อายุ 19เเล้วรู้สึกไม่มีความมั่นใจเลย
ตั้งกระทู้ใหม่
เราอยากมาเล่ามากว่าค่ะ เเต่ว่าใครที่อยากให้คำเเนะนำพิมมาได้เลยนะคะ เราเป็นพี่สาวคนโตตอนนี้อายุ19 อยู่ปี1 เรารู้สึกเราเป็นคนไม่มีความมั่นใจเลย พ่อเรามาตั้งเเต่เด็กจะเป็นคนขี้บ่นมาก คือเห็นอะไรไม่เป็นที่คือจะบ่นตลอด ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เราทำอะไรผิดนิดหน่อยก็บ่นมาตั้งเเต่เด็ก คือเวลาเราทำอะไรเราก็จะระเเวงกลัวเขาบ่นมาก ซึ่งเราคิดว่ามันมีส่วนที่ทำให้เราไม่มีความมมั่นใจด้วย พ่อเราเป็นคนเข้มงวดเเบบ4ทุ่มก็จะเรียกเข้านอน เราเบื่อมาก เราไปเห็นคลิปคนนึงในยูทูปเขาอายุเท่าเราเป็นผู้หญิง ไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียว เเล้วเราก็หันกลับมาตัวเองว่าเราไม่มีความกล้าเลยพอเห็นเขา เรารู้สึกยังเป็นเด็ก เราอยากโตเราอยากมีความมั่นใจ ใครพอที่จะเเนะนำเราหน่อยได้มั้ยคะ เราเกลียดตัวเองที่เป็นเเบบนี้
Kimmykim__
13 ก.พ. 65 เวลา 10:15 น.
1,491
views
7 ความคิดเห็น
หักดิบ ออกมาจากคอมฟอร์ตโซนตัวเองเลย
หรือเอาขั้นแรก ออกจากพ่อก่อน ขอพ่ออกมาอยู่ข้างนอกเลย ถ้าไม่มีเหตุผลพอ ก็หาทุนไปเรียนต่อเมืองนอก ยังไงมีเหตุผล พ่อก็คงให้ไป
จริง สำหรับพ่อแม่ ไม่ว่าลูกจะอายุเท่าไหร่เขาก็มองเป็นเด็กเสมอ ถ้ายังติดอยู่กับเขามันก็ยากที่จะโตขึ้น ทั้งจากปัจจัยภายนอกคือตัวพ่อแม่ที่อาจจะเข้ามาแทรกแซงความคิดหรือการตัดสินใจของเรา รวมถึงปัจจัยภายในคือตัวเราเองที่หันไปพึ่งพาพ่อแม่มากเกินกว่าที่ควรจะเป็น
ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำมากๆเลยค่า️
ตอบในฐานะพี่คนโตเหมือนกัน คำตอบคือเพราะเป็นพี่คนโตเลยเจอสภาวะกดดันจากทางบ้านค่ะ เป็นเรื่องที่เจอบ่อยๆในสังคมไทย สมัยตอนพี่อายุ 19 ก็เป็นแบบน้องเลยค่ะแต่ของพี่เจอกับแม่ไม่ใช่พ่อ ซึ่งมันก็หนักกว่าน้องเยอะ 5555
...ที่น้องไปเจอในโลกออนไลน์ น้องต้องเขาใจอย่างนึงด้วยว่าพื้นฐานแต่ละคนมาไม่เท่ากันค่ะ เราเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้นะคะ อันนี้ไม่ได้ให้มองแบบโลกสวยนะแต่ให้มองแบบโลกแห่งความเป็นจริง ซึ่งพี่เชื่อว่าอาการเฟลที่น้องเจอตอนนี้เพราะเจอสถานการณ์จากทางบ้านเลยไปอยู่ในโลกส่วนตัวเยอะจนเสพอะไรแบบนี้เข้าไป อย่าพยายามไปยึดติดหรือเปรียบเทียบเพราะหากเป็นมากๆก็จะกลายเป็นโรคซึมเศร้านะคะ อันนี้ต้องพยายามเอาตัวเองออกห่างบ้าง
...เรื่องสุดท้ายที่ไม่อยากแนะนำแต่พอทำมันก็ได้ผลจริงๆ 55555 คือการเปลี่ยนที่อยู่อาศัย
พี่เองก็เลือกมาสอบไกลบ้าน มาอยู่หอ 3 ปี จนเรียนปี4ถึงกลับไปบ้านเพราะว่ามีลงเรียนน้อยและต้องฝึกงาน พี่มองว่าการเขยิบออกห่างบ้างมันจะทำให้เรามองอะไรต่างๆได้กว้างขึ้นรวมไปถึงพ่อแม่ของน้องด้วยค่ะ แต่การอยู่ไกลบ้านเราก็ต้องทำตัวเองให้ดีไห้สมกับที่พ่อแม่เขาไว้ใจให้เราออกห่าง ดีในที่นี้คือไม่ห่ามจนเกินไป คือพี่เข้าใจว่าวัยมหาลัยคือวัยทดลองค่ะ พี่ก็เจอมาเยอะผ่านมาแยะแต่ก็ต้องคุมตัวเองให้อยู่ในขอบเขต พี่เรียนจบกลับมาพ่อแม่ก็ดีขึ้นเชื่อมั่นในตัวเรามากขึ้น ตัวเราก็จะเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้นค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำมากๆเลยค่าพี่
หนูก็อยากอยู่หอมากๆค่ะเเต่ว่ามอที่บ้านมันก็ไม่ไกลมาก เเล้วก็เเม่บอกว่าค่าใช้จ่ายมันเยอะค่ะ หนูก็ไม่อยากจะรบกวนค่าใช้จ่ายพ่อกับเเม่ด้วยแงง
ฝึกการตัดสินใจครับ ตัดสินใจไปแล้วห้ามเปลี่ยนใจ และไม่ต้องลังเลที่จะเลือกอะไรสักอย่าง เอาใจตัวเองว่า ไม่ต้องกลัวคนอื่นบ่น ชีวิตเป็นของน้องครับ สักวันนึงน้องจะต้องเผชิญชีวิตเพียงลำพัง หาเงินเอง เลี้ยงดูตัวเอง ถ้าโชคร้ายหน่อยอาจจะต้องเลี้ยงดูคนนู้นคนนี้ด้วย และน้องไม่สามารถหวังพึ่งคนรอบตัวได้ตลอดเวลา มันมีแน่ ๆ ช่วงเวลาที่น้องต้องยืนหยัดด้วยตัวเอง ซึ่งไม่ใช่อีกนานนะครับ อีกไม่เกิน 10 ปีต่อจากนี้แหละครับ ความลังเลจะทำให้ชีวิตน้องไม่ขยับไปไหน และอาจส่งผลกระทบหลาย ๆ อย่างในชีวิตด้วย ฝึกตั้งแต่ตอนนี้เลยครับ มั่นใจที่จะทำ มั่นใจที่จะพูด ไม่มีอะไรต้องกลัวครับ
ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำมากๆเลยค่าพี่
พี่ออกมาอยู่หอตอนขึ้นมหาลัย(มหาลัยไกลบ้าน) รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นเยอะ ใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเอง
ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำมากๆเลยค่า
คุณน่าจะรู้จักเพลง Lost Star เพลงนี้ดังมาก ต่อให้ไม่รู้จักก็คงเคยได้ยินมั้งล่ะ ผมแนะนำให้ลองฟังดูคับ เพราะมันดูตรงกับชีวิตคุณ และอีกหลายๆ คนดี ผมจะแปะ Link ไว้ให้ แต่เพื่อไม่ให้ผิดกฏ (หรือเปล่า) คุณเอาสองอันข้างล่างมาต่อกันเองนะคับ
https://adaybulletin.com/ article-lyricsoflife-lost-stars-adam-levine/39410
ลองเข้าไปอ่่านดู แล้วกลับมาคุยกันอีกทีก็ได้ แต่ไม่แน่ว่าถ้าคุณอ่านจบแล้วเข้าใจ คุณก็อาจไม่ต้องการคำแนะนำจากผมเพิ่มอีกก็ได้คับ
ของแบบนี้ บางทีเราก็ไม่สามารถไปเปรียบเทียบกับคนอื่นได้ครับ การเลี้ยงดูของเด็กเมืองนอก ก็แตกต่างจากบ้านเราแล้ว ผมอายุ 27 แล้วแต่ว่า ทั้งรูปร่างและหน้า เด็ก คือมันก็ดีในมุมมองของคนอยากดูแลตัวเอง แต่ในมุมมองของการทำงานมันกลับดูไม่น่าเชื่อถือเท่าที่ควร แล้วผมเพราะจะเกลียดตัวเอง รึป่าว? เพราะงั้นแล้วส่วนตัวพี่คิดว่า ถ้าเราก็รักคุณพ่อ และเราก็อยากที่จะรู้สึกมีความมั่นใจ ก็ค่อยๆเริ่มไปทีละนิดนะครับ ค่อยๆพิสูจน์ตัวเองให้คุณพ่อเห็นว่า "ลูกสาวคนนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว" พี่ก็ไม่รู้จักคุณพ่อเราหรอก แต่ไม่ว่า เขาจะพูดจาหรือมีมุมมองอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเราก็รักคุณพ่อ และอยากจะมั่นใจ ...ก็จำเป็นต้องค่อยพิสูจน์ตัวเองให้เขาเห็น... เจาะลึกมาหน่อยให้เห็นภาพง่ายๆ ลองทำเรื่องง่ายๆ ที่เราไม่่เคยทำสิ อย่างตัวพี่เอง เมื่อก่อนตื่นนอนมา ไม่เคยพับผ้าห่ม ...คือไม่เคยทำแมวไรเลย ทั้งๆที่เรื่องง่ายๆ ไม่เคยไปเอาน้ำมา เสริฟให้พ่อแม่เลย พี่ก็เริ่มต้นจากเรื่องพวกนี้แหละ หรืออีกอย่าง เราก็ลองจำลองดูว่า ถ้าต้องอยู่่ใช้ชีวิตคนเดียว จะต้องทำอะไรบ้าง งานบ้าน ทำอาหาร เรียน ทำงานพิเศษ ... มีเยอะแยะเลย แต่ไม่ต้องทำไปซะ ทุกอย่างก็ได้ ค่อยๆเริ่ม ค่อยๆพิสูจน์ตัวเอง สู้ๆจ่ะ
โอเคค่า ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำมากๆเลยนะคะ
ฝึกๆๆๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?