เรื่องบางเรื่อง ก็ไม่ตลกนะ
สวัสดีค่ะ ทุกคน เราอยากมาระบายนิดนึง เพราะว่าไม่มีใครให้ระบาย และเราก็เกรงใจคนรับฟังด้วยเขาอาจจะมีเวลาของเขา เราเป็นคนขี้เกรงใจมาก เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็มักเก็บไว้คนเดียวตลอด วันนี้ขอระบายในนี้หน่อยละกัน มันเก็บไว้ไม่อยู่แล้วจริงๆ TT
คือเราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่ แต่ก็พูดนะ เราก็เป็นคนปกติเนี่ยแหละ เราจะพูดตอนเวลาสนุกๆกันหน่อย แบบไม่มีครูสอน เราก็คุยปกติ เราแบบต้องคีพลุกเวลาเรียนหรือเขาเรียกว่ามีมารยาทอ่ะค่ะ เวลาเรียนไม่พูดมาก เวลาอื่นเราก็คุยปกติ ดังนั้นเพื่อนก็จะมองเราว่าเป็นเด็กเรียนหน่อย จริงๆคือ เราต้องเงียบให้อีกฝ่ายซึ่งเป็นคนสอนพูด เราเป็นผู้รับฟังก็ต้องเงียบแล้วตั้งใจฟัง คนอื่นก็ต้องเป็นมั้ย
เราก็เป็นเด็กธรรมดาเรียนกลางๆ เราคิดว่าเราก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น แต่การถูกชมว่าเก่ง มันก็รู้สึกภูมิใจหน่อยๆ (ไม่หน่อยหรอกมากเลยแหละ) แต่ก็มีคนบางคนที่ไม่ชอบเรา ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือยังไงนะ คือเขาชอบแซะเราตลอดเลย เหมือนกับว่าเขาอยากชนะเรา เราก็พยายามไม่คิดอะไรมาก ซึ่งปกติ เล็กๆ น้อยๆ เราก็คิดแล้วนะ เราก็อยากทำตัวดีๆ กับคนอื่นไม่อยากทำให้คนอื่นเกลียดเรา แต่เราไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบ เราก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขา หรือว่าเราทำโดยไม่ได้ตั้งใจหรอ ก็ไม่รู้สิ
เรื่องมันมีอยู่ เราโดยล้อตลอดเลย ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ส่วนสูง การแต่งตัวของเรา ของที่เราใส่ คือเราก็ชอบแบบนี้ ใครจะว่ายังไง ทำไมเราต้องแคร์ด้วยละ แต่เพราะเป็นเรานี้แหละที่ทำไมต้องแคร์คำพูดคนอื่นตลอดเลย คนอื่นพูดอะไร เราก็รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองแล้ว พยายามไม่คิดอะไรแล้วนะ แต่เขาก็ล้อบ่อยๆ คือเขาอาจจะคิดว่าเขาไม่ได้ล้อ แต่สำหรับเราการที่พูดบ่อยๆแบบนี้ เราว่ามันล้อชัดๆ เราก็ไม่อยากตอบโต้อะไรเพราะไม่อยากให้มันเป็นปัญหาใหญ่ เราก็แค่เฉยๆเข้าไว้ พยายามไม่ตอบโต้ทั้งๆที่ในใจ กลั้นมากๆ น้ำตามันจะไหลแล้วด้วย เขาไม่ได้แคร์เรา ทำไมเราต้องไปแคร์เขาด้วย เขาไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าคำพูดนี้ มันทำร้ายจิตใจแค่ไหน เขาพูดแบบไม่คิดว่าคนฟัง เขาจะรู้สึกยังไง
เอ้อ เราก็ไม่ได้สวยหนิ ใส่อะไรก็ดูไม่ดี รสนิยมเรามันแย่ เราก็ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้เปล่าว่ะ ถ้าเลือกได้เราก็อยากสวย อยากดูดีบ้าง อยากให้คนอื่นชมบ้าง ดังนั้นอย่าดูถูกใครได้มั้ย คนเรามันไม่ได้ดีไปหมดทุกอย่างหรอก เราก็คนเหมือนกัน ลองมาเป็นเราดูมั้ย
