อยากหาจิตแพทย์ แต่ทางบ้านบอกแบบนี้
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนเด็กๆเราพูดเก่งและกล้าแสดงออก แต่พอเผชิญเหตุการณ์ฝังใจโดนอาตะคอกและด่าทำให้เป็นเรามาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ.. จากเด็กพูดเก่งกลายเป็นเด็กไม่มีความมั่นใจ เราเคยไปพบจิตแพทย์ครั้งนึงค่ะ เป็นตอนม.3นี่แหละ จิตแพทย์ก็สั่งยาFluoxetine มาให้เราทานและแนะนำให้เราออกกำลังกายผ่อนคลายจิตใจหลังๆเราแอบหมอหยุดยาเองค่ะและไม่ได้ไปพบหมอต่อ ยายบอกว่ากินทำไมไม่ได้เป็น เราคิดว่าเราหายแล้ว แล้วตอนนั้นเราก็ไม่อยากกินต่อ ผลที่เกิดขึ้นคือหลังๆมามันหนักกว่าเดิมเลยค่ะ เหมือนมันรุนแรงขึ้น มันมีช่วงนึงเราถามแม่ว่า เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า อยากให้พาไปหาหมออีกครั้ง แม่เราตอบว่า " หนูไม่ได้เป็นลูก หนูแค่มีปมทางใจเฉยๆ " เราก็รู้สึกไม่ค่อยเชื่อ พูดถึงการเข้าหาคนอื่น..เราไม่กล้าเข้าหาใครก่อนเลย หรือถ้าไม่มีเรื่องอะไรให้คุยก็จะไม่คุย แต่กับเพื่อนสนิทเราคุยได้ปกติ ก่อนหน้านั้นพวกเขาเป็นคนเข้าหาเราก่อนเองค่ะ..ถึงมาสนิทกันจนได้
ถามกี่ทีแม่ก็ตอบแบบนี้ตลอดเลยค่ะ แต่เราแตกต่างจากคนอื่นมากจริงๆนะคะ เท่าที่เห็นไม่เห็นมีใครแปลกแบบเราเลยนะ เพิ่มเติมคือเรายิ้มไม่เก่งด้วย เวลายิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่กล้องก็จะเกร็งๆ ปีนี้ก็เป็นปีที่9แล้วค่ะที่เรามีอาการแบบนี้ เป็นมาตั้งแต่ป.4จนปัจจุบันม.6 ซึ่งนานมากๆเลย.. แล้วเราต้องการอยากจะหายขาด อยากเป็นคนพูดเก่ง กล้าแสดงออก มั่นใจ เหมือนเดิม แต่ดูเหมือนแม่เขาจะพยายามบอกค่ะว่าเราไม่ได้เป็น ตัวเรานั้นต้องการอยากหายและเครียดกับสิ่งที่เป็นอยู่มากๆเลย เรากังวลว่ามหาลัยก็ต้องมีกิจกรรมอีก แล้วเราจะทำยังไงล่ะแบบนี้ การเข้าสังคมในวัยทำงานด้วย มันเดือดร้อนต่อชีวิตประจำวันมากๆเลยแหละ เราก็เครียดมาก เปิดเพลงฟังก็ไม่เพลิดเพลิน ทำอะไรก็ดูน่าเบื่อหน่ายไปหมด รู้สึกอยากให้มีคนกอดปลอบเรามาก พ่อกับแม่ก็ดูคิดว่าเราไม่ได้เป็นจริงๆ
littleroseapple
8 ส.ค. 63 เวลา 02:14 น.
