ผู้ชายแสดงอาการแบบนี้เรียกว่าอะไรคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
ผ่านไปสักเดือนถึงสองเดือนคือ เขาไม่พูดกับเราเหมือนเคย เขามองหน้าแบบหลบตา เขาไม่ทักเรา เวลาเจอกันแบบตรงๆ เขาจะเขิน ชักคิ้วหลิ่วตา แบบเหมือนอมยิ้ม เขาไม่เข้ามาใกล้ๆเรา ไม่คุยกับเราเหมือนก่อนๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาจะมาป่วนเปี้ยนกับอุปกรณ์บนโต๊ะทำงานเรา จะมายืมนั่นยืมนี้ตลอด บางทีก็แวปมานั่งใกล้ๆ บางทีก็เอาอะไรมาแบ่งเรากิน แต่เดียวนี้คืออยู่ห่างๆ แต่แอบมอง (เราไม่แน่ใจว่าใช่ แต่เคยหันไป เขาก็ทำเป็นมองที่อื่น) ถ้าเขาหลบเลี่ยงสายตาไม่ได้ ก็จะเนียนมองตรงๆ เรายังรู้สึกว่าเขายังมองเราจากมุมใดๆที่เขาไป แต่เราไม่ได้มองตามเขาไปนะ บังเอิญเราเงยหน้าเจอเขามุมนั้นพอดี ก็เห็นว่าเขามองอยู่ บางครั้งเขาก็รอเรากลับบ้าน แบบไม่ได้บอกว่ารอ จอดรถที่เดียวกัน เหมือนเขาเดาเอาว่าเราจะเดินไป เขาก็จะขับรถมาเจอเราพอดี หรือก่อนหน้านั้นก็มีเดินกลับพร้อมกัน แต่เขาเดินตามหลังเรา หรือนำหน้าไปก่อน แต่ไม่ได้เดินไปด้วยกัน หลังๆมาก็คือเดินไปเจอกัน ทั้งๆที่เป็นคนรู้จักกัน แต่เขาคุยแล้วเขาไม่มองหน้าเราอะ เรียกก็คือ รีบๆลนๆ แล้วไม่มองหน้าเรา เราก็ไลน์ไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เขาก็ไลน์บอก เปล่า ปกติดี ทั้งที่เราคุยกันจริงๆวันนึงไม่เกิน 3ประโยค แต่จะไลน์คุยกันมากกว่า ก็ตอบเยอะหน่อย
เคยชวนไปกินข้าวเพื่อละลายพฤติกรรมความอายของเขา เวลาเจอหน้ากันจะได้คุยกันมากขึ้น ชวนเขาเขาก็ไปทุกครั้ง แต่ว่ากลับมาหนักกว่าเดิม ตอนนี้เหมือนใช้กระแสจิตคุยกันเวลาเจอหน้ากันแล้วค่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน ก็ใช้สายตาคุยกัน ไลน์ก็ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ได้คำตอบ สรุปมันยังไงกันแน่ ช่วยหน่อยเถอะ อึดอัดแทนมัน!!! อกจะแตกแล้ว
3 ความคิดเห็น
หาโอกาสคุยกัน2คนเลยค่ะ ถามไปตรงๆเลยแต่ต้องเป็นที่ไม่มีอะไรมาสามารถขัดขวางตรงนั้นไว้ได้
เราถามเขาไปในสิ่งที่เาสงสัมาตลอด ถ้าเขาตอบว่าปกติหรือ ไม่ตอบแล้วหลบสายตา เราก็พยามๆมองเขาไปอีกแล้วถามอีกครั้ง
/สู้ๆน้า/
จากเราไม่คิดอะไร แต่ก็เริ่มคิดหน่อยๆแล้วค่ะ แต่ไม่แน่ใจ อาการเขานิ่งเกิน คือไปกินข้าวกันก็คุยกันปกติดี ส่วนมากเราจะเป็นคนชวนคุยมากกว่า เคยมีครั้งที่สอง คืออยู่ดีดี คุยอยู่ก็เงียบไปเฉยๆ จ้องหน้าเราแบบไม่หลบตา แต่เราอ่านความหมายไม่ออก แต่ใจเราเต้นแรงทุกครั้ง บางครั้งก็เขินที่จะพูดตรงๆ บางครั้งเราก็เนียนพูดทีเล่นทีจริง แต่ไม่ได้คำตอบ พอกลับมาสู่โหมดที่ทำงานก็เป็นแบบเดิมคือไม่กล้ามองเหมือนคนไม่รู้จักกันไม่คุยกันแบบเนี้ยเงียบแต่มองอยู่ไกลๆอยู่ห่างกันแค่คืบเดียวก็ไม่กล้าเดินมาคุย
พรุ่งนี้ก็ลองชวนไปกินข้าวอีก ไม่รู้จะไปป่าวเพราะยังไม่ตอบไลน์เลยถ้าไปก็ไม่รู้จะเริ่มต้นคุยยังไง
เราขอถามตรงๆนะ ว่าเธอชอบผู้ชายคนนั้นรึป่าว?
สรุปไปว่านางไปกินข้าวนะคะ ไม่มีอะไรจริงๆ คือคุยกันปกติ ไม่ได้เปิดประเด็นให้เครียด แล้วก็ไม่ได้ถามว่าทำไมถึงไม่มองหน้า เหมือนคล้ายๆนางอายค่ะ เขินเรา ตอนกินข้าวคุยไปนางก็ไม่สบตาเราเท่าไหร่ อิฉันก็มองจิ๊กเลยค่ะ คุยทุกเรื่องนางก็ยิ้ม ปกติ ชักคิ่วหลิ่วตา เหมือนว่าเขิน ก็คงจับจุดได้ว่านางเขินแรงค่ะ พรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานก็ดูต่อค่ะว่านางจะเขินเราต่อมั้ย
เรียกว่าแคร์ได้หรือเปล่าคะ ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ถามว่าชอบมั้ยก็ ขั้นต้นอาจจะรู้สึกดีกับเขา พอเขาทำแบบนี้ก็คิดหน่อยๆค่ะ แต่ยังไม่ถึงว่าชอบต้องเป็นแฟนกัน แค่อยากละลายพฤติกรรมที่ทำให้เราอึดอัด และเขาก็อึดอัด จะได้คุยและเข้าใจกันมากขึ้น ก็อาจจะพัฒนาได้ค่ะแต่ถ้าถึงสุดท้ายนิสัยไปกันไม่ได้ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ค่ะ
หนุ่มขี้อาย แต่ตกหลุมรักใคร
บางคน แต่ไม่กล้าจีบ พอเจอ
คนที่ตนเองชอบทำอะไรไม่ถูก
ถ้าคุณชอบเขา วานให้เขามา
ช่วยงานบ่อยๆ เจาะจงระบุตัว
ไปเอง ถ้าเขายังมีใจ เขาคงเข้า
มาช่วยนั้นแหลาะ ถ้าคุณชอบ
ไม่ต้องไปสนใจ ใส่ใจหรอกค่ะ
แก้คำพิมพ์ผิดค่ะ
ถ้าคุณไม่ชอบ ไม่ต้องสน หรือ
ไปใส่ใจค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?