การศึกษาในไทย
ผมเป็นคนหนึ่งครับที่มีโอกาสได้เรียนหลายระบบ แต่เท่าที่เรียนมานั้นไม่มีระบบไหนในไทยดีสักอย่างเลยครับ
ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนมัธยมปกติ กศน. เท่าที่ผมได้รับรู้ในการเรียนทั่งสองระบบนั้นสำหรับตัวผมคิดว่าไม่โอเครเท่าไหร่สำหรับการเรียนที่่บังคับ การสอนที่กว้างเกินไปและไม่เป็นประโยชน์หรือเป็นประโยชน์น้อยมากในการใช้ในชีวิตประจำวัน บางอย่างแทบจะไม่ได้ใช้เลย โรงเรียนมัธยมที่ผมเรียนนั้นเป็นโรงเรียนพระเณร ปล. เมื่อก่อนผมบวชเป็นเณรการเรียนก็อย่างว่าคับ ใครเรียนก็เรียนไม่เรียนก็ไม่เป็นไรเวลาแก้ก็มาแก้เองแต่ถ้าไม่อยากแก้ก็เอาเงินมาจ่าย อย่างว่าครับผู้ชายล้วนมาอยู่ด้วยกันก็พากันพัง ม.ต้นผมติด 0 ร มผ มส ประมาณ30 กว่าตัว ผมเรียนจนมาถึงม. แล้วมีปัญหากับตัวเองนิดหน่อยเลยสึกออกมาเรียนกศน ผมจบได้วุฒม.3ได้ ด้วยวิธีการจ่ายเงิน แต่ก็ไม่ได้เสียอะไรเยอะเพราะครูมีนโยบายว่า ใครที่จะต่อ ม.4 ทางโรรงเรียนจะให้งานมา1ชิ้นแก้ 0 ร มผ มส ทั้งหมดแต่ต้องจ่ายค่าหน่วยกิจเอง ผมเลยเสียไม่เยอะต่างจะเพื่อนผมที่เสียเป็นหมื่น การสอนของโรงเรียนนั้นน่าเบื่อครับครูทำตัวไม่สมกับเป็นครู ใช้บรรทัดฐานเดียวในการวัดว่าเด็กคนไหนเก่งคนไหนฉลาด ณ ช่วงเวลานั้นผมเริ่มเรียนเขียนโปรแกรมเองเพราะจุดเริ่มต้นคือโดนแฮกเฟส ก็เริ่มศึกษาเองจนประมาณ ม.4 ช่วงที่ Five Mดังผมก็โดดไปลองทำเซิฟ หลังจากนั้นก็เริ่มลงเรียนครอสเรียนออนไลน์ในการเขียนโปรแกรม ผมรู้สึกมีึความชอบในทางนี้ผมเลยปรึกษาครูครับ ถ่ายทอดแนวคิดของผมออกไป ครูมีสองแบบครับ แบบหัวโบราณ กับคนสมันใหม่
เป็นแบบนั้นวนอยู่อย่างนั้นมาเลื่อยๆจนถึงจุดที่ผมเจอสิ่งที่หลายคนไม่เคยเจอในวงการผ้าเหลือ แล้วการอยู่วัดไม่ตอบโจทย์ผม ผมเลยตัดสินใจสึกอกมาแล้วเรียน กศน หลายคนบอกอีกปีเดียวจะจบแล้วผมบอกสวนไป ไม่เอาไม่ยุ้ง พอได้เข้ามาเรียน กศน ตอนแรกก็ไม่ได้แย่นะครับได้เรียนอะไรที่อยากเรียนได้มีเวลาศึกษาสิ่งที่ตัวเองถนันจนมาถึงระยะเวลาหนึ่ง ผมเจอวิชานี้ครับ พัฒนาตนเอง ผมไม่รู้ครับว่าผมจะเอาไปใช้อะไรในชีวิต ปกติผมเป็นคนเก็บตัวไม่ชอบออกไปไหนไม่มีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นเท่าไหร่ เวลาไปนอกบ้านแล้วมีคนถามว่ากินข้าวรึยัง หรือเดินเข้ามาคุยผมจะไม่คุย ผมคิดว่าเป็นคำถามสิ้นคิด ผมไม่ชอบคนเยอะอะไรที่วุ่นวายผมไม่ชอบเลย ผมเลยมีความคิดที่ว่าไอวิชานี้เนียผมไม่ได้ใช้หรอก มันเป็นวิชาที่ ต้องพัฒนาตนเอง สังคม ผมคิดว่าผมไม่ยุ้งกับใครแล้วคนอื่นก็ไม่ต้องมายุ้งนี้นะความคิดผม