Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เพราะรักมาก!!!

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดี เราชื่อ แนน  เรารักผู้ชายคนหนึ่งมาก มากจนเรายอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียเขาไป เราคบกันวันศุกร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ.2556 เราทะเลาะกันประจำ แต่เราก็กลับมาดีกันได้ เขาเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตเราเลยนะ เราจำสำคัญของเขาได้ทุกอย่าง จำทุกรายละเอียดของเขาได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น วันเดือนปีเกิด เลขบัตรประชาชน บ้านเลขที่ อาหารเครื่องดื่ม เบอร์รองเท้า เบอร์เสื้อกางเกง เขาเป็นคนชอบแต่งรถมาก รถคือทุกสิ่งของเขาก็ว่าได้ ความรักของเราไม่ได้สวยหรูแบบที่คิดนะ เราเจออะไรมากมาย พ่อแม่เราไม่ชอบเขาหรอก เพราะพ่อแม่คิดว่าเขาเป็นเด็กเกเร แต่สุดท้ายเราก็ทำให้พ่อแม่เรายอมรับเขาได้ แต่มันก็ยังมีเรื่องที่ทำให้เราทะเลาะกันอีกนั้นแหละ เขามีผู้หญิงอื่น แต่สุดเราก็กลับมาดีกันได้ มีเพื่อนหลายคนถามว่า -ทนได้ไงเป็นกูกูทนไม่ได้ เราก็ตอบได้แค่คำเดียวว่า เพราะรักถึงยอมทน ทนเขาได้ทุกอย่าง รับได้ทุกอย่างที่เป็นเขา #เราคุยกันตลอดเวลา3ปี เขามีคนอื่นเราก็คุยกันทุกวัน ไปหากัน ไปเที่ยวกันปกติ เขาไม่สบายเราดูแล เขาล้มรถเราดูแล เราอยู่เคียงข้างเขาตลอดไม่เคยทิ้งเขา เขาเป็นคนชอบดื่มบีทาเก้นมาก แต่มาช่วงหลังเราต้องทำงาน ตจว.ไม่มีเวลาว่างได้โทรหาเขา ห่างกันจนไม่มีเวลาได้คุยกัน  เราทะเลาะเราเลิกกันได้ทุกวัน แต่เราไม่เคยโทษเขาเลย ทุกครั้งที่เลิกกันมันผิดที่เรานั้นแหละ เรานิสัยไม่ดี สัญญากับเขาว่าเราจะเปลี่ยนนิสัยแต่เราก็ทำไม่ได้ จนเขาทิ้งเราไปหลายต่อหลายรอบจนครั้งนี้เราทะเลาะกันหรือเปล่าก็ไม่รุ้ เราไม่สบายลงมาทำงานไม่ไหว เราฝากโทรศัพท์ไว้กับพี่ที่ทำงาน พอเลิกงานพี่เขาเอาโทรศัพท์มาให้ เราจะทักแชทไปหาเขา แต่เขาก็บล๊อกแชทเรา เราโทรหาเขาถามว่าบล๊อกแชทเราทำไม เขาบอกว่าจะไปไหนก็ไปแล้วก็วางสายเราทิ้งไป เราก็ไม่โทรไปอีกเพราะเราเข้าใจคำตอบนั้นดี  จนพอเราหลับเราฝันว่าเขาเอาภาพปกที่ถ่ายกับแฟนเก่าคนล่าสุดมาตั้ง พอตอนเช้าเราส่องเฟซเขามันเป็นจริงอย่างที่ฝัน เราไปส่องเฟซแฟนเก่าเขา ก็เอาภาพเดียวกันมาตั้งปก เราก็ไม่ขอให้เขากลับมาเพราเราไม่อยากให้เขาเหนื่อยกับเราอีก ไม่ใช่ไม่รักนะเพราะรักมากจึงไม่อยากให้เขาเหนื่อย แต่เราก็รักเขาแล้วหยุดที่เขาแล้วจะไม่มีหรือหาใหม่แล้ว ถ้าไม่มีเขาเราก็อยู่คนเดียว เพราะรักมากเลยไม่ขอมีใคร จะรอเขาไม่ว่าเขาจะกลับมาหรือไม่ก็ตาม