ทำไงได้ก็มันชอบไปแล้ว

ทำไงได้ก็มันชอบไปแล้ว

ใครเคยเจอแบบนี้ พอจะมีวิธีไหนบ้างที่ทำให้เราเฉยกับสิ่งนี้

ทำไงได้ ก็ชอบไปแล้วนี่เนาะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

แต่ แม้จะชอบ แต่ก็รักไม่ได้ นั้นเกิดเป็นปัญหาใหญ่มาก ๆ ในเหตุแห่งความรัก และจะเกิดเป็นการชอบ ที่ไม่ลงตัวได้นะ

ฮื้อออ

สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้

โอเคนะะ เช้าวันเสาร์ที่สดใสนี้นะ

(หลังจากทุ่มเทกับงานมาหล๊ายยวัน เหนื่อยชนิดสายตัวแทบขาด ฮื้อ เข้ามาเขียน พิมพ์ เรื่องราวที่สามารถทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยเล่น ๆ บ้าง ก็ดีเนาะ ตรงนี้ นอกประเด็น แต่ก็มีส่วน ในชั่วขณะนี้ ของเจ้าของเม้นต์ค่ะ )

เช้าวันเสาร์ วันพักผ่อนที่ดีนี้ เรามาคุยกันเรื่องความรัก ความชอบ หรือเรื่องที่รักไม่ได้ ชอบไม่ได้ ให้เป็นเรื่องราว เป็นบทสนทนากันบ้างก็ดีเนาะ

เรื่องของความรัก หรือความรู้สึกชอบนะ เป็นอะไรที่เมื่อเกิดขึ้นแล้วนะ ทำให้สดชื่นได้จริงด้วยสิ เป็นยาใจ เป็นอะไรที่แปลกมาก ๆ ความรัก หรือความรู้สึกชอบนะ เป็นความรู้สึกที่วิเสษ และเกิดเป็นพลังบวกได้จริงด้วยดิเนาะ

(แม้ว่าในเหตุแห่งความจริงนะ เหตุเหล่านี้ จะเป็นทุกข์ผสมผสานอยู่ด้วย ก็ตามที แต่ในเม้นต์นี้ จะไม่พูดถึงนะ ความทุกข์น่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหนื่อยมาหลาย ๆ วันนะ ความทุกข์ไม่พูดถึงดีกว่าเนาะ)

ความรู้สึกที่ว่า เกิดเป็นความรัก หรือความชอบนะ เมื่อเกิดขึ้นที่หัวใจของใครนะเกิดเป็นพลังดี ๆ ได้จริง ๆ นั้นเป็นความจริง

(ซึ่งนั้นก็เป็นธรรมชาติหนึ่งที่มหัศจรรย์มาก ๆ มิน่าเล่า เหล่าผู้คนจึงติด หรือหลงใหลในความรู้สึกนี้ กันยิ่งนัก ทั้งนี้ ก็ดูจะเป็นธรรมดานะ ที่เมื่อเกิดเ็นความรู้สึกแล้วนะ มีผลคือความสุข และพลังบวก ๆ )

ซึ่งเจ้าของเม้นต์นี้ ก็เช่นกันค่ะ ชอบคาามรู้สึกที่ว่า...ชอบ...ที่เกิดขึ้นได้ที่จิตใจของตนนะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ก็ใช่สิเนาะ ความรู้สึกดังกล่าวนี้นะ เกิดขึ้นเมื่อไรนะมีพลังนะ มีความรู้สึกดี มีความสุขจริงด้วยสิ

แบบนี้แล้ว โอเคนะคะ จะช่วยแบ่งปัน เหตุการณ์ ประสบการณ์เกี่ยวกับความชอบ ให้แก่คุณ ในวาระที่คุณต้องการสนทนา ซึ่งเป็นหัวข้อของคุณนะคะ