เขาพูดต่อหน้าคนอื่นที่นั่งคุยกันในวง มันทำให้เรารู้สึกอาย เสียความมั่นใจมาก คนอื่นที่อยู่ด้วยกันตรงนั้น เขาก็ไม่ได้พูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจเราเลย พวกเขากลับตกใจมากกว่าว่าทำไมพูดออกไปแบบนั้น แต่เขาคนนั้นก็ไม่รู้สึกอะไร ไม่ได้อยากจะขอโทษด้วยซ้ำ เราก็ไม่ได้พูดอะไร
ถ้าพูดถึงโดยเฉพาะเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก จะพูดกี่ครั้งมันก็เจ็บตลอด เรื่องบางเรื่องก็ไม่สมควรพูด เขาอาจจะพูดเล่นๆ แต่เราไม่ตลกด้วยเลยสักครั้ง เราไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไงนะ แต่สำหรับเรามันไม่โอเค ไม่อยากพูดด้วยแล้ว
พอเขาคุยกับเรา เราก็ไม่คุยกับเขา เพราะว่าเราคิดว่าการมีเพื่อนที่พูดทำร้ายจริงใจเราขนาดนี้ เราขอไม่มีเพื่อนแบบนี้ดีกว่า ยังมีคนอีกมากมายที่เขาพูดดีกับเรา เราควรใส่ใจคนแบบนั้นมากกว่า
คือทุกคนอาจจะคิดว่าเรื่องแค่นี้เอง ปล่อยไปเถอะ อย่าไปคิดมากเลย เราปล่อยไม่ได้จริงๆ ยังมีอีกหลายเรื่องที่คนอื่นก็ทำกับเรา พูดเรื่องครอบครัวเราบ้าง เห็นว่าเราไม่ตอบโต้แล้วจะทำอะไรกับเราก็ได้หรอ เราเก็บมาเรื่องต่างๆมากมายมาคิดแล้วร้องไห้ตลอดเลย ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน พอนึกถึงเราก็ร้องไห้อยู่ดี เพราะเรา sensitive มาก เราไม่รู้ว่าเขาทำไมต้องพูด ไม่มีเรื่องอื่นพูดแล้วหรอ พูดทำไม คือจะพูดกับใครก็ได้เรื่องแบบนี้ คนอื่นอาจจะรับได้ แต่เรารับไม่ได้จริงๆ อยากจะเป็นคนที่เข็มแข็งมากๆเหมือนกัน พยายามแล้วนะ ไม่ใช่ไม่พยายามเลย เราจึงไม่กล้าร้องไห้ให้ใครเห็นเท่าไหร่ ไม่กล้าเล่าเรื่องราวต่างๆที่เจอในชีวิตให้ใครฟังด้วย แค่อยากจะเล่าน้ำตามันก็จะไหลแล้ว
ที่บอกว่าเวลาจะเล่าอะไรแล้วน้ำตาจะไหลคือเรื่องจริงนะ เหมือนว่า เอ้ย มีคนเห็นเราไม่ใช่อากาศแล้วหนึ่ง เขาพร้อมที่จะรับฟังเรื่องของเรา มันเป็นเรื่องที่แบบอธิบายไม่ถูก จนอยากร้องไห้ด้วยแหละ ปกติก็ไม่มีใครอยากรู้เรื่องเราไง เราก็ดีใจที่มีคนอยากรับฟังเรื่องของเรา
คือเราเจอปัญหาเกี่ยวกับเพื่อนมาเยอะเหมือนกันนะ ร้องไห้เพราะเพื่อนก็เยอะ นี่ก็อาจเป็นสาเหตุที่เราไม่อยากเล่าให้เพื่อนฟัง รู้สึกเหมือนเราไม่มีเพื่อนสนิทที่จริงจังและจริงใจกับเราเลย
ถ้าถามว่ามีเพื่อนสนิท เรามีนะ แต่เราก็เกรงใจเขาที่จะเล่าเรื่องราวต่างๆให้เขาฟัง เราคิดว่าถ้าเพื่อนเขาเห็นเราไม่ปกติ แบบไม่สดใสเหมือนในทุกวันงี้ เขาคงมาถามเราเองว่าเป็นอะไร แต่ก็ไม่มีใครถาม
