หมดไฟในการเรียนม.ปลายทำไงดีคะ

หมดไฟเหมือนกันเลยค่ะ ถ้าถามว่าเติมไฟยังไง.. เราคงวาดฝันอะค่ะ วาดเอาไว้แล้วรู้สึกกับมัน รู้สึกยินดีที่จะเหนื่อยตอนนี้เพื่อไปถึงความฝันเอาไว้ให้ได้ แค่ตอนนี้ไม่เป็นโรคซึมเศร้าไปก่อนจะขึ้นม.6ก็รู้สึกดีใจแล้วค่ะ5555 ยังไงก็มาสนุกไปกับการเรียนไปด้วยกันนะคะ

ไม่แน่ใจว่าจะเป็นคำแนะนำที่ดีรึเปล่านะคะลองหาแรงบันดาลใจต่างๆที่สามารถเยี่ยวยาความรู้สึกหมดไฟดูค่ะเอาความชอบที่มีมาเป็นแรงผลักดันตัวเราเอง

ปล.เราไม่เคยย้ายโรงเรียนเลยตั้งแต่อนุบาลจนมาถึงช่วงม.ปลายที่ต้องย้ายโรงเรียนไม่มีเพื่อนที่สนิทย้ายไปด้วยกันเลยตอนไปโรงเรียนวันแรกกลับมาถึงบ้านแอบร้องไห้เลยค่ะเพราะไม่รู้จักใครสังคมที่แตกต่าง สิ่งแวลล้อมที่แตกต่างทำให้ไม่คุ้นชินตอนแรกเราก็รู้สึกเหมือนเจ้าของกระทู้เลยค่ะคือหมดไฟในการเรียนเพราะสิ่งต่างๆแต่ลองมองดูรอบตัวเราหาสิ่งที่มันท้าทายตัวเรา ทำสิ่งใหม่ที่ไม่เคยทำ ลองคิดว่าที่ที่เรากำลังยืนอยู่นั้นคือความท้าทายใหม่ที่กำลังเจออยู่ ยังไงก็เป็นกำลังให้ผ่านความรู้สึกช่วงนี้ไปให้ได้นะคะ เราผ่านช่วงนั้นมาแล้วรู้สึกว่ามันคือความทรงจำที่ดีอย่างหนึ่งของเราเลย .

ลองตั้งเป้าหมายในแต่ละวันมั้ยคะ เช่น ทำความเข้าใจและจดบทเรียนที่เรียนวันนี้ออกมาให้ได้ ทำให้เพื่อนที่เข้าใจยากเข้าถึงบทเรียนได้ ทำโจทย์ที่ไม่เคยทำได้ จินตนาการภาพบทเรียนที่ครูสอนอย่างวิชาวิทย์ก็ลองจับนู่นผสมนี่แล้วเดาว่ามันจะออกมาเป็นอะไร หรือถ้าเป็นวิชายากๆอย่างเลขถ้ารู้วิธีคิดแล้วเราจะสนุกกับการหาคำตอบเอง หรือไม่ก็ตั้งเป้าหมายใหญ่ๆไปเลยคือตั้งใจเรียนให้ได้เกรดดีๆ ได้อันดับดีๆ แล้วก็ให้รางวัลตัวเองหรือต่อรองขอของขวัญ/เงินค่าขนมเล็กๆน้อยๆจากคุณแม่คุณพ่อก็ได้ กับคุณครูถ้าเขาเห็นเราตั้งใจและสนุกก็จะตั้งคำถามและสนใจเรามากขึ้น กับเพื่อนๆถ้าลองช่วยหรือให้คำแนะนำเขาบ้าง ก็จะมีโอกาสทำความรู้จักและเรียนรู้เกี่ยวกับเพื่อนมากขึ้น การเรียนมันยากและเหนื่อยเราก็ต้องช่วยๆกันในบางทีแต่มันก็จะทำให้เรารู้ว่าใครตั้งใจไม่ตั้งใจ ใครหวังดีกับเราหรือพอจะพึ่งพากันได้ ซึ่งมันจะช่วยละลายพฤติกรรมหรือความอึดอัดแปลกที่แปลกทางได้นะคะ

เราก็เป็น เราท้อในการเรียนมากกว่าคือมันเรียนหนัก เรียนเยอะ สอบก็ตกตามแก้ก็ยาก แต่ทำไงได้เราก็ต้องอดทนและขยันให้มากที่สุด เรื่องเพื่อนก็มีบ้างที่ว่ากลุ่มเดียวกันแต่ไม่ค่อยจะสนใจหรือแคร์กันเท่าไหร่ แต่เราก็ไม่สนใจเพราะเราขอแค่โฟกัสเรื่องเรียนของตัวเองพอ

พี่ก็เคยหมดไฟ เรียนไปงั้นๆให้มันจบ สุดท้ายเข้าม.เอกชน เรียนจบคณะที่พอไปได้ เรียนๆเบื่อๆ เกรดเท่าไหร่ช่างมัน ทุกวันนี้ได้งานไม่ตรงสาย ถึงได้ตรงก็ทำไม่ได้เพราะตอนเรียนไม่ตั้งใจ จะเรียนโทก็ไม่ได้เกรดไม่ถึง แต่ชีวิตกลายเป็นว่าเสียดายเวลาตอนเรียน น่าจะตั้งใจเพร่ะอาจมีโอกาสได้เลือกงานที่ชอบมากกว่านี้ ไม่ใช่ทำเพราะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

พี่ต้องขอโทษ​น้องนะ แต่พี่อยากให้เล่าให้ละเอียดกว่านี้นิดนึงว่าหมดไฟเรื่องอะไร เรียนไม่รู้เรื่อง เกรดไม่ดี เข้ากับเพื่อนไม่ได้ พี่อยากให้คำแนะนำที่ตรงจุด ไม่ใช่ตัดสินแบบเผินๆ(ขอโทษ​นะที่ภาษาพี่อาจดูห้วนๆ)​ ถ้าไม่สะดวกเปิดเผยในนี้ลองส่งข้อความมาในเด็กดีก็ได้นะคะ

สำหรับเรานะ เรื่องเรียนในรร.ขอแค่เอาผ่านก็พอ (อาจจะต้องขุดตัวเองขึ้นมาบ้าง) แต่ตอนนี้เราโฟกัสกับสิ่งที่อยากทำหรืออยากเรียนที่สุด ตอนมัธยมมเกจะมีวิชาที่เราคิดว่าพอทำได้ หรือชอบครูวิชานั้นหรือเหตุผลอื่นๆ ขอให้พยายามเก็บคะแนนจากตรงนั้นครับ ถ้าหมดไฟอยากให้จขกท.ลองพักและทำสิ่งที่อยากทำสัก 1 สัปดาห์ดูครับ (แค่เสาร์-อาทิตย์ก็ได้) เพื่อเติมพลังงานให้กับตัวเอง บางทีเราเรียนเยอะๆมันก็ท้อ ทำอะไรนานย่อมมีวันเบื่อครับ ลองพักดูแล้วจะดีขึ้นครับ

ลองมองหาที่ที่รู้สึกว่าเหมาะกับเราค่ะ ด้วยการไปโอเพ่นเฮ้าส์มหาวิทยาลัยต่างๆ ตอนนี้ เป็นช่วงเวลาวางแผนอนาคตและเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ การที่ไม่ได้ทะเลาะ หรือมีเรื่องกับใครก็ดีแล้ว เราไปทำหน้าที่นักเรียน สำคัญสุดคือเก็บเกี่ยวความรู้และคะแนนเพื่อเข้ามหาวิทยาลัย รักษาความสัมพันธ์กับเพื่อนและครูไว้ ไม่สนิทมากก็ดีตรงไม่มีเรื่องค่ะ ถ้าเหงาก็อาจจะคุยกับเพื่อนโรงเรียนเก่า พี่น้อง หรือออกกำลัง ดูศิลปินอ่านนิยาย ฟังเพลง เป็นการพักผ่อน และแบ่งเวลาดูหนังสือเตรียมสอบค่ะ อีกปีกว่าๆ ก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะคะ

สู้ๆนะจขกท. เค้าก็เป็นแบบเธอเหมือนกัน สู้ไปด้วยกัน

ลองหาทุน หรือไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศดีมั้ยคะ ที่เป็นของโรงเรียนจัดเลย อาจจะทำให้เราโฟกัสกับตรงนี้มากขึ้น หรือหาเป้าหมายที่จะทำให้เราได้โฟกัสกับเป้าหมายนั้น จะได้ไม่ต้องคิดมากกับเรื่องอื่น สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เป็นเหมือนกันค่ะ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ โคตรท้อเลย