แบ่งปันกันเล่น ๆ ในเรื่องของความรู้สึกดี ๆ ก็ดีนะคะ

สนุกดีด้วยเนาะ

(วันหยุดนะ หาอะไร ๆ สนุก ดี ๆ ทำ คุยกันในเรื่องดี ๆ ผ่อนคลายได้ดีนะ)

คือ ก็เช่นกัน ยังคงติดความรู้สึกดี และความรู้สึกที่ว่าชอบนี้อยู่เช่นกันค่ะ

หากแต่ รักไม่ได้ คือ ปล่อยตัวให้ชอบได้นะ แต่รักไม่ได้ นั้นเป็นสิ่งสูงสุดที่ตนยึดถือค่ะ

(คือเป็นจุดมุ่งหมายส่วนบุคคลคนนะคะ)

คือ ด้วยที่ว่ามีผู้ที่เรานะชอบ ด้วยที่ชอบความรู้สึกที่ว่า เขาคนนั้นเป็นคนดี คนดีนะ เมื่อเราชอบเขาแล้ว ทำให้เรารู้สึกดี เมื่ออยู่ใกล้ ๆ เมื่อมีส่วนร่วม ที่เกิดขึ้นได้

จากความรู้สึกที่ว่า ชอบ นี้มากมาย ก็ตามที แต่ก็มีเหตุผลเป็นของตนเองที่ยึดมั่น นั้นคือชอบได้หน๊า(สาวเจ้า) แต่รักเขาไม่ได้นะเจ้าเอย

(คือบอกตนเองค่ะ)

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

โอเคเนาะ เม้นต์นี้นะ เพียงเกริ่นก็ยาวพอล่ะ เม้นต์นี้ ดูจะเป็นเม้นต์ที่ยาว ๆ พอดูนะคะ

ในวินาทีนี้ มีอารมณ์อยากพิมพ์เรื่องราวของความรู้สึกดี ๆ ที่เราเรียกว่า...ความชอบพอ จริงด้วยดิ

ต่อไปนี้เข้าเรื่องประสบการณ์ความชอบพอ ที่เคยเกิดขึ้นกับใครคนหนึ่ง ที่มีอยู่ ที่เป็นของตนนะคะ

ใครคนหนึ่ง ที่เราเคยภาคภูมิใจ เคยศรัทธา เคยชอบพอในตัวเขา

โดยบังเอิญ บังเอิญจริง ๆ นะคะ ที่เข้ามาเจอกระทู้ของคุณนี้ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ปที่มีอยู่เป็นหัวข้อประเด็นค่ะ

เมื่อวานนี้ หลังเลิกงานนะ เรา ด้วยที่มีความจำเป็นต้องเข้าห้าง(ห้างใหญ่หรูหรา) ในกลางใจตัวเมืองใหญ่

(ปรกตินะเลิกงานต้องกลับบ้านในทันที คือต้องกลับไปทำงานที่เป็นงานส่วนตัวของเรานะ จะเถลไถลไม่ได้นะ ต้องกลับบ้าน ต้องไปต่องานของเรา จะหล่ะหลวมไม่ได้นะ)

แต่เมื่อวานนี้ ต้องไปซื้อของใช้ที่จำเป็น ซึ่งมีอยู่ในห้างดังกล่าว

หลังเจ้าโควิดถูกตัดสินว่าเป็นอะไรที่ไม่อันตรายอีกต่อไป หลังทุกคนได้รับวัคซีนครบแล้ว คนทุก ๆ คน และคนส่วนมากสามารถออกไปทำงานของตนได้ตามปรกติ

ทั้งนี้ทำให้เกิดมีผู้คนในสังคมแออัดพลุกพล่าน มากมาย หลังเลิกงานในสุดสัปดาห์ ในรูปแบบที่ว่า โอยย ในห้าง หลังเลิกงาน ผู้คนนะเย๊อะ เยอะมาก ๆ