เราคิดมาตลอดว่าเพื่อนที่เราจะคบกับเราไปนานๆ มันก็คือ เพื่อนที่อยู่ข้างๆเราในวันที่เราแย่ คอยถามสารทุกข์สุขดิบ เราไม่มีเพื่อนแบบนั้นเลย หรืออาจจะมีเข้ามาบ้าง แต่ก็เรารู้สึกไม่มั่นใจที่จะเล่าให้เขาฟัง พอเราฟังเรื่องเขามาเยอะ เราก็สงสารเขาเหมือนกัน เขาก็มีปัญหาของเขาเหมือนกัน เราเองก็ไม่อยากเป็นภาระเขา ที่ต้องมาระบายเรื่องไร้สาระให้เขาฟัง เราร้องไห้กับตัวเองตลอด ร้องไห้แบบเงียบๆ อึดอัดทุกครั้งที่ระบายกับใครไม่ได้ ครอบครัวหรอ เขาไม่ได้สนใจเราอะไรขนาดนั้น เราก็คนธรรมดาคนนึงที่ไม่มีใครใส่ใจเท่าไหร่
เรารู้นะว่าไม่มีใครที่จะมาเอาใจเราได้ทุกอย่างหรอก ก็เพราะอย่างนี้ไง ร้องไห้คนเดียวตลอดเลย555 ดูเอาแต่ใจเนาะ
ปัญหาของเราที่โรงเรียนก็มีแค่นี้แหละทุกคน ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรา เราได้ระบายแล้ว รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย สบายใจขึ้นเยอะมาก
ทุกคนว่าเราควรทำยังไงดี ไม่อยากร้องไห้บ่อยเลย
2 ความคิดเห็น
เราก็ร้องบ่อยค่ะอิอิ ร้องแล้วก็โล่งดีนะ ถ้าไม่อยากแตกหักกับใครลองเข้าไปบอกเพื่อนคนนั้นเลยว่าไม่โอเคที่เขาพูดแบบนี้ ถ้าเพื่อนฉลาดเขาก็จะเลิกทำ แต่ถ้าไม่เราควรถอยทิ้งมันไว้ ส่วนเพื่อนสนิทก็ถามลองเชิงเขาดูว่าถ้าอยากระบายเรื่องของตัวเองให้ฟังมั่งจะได้ไหม ถ้าอยากสนิทกันจริงๆเขาก็จะฟังเราค่ะ สู้ๆน้าา
ขอบคุณมากน้าา
อือมม อ่านแล้วเห็นใจเราเลย น้องครับ เข้มแข็งไว้นะ ความรู้สึกแบบน้องอ่ะ พี่เข้าใจครับ เพราะพี่เองก็เคยผ่านมา เรื่องของเรื่องอ่ะ ตอนที่พี่ขึ้น ม.4 ปรากฏว่า -คนส่วนใหญ่ของห้องที่พี่อยู่อ่ะ มันมาจาก ร.ร.อื่นทั้งนั้นเลย มีแค่พี่กับอีกคนนึงเท่านั้นที่เป็นเด็กที่มาจาก ม.ต้น ร.ร.เดิม มันก็เลยกลายเป็นเรา 2 คนนี้แปลกแยกเลยนะในหมู่คนส่วนใหญ่ของห้องอ่ะ เออ พี่เคยนะ ตอนนั้นก็รู้สึกกดดันแบบเราอ่ะ กลับมาบ้านปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าร้องไห้่คนเดียว นี่ขนาดพี่ผู้ชายนะ ยังอดร้องไห้ไม่ได้เลย แล้วน้องเป็นผู้หญิงอยู่ด้วย โหห อดสงสารไม่ได้เลยครับ T-T รู้ไหมพี่ทำไม พี่โนสนโนแคร์เลยครับ เออ ดี เมิงไม่ทำดีกะกู กูก็ไม่สนอะไรพวกเมิง พี่อิกนอร์พวกเพื่อนไปหมดเลยนะครับ โนสนโนแคร์อะไรใคร ๆใดๆทั้งสิ้น แต่มันก็ยังดีนะ ที่บางคนก็ยังมาคบๆพี่บ้างอะไรบ้าง ก็เรียกว่าก็สนิทกันได้พอสมควรแหละ แต่สนิทแค่ไหน เรื่องนี้พี่ก็พูดกับเขาไม่ได้ เพราะเขาเองก็อยู่รวมกับคนอื่นๆเขา น้องยังดีนะครับ ที่ยังมีเพื่้อนให้ที่ระบายให้ รวมถึงมีอินเตอร์เน็ทให้ระบายแบบนี้ด้วย สมัยพี่ไม่มีเลยนะครับ พี่ว่านะ น้องอย่าเกรงใจเพื่อนคนนี้เลยครับ ระบายไปเถอะ ร้องไห้ไปเถอะ เห็นว่าเพื่อนเองก็มีปัญหาด้วยเหมือนกันใช่ไหม