เกลียดพ่อ ผิดมั้ยคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
แถมเขายังตบตีแม่ และยังมีเมียน้อยอีกต่างหาก เขาพาเมียน้อยเข้ามาในบ้านและเก็บเสื้อผ้าของแม่เราใส่กล่องออกจนหมด แม้กระทั่งรูปแต่งงานเขาก็ยังเอาออกไป ตอนนั้นแม่เราเสียใจมาก แม่เราก็เก็บเสื้อผ้าไปกลับบ้านยายเราด้วยน้ำตา..
จนเราอายุเกือบสิบขวบ เราก็มีโอกาสได้แวะไปเยี่ยมพ่อเราอีกครั้งแต่ก็ไม่บ่อยมาก ตอนนั้นเราแฮปปี้เพราะยังไม่ค่อยรู้อะไร และยังเคยไปเล่นกับเมียน้อยของพ่ออีก ทั้งๆที่ผ่านมาเขาไม่เคยโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบเรากับแม่เราเลย พอนานๆไป เราก็เริ่มห่างกับพ่อเราอีกครั้ง..
และเราไม่เข้าใจพ่ออย่างหนึ่งคือ พ่อเราพยามเอาลูกของเขามาเจอกับเรา ทั้งๆที่ไม่จำเป็นเลย เขาต้องการอะไรจากเราอีก
จากตอนนั้นที่ไร้ความรู้กับพ่อ ตอนนี้เรารู้สึกเกลียดพ่อมากขึ้น ไม่เจอหน้า ไม่อยากคุย แค่เห็นหน้าเราก็อยากจะอ้วกแล้ว แถมเรายังเสียใจมากเมื่อมองไปที่พ่อเรากำลังดูแลลูกของเขา เล่นกับลูกของเขา ยิ้มให้กับลูกของเขา แต่เราไม่เคยได้รับสิ่งนั้นจากพ่อเราเลย ...
เขาไม่สนความรู้สึกเราบ้างเลยเหรอ ?
เราพยามยิ้มให้คนอื่นไม่ผิดสังเกตุ พยามไม่คิดอะไร แต่ในใจเรานั้นมันเกินอธิบายมากๆ เมื่อคิดถึงเรื่องแบบนี้ น้ำตาเรามันจะไหลตลอด แต่เราไม่อยากร้องไห้ให้กับคนแบบนี้...
เมื่อล่าสุดนี้เราได้ไปเจอกับน้าเรา และเเจ๊คพ็อตเราเจอพ่อเรากับเมียใหม่และลูกของเขา ทำเอาเราที่กินข้าวอยู่กินไม่ลงและหนีมานั่งคนเดียว พยามไม่สนใจพวกเขาที่กำลังเล่นกับลูกของพวกเขา เราไม่อยากสนใจ เขาอยากจะเล่นกับลูกของเขาก็เล่นไป ทำไมต้องมายุ่งกับเราด้วย!? คุณย่าของเราบอกให้ลูกของพ่อเราเอาขนมชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งมาให้เรา เรามองมันด้วยความรู้สึกแย่มาก เราขว้างมันทิ้งลงถังขยะทันที .... กลับบ้านมาเราร้องไห้หนักมาก มันอธิบายไม่ถูก เราเลยใช้เล็บจิกเข้าไปในแขนแรงๆ มันทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้างเล็กน้อย... คืนนั้นเกือบทั้งคืนเรานอนไม่หลับ น้ำตามันไหลออกมาตลอด....
เขาไม่เคยสนความรู้สึกเรา ทำไมเราต้องสนความรู้สึกเขาด้วย...
ทำไมพ่อต้องทำตัวเองด้วย ทำไมต้องทำให้เราเกลียดด้วย ต่างคนต่างอยู่มันยากนักหรือไง?
..แล้วการที่เราเกลียดพ่อตัวเอง เราผิดมากมั้ยคะ.....
..แม่เราเคยบอกว่าอย่าไปด่าพ่อ มันบาป แต่เรายอมเป็นคนบาปนะ...
( ป.ล. เราอาจจะอธิบายไม่ค่อยดีบ้าง เพราะมันยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดจริงๆ....)
แสดงความคิดเห็น