คือ เยอะมาก จนดูคล้ายเป็นกระแสคลื่นผู้คน ก็ไม่ปาน คือเยอะมาก ๆ ค่ะ

แต่ก็ดีนะ ที่ได้เห็นว่าระบบการใช้ชีวิตของผู้คน กลับมาเป็นปรกติหลังจากปัญหาภายใต้การระบาดของไวรัสที่ผ่านมา

ระบบชีวิตเกิดเป็นดราม่ามากมายภายใต้การระบาดของเจ้าไวรัส ซึ่งในครั้งหนึ่ง ได้เคลื่อนตัวผ่านไป ทำให้ธุระกิจ ห้างร้าน ระบบงานของทุกแห่งกลับมาเข้าระบบได้ดังเดิมอีกครั้ง เป้นปรกติ ดูผู้คนมีความรู้สึกมีชีวิต ชีวา แลดูเขาทั้งหลายรู้สึกดีขึ้นด้วย

ทั้งนี้ ในขณะนี้ จึงเกิดเป็นฝูงชน ที่เบียดเสียด ซื้อขาย จับจ่าย เดินทางมากมาย หลังเลิกงาน ในวันสิ้นสุดสัปดาห์ เช่นนี้ เป็นเหตุปรกติ และเป็นเหตุที่ดีนะ คือระบบการดำรงไป กลับเข้าเป็นปรกติ

รู้สึกคล้ายกับว่าเป็นปัญหาที่น่ากลัวก่อนหน้านี้ ภายใต้การระบาดของไวรัสร้ายนั้น ได้ผ่านพ้นไป

เรานะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย ด้วยที่ผู้คนมากมาย ก็ต้องเบียดเสียดผู้คน และ ด้วยที่เหนื่อยมาก ๆ นะ อยากซื้อของที่จำเป็นให้เสร็จเร็ว ๆ และได้กลับบ้านเสียที

มีความรู้สึกเช่นนั้นนะ ก็ตั้งใจก้าว ๆ ก้าวผ่านคลื่นผู้คนที่เบียดเสียด ชนิดไม่สนใจไรเลยด้วย

อยากจะเสร็จธุระ และกลับบ้านเสียทีนะ เหนื่อย ฮื้อ

(เหนื่อยจริงเนาะ ในเหตุที่เป็นคนนี้นะ ฮ่า ฮ่า หัวเราะด้วยนํ้าตา)

ในขณะที่พยายามต่อสู้กับความเหน็ดเหนื่อย และต้องใช้พละกำลังเบียดเสียดกับคลื่นผู้คนนั้น ในทันทีก็เกิดชะงักแบบไม่คิด ไม่ฝัน

คือ ในแว็บหนึ่ง คือเพียงแว็บ ๆ นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ได้เห็นใบหน้าใครก็ไม่รู้ ในแว็บหนึ่งผ่านสายตาเรา เป็นใบหน้าที่คุ้นเคยมาก ๆ นะ

ในวินาทีนะ เราฝันไปหรือเปล่าน๊อ ?

(ถามตนเองในวินาทีนั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

เอ๊ยยย ทั้งที่ใช้พลังพยายามต่อสู้กับคลื่นผู้คน เบียดเสียดไป เพื่อนำตนเองไปให้ถึงร้านของใช้ที่จำเป็นของเรา และด้วยกำลังที่มีอยู่น้อยมากแล้ว ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย

แต่ใบหน้าของใครคนนี้ จับจ้องมาที่เรา ทำให้เราชะงัก และหยุดเดินไปได้ในเสี้ยววินาที

เป็นใบหน้าที่คุ้นเคยมาก ๆ

(รู้สึกเช่นนั้นนะ)

เมื่อสติกลับมา ก็จ้องกลับไป

(เอ๊ยย ไม่ได้ฝันจริงด้วยดิเรา ฮ่า ฮ่า ฮ่า )

แววตา จากตาดวงนั้น สีไวโอเล็ตเข้ม คือสีฟ้าผสมสีม่วงชัดเจนมาก รูปตานั้น ใบหน้าดวงนั้นเรารู้จัก เราเคยชิน เมื่อรู้สึกได้เช่่นนี้นะ พลันก็รู้สึกยินดี(แปลกนะ)

คือ เมื่อรู้สึกยินดี ก็ยิ้มรับ

(เป็นธรรมดาอีกมั้งนะ ที่เกิดเป็นปฎิกริยาตอบโต้แบบนี้ ในความรู้สึกดังกล่าว ทั้งหมดนี้?)