เพราะเราเชื่อมาตลอดเลยว่าเขาคือคนเดียวที่เราจะฝากชีวิตไว้ เคยมีคนทักว่าคนที่เราคบอยู่คือเนื้อคู่ของเราตอนแรกเราก็ไม่เชื่อ แต่เราก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น จนวันหนึ่งเราให้ครูที่ รร. เขียนกราฟชีวิตให้จนเรารู้ว่าเนื้อคู่เราออกตอน12ปี ซึ่งตอนนั้นเราคบกับเขาพอดี เรากับเขาอายุเท่ากัน เราสัญญาและบอกเขามาตลอดว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราก็จะรักเขาคนเดียวและจะมีเขาตลอดไป ตอนแรกที่คบกันเราก็ไม่คิดอะไรมากไม่จริงจังด้วยซ้ำ เพราะเราอยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่เราก็รักเขาขึ้นมาจริงๆเขามีทั้งส่วนที่และไม่ดี แต่เราก็รับเขาได้หมด เขาเป็นคนรักเล็ก เขาไปรับไปส่งเราตลอดดึกแค่ไหนก็ยังจะมารับเราเพราะเราเรียนไกล้ๆตัวเมืองซึ่งไกลกับบ้านที่เราอยู่มาก ฝนตกก็ยังไปรับไปส่ง อยากไปไหนเขาก็พาไป เขาดีกับเราจนเรากลัว กลัวว่าซักวันเขาจะไปดีแบบนี้กับคนอื่น เราห้ามอะไรเขาได้ทุกอย่าง พ่อแม่เขาดีกับเรามาก จนเรารักพ่อแม่เขาเหมือนกับพ่อแม่เขาอีกคน เราคุยกับแม่เขาได้ทุกเรื่อง และแล้ววันหนึ่งเราผิดสัญญากับแม่เขาแต่เราไม่ได้ตั้งใจเราผิดเวลาแต่เราก็ทำได้ตามที่สัญญานะ ถึงมันจะช้าแต่เราก็ทำได้ เรารักเขามากมากจนรับรุ้ถึงความลำบากของเขาแต่เราไม่รุ้ว่าเราคิดไปเองหรือเป็นจริงวันนั้นเราทำงานพอจะเลิกงานเราดื่มเบียร์ผสมน้ำโค้กแค่แก้วเดียว ปกติแล้วเราจะไม่รู้สึกอะไรเพราะเราอื่ม5-6แก้ว ถึงจะเมาแต่นี่แค่แก้วเดียว พอเลิกงานเรานอนแต่เรานอนไม่หลับ ทำยังไงก็ไม่หลับ เรารู้สึกร้อนมากมากจนอาบน้ำก็ไม่หาย พอตื่นขึ้นมาช่วงตี5 แฟนคนที่เขาแอบคบกันทักมาถามว่ารู้เรื่องเขายัง เราถามว่าเรื่องอะไร ผู้หญิงคนนั่นบอกว่าเขาโดนจับ เราจึงเล่าให้น้าที่ทำงานฟังน้าบอกว่ามันเป็นลางและความผูกพันธ์ที่มีให้กันพอเช้าเราก็ไปหาเขาเขาขึ้นศาลเด็กและเยวชนทั้งๆที่วันนั้นวันอาทิตย์เราไม่สามารถลางานได้ เราพูดกับคนที่เขาแอบคบว่า ถ้าลางานไม่ได้เรายอมขาดงาน เพราเราห่วงเขามาก เราโทรหาเบอร์เขาเขาไม่รับ โทรหาแม่เขาก็ไม่รับ โทรหาพี่เขา โทรหาเพื่อน เราก็ไม่รู้อะไรรู้แค่ว่าเขาโดนจับ ไม่รู้แม้กระทั้งเขาอยู่ไหน จนเราร้องไห้บนรถตู้ตลอดทาง จนพี่เขาโทรกลับมาว่าเขากับแม่ขึ้นศาลรับโทรศัพทร์ไม่ได้ ทำให้เราสบายใจขึ้นมานิดนึง แต่เราไม่อายนะที่มีเขา ถึงยังไงก็ยังรักเขานั้นแหละ และจะทำตามคำสัญญาที่ให้กับเขากับแม่เขาและกับตัวเองว่าจะรักเขา จะอยู่ข้างเขาตลอดไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น 
ขอบคุณที่อ่านจบน่ะค้ะ ฝากแชร์ให้ถึงเขาด้วยนะ

แสดงความคิดเห็น