ผมอยากจะรู้ว่าการศึกษาต้องสอนอะไรที่ไม่ทำเป็นในการดำเนินชีวิตด้วย ทำไม่สอนในสิ่งที่เป็นประโยชน์ เช่นการรับมือกับความเครียด การพัฒนาความสามารถที่ถนัดของตน ซึ่งการทำอะไรที่้ชอบหรือถนัดมันจะไม่มีปัญหาที่เบื่อหรือหมดไฟหรอกครับ ที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าไม่ได้ชอบทำไม่ได้ถนัดทำแต่เลือกไม่ได้เลยต้องทำ
ประเทศไทยเลยพัฒนาได้แค่นี้ คนเก่งๆก็ออกไปหาโอกาสดีๆ เลยไม่ค่อยเหลือคนเก่งไว้พัฒนาประเทศ การศึกษาไทยควรเปลี่ยนแล้วรึยัง 100ปีก่อนเป็นแบบไหนตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นเปลี่ยนไปนิดหน่อย ทำไมเค้าไม่คิดถึงอนาคตทำไมต้องเอาบรรทัดฐานที่ตัวเองโดนวัดความสามารถมาวัดความสามารถคนสมันนี้ด้วย ยิ่งมาใช้กับคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองนี้จะเป็นอะไรที่แย่มาก ส่วนตัวเลยไม่ค่อยชอบเรียนในระบบไม่ว่าจะเป็นแบบไหน และที่สำคัญเด็กมีความเครียดในการเรียนมาก ส่วนน้อยที่จะมีความสุข
3 ความคิดเห็น
โรงเรียนที่ส่งเสริมความถนัดเด็กก็มี แบบว่าถ้าเด็กชอบวิชาไหน ก็เรียนแต่อันนั้น ไม่ต้องเรียนอย่างอื่นเลย อย่างโรงเรียนกำเนิดวิทย์ เดี๋ยวนี้ก็เริ่มมีหลายโรงเรียนทำนะ แต่ให้ทำทุกๆโรงๆเรียนน่าจะยาก ทั้งเรื่องความพร้อมของสถานที่ อุปกรณ์ งบประมาณ และครูผู้สอนด้วย เดี๋ยวนี้หาครูเก่งได้น้อย เพราะคนเรียนเก่งมักจะชอบคิดเป็นหมอ ไม่ค่อยมีคนเก่งตั้งใจจะเรียนครู
แล้วถ้ามีแต่คนไม่เก่ง หรือมีแต่พวกความคิดไม่เปิดกว้าง
ยังไงการศึกษาไทยก็น่าจะพัฒนาได้ลำบากนะ
เรื่องที่คิดว่าไม่ยุ่งกับใคร ไม่ต้องให้คนอื่นมายุ่งด้วย หาอาชีพที่ทำแบบนี้ได้น้อยมากเลยนะคะ ต่อให้เป็นโปรแกรมเมอร์ก็ต้องรู้จักสื่อสารให้เป็น ไม่อย่างงั้นจะรับrequirementมาถูกได้ยังไง จะเข้าใจสิ่งที่เค้าอยากได้หรอ
จากที่เขียน ถ้าคิดว่าจะทำแนวเขียนโปรแกรมต่อ ยังไงก็ต้องฝึกการสื่นสาร สนทนากับคนอื่นนะคะ
ระบบการศึกษาไทยมันอิงจากยุคอุตสาหกรรมสมัยก่อนนู่น เรียนเพื่อเป็นชนชั้นแรงงาน คิดแบบลูกจ้าง ทำแบบลูกน้อง ส่วนพวกไดโนเสาร์ในระบบการศึกษาก็ฝังรากลึกมาแบบนี้ ตำแหน่งสูงใหญ่แค่ไหนก็ไม่เคยคิดเปลี่ยนแปลง ประเทศไทยมันก็ประมาณนี้แหละ ไม่มีห่ๅไรดีเลย
การศึกษาในไทย
สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของกระทู้
เห็นหัวข้อ ซึ่งเป็นประเด็นของคุณในกระทู้นี้แล้ว ก็พยายามไล่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านด้วยความสนใจ ในเหตุการณ์ปัจจุบัน เกี่ยวกับการเรียน ของไทยที่คุณนำมาลงให้อ่านนี้ค่ะ
หากแต่อ่านได้ไม่ละเอียดนัก เพราะด้วยที่ตนเองก็มีงานท้วมหัวค่ะ(คนเรานี้หนา เกิดมานะไมมีงานมากมายนัก อยู่ที่ไหนๆ ประเทศใด ก็มีแต่งาน งานๆ แต่ดีหน่อยที่ตนเองนี้หนารักการทำงาน สนุก สนาน เป็นสุขกับการทำงาน เป็นเหตุการณ์ในบุคคลที่ดูจะนอกเรื่องนิด ขออภัยค่ะ
)
คือในขณะนี้ติดงานอยู่ค่ะ ยังไม่สามารถอ่านเหตุการณ์ที่ดูจะยํ่าแย่ เกี่ยวกับการศึกษาของไทย ในมุมมอง และประสบการณ์ที่มีอยู่ของคุณ ซึ่งคุณได้นำมาลงให้อ่าน เพื่อแบ่งปันนี้ไม่ได้ละเอียดนัก
แต่จะกลับเข้ามาอ่าน และอาจจะช่วยเม้นต์ เป็นกำลังใจ ให้คุณด้วย ในโอกาสที่จะสามารถอ่านได้โดยละเอียด และ ทำความเข้าใจในสาระ เกี่ยวกับเหตุการณ์ของคุณได้
ในโอกาสที่จะสามารถทำได้ ต่อไปค่ะ
เม้นต์นี้ เข้ามาบอกไว้ก่อนว่า ได้เข้ามาอ่าน
(อ่านแบบคร่าวๆ นะคะ)
ขอบคุณที่แบ่งปัน มุมมอง ประสบการณ์ เกี่ยวกับการศึกษาไทยของคุณด้วยค่ะ
และ ด้วยที่เจ้าของเม้นต์นี้นะคะ มีความชอบ พอ ปลาบปลื้มในเหตุการณ์ ประสบการ ในภาคปฎิบัติของคนไทย ในบางคน หรือบางเหตุการณ์ เช่น ในภาคปฎิบัติของคุณลุง ชาวไร่ จากหนองบัวลำพู คนนี้ (มีอยู่ในคลิปข้างล่างนะคะ)
ซึ่งดูเมื่อไร ก็รู้สึกว่า คุณลุง ช่างมีสติ มีปัญญา มีความเข้าใจ มีความมุมานะที่เยี่ยมมากของไทยคน คนหนึ่ง(ในอีกหลายๆ ล้านคน) ซึ่งในที่นี้ อาจจะไม่เกี่ยวกับการศึกษา แต่เกี่ยวกับคุณภาพของคน ของคุณลุงคนนี้ ซึ่งเกิดเป็นภาคปฎิบัติอันน่าภาคภูมิของคุณลุง จากผลงานการสร้างทำ ผลิต ผลผลิตต่างๆ จากลุง ซึ่งคุณสามารถดูเล่นๆ และเรียนรู้ เพื่อความเพลิดเพลิน เจริญใจ เจริญสติปัญญา ได้ดี ในยามที่คุณต้องการแรงบันดาลใจค่ะ
คือ เม้นต์นี้ จะไม่ขอกล่าวถึงการศึกษาไทย แต่อย่างใดนะคะ แต่อยากช่วยเป็นกำลังใจให้คุณ ด้วยการแบ่งปัน ผลงานอันดียิ่งในคุณภาพ...ของคนไทย...ค่ะ
คือ เหตุการณ์ของคุณลุง ข้างล่างในคลิปนะคะ
จะทำการกลับเข้ามาแบ่งปัน แลกเปลี่ยน ในสาระ เกี่ยวกับการศึกษาไทย ซึีงเป็นประสบการณ์ และมุมมองของคุณ ดังที่คุณนำมาแบ่งปัน และตีแผ่ ในกระทู้นี้ต่อไปด้วยค่ะ
อยากบอกคุณด้วยค่ะว่า กระทู้ดีๆ มีสาระ...เช่นนี้ อย่าได้ลบทิ้งไปนะคะ
(จะกลับเข้ามาแลกเปลี่ยน ความคิดเห็น เกี่ยวกับประเด็นของคุณอีกครั้ง ต่อไป หลังเคลียร์งานออกไปบ้างค่ะ)
ของฝาก ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจที่ดีเยี่ยม ในยามที่เราๆ ลูกหลานไทย ทั้งหลาย(ซึ่งไม่น้อยหน้าจากหลายๆ ประเทศทั่วโลก เกี่ยวกับผลงานทางด้านเกษตร) ต้องการเสริม หรือเพิ่มพลังค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?