ก็บอกว่าไม่ได้เป็นไรกันไง
ตั้งกระทู้ใหม่
เรามีเพื่อนคนนึงสนิทกันตอนม.1 เราสนิทกันตอนที่ทั้งสองฝ่ายมีปัญหาเลยเข้าใจกันมาก
และแยกกันยากมาก55555 เราจะเรียกคนนั่นว่าเจ๊แล้วก็เรียกแทนตัวเองว่าหนู
เราสนิทกันอย่างนี้มาจนกระทั่งวันหนึ่ง มีเพื่อนเราอีกคนเป็นผู้ชาย คนนี้มันขึ้นชื่อเรื่องขี้เก๊ก
แล้วก็หน้าหม้อไรงี้ เราอยู่วงดนตรีเดียวกัน วันนั้นเรากำลังจะเดินกลับบ้านมันก็พูดขึ้นมา
ว่ายังไม่อยากกลับบ้านเลย เราเลยชวนเดินไปด้วยกัน (ทั้งๆที่บ้านอยู่คนละทาง5555555)
หลังจากที่เราได้เดินกลับบ้านด้วยกัน เราได้รู้อะไรหลายอย่างที่คนอื่นไม่รู้ เราไม่รู้หรอก
ว่าเรื่องพวกนั้นจริงหรือเปล่า แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เรามีความลับของกันและกัน
เรียกได้ว่า ไม่สนิทแต่คุยแล้วสบายใจมั้ง มันบอกเราทุกอย่าง เราก็บอกมันทุกอย่าง
จนเราสนิทกันเรื่อยๆ มันก็เลยถามเราว่าจะสนิทแบบนี้ต่อไปได้มั้ย ด้วยความที่เราคุยกับมัน
แล้วความรู้สึกเราก็โอเคไม่ได้เสียหายอะไร ก็ยอมอยู่ข้างกันต่อไป ด้วยฐานะ พี่สาวน้องชาย
เพราะมันเกิดหลังเรา6เดือน มันก็เรียกเราเจ้ เราก็เรียกชื่อมัน บางทีก็เรียก ตี๋ (ตี๋น้อยไรงี้)
จนต่อมาเราเดินกลับด้วยกันบ่อยมาก เดินไม่แคร์สายตาใครเพราะก็คิดกับมันแค่น้องชาย
มันก็คิดกับเราแค่พี่สาวเพราะมันก็มีคนที่มันชอบอยู่เช่นกัน เราก็มีแฟนเช่นกัน (เลสเบี้ยน)
เพื่อนที่โรงเรียนถามทั้งเราและมัน ว่าเราสองคนเป็นไรกัน เราบอกว่าเป็นเพื่อนไป
แต่ .. สงสัยเราดูสนิทสนมกันเกินไปมั้ง มันก็แซวไม่เลิกอ่ะ หมั่นใส้ เวลามีคนถามแบบนี้
เราก็จะตอบไปเลยว่าเป็นแฟนอ่ะ ทำไมหรอ5555555 ไม่ยอมเชื่อดีนัก งงตาแตกไปและกัน
เรากับมันก็นัดกันนะว่าเวลามีใครถามจะตอบไงก่อนก็ได้ แต่ถ้าบอกความจริงแล้วเขาไม่เชื่อ
ก็ยอมรับส่งเดชไป55555 แต่สุดท้ายเราก็จะบอกว่าล้อเล่นทีหลังทั้งนั้น
แต่มีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง ที่ไม่ยอมเชื่อเรากัน เพื่อนกลุ่มนี้คือกลุ่มที่เจ๊อยู่ ประกอบด้วย
ชายสองหญิงหนึ่ง หญิงในนั้นก็คือเจ๊ ชายอีกสองคนก็เพื่อนสนิทกับเราทั้งนั้นอ่ะ
มันพยายามจับผิดเรากับตี๋ แต่เรากับตี๋ก็บอกไปตลอดว่าแค่พี่น้อง .. เราอ่ะไม่ค่อยโดนไร
แต่-ตี๋อ่ะ โดนเพื่อนผู้ชายทั้งสองคอยถามว่า"กับเราอ่ะไปถึงไหนกันแล้ว" ..
คือ .. ถึงไหน---!-สิคะ!! ก็บอกอยู่ว่าไม่ได้เป็นไรกัน
แล้วยิ่งคนอื่นจับผิด เรายิ่งชอบแกล้งทำเป็นสนิทกับมันมากขึ้น(อันนี้เราผิดเอง)
ส่วนเราก็เริ่มมีปัญหากับเจ๊ เพราะปกติเราจะนั่งรถกลับบ้านกับเจ๊ แต่ช่วงนี้เราเดินกับตี๋
มากกว่า เพราะพอถึงบ้าน เราก็วางกระเป๋าแล้วออกไปเล่นเกมที่ร้านเกมต่อ
เราเคยชวนเจ๊ไปด้วย แต่เพื่อนห้องเจ๊ไม่ให้เจ๊ไป เราก็ เออ ไม่เป็นไรหรอก
หลังจากนั้นเราก็เริ่มห่างจากเจ๊ ไม่เชิงห่างหรอก แต่เมื่อไหร่ที่เราอยู่กับตี๋ เจ๊กับพวกนั้นจะเริ่ม
ตีห่างออกไปๆ .. ก็ไม่เข้าใจ เหมือนเราต้องเลือก ว่าจะเลิกความสัมพันธ์แบบนี้กับตี๋เพื่อ
กลับไปสานต่อกับเจ๊ หรือ ไม่สนอะไรแล้วรอให้ทุกอย่างค่อยพัง
เราอยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้ทั้งสองอย่าง มันน่าน้อยใจนะ เหมือนกันว่า พอเราจะมีเพื่อนใหม่
หรืออะไรใหม่ๆ เจ๊ก็จะดูน้อยใจขึ้นมาอีกว่าทำไมเราสนของใหม่มากกว่า
เราอยากให้เจ๊กับตี๋มันโอเคต่อกัน ก็พอเข้าใจแหละความรู้สึกที่เหมือนว่าตัวเองเป็นของเก่า
เป็นยังไง
แต่เราไม่เคยมองเจ๊เป็นของเก่า
ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับตี๋มากกว่าพี่น้อง
เราไม่เคยเห็นใครสำคัญกว่าเจ๊ เราพยายามให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันได้ทั้งสองฝ่าย
แต่พอเราเริ่มคุยกะตี๋ เจ๊เริ่มถอยห่าง
คนในสายชั้นเริ่มจับผิดเรามากขึ้น
เราควรทำไงกับเรื่องนี้ต่อไปดีอ่ะ ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปหรอ หรืออะไร ?
Daowadueng
15 มี.ค. 60 เวลา 19:51 น.
350
views
1 ความคิดเห็น
ในความจริงเราควรเลือกนะคะลองคิดดีๆดูละกันค่ะใช้วิธีเเบบนี้ไปก่อนเเละระหว่างนั้นก็คิดๆดูละกันค่ะเลือกไว้ก่อนดีที่สุด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?