ในช่ั่ววินาที เราเห็นได้ชัดเจนว่าแววตาดวงนั้น สดใส สุกใสในเสี้ยววินาที เพียงวินาทีเท่านั้น แต่พลันดูเศร้าลงในวินาทีต่อมา ซึ่งเราเห็นได้ชัดเจนมาก ๆ

รอยยิ้มที่สดใสในวินาทีแรกที่เกิดขึ้นที่เรียวฝีปากของเขาจางลงในทันที และหัวคิ้วขมวด รวมทั้งหมดนี้ดูจะเปลี่ยนไป รวดเร็วมากบนใบหน้าของเขาผู้นั้น

ทั้งหมดนี้ คืออาการของความทุกข์ เจ้าของเม้นต์เห็นได้ชัดเจน

ด้วยที่เคยรู้จักเจ้าของใบหน้านั้นเป็นอย่างดีมาก่อนนะ จึงรู้ได้ถึงปฎิกริยาของเขาเป็นอย่างดี ในขณะนี้นะว่า เขามีทุกข์อีกแล้ว...เรารู้สึกได้ เพราะรู้จักเขามาก่อนเป็นอย่างดีนั้นเอง

ทันใดที่ได้สติ ก็ยิ้มให้เขา และ พยายามที่จะก้าวหลบจากเขา จากจุดที่เรายืนมองหน้ากันในเสี้ยววินาที(ในเสี้ยววินาทีนี้นะ ช่างยาวนานเหลื๊อเกินนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แปลกมาก ๆ เลย)

ทันใดที่เราก้าวพ้นหน้าเขาได้ หนึ่งก้าว ก็เกิดเป็นเสียงภาษาอังกฤษ ซึ่งแปลเป็นไทยว่า "เดี๋ยว หยุดก่อน คุยกันสักคำก่อนสิ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าของเม้นต์ก็ส่ายหน้า แต่ก็ไม่ลืมที่จะยิ้มให้เขา ทั้งนี้ เพื่อไมตรีจิตที่ดี ที่เราเคยมีต่อกันนะ

เราก้าวผ่านไป ก้าวที่สอง แต่ก็ยังคงเอี้ยวตัวมองหน้าเขาอยู่ เห็นว่าเขาขบกรามแน่น และพยายามสูดลมหายใจเข้าออกให้เป็นระบบ เพื่อควบคุมอารมณ์ ที่จะปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป ตามที่เราต้องการ

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก และยาว เราเห็นได้ชัด ผ่านสีหน้าที่สับสนของเขา พร้อมยิ้มให้เรา และยกมือขึ้นโบกให้เราด้วยรอยยิ้มที่แม้จะจาง ๆ ในที่สุด

สำหรับเรา เรารู้ว่า ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะคุยกัน และเราสามารถปล่อยให้วินาทีระหว่างเราผ่านไปได้ด้วยดี

เมื่อรู้สึกเช่นนั้น เราก็หันหน้าก้าวทิ้งห่างออกไป เดินทิ้งออกมาได้ไกล โดยที่ไม่หันไปมองอีก