1,182
views
7 ความคิดเห็น
บางทีพ่อกับแม่ก็ไม่เข้าใจในตัวเรา เห้อๆ จริงๆ แค่อยากไปหาหมอ ก็ไม่น่าใช่เรื่องผิดอะไร ลองคุยกับพ่อแม่ใหม่อีกทีมั้ยคะ หรือถ้าไม่ได้ไปยังไง ลองโทรไปปรึกษาคุณหมอด้านจิตแพทย์ได้นะ ที่เบอร์ 1323 ลองอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมดูจ้าา https://www.dmh.go.th/service/view.asp?id=147 สู้ๆ น้าาา เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณมากๆนะคะ ตอนนี้ปวดหัวมากเพราะความเครียด สุขภาพจิตแย่ลงทุกวัน จะไปพบหมอคนเดียวก็ไม่ได้ด้วย พ่อแม่ไม่ได้ปล่อยให้เราไปไหนคนเดียวอยู่แล้ว
น้องเป็นครับพี่บอกเลย โรคซึมเศร้ามันไม่ใช่ไข้หวัดนะครับที่รับเชื้อไวรัสจากอากาศแล้วจะเป็นขึ้นมาได้ ปมทางใจนั่นแหละต้นเหตุของโรคซึมเศร้า แล้วโรคซึมเศร้าหรือโรคทางจิตเวชมันก็ไม่ใช่โรคจิตแบบคนบ้าด้วย มั่นใจเลยว่าครอบครัวน้องต้องตีความไปทางนั้น ก็สไตล์ชาวบ้านทั่วไปคิดว่าตัวเองรู้เยอะกว่าหมอ
หนูก็มั่นใจว่าตัวเองเป็นแน่นอนค่ะ แต่คนรอบข้างอาจจะไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่ได้เป็นเหมือนกับเรา ทุกวันนี้ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตมาก อยากจะไปหาหมอมากๆด้วยแหละค่ะจะได้หายซะที เป็นมาหลายปีแล้ว รู้สึกไม่มีใครเข้าใจเรา ไม่มีใครอยู่เคียงข้าง อยากให้คนอื่นกอดด้วยค่ะ 3ปีที่แล้วเคยเปิดอ่านแชทเพื่อนแม่ทักมาหาแม่หนูบอกว่า เหมือนหนูจะดูขาดความอบอุ่นเลย กอดหนูบ่อยๆนะ อะไรอย่างนี้ แต่แม่ก็ตอบเพื่อนเขาว่า ไม่ค่อยได้อยู่กับหนู เขาทำงานบ่อย
ก็คือยังไงเขาก็ไม่คิดว่าหนูเป็นค่ะ เขาไม่มีเวลามาสนใจหนูขนาดนั้น เวลามีปัญหาอะไรก็ไม่กล้าบอกพ่อแม่ บอกไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
หนูรู้สาเหตุว่าเป็นได้ยังไง เพราะมาจากอานี่แหละที่ทำให้เป็น ดูรูปอัลบั้มตอนเด็กยิ้มกว้างดูสดใสร่าเริงมาก ตอนนี้ดูมัวหมองยังไงไม่รู้เหมือนคนอมทุกข์
มันเป็นจิตใต้สำนึก เป็นความจดจำสำคัญมั่นหมายของใจเราไว้น่ะว่า..กลัวที่จะผิดหวัง กลัวไม่มีใครสนใจ กลัวไม่มีคนรัก กลัวเขาว่า กลัวไม่มีคนเอ็นดู กลัวผิดพลาด มันเป็นความไม่ต้องการของใจทีสะท้อนมาจากจิตใต้สำนึกน่ะครับ จนกลานเป็นวิตกจริตโรคจิตไป ทางแก้ไขคือทำลายกำแพงความกลัวนั้น ซึ่งมีทางรักษา 2 ทาง
1. ทางการแพทย์ กินยาคลายเครียด กระตุ้นสมองส่วนกลางไม่ให้คิดมาก แต่ไม่ช่วยอะไรเกินนี้
