อยากย้ายโรงเรียน

เราอยู่ม.1 เราเพิ่งสอบติด ตอนนี้กำลังจะสอบไฟนอลขึ้นม.2 เราเครียด เราอยู่โรงเรียนประจำหญิงล้วน

     ...ตอนโรงเรียนเก่าเราอยู่สห แต่เราก็มาสอบหญิงล้วน.. เราไม่คิดว่าสิ่งที่เราเลือกมันจะแย่ขนาดนี้ โรงเรียนที่เราเลือกกฎซีเนียร์(รุ่นพี่-รุ่นน้อง)รุ่นแรงมาก ใครโดนแบนจะอยู่ไม่ได้เลย บางคนโดนด่าว่าเสล่อบ้าง ว่าเสี่ยวบ้าง โดนพี่มองจิกมองแรงใส่ บางครั้งก็เหตุผลโง่ๆว่า ไม่ใช้กระเป๋าmori ไม่ใช้ปากกา สมุด กล่องดินสอmuji เสื้อเต่อ กระโปรงยาว คือเราไม่เคยโดนแต่เห็นแล้วมันอึดอัด มันเหนื่อยที่เราต้องทำตามสิ่งที่พวกรุ่นพี่เขาทำต่อๆกันมา บางครั้งอยู่ข้างนอกเราก็เป็นตัวของตัวเองไม่ได้ เพราะถ้าใส่เสื้อแขนสูงกว่าศอกจะโดนด่าว่าเสี่ยว มันมากไปจนเหนื่อย เหนื่อยจริงๆ เพื่อนในห้องที่เป็นเด็กเก่าก็แบ่งพวกกับเด็กใหม่ อยู่ด้วยกันได้ แต่เวลานั่งที่ ทำงานกลุ่ม หรือคบเพื่อนเข้ากลุ่มจะแบ่งกันชัดเจนมาก 

     ที่เราอยากย้ายเพราะเราไม่อยากทนกับอะไรแบบนี้ เราไม่ใช่ไม่มีเงินแต่ต้องอยู่สังคมหัวสูงที่ถูกสร้างขึ้นเพราะพวกพี่ๆมันเหนื่อย เราอยากมีชีวิตที่ปกติ คือเราก็เป็นคนนึงที่ไม่อยากเสี่ยว ก็ซื้อเสื้อที่ไม่เสี่ยวมา แขนยาวคลุมศอก จริงๆคือเสื้อตัวใหญ่ซึ่งพี่ๆบอกว่าแบบนี้ไม่เสี่ยว เราเหนื่อย เราเครียด เราคิดว่ามันไม่จำเป็นที่ต้องทำอะไรแบบนี้แต่ถ้าไม่ทำ ไม่ปรับตัวก็คงเข้ากับสังคมแบบที่นี่ไม่ได้แน่ๆ เราเปลี่ยนตัวเองทั้งๆที่เมื่อก่อนกางเกงยีนกับเสื้อหลวมๆ ผ้าใบ เป้ใบนึงเราก็อยู่ได้ เป็นตัวของตัวเอง แต่ตอนนี้คือเราต้องคอยกังวลว่าถ้าพี่เห็นจะโดนแบนมั้ย การเรียนที่นี่ก็ดีแต่เพื่อนคุยเราก็เรียนไม่รู้เรื่อง

     กลุ่มใหญี่ที่เราเคยมีส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย เพราะเราออกทอม เราซอยผมตอนป.6เทอมสอง แต่เราสนิทกับพวกมันมาตั้งแต่อนุบาล เราเคยมีแพลนไว้ว่าจะไปอยู่รรเดียวกัน แต่เราก็มาสอบที่นี่...

     เราต้องทนกับเพื่อนที่มีพี่มาเวิร์กหรือมีพี่เรียนอยู่แล้วมาทำตัวเป็นใหญ่เป็นหัวหน้าใส่ เราไม่อยากอยู่อีกแล้ว เพื่อนที่ไม่ชอบเราก็มี เหตุผลเพราะเราเป็นทอมแล้วมีเพื่อนที่เป็นเด็กใหม่มาชอบเรา ตอนแรกเราก็ไม่รู้เห็นเข้ามาคุยด้วยนึกว่าอยากสนิทกับก็เลยทำดีด้วย ผ่านไปเกือบเดือนมันก็มาบอกว่า '- เราลองเป็นแฟนกันมั้ย' แต่ตอนนั้นเราชอบเพื่อนคนนึงอยู่ เราเลยบอกไปว่า 'กูว่าเราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่านะ คือกูไม่อยากเสียเพื่อน เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติดนะ -อยากเป็นแบบนั่นหรอ' เสร็จแล้วจากวันนั้นมันก็เงียบหายไปเลย แก็งมันอยู่ดีๆก็ทำมาพูดกับเราแล้วก็ด่าเราว่าม้อเพื่อนมันแล้วก็ทิ้ง คือเราป่าวไง... เราเหนื่อยแบบ เหนื่อยจริงๆ

     เราอยากกลับมาอยู่กับพ่อแม่ กลับมาเจอหน้ากันทุกวันเหมือนเดิม คิดถึงพ่อแม่ อยากกลับไปแก้อดีตว่าจะไม่มาที่นี่อีก 

     เราอยากลาออก อยากจริงๆ เรารู้สึกว่าเราเหนื่อย เราเลยตั้งใจเรียนตั้งใจว่าม.2จะไปสอบเทียบที่เตรียมอุดม ไม่ได้หวังสอบติดแต่จะเอาแนวข้อสอบ เราเชื่อว่าม.3เราก็อาจจะติดได้ไม่ต้องรอม.4 เราพยายามมากจริงๆ ยังไงก็ได้ให้ออกจากที่นี่ เรามันเป็นทอม ท่าทาง คำพูด แต่งตัวก็ออกทอมอยู่แล้ว แมนๆตรงๆ ไม่คิดว่าจะเข้ากับเพื่อนผู้หญิงได้ง่ายๆ แต่เราผ่านมาแล้ว เรามีเพื่อนเยอะมาก แต่เราก็อยากลาออกอยู่ดี อยากไปอยูาในสังคมเดิมๆดีๆ ที่เรามีเพื่อนที่ไว้ใจได้ เราคิดเสมอว่าเพื่อนที่เรามีในตอนนั่นมันดีกว่าตอนนี้ เราพยายามเปิดใจแต่เราก็คิดถึงพวกมันมากกว่า เราอยากออก อยากไปจากที่ๆเราไม่คุ้น 

     เรารู้มันคือบทเรียนและการปรับตัว พ่อแม่บอกเราตลอด เรารู้ เข้ากลางเมอมรรปกติมันต้องยัดเงินเยอะ เราเลยอยากสอบเทียบ เราคิดตลอดเลยว่าถ้าเราเป็นพ่อแม่คงไม่อยากให้ลูงทนอยู่ที่แบบนี้ แต่พ่อแม่เราไม่รู้ เพราะตอนนี้เราเป็นลูกเราก็ไม่ต้องให้พ่อแม่เครียด 

     เรารู้พ่อแม่เราเหนื่อยกับงานมามากแล้วไม่อยากให้เครียดเรื่องเราอีก 

     

     เราแค่อยากระบาย อยากมีคนที่เราคุยด้วยได้ อยากคุยกับเพื่อนเก่าแต่ก็ไม่อยากให้มันเป็นห่วง... 

     ขอบคุณที่อ่านจนจบนะทุกคน