตอาสาทั้งคู่ ขอบคุณที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตเรา ขอบคุณที่อดทนกับคนอย่างเรา ที่เราเองไม่เคยร้องขอ แต่แกให้เรามันอย่างดีเสมอมา ขอบคุณที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีได้เจอคนดีๆแบบแก ไม่ว่าแกจะแค่แสนดีหรือมีใจ ที่แกส่งของมาให้มันจะเป็นเพื่อนแกช่วยชงหรือช่วยแกล้งหรือยังไงก็ตาม เราถือว่าแกได้บอกเราอย่างชัดเจนแล้ว และครั้งนี่เราจะไม่เอาจากแกฝ่ายเดียวอีก ทั้งหมดนี้คือความรู้สึกของเราที่เราไม่เคยบอกให้แกรับรู้แต่เชื่อว่าเราสองคนต่างก็รู้ว่าที่เป็นอยู่แบบทุกวันนี้มันคือการเติมเต็มกันและกัน มีความสุข แบบไม่ต้องเรียกร้องอะไรอีก และหวังว่าจะได้อยู่ดูแลกันแบบนี้ ตลอดไป

Lollipoppopillol123456789

12 มี.ค. 60 เวลา 01:16 น.

607

views

แสดงความคิดเห็น