แต่ในหัวใจรู้ว่า คน คนนั้น คือคนที่เรารู้จักมาก่อน และที่สำคัญ เราเคยชอบพอกัน ชอบพอกันมาก ๆ ด้วย เรามีอะไรที่คล้ายกันในทุกอย่าง เรามีเวลามากมาย ที่รู้จักกัน ในวัยที่เป็นวัยรุ่น วัยที่สดใส วัยที่พลังแห่งธรรมชาติแห่งความเบิกบานในอารมณ์ทำงานอย่างเต็มที่ แต่เขาคนนั้นก็เป็นผู้ที่มีความเป็นผู้ใหญ่ มีความคิดที่ดีเสมอ ๆ มีเหตุผล มีสาระ และที่สำคัญ คือเขาวางตัวดีเสมอมา เขาเป็นผู้ที่เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนดี เราชอบเขา

และบังเอิญที่เขาก็บอกว่า เขาก็ชอบเราด้วยเช่นกัน

คือ เขาคนนั้น ที่เราพบเจอเมื่อไม่กี่วินาที่ที่ผ่านมานี้ คือคนที่เราเคยชอบ และภาคภูมิในตัวเขา ในวันหนึ่งที่ผ่านมา

แม้ว่า มาวันนี้ เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้ เขาจะดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และดูดี ภูมิฐาน และบุุคคลิกที่ดูดี มีสง่าซึ่งเป็นธรรมชาติ จากความที่เขาเป็นคนที่ใส่ใจในการแต่งตัว และการดูแลสุขภาพที่ดีอยู่เสมอ แต่แววตา สีหน้า ความรู้สึกที่เรารู้จักนั้น ไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด เรารู้จัก คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี ในอาการที่เป็นเขา

ทั้งนี้ เพราะด้วยที่เราเคยได้รู้จักเขาดีมากนั้นเอง

เมื่อซื้อของที่จำเป็นเสร็จ ก็หลีกเลี่ยงผู้คนกลับเข้าที่จอดรถ เข้านั่งประจำหน้าที่คนขับ กดปุ่มสตาร์ทรถ และนั่งพัก พิงพนักเก้าอี้ เพื่อสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ และยาว ๆ ทั้งนี้เพื่อเรียกความผ่อนคลายจากวันที่ยาวนาน และด้วยที่ต้องใช้พลัง เพื่อทำธุระกิจที่จำเป็น ให้สิ้นสุดลงในสัปดาห์นี้

นั่งพักเงียบ ๆ ในรถสักสิบานาที ก็ช่วยให้รู้สึกดีได้นะ

และ ความรู้สึกมากมายเกี่ยวกับเขาคนนั้นเข้ามามีปฎิกริยาต่อความรู้สึกของเราอยู่ชั่วขณะ แต่ก็เพียงชั่วขณะเท่านั้นนะ

ตามความทรงจำ เกี่ยวกับเขาคนนี้ เขาคือคนที่เรานะจะรักเขาไม่ได้ รักไม่ได้จริง ๆ ในวันนั้น เรามีเหตุผลของตนเองว่าจะรักเขาไม่ได้เด็ดขาด แม้ว่าวันที่เราจะต้องทิ้งความเป็นมิตร หรือความเป็นเพื่อนสนิท ที่เคยชอบพอกัน ที่รู้ใจกันมาก ที่ชอบพอในความเป็นอัตตลักษณ์ของกัน และกันเพียงไร แม้ว่าเราจะเห็นคุณค่าของกันมากเพียงไร แม้ว่าพ่อแม่ ญาติ ๆ ของเค้า และของเราจะยินดีเพียงไร ที่เราจะรักกัน แต่วันนั้น เรามีความเห็นให้ตนเองว่า เขาเป็นผู้ที่เราจะรักไม่ได้เด็ดขาด

พอจะมีวิธีไหนบ้างที่ทำให้เราเฉยกับสิ่งนี้

มาถึงวรรคนี้ หรือตรงนี้ล่ะ ที่อยากนำมาแนะนำคุณด้วยค่ะ คือวิธีที่เราจะสามารถรู้สึกวางเฉย ๆ ต่อคนที่เราชอบพอได้ เป็นอย่างดีค่ะ