2. แก้ที่ใจ คือ ใช้ความกล้า ความกล้า คือ ความมีใจสู้ ตั้งใจมั่นทำ ไม่ท้อถอย กล่าวคือ..การไม่ยอมแพ้ก็คือความกล้านั่นเอง ไม่ต้องไปแสวงหากำลังใจจากใครเพราะมันไม่ยั่งยืน ให้เรารู้จักสร้างกำลังใจให้ตนเอง คนที่เขาลำบากกว่าเรามีมาก แต่เขาไม่ยอมแพ้ต่อชีวิต..นั่นคือเขากล้าที่จะสู้กับความลำบาก ไม่ยอมแพ้ต่อความต้อยต่ำในตนเอง และสิ่งที่เขาได้กลับมาก็คือความเพียรด้วยสติปัญญาอันยิ่งใหญ่ ..ผิดก็แก้ไขดูข้อบกพร่องดูกาละเทสะว่าควรไม่ควร ..ดีก็หมั่นสอดส่องดูแลพัฒนาให้ยิิ่งๆขึ้น จนนำไปสู่ความเร็จนั่นเอง
- ความกลัว คือ การย่อมแพ้ การถูกครอบงำโดยสิ่งใดๆ ดังนั้นเมื่อเราจะสู้กับความกลัว เราก็ต้องอย่าไม่ยอมแพ้ตั้งใจสู้กับความผิดพลาด เพราะความผิดพลาดนำไปสู่การแก้ไขข้อบกพร่องของเราให้เราสมบูรณ์แบบ
- ให้มองว่าคำด่า-คำชม ก็เหมือนเราที่มีรัก-มีชัง มันไม่ต่างกัน นี่คือเรื่องปรกติของโลก หากไม่มีก็เป็นพระอรหันต์กันหมดแล้วจิ ดังนั้นอย่าใส่ใจจนเกินความดีงามโดยชอบที่เราควรทำ ลองดูครับ
ขอบคุณค่ะ แต่...ไม่ค่อยอยากให้ใช้คำว่า คิดซะว่ามีคนลำบากกว่าเราอีกมาก เลยค่ะ
ทุกวันนี้ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้ก็ไม่ได้ทานยามาตลอด ก็คือตอนนั้นเหมือนกับปล่อยให้หายเองแหละ ตอนหยุดยาไม่รู้ว่าตัวเองยังไม่หาย ซึ่งเรากินยาไม่ถึงเดือนแอบหยุดเองค่ะ มันก็จะมาเรื้อรังตอนหลังๆ มันหนักต่อการใช้ชีวิตเลยค่ะ ผู้ป่วยซึมเศร้าถ้าต้องการหาย ต้องมีคนที่ไว้ใจหรือสนิทใจรู้บ้างว่าเราเป็นนะ เขาจะได้คอยช่วยให้รู้สึกดีขึ้นได้ แต่เรายังไม่กล้าบอกใครมาก เพราะเราอาย รู้สึกเหมือนตัวประหลาด จะคิดอย่างเดียวแล้วหายเอง มันไม่ได้หรอกค่ะ แล้วก็มันมีเรื่องมากระตุ้นให้อาการหนักกว่าเก่าอีกด้วย..เรื่องหนักมากแต่ขอไม่บอกว่าเรื่องอะไรนะคะ ตอนนี้ก็คือยิ้มไม่ได้เต็มที่ ฟังเพลงก็ไม่รู้สึกสนุก ทำอะไรก็ดูน่าเบื่อ รู้สึกท้อแท้ไม่สบายใจตลอดเวลา ทำอะไรก็เชื่องช้า
เรื่องของการพยายามฆ่าตัวตาย เคยครั้งนึง แต่ไม่สำเร็จเพราะมีคนมาช่วยซะก่อน
คิดว่าพบจิตแพทย์จะสบายใจและมีกำลังใจมากกว่าปล่อยให้หายเองค่ะ และคงจะหายเร็วกว่าถ้าเราไม่หยุดยาเอง ...
ดีแล้วครับ ขอให้หายไวๆนะครับ การยอมรับความจริงที่เป็นเรา แล้วทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อดูแลรักษาตัวเองไม่ว่าทางไหนก็ดีสำหรับเราหมด ตั้งใจทำให้เต็มที่นะครับ ขอให้หายไวๆครับ
ขอบคุณนะคะ
เราว่าเราก็เป็นค่ะ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเเต่เรามีพฤติกรรมคล้ายซึมเศร้าทุกอย่างเลยค่ะมัมีเเบบทดสอบโรคซึมเศร้าออนไลน์เราก็ทำหมดเลยค่ะเท่าที่เราทำมีเเต่คุณเป็นโรคซึมเศร้าเเต่เรามีอาการเยอะมากคิดว่าหนักสุดของเราคือทำร้ายตัวเองจนเป็นเเผลเต็มเเขนเลยค่ะเราร้้องไห้เกือบทุกวันร้องจนเหนื่อยมากๆหายใจไม่ทันเหมืิอนปลาขาดน้ำเเต่เราร้องอยู่ในห้องนอนเราคนเดียวไม่มีใครรู้เราเหนื่อยมามีวันนึงเราร้องไห้ร้องไปร้องมาน้ำตาไม่ไหลร้องเเล้วเราปวดหัวมากปวดขขข้างเดียวปวดเเบบเเทบไปนอนตายที่พื้นเลยเอามือกุมหัวไปร้องไห้ไปเราปวดมากๆเรากินเเต่่ยาพาราไปเกือบครึ่งกะปุกเเล้ววันละ2-3เม็ดเป็นมาเกือบเดือนละคะตอนนี้ก็ที่บ้านไม่รู้อะไรเลยค่ะเพราะตอยเราคุยกับใครเราก็ฝืนยิ้ม