Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ปรึกษาชีวิตของนักเรียนม.ปลายค่ะ

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะตอนนี้เราเรียนม.5อยู่ค่ะ ต้องเกริ่นเลยม.ต้นเราเรียนอยู่จังหวัดนึงกับพ่อแม่แล้วอยู่ๆเราก็ตัดสินใจลองย้ายมาอยู่กับญาติที่อีกจังหวัดนึงซึ่งได้มาเรียนม.ปลายอยู่ที่นี่แรกๆก็เหมือนจะดีแต่พอเรียนไปได้ซักพักนิสัยทุกคนก็เริ่มชัดจนเราเริ่มทนไม่ได้ในอะไรหลายๆอย่างของเพื่อนๆเราลองปรับตัวก็แล้วลองประเมินตัวเองก็แล้วนับวันเราก็เริ่มไม่มีความสุขมากขึ้น เริ่มไม่อยากไปโรงเรียนแต่ก็ทนฝืนไปเพื่อไม่ให้พ่อแม่ลำบากใจ เราเริ่มไม่อยากเจอเพื่อนเจอครูแต่ก็ต้องเจอเพราะเรายังต้องเรียนอยู่รร.นี้ห้องนี้ต่อไปเราจำเป็นที่จะต้องทำงานร่วมกันอยู่ตลอด
1.บางคนก็บอกให้ลองปรับตัว =ต่อให้ปรับยังไงไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
2.ก็ไม่ต้องไปสนใจ =เป็นไปไม่ได้ที่เราจะทำเป็นไม่สนใจอะไรเลย
3.ก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขามาก =จำเป็นที่จะต้องทำงานร่วมกันตลอดคงเลี่ยงไม่ได้
4.ทำไมคนอื่นอยู่ได้ =เขาเคยอยู่สังคมนี้มาหรือไม่ก็เพราะความสุขในแบบของเราไม่เหมือนเขา
ที่ตั้งกระทู้นี้เพื่ออยากขอความคิดเห็นว่าควรย้ายกับไปในที่ๆควรอยู่มั้ยที่ๆทำให้เรามีความสุขเพราะตลอด1ปีกว่าๆนี้มันก็คงจะเกินพอเราเชื่อแล้วว่าเพื่อนมีผลต่อการเรียนมีผลต่อความสุขเราคิดว่าถ้าเรายังเรียนอยู่ที่นี่เราอาจจะหาความสุขได้น้องกว่าที่ควรได้ กำลังใจมันเริ่มถดถอยถึงแม้จะมีกำลังใจการครอบครัวก็ตาม สังคมมหาลัยก็ต้องมีเพื่อนแบบนี้ก็จริงแต่มันมีโอกาสที่จะเจอเพื่อนในแบบต่างๆมากกว่าเราสามารถเลือกคบเพื่อนได้มากกว่า บางคนอาจไม่เข้าใจว่าจะไรมันจะขนาดนั้นถ้าคุณได้ลองเจอลองอยู่กับสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีความสุขนานๆมันทำให้การก้าวเดินไปแต่ละก้าวมันยากขึ้นเราเคยอ่านอาการของคนเป็นซึมเศร้ามาแล้วเราก็ลองสังเกตตัวเองมาเรื่อยๆจนเราเข้าข่ายคนเป็นโรคซึมเศร้าแต่ก็ยังไม่การันตีว่าเป็นจริงมั้ยเพราะเรามาสังเกตตัวเองว่าเมื่อไหร่กันนะที่ไม่ได้มีความสุขแบบสุดๆเหมือนเมื่อก่อน
กระทู้นี้ไม่ต้องการดราม่านะคะต้องการการช่วยตัดสินใจและกำลังใจ

แสดงความคิดเห็น

>

2 ความคิดเห็น

มะม่วง 14 ก.ย. 62 เวลา 22:30 น. 1

พี่ก็คิดแทนไม่ได้นะคะ. จริงๆตอนม.ปลายส่วนใหญ่พี่ก้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองเวลาต้องทำงานถึงคุยกับคนอื่น(แต่ตอนนี้ไม่ละนะ โม้ทั้งวัน) พี่เข้าใจว่าที่ที่ไม่ใช่ของเรามันเข้าไม่ได้จริงๆ. แล้วน้องก็ดูพยายามทำตามคำแนะนำของทุกคนแล้วด้วย ย้ายไปตอนนี้ก็อาจจะได้นะถ้าที่บ้านเขาโอเคต้องพูดถึงปัญหาให้เข้าใจตรงกันว่าพยายามแล้วจริงๆ. แต่ย้ายไปไม่รู้ต้องจบช้าลงรึป่าว. หรือต้องปรับตัวอะไรใหม่มั้ยเพราะใกล้เอนทรานแล้ว ลองคุยที่บ้านดูนะ


หรือถ้าที่เดิมมีเพื่อนกลุ่มอื่นมั้ย หรือคนที่ปกติอยู่คนเดียวแล้วเราพอไปกันได้ ไม่ต้องคีพกลุ่มเดิม หรือความสุขของเพื่อนคือการไปเที่ยว. การคุยเรื่องของใช้อะไรที่เราไม่ชอบ. มันมีตอนไหนมั้ยที่เราพอจะมีจุดร่วมก็เข้าไปร่วมนะถ้าไม่มีก็เฉยๆก้ได้ถ้าต้องอยู่ต่อ. แชร์ความสุขในส่วนที่ตรงกันที่ไม่ตรงเราก้อยู่ในพื้นที่ของเราไม่ต้องปิดว่าเออต้องอยู่ด้วยตลอดหรือแยกแบบชัดเจน.


พี่เข้าใจว่าแต่ละคนจัดการความรู้สึกได้ต่างกัน รับมือได้ต่างกันนะ. ลองหาแบบสอบถามเครื่องซึมเศร้ามาทำก้ได้นะคะ. หรือถ้ารู้สึกไม่ดีละ. ไปพบแพทย์ได้นะ ให้คุณแม่พาไป. ถ้าแม่ไม่อยากให้ย้ายก้ขอให้พาไปหาหมอก็ได้. คุณหมอจะให้คำแนะนำเรื่องการรับมือกับอารมณ์. ให้ยาที่จะชอบเราควบคุมอารมณ์ที่เกิดจากฮอโมนต่างๆในร่างกาย. มันไม่ใช่ความผิดของเราที่เราเศร้าเพราะเราก็พยายามแล้วเนอะ.


ลองคิดแล้วก็ตัดสินใจทำเลยนะคะ. เพื่อตัวเองนะ.

1
โสดห้องว่าง 17 ก.ย. 62 เวลา 21:08 น. 2-2

ขี้นินทา=ก็แค่ขี้ปากไม่ต้องสนใจหรอก

ขี้โม้=เกี่ยวด้วยหรอ 555555+

แอนตี้=ไปคุยกะห้องอื่นก็ได้นิ [ เราคุยตั่งแต่ /1-17เลยนะ ]


[[ว่างๆเราก็เดินส่องผู้สาวทุกห้องเลย]]

ว่าวเป็นบ่เป็นเราคิดว่า ผช น่าจะว่าวเป็นเมิดแหละ 555555555+

0