คือเรานะ ต้องมีเหตุผลเป็นของตนเอง และต้องยึดมั่นไว้ให้ได้ คือ ด้วยเหตุผลที่ว่าเราจะต้องไม่รักเพื่อน ที่เราชอบพอคนนี้(หรือในเคสของคุณ หรือแม้ของทุก ๆ คน คือคนที่คุณรักไม่ได้) มากไปกว่าความเป็นเพื่อน คือเหตุผลที่เป็นแรงจุงใจ เป็นจุดยืน ที่จะช่วยให้เราสามารถนำมามีแรงบันดาลใจ ที่จะไม่มีความรู้สึกกับใครคนหนึ่ง ที่มีมากไปกว่าความชอบพอ ได้ เป็นอย่างดีค่ะ

คือจริงแล้วนะ ความชอบพอ กับ ความรัก ความเสน่หานะคะ เป็นคนละความรู้สึกกัน นั้นเป็นความจริงนะคะ

และทั้งสองความรู้สึกนี้นะ มีความหมาย มีปฎิกริยาที่แตกต่างกันมากมายเหลือคณาด้วยค่ะ

และ ในเคสของเจ้าของเม้นต์ ในวันนั้น ความเป็นเพื่อน เป็นมิตร ก็สิ้นสุดลง แม้ว่าจะเป็นดราม่า เป็นความทุกข์ทรมานในยามที่คนสองคนมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันต้องสิ้นสุดลง แต่ กาลเวลานะ ก็เป็นอะไรที่วิเศษมาก ๆ ที่จะเป็นตัวเยียวยาได้อย่างดี แม้จะได้ข่าวคราวว่าด้วย การจากลาระหว่างเรานะ เขาแย่มาก ๆ เขาเสียใจ ที่เราไร้เหตุผล และเขาไม่เข้าใจ และรู้สึกอึดอัดค้างคา กับสิ่งที่เราทำ

แต่ เขาก็สามารถเดินหน้าต่อไปได้ในที่สุด และเขาได้แต่งงานไป มาวันนี้เขามีลูก มีครอบครัวที่ดูน่ารัก และดูเขาจะเป็นสุขดี

(นั้นเรารู้ รู้ได้โดยที่เพื่อน ๆ ของเรา ซึ่งทุกคน เขา เรา เพื่อน ๆ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ได้บอกเล่าเหตุการณ์เกี่ยวกับเขาให้เราฟังในบางครั้ง)

ทั้งหมดนี้ เป็นความทรงจำ ที่ผ่านมา และเป็นปัจจุบันที่น่ายินดี เมื่อคิดได้เช่นนี้ เราก็ยิ้มได้ และรู้สึกเป็นสุขที่สุด คนที่เราเคยชอบนะ ก็ผ่านทุกอย่างมาได้ด้วยดี

เป็นสุขนะ ที่ได้รู้เท่านี้ ก็มากพอ และเพียงพอ สำหรับคนที่เคยชอบพอในตัวเขาเช่นกันนะ

เมื่อความทรงจำที่เคยเกิดขึ้น ได้ผ่านไป ภายใต้อารมณ์ที่ดี ๆ ที่เกิดขึ้น เราก็ขับรถออกจากที่จอดแล้ว ก็กดจอคอมออนบอร์ดไล่หาเพลงประจำของเราฟังเล่น ๆ ในยามที่ต้องขับรถ

( คือความเคยชินนะ ขับรถไป ก็ฟังเพลงเพราะ ๆ ไป เป็นสุขนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ความสุขที่หาได้เนาะ)

คืออยากแบ่งปัน แลกเปลี่ยน กับคุณเจ้าของกระทู้ว่า จริงแล้วนะ ความชอบ ความพอใจเป็นสิ่งดี ๆ ที่เรามีอยู่ต่อใครสักนั้น เป็นสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นได้จริงนะคะ