หัวเราะทั้งที่เราอยากร้องไห้้ตลอดเวลา เรื่องเราขอเล่าย่อเเค่นี้้ละเราขก.พิม เเต่เราอยากไปหาหมอจิตเเพทย์เหมือนกันค่ะเราเคยพูดทางอ้อมกับที่บ้านว่า เราอยากลองไปพบหมอซีกครั้งเเม่ว่าไง -บ้าหรอ เราเเบบเเทบจะพูดทั้งน้ำตาเราเอาความกล้าเราไปบอกเเต่ในใจเราเเบบเเตกเป็นเสี่ยงๆเเล้ว พอละค่ะ ยาวเกิน
ตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นหรือยัง เราพึ่งเห็นค่ะ ขออภัยที่ตอบช้ามากๆ
เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะคะ พวกเราจะต้องหาย ฮึบ
เราว่าเราก็เป็นค่ะ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเเต่เรามีพฤติกรรมคล้ายซึมเศร้าทุกอย่างเลยค่ะมัมีเเบบทดสอบโรคซึมเศร้าออนไลน์เราก็ทำหมดเลยค่ะเท่าที่เราทำมีเเต่คุณเป็นโรคซึมเศร้าเเต่เรามีอาการเยอะมากคิดว่าหนักสุดของเราคือทำร้ายตัวเองจนเป็นเเผลเต็มเเขนเลยค่ะเราร้้องไห้เกือบทุกวันร้องจนเหนื่อยมากๆหายใจไม่ทันเหมืิอนปลาขาดน้ำเเต่เราร้องอยู่ในห้องนอนเราคนเดียวไม่มีใครรู้เราเหนื่อยมามีวันนึงเราร้องไห้ร้องไปร้องมาน้ำตาไม่ไหลร้องเเล้วเราปวดหัวมากปวดขขข้างเดียวปวดเเบบเเทบไปนอนตายที่พื้นเลยเอามือกุมหัวไปร้องไห้ไปเราปวดมากๆเรากินเเต่่ยาพาราไปเกือบครึ่งกะปุกเเล้ววันละ2-3เม็ดเป็นมาเกือบเดือนละคะตอนนี้ก็ที่บ้านไม่รู้อะไรเลยค่ะเพราะตอยเราคุยกับใครเราก็ฝืนยิ้ม หัวเราะทั้งที่เราอยากร้องไห้้ตลอดเวลา เรื่องเราขอเล่าย่อเเค่นี้้ละเราขก.พิม เเต่เราอยากไปหาหมอจิตเเพทย์เหมือนกันค่ะเราเคยพูดทางอ้อมกับที่บ้านว่า เราอยากลองไปพบหมอซีกครั้งเเม่ว่าไง -บ้าหรอ เราเเบบเเทบจะพูดทั้งน้ำตาเราเอาความกล้าเราไปบอกเเต่ในใจเราเเบบเเตกเป็นเสี่ยงๆเเล้ว พอละค่ะ ยาวเกิน
เป็นเหมือนกันเล่่าให้ใครฟัง ก็บอกว่าคิดไปเอง ไม่ได้เป็นไร แต่เรารู้สึกว่าเราเป็น แต่เขาบอกว่าเราไม่ได้เป้นไร ทั้งแฟน ทั้งแม่ ทั้งพี่ที่ทำงาน ต่างบอกว่าคิดไปเอง เขาบอกว่าสงสารแฟนเราเราอะเกินไป.ตอนนี้เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเรารู้สึกว่าอาการเราหนักขึ้นเรื่อยๆ หมอบอกว่าเราควรไปพบจิตแพทย์ แต่ไม่มีใครพาเราไปบอกว่าเราไม่เป็นไรหรอกเราแค่คิดไปเอง เราไม่รุ้ว่าต้องทำยังไงท้อเหนื่อยไม่มีใครเข้าใจเราเลย
นั่นสิเนอะ ทำไมพวกเขาถึงไม่เข้าใจเราเลย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?