ก็ให้เขาระบายของเขามาครับ แล้วน้องก็รับฟัง ต่างคนต่างรับฟังกัน ต่างกันต่างรู้ปัญหากัน ร้องไห้กัน ปลอบใจกัน ทำแบบนี้ไปเลยครับ สลับกัน กอดกันร้องไห้ก็ได้ แล้วเชื่อเถอะครับ ถ้าทำได้แบบนี้ เพื่อนคนนี้ของน้องจะกลายมาเป็นเพื่อนรักกันที่สุด เข้มแข็งไว้นะครับ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เรารอเวลาให้มันจบไปดีกว่าครับ คิดแบบนี้บ้าง แล้วเราไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่า คนพวกนี้ก็ปล่อยๆไป ให้รู้ไว้ว่า คนพวกนี้เวลามันมองคน มันไม่ได้มองที่ความเป็นมนุษย์ มันมองเห็นแค่เสิื้อผ้า มันมองเห็นแค่รูปลักษณ์ คนพวกนี้มันไม่ใช่คน เราสิคน มันไม่ใช่
อ๋อ เพิ่มเติมนิดนึง จากตอนต้นที่พี่บอกว่า ห้องพี่นี่เป็นเด็กเข้าใหม่จาก ร.ร.ใหม่หมดเลยใช่ปะ รู้ไหมว่า วัฒนธรรมห้องพี่นี่อ่ะมันก็ไม่เหมือนห้องอื่นๆเขาเลยนะครับ เออ คือ พูดง่ายๆ เป็นห้องพี่นั่นแหละที่มันแปลกแยกกันเอง ไม่ใช่เป็นที่ตัวเราหรอก พี่เคยได้ยินคนนึงจากห้องอื่นเขาพูดเลยว่า ห้องพี่นี่อ่ะมันไม่เหมือนห้องอื่นๆเขา ช่วงนั้นพี่คบเพื่อนต่างห้องเลยนะ หลายคนเป็นเด็กจาก ม.ต้นเหมือนกับพี่ บางคนก็เป็นเพื่อนเก่าที่เรียนร่วมห้องด้วยกันมา ตอนที่พี่อยู่กับเพื่อนพวกนี้นะ พี่รู้สึกดีมาก โล่งใจมากกว่าที่ได้อยู่ในห้องตัวเองซะอีก รู้สึกเลยว่าเขายังเห็นเราเป็นเพื่อนมากกว่าเพื่อนห้องเราซะอีก จนมีบางคนเลยรู้เลยว่า พี่ชอบคบกับเพื่อนห้องอื่นมากกว่า แต่มันก็อย่างว่าล่ะครับ ยังไงๆเราก็ต้องอยู่กับเพืิ่อนห้องเราอยู่ดี แต่รู้ไหม อึดอัดมาตั้งแต่ ม.4 ผ่านมาจนขึ้น ม.6 รู้ไหมเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนๆแต่ละคนในห้อง มันเริ่มร้าวฉานกันครับ 555 จริงครับ มันเริ่มมีแง่งๆกัน คนนี้ก็เริ่มงี่เง่าคนนู้น คนนั้นก็งอนคนนี้อะไรแบบนี้ พี่นี่รู้สึกสะใจเหลือเกิน แต่มันก็ไม่ถึงกับแตกกันนะ แต่พูดง่ายๆ จะให้มันมองหน้ากันติดเหมือนเก่าก็ไม่ได้แล้วครับ ช่วงนี้สภาพจิตใจพี่ก็รู้สึกขึ้นมากแล้วครับ และก็รู้สึกได้เหมือนกันว่ามีบางคนที่ก็คงเข้าใจเรามากขึ้น แต่ก็อย่างว่าละครับ มันก็ปีสุดท้ายแล้วที่ได้เรีียน ก็โอเคครับ จบกันก็แยกย้ายกันไป ต่างคนต่างไป จบสิ้นกันซะที ก็ขอพี่ระบายบ้างเหมือนกันนะ อัดอั้นมานาน น้องระบายมั่งพี่ระบายมั่ง ฮะฮะ คงไม่ว่ากันนะ ก็อยากจะบอกว่า เข้มแข็งไว้นะครับ คำแนะนำก็อย่างที่บอกไว้ข้างต้น ไม่แน่น๊า น้องอาจจะได้พบเพื่อนที่เขารักเราจริงก็ได้
ขอบคุณคำแนะนำมากๆนะคะ ระบายด้วยกันได้เลยค่า ไม่ว่ากัน พี่ผ่านมันมาได้เนี่ยสุดยอดมากๆเลยค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?