เครียด+เกลียดกับสิ่งเรียนควรทำไงดีคะ

มันขึ้นกับหนูเองอ่ะ ว่าเครียดกับผลการเรียน

ตัวเองแค่ไหน ครูกดดันลุงคิดว่า เขาก็แค่

อยากให้นักเรียนในชั้นตัวเองเกรดดี ๆ

แต่ถ้าไม่ได้จริง ๆ เขาก็คงไม่มาคาดคั้น

เรามากนักหรอก

สำหรับลุงนะ เวลาเรียน ลุงคิดแต่

จะเรียนเพื่อเอาไปใช้เท่านั้น ไม่ได้คิดว่า

ต้องได้คะแนนสูง ๆ เพราะตามความเป็นจริง

คะแนนมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก มันแค่

ทำให้เราดูดีขึ้น แต่ความพยายาม และ

นิสัย มนุษยสัมพันธ์ อันนั้นต่างหากทำให้

เราทำงานได้ดีจริง ๆ

วิชาที่เรียน มันเป็นแค่ ศาสตร์ที่คงที่

มันไม่สามารถทำให้เรา ทุกข์หรือสุข

ได้จริง ๆ หรอก เหมือนกันตอนลุงเรียน

วิทย์ ม.ต้น ลุงคิดว่ามันยากแล้วก็ท้อกับมันนะ

ลุงเลยเลือกเรียนพาณิชย์ แต่จริง ๆ แล้ว

เมื่อมาเรียนตอนทำงานแล้ว เรียนเฉย ๆ นะ

ไม่เอาเกรด มันก็ศาสตร์อย่างหนึ่งล่ะ

คิดดี ๆ ก็ไม่ควรไปเครียดกับมันมาก

วิชาทำให้เรารู้ แต่เราไม่จำเป็นต้องเก่งก็ได้

สำคัญเราต้องปรับตัวกับคนอื่น เพราะ

จากประสบการณ์ของลุง อันนี้สำคัญอันดับหนึ่งเลย

เก่งแค่ระดับ 4 เต็ม 10 แต่นิสัย 8 เต็ม 10

ก็ทำงานได้ไม่มีปัญหาละนะ ลุงว่า

ตอน ม.ต้น อะไรทำให้ชอบภาษาจีน ล่ะครับ?

ตอนสมัยเด็ก ๆ เราอาจมีแรงบันดาลใจอะไรบางอย่าง ทำให้เราอยากรู้ อยากตามหา

พอโตมาสักพัก แรงบันดาลใจมันอาจจะเปลี่ยนไป จางหายไป หรือเราแค่ท้อว่าวิ่งไม่ถึงมันสักที

// ถ้าสิ่งที่จูงใจเรามันเริ่มอ่อนแรงลง เราลองหาอะไรใหม่ ๆ เป้าหมายใหม่ ๆ ดูครับ

ตัวอย่างเช่น

ตอนเด็ก ๆ เราชอบการ์ตูนจีนเรื่องนึง เลยอยากเรียนภาษาจีน

ระหว่างทาง คนเขียนการ์ตูนเรื่องนี้เษือกตายขึ้นมากระทันหัน เราเลยหมด passion

ก็ลองเปลี่ยนเป้าไปว่า เออ เราจะต้องไปแทนที่เขาให้ได้ สร้างสิ่งที่เขาทำ สิ่งที่เราเคยหลงใหล ยังมีคนอื่นหลาย ๆ คนที่กำลังรอสิ่ง ๆ นี้อยู่ อะไรประมาณนั้น

_______________________

แรงขับเคลื่อนของผมคือหัวหน้างานครับ

ผมจะมีกำลังใจในการทำงาน ตราบเท่าที่หัวหน้างานแสดงให้ผมเห็นว่า เขาทำงานเก่งกว่าผม

ชอบภาษาจีนเพราะอะไร? 1) ชอบเพราะความสวยงามทางภาษา ชอบความท้าทายที่ต้องเรียนภาษาอื่นซึ่งแตกต่างภาษาแม่ของเราโดยสิ้นเชิง? 2) หรือชอบเพราะตอน ม. ต้น น้องเรียนมันได้ดีกว่าเพื่อนร่วมชั้นทั่วไป ได้เกรดดี ได้รับคำชมเชยเยอะ ก็เลยแยกแยะไม่ออกระหว่างการทำได้ดีกับการชอบ เลยหลงคิดว่าตัวเองชอบเรียนภาษานี้ แต่พอถึง ม. ปลาย เจอเพื่อนร่วมชั้นที่เรียนดีกว่า ก็เลยทำให้ตัวเองรู้สึกเฟล?

ใด ๆ น้องต้องถามตัวเองว่าชอบเพราะอะไร อย่าโกหกตัวเอง

ถ้าชอบภาษาจีนเพราะเหตุผลแรกที่กล่าวไป การเรียนมันจะสนุก แม้ยากเราก็จะอยากผลักดันตัวเอง ตรงไหนไม่เข้าใจก็จะพยายามทำให้ตัวเองเข้าใจ

แต่ถ้าชอบเพราะเหตุผลหลัง ก็แสดงว่าน้องไม่เคยชอบภาษาจีน แค่ชอบความรู้สึกประสบความสำเร็จเมื่อตัวเองทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ดีกว่าคนทั่วไป ประมาณว่าความรู้สึกนี้ทำให้เหลิงและหลงตัวเอง ซึ่งมันโอเค มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทั่วไป

อย่าไปโทษคุณครูเลยที่กดดัน ครูเขาทำหน้าที่ของเขาก็ดีแล้ว และอย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ตัวน้องน่ะจัดการความรู้สึกของตัวน้องเองก่อนดีกว่า อีกแค่ปีเดียวก็จบแล้ว จะเลิกเรียนต่อไปทำไม ถึงเรียนต่อไปจะไม่ได้เกรดดีเวอร์แต่ถ้าผ่านแล้วทำให้เรียนจบก็โอเคไม่ใช่เหรอ ชีวิตยังอีกยาวไกล วันนี้น้องเรียนภาษาจีน แต่วันหนึ่งน้องอาจเรียนด้านไอที เรียนออกแบบ ลฯล หรือทำงานสายอื่นที่ไม่เกี่ยวกับภาษาจีนเลยก็ได้ นี่เป็นแค่เสี้ยวเล็กๆของชีวิตเองน้อง จงมองกว้าง ๆ มองไกล ๆ ชีวิตเรามีค่าและเกิดมาไม่ได้เพื่อทำแค่สิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ดี วันหนึ่งน้องจะมีสกิลด้านอื่นๆเพิ่ม มากน้อยอยู่ที่การไขว่คว้าของน้องเอง และน้องก็จะพบอีกว่าตัวเองทำหลายสิ่งอย่างไม่ดีเท่าคนอื่นเช่นกัน นี่เป็นความจริงของชีวิต ถ้าเราสามารถตระหนักได้เร็วก็จะเป็นการดี

สิ่งที่น้องเผชิญอยู่ ณ ตอนนี้ มันจิ๊บนิดเดียว ทุกข์ สุข เฟล หรือประสบความสำเร็จ อยู่ที่มุมมองล้วน ๆ ถ้าคิดบวกก็จะเห็นข้อดีