ช่วยหนูด้วยค่ะ หนูอยากขอคำปรึกษาเรื่องการเรียนค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
หลักๆตอนนี้ที่หนูเครียด คือ หนูเรียนสายวิทย์คณิตตอนอยู่ม.ปลายค่ะ ก่อนมาได้ทำการขอย้านสายแต่ทางผอ.ไม่อนุญาตค่ะ ก็เลยต้องกลับไปซ้ำชั้นต่อค่ะ แล้วโรงเรียนหนูก็กดเกรดนักเรียนมากๆค่ะ แทบจะเรียนได้ว่าแต่ละวิชาหลักๆที่ได้เกรดมานั้น เสียงน้ำตาหลายแกลลอนเลยค่ะ ยิ่งถ้าสอบตก งานแก้ก็เยอะตามไปหมดเลยค่ะ อีกอย่างหนูเป็นคนเดียวทั้งรุ่น ที่ตัดสินใจไปแลกเปลี่ยนปีนี้ กลับมาเรียนซ้ำ ในขณะที่เพื่อนๆอยู่มหาลัย หนูก็ยังคงเรียนม.6กับรุ่นน้องอยู่ กลายเป็นว่า หนูต้องหาเพื่อนใหม่ แล้วที่ผ่านมานั้น พวกวิชาวิทย์และคณิตนั้น หนูผ่านมาได้เพราะเพื่อนๆช่วยกัน ทั้งนั้นเลยค่ะ อีกอย่างหนูชอบสอบตกวิชาที่งานแก้เยอะอีกค่ะ
ส่วนตัวหนูอยากเข้าภาคไทยมากกว่า เลยมีความคิดที่ว่า จะกลับมาซ้ำชั้นให้จบม.6 บวกกับ ไม่ค่อยอยากเรียนภาคอินเตอร์เพราะว่ารายจ่ายมันสูงเกินไป แต่หนูก็คิดมาตลอดว่า หนูจะมีเวลาเตรียมตัวอ่านนส.ได้เยอะขนาดไหน แล้วหนูจะอ่านทันมั้ย เพราะที่รร. กิจกรรมก็เยอะ งานก็เยอะ หนูเครียดมากๆ แถมหนูไม่ได้คิดว่าตัวเองเรียนเก่งเลย แถมยังหวังมหาลัยสูงๆด้วย ตอนนี้หนูไม่รู้จะทำยังไง นั่งคิดทุกวัน อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล นอนก็ไม่ค่อยหลับ คิดแต่ว่า จะเอายังไงกับชีวิตดี จะยอมทนอีกสักปี หรือจะสอบเทียบไปเลยดีนะ แต่หนูก็อยากทำให้ความฝันของครอบครัวและญาติๆเป็นจริง คือ การสอบติดอักษร จุฬาฯ เพราะป้าๆหนูก็อยากเข้าคณะนี้ตอนที่ป้าหนูเข้ามหาลัย แต่ดันไม่ติด แถมพ่อแม่บอกว่าหนูชอบภาษา อยากให้เรียนคณะนี้ บวกกับ หนูเองก็ชอบด้วย แต่ว่าตอนนี้หนูกลัวไปหมด ไม่รู้ว่ากลัวอะไร กลัวไม่ติด กลัวการไปรร. กลับความเหงา กลัวการไม่มีใคร กลัวอ่านหนังสือไม่ทัน กลัวเป็นความหวังของรร. กลัวทำไมได้อย่างที่ตัวเองตั้งไว้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้ของหนูนะคะ หนูอยากถามความคิดเห็นพี่ๆว่า ถ้าพี่ๆเจอแบบนี้ พี่ๆจะตัดสินใจซ้ำชั้นต่อไปหรือสอบเทียบคะ หรือหนูขอแค่กำลังใจเล็กๆน้อยๆก็ได้นะคะ ขอบคุณนะคะ ตอนนี้หนูไม่รู้จะทำยังไงต่อไปเลยจริงๆ มันโหวงๆในใจ พูดกับเพื่อนก็กลัวเพื่อนจะรำคาญ ว่าพูดแต่อะไรเดิมๆ แต่เอาจริงๆตั้งแต่เกิดมา ปีนี้เป็นปีที่แย่ที่สุดในชีวิตหนูแล้วค่ะ ขอบคุฯอีกครั้งนะคะ และขอโทษถ้าหนูพิมพ์ผิดพลาดอะไรไป
3 ความคิดเห็น
ถ้ารับรายจ่ายในการเรียนอินเตอร์ไม่ไหวก็ซ้ำชั้นไปเถอะ เพราะค่าเทอมมันก็ไม่ใช่น้อยๆต้องจ่ายไป4ปีมันจะคุ้มมั้ย แถมค่าสอบเทียบก็ไม่ใช่ถูกๆ แล้วยังต้องไปสอบไอเอลโทเฟลเพิ่มอีก ค่าใช้จ่ายมันบานปลาย
ถ้าคิดจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนก็ต้องซ้ำชั้น อันนี้คงรู้ก่อนไปแล้ว แสดงว่าเราคิดว่าไปเมกามันคุ้มที่จะซ้ำชั้นจึงไป ดังนั้นตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเสียใจ เพราะเราเลือกทางของเราเอง
ที่ควรทำตอนนี้คืออ่านหนังสือเนื้อหาทีคิดว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เก็บสะสมไปเรื่อยๆ หาข้อสอบเก่ามาลองทำ เรื่องอื่นไม่ควรคิด ส่วนพอกลับมาเรื่องงานอะไรที่โรงเรียนไม่ต้องไปสนใจ เรียนให้พอจบ งานถ้ามีก็ทำพอมีส่ง ลอกๆเขาไป ไม่ต้องประดิษฐ์ประดอยให้เสียเวลา เอาเวลาไปอ่านหนังสือเตรียมสอบ แบ่งเวลานอนให้พอเพียง ออกกำลังกาย ดีกว่ามัวมานั่งเครียดวิตกกังวล เวลาจะก็ยิ่งหมดไปทุกวันๆ เรื่องเพื่อนไม่ต้องสนใจ พอเรียนมหาวิทยาลัยจบแล้วก็มีค่าเท่ากัน บางคนเรียนหกปี สิบปี จบแล้วก็เหมือนกันนั่นล่ะ
อ่านเรื่องแล้ว เดาว่าอยู่ เตรียมอุดมฯ
พลาดมากที้ไปแลกเปลี่ยนตอน ม.ปลาย
แค่เรียนและสอบเข้ามหาลัยก็แทบแย่อยู่แล้ว
คนไทยติดกระแสไปแลกเปลี่ยนโดยไม่คำนึงถึงระบบสอบเข้าที่ไม่เอื้ออำนวยเลย แถมไปปีเดียวภาษาก็ยังไม่ได้อะไรมากมาย เหมือนไปเที่ยว ตปท.แค่นั้น พอกลับมาจะเรียนซ้ำก็ตกรุ่นปรับตัวหนัก เพราะปีนี้เขาปรับหลักสูตรใหม่ สองปีที่เคยเรียนเป็นหลักสูตรเก่า กลายเป็นลูกครึ่งปวดหัวเสียเปล่า
จะสอบเทียบก็เปลืองหนัก
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?