หากแต่ ก็ไม่เสมอไปนะคะ ที่ว่าเราจะลงเอยด้วยที่ว่า คนชอบกัน จะต้องเลื่อนสถานะเป็นคนรักกัน และได้ลงเอยเป็นคู่ครองกันตลอดไปทุก ๆ คู่ค่ะ

(ทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์จริงนะคะ นำมาแบ่งปัน แลกเปลี่ยนกับคุณ ในวาระที่คุณต้องการแลกเปลี่ยน แบ่งปันนี้ค่ะ นำมาเล่ากันเล่น ๆ สนุกสนาน ในวาระที่อารมณ์ดี ๆ ประสบการณ์ดี ๆ เกี่ยวกับความรู้สึกชอบพอ คุยกันเล่น ๆ เป็นการผ่อนคลายได้ดี จริงด้วยสิเนาะ)

และ บังเอิ๊ญนะ เมื่อคลิ๊ก ๆ ไปบนจอออนบอร์ดนะ บังเอิ๊ญเพลงข้างล่างนี้นะ ขึ้นมาปรากฎ อาจจะเพราะเราที่ได้เล่นไปก่อนหน้านี้ หรือนานมาแล้ว โปรแกรมมันจำได้ และเราบังเอิญจิ้ม ๆ ไป คลิ๊ก ๆ ไปโดนเข้า เป็นเพลงข้างล่างนี้ ขึ้นมาปรากฎ ก็โอเคนะ ยอมกดฟัง

คือเพลงข้างล่างนี้ค่ะ

เพลงข้างล่างนี้นะ ฟังแล้วนะ รู้สึกว่า คนที่เราเคยชอบนะ เพียงได้มอง ได้เห็น ก็เป็นสุขได้ ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นคู่ของใคร...ในเวลาต่อมา หรือในชีวิต ในทุก ๆ วันที่ดำเนินไป...ก็ตามที

ขอเพียงคนที่เราชอบนะ เขาเป็นสุข ก็ช่วยให้เราเป็นสุขได้ ด้วยเช่นกัน

แม้เพลงนี้จะมีความหมายที่แตกต่างจาก...ในเหตุการณ์ที่เราพบเจอ หรือที่เกิดขึ้นกับเรา แต่เนื้อร้องทำนอง ที่ไพเราะของดนตรีนะ ช่วยให้เราเป็นสุขได้ ยิ้มได้ ในยามที่ระลึกถึงคนที่เคยชอบ แปลกมากนะ

(เพลงเพราะ ๆ ของไทยนี้นะ สามารถเป็นยาใจได้ ในทุกเหตุการณ์จริงด้วยสิเนาะ

)

เพลงข้างล่างนี้นะ เพราะมาก ๆ ความหมายดี ฟังแล้วทำให้อารมณ์ดี เป็นสุข

นำมาแบ่งปันให้คุณด้วยค่ะ

ทั้งหมดนี้ ไม่ใช่นิยายนะคะ เป็นประสบการณ์ดี ๆ เกี่ยวกับเพื่อน หรือคนที่เคยชอบพอ

(แต่การเล่าเรื่อง...ยาว ๆ ข้างบนนั้น อาจจะดูคล้ายนิยาย เพราะเจ้าของเม้นต์เป็นนักกำลังหัดเขียนนิยายอยู่ อาจจะติดสำนวนการเขียน ในวาระที่ตนกำลังทำการฝึกหัดอยู่บ่อย ๆ )

เม้นต์เข้ามาแลกเปลี่ยน แบ่งปันกัน คุณอ่านเล่น ๆ นะคะ

อย่างนี้ต้อง เยปๆๆไปเลยสิตร้ส

ขอคารวะคนที่อ่านคห.1 จบทุกคนฮะ

ก็ชอบไปดิ บอกเเบบตรงๆๆไปเลย ขอให้สมหวัง น้าาาาสาาาาาาาาาา