แค่เลิกคุยทำไมกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้

พูดตามตรงนะ จะเอาอะไรกับคนในเฟสไม่ต้องไปสนใจหรอกแค่คนๆเดียว

สวัสดีค่ะ

แค่เลิกคุยทำไมกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้

คือเราเลิกคุยกับคนๆนึง....

.....

เราไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนกันได้อย่างตอนแรกที่รู้จักกันได้แล้วหรอ

ใครเคยเลิกคุยแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรือเปล่า

(ปล.เพื่อนในเฟสค่ะ55เราไม่เคยเจอเขาหรอก)

เข้ามาเป็นกำลังใจ และอยากจะแลกเปลี่ยน...ประสบการณ์...ด้วยค่ะ

จริงแล้วเหตุการณ์ดังที่ว่า...คนเราเคยคุยกัน...ในที่นี้...คุณอาจจะหมายถึง...คนที่เราคุยกัน...ซึ่งเป็นเพื่อนรัก เพื่อนพิเศษ หรือคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆ(ที่อาจจะพิเศษว่าคนอื่นใดสำหรับคุณ...แบบนั้นนะคะ)

ตอบว่า...อันความเป็นจริงนะคะ คนเราสามารถมีอาการ มีปฎิกริยา...ต่อเพื่อนคุย...เพื่อนสนิท เพื่อนรักคนดังกล่าวนี้...แตกต่างกันได้...ค่ะ

แตกต่างกัน...ในที่นี้คือ...ความแตกต่าง...ในตัวเราเอง...และต่อเพื่อนคุย...ในอดีต...คนนั้น...ด้วยนะคะ คือความรู้สึกแตกต่าง ดังกล่าว เหตุเหล่านี้สามารถเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดาค่ะ

ขอยกตัวอย่าง...จากประสบการณ์จริง...มาแลกเปลี่ยนนะคะ

เช่น...เจ้าของเม้นต์นี้...ก็เคยมีเพื่อน...ค่ะ (คือเหตุการณ์จริงที่เราพบเจอกันบ่อยๆนะคะ ไม่ใช่การผ่านเน็ตนะคะ)

เป็นเพื่อนที่เรารักกันมากๆ สนิทสนมมากๆ รู้สึกปลอดภัยกับเขา...(รู้สึกว่าเขานะเป็นคนที่เราสามารถไว้เนื้อเชื่อใจได้ในทุกเรื่อง) รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเขา...รู้สึกดีๆ ที่เราได้เป็นเพื่อนกัน รวมๆคือเรามีความสุขที่ได้เป็นเพื่อนกันนะ

ทั้งหมดนี้เกิดเป็นความสนิทสนม ไว้เนื้อ เชื่อใจ และแน่นอน...เกิดเป็นความใกล้ชิด สนิทสนมมากขึ้น...ทั้งกายใจ...เป็นธรรมดานะ

ที่ว่าทั้งกายใจ...นั้นคือหมายถึงเพียงว่า...เราเองไม่ต้องระวังท่าที หรือไม่ต้องระวังตัว...ให้เราต้องมีกำหนดระยะห่างเขา...ตลอดเวลา...คือเราไม่ต้องเกร็ง...ที่จะต้องกำหนดลมหายใจรู้ตลอดเวลาว่า...เขาคนนี้ระเราต้องระวัง(เช่นเพื่อนคนอื่นๆ)...คือสำหรับเขาคนนนี้...เป็นอะไรที่เราสบายๆ เราพบเจอกัน ไม่มีเกร็ง เรามีโอกาสเป็นธรรมชาติของเรา เป็นเราที่เราเป็น เราเล่นกัน คุยกัน สนุกสนานค่ะ

แต่...ในที่สุด...วันฝันร้าย...ก็มาเยือน...คือวันที่เราไม่สามารถพบเจอ...ไม่สามารถพูดคุยกันได้...อีกต่อไปตลอดชีวิต(ทั้งที่เราทั้งสองมีชีวิตอยู่)

สาเหตุมาจาก...ความใกล้ชิด...ความสนิทสนม ความรู้สึกว่า...ปลอดภัย เป็นสุข...ที่เรามีต่อกัน...นั้น เขาต้องการมากกว่านั้น...คือเขาต้องการครอบครองมัน...แต่ผู้เดียว และตลอดไป...คือเขาต้องการมากว่าที่เราเป็นเพื่อนกัน หรือมากกว่าเพื่อนคุย หรือเพื่อนแท้...

และ...เราหรือก็ไม่สามารถให้ได้...เป็นอะไรที่เราไม่สามาถให้ได้...เป็นเหตุสุดวิสัย...เหตุสุดวิสัย...คือความที่ว่า...สุดความสามารถ...ที่จะทำให้มันเกิดขึ้นได้...นั้น เหตุนี้สามารถเกิดขึ้นได้จริงนะ...แต่เขาไม่เข้าใจ

หรือว่าเขาเข้าใจ...เพราะดูเขาจะเป็นคนที่มีเหตุผล...แต่เป็นเพราะอะไร...ไม่รู้ได้..เขามีอาการอ่อนแอ...ต่อเหตุผล...ที่ว่าสุดวิสัย...นั้น...

ด้วยความอ่อนแอ...ต่อเหตุผลดังกล่าว...ทุกครั้งที่เราพบเจอกัน...จึงเกิดเป็นความทุกข์ทรมาน...เขาทุกข์ เขาทรมาน แสนสาหัส...ทุกครั้งที่พบเจอกันนะ...เราจะเห็นได้จากอาการ...จากแววตา...จากคำพูด...แน่หล่ะ...เราเคยสนิทสนมกัน...เรารู้จักกันและกันเป็นอย่างดี...เรารู้ได้ซึ่งถึงธรรมชาติ...ของกันและกัน...จึงสามารถรู้ได้ว่า...เขาทุกข์ทรมาน...ตราบใดที่เรายังคงเป็นเพื่อนกัน

ความทุกข์ทรมาน...ซึ่งผ่านออกจากสีหน้า แววตา...เราหรือเมื่อได้เห็นแล้ว...มีผลทำให้เราทุกข์ทรมานไปด้วย...ทุกข์มาก ทรมานมาก...ด้วย ไม่ต่างจากเขา...ด้วยเช่นกัน...เป็นอะไรที่แปลกมากๆนะ

เพราเหตุนี้...จึงต้องตัดเพื่อน...และจากลา...นั้นก็เพียง...ต้องการปลดปล่อยเพื่อน...ให้เป็นอิสระ...จากความทุกข์ทรมานนั้น...รวมทั้งตัวเราเอง...ด้วยค่ะ

เป็นอีกหนึ่ง...ที่เข้มแข็งมากๆที่จะตัดเพื่อนคุย...ที่เคยสนิทสนม...และเคยรักกัน...ค่ะ

คิดว่านั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุด...ค่ะ (ทั้งนี้ก็เพื่อทั้งเขา และทั้งเรานะ)

เพียงแต่...สาเหตุ...เท่านั้นที่อาจจะดูแตกต่างกัน...ออกไปค่ะ ดังที่กล่าวมาในตอนต้น เช่น บางคนเขาอาจจะมีเหตุที่ต้องแตกหักกัน...ต้องจากลากัไป...นั้นก็เป็นอีกสาเหตุ

สำหรับเจ้าของเม้นต์นี้...เหตุที่เกิดขึ้น...นะคะ แม้เราจะจากกัน...แต่...ความรู้สึกดีๆที่เคยมีต่อเพื่อน...นะมันฝังอยู่ที่จิตใจเสมอ...วันเวลายังช่วยเปลี่ยนให้มันเป็นอะไรที่มีค่าต่อจิตใจเพิ่มขึ้นอีกด้วยค่ะ

ซึ่งมาวันนี้...ระลึกถึงเพื่อนคุย...ที่มีอันต้องจากลา...เมื่อไร...ยิ้มได้เต็มหน้า...ระลึกด้วยว่า...ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใดในโลกนี้...ขอให้คุณมีความสุข...ค่ะ

แต่เมื่อครั้งต้องทิ้ง...ไป หรือต้องตัดไป...ต้องจากลา...ร้องไห้ขี้มูกโป่งทุกๆวันเลยด้วยค่ะ พยายามหลบๆ..เพื่อที่จะไม่พบกัน...ทั้งที่เรา...อยากเจอกัน...ก็ใช่สินะเพราะเราสนิทกัน รู้ใจกัน...รู้จักกันเป็นอย่างดีนี่นะ ในธรรมชาติในความรู้สึกดีๆ...คนเราต้องการที่จะเสพ ต้องการตักตวง เป็นธรรมชาติก็รู้นะ

แต่...สำหรับเรา เขา...เป็นอะไรที่สุดวิสัย...คือมันเป็นไปไม่ได้...หรือมันไม่ควร...ที่จะเกิดขึ้น หรือไม่ควรที่จะเดินหน้าสานต่อไป...

จากเหตุที่เกิดขึ้น เคยฟังเพลงนี้(ข้างล่างค่ะ)...ฟังทั้งวัน...ฟังแล้วคล้ายเหตุการณ์ในตอนนั้นซึ่งเกิดขึ้นกับเรา ฟังให้จิตมันเจ็บจน...ให้มันชินชา...ไปเลยค่ะ ฟังด้วยร้องให้ด้วย เมื่อต้องจากสิ่งที่เรารัก ที่เราภูมิใจ และเรายังรู้จักดีอีกด้วยนะ เจ็บนะ เจ็บปวดมากๆด้วย (เมื่อรู้สึกเจ็บก็ต้องร้องสิเนาะ 5555 มาวันนี้รอดตายจากความเจ็บปวดนั้น...ห้วเราะได้หล่ะ)

เพลงนี้ค่ะ...แด่เพื่อนที่เคยคุย...เพื่อนรัก เพื่อนสนิท เพื่อนแท้

มาวันนี้...ฟังเพลงนี้...แทน...หากคิดถึงเพื่อนคุย...พิเศษคนนั้น ในวันนั้นค่ะ

ฟังแล้วเป็นสุข...ยิ้มได้เต็มหน้าค่ะ

สรุป...เหตุการณ์เช่นที่เกิดขึ้นกับคุณนี้...สามารถเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา...ในคนค่ะ คือสามารถเกิดได้กับหลายๆคนนะคะ

หากเพื่อนคุย...เขามีเหตุผลเป็นส่วนตัว...ของเขา...ที่ว่าเขาต้องตัด...เขาต้องไป...คุณต้องยอมรับนะคะ ไม่อย่างนั้นคุณเองค่ะที่จะทุกข์...นะ

คนเรานะคะ เมื่อเขามีเหตุผลเป็นส่วนตัวแล้ว...ไม่ง่ายที่จะเข้าไปลบล้าง หรือแม้คุณพยายามที่จะรั้งก็ไม่ได้ หรือไม่ควรทำนะคะ

หากคุณพยามยามที่จะรั้งไว้ก็จะเป็นเพียงความทุกข์ ของทั้งคุณและของเขา...นะคะ

พยายามอย่าคิดมาก...ค่ะ หากคุณรักเพื่อนคุย...คนนั้น...ก็เข้มแข็ง...ที่จะปล่อยเขาไปนะคะ คุณได้เป็นสุขด้วยค่ะ

เหตุที่เกิดขึ้นกับคุณนี้...สามารถเกิดขึ้นได้...เป็นธรรมดา...ค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ เข้มแข็งเข้าไว้...เวลาที่จะช่วยคุณได้...ในที่สุดค่ะ สู้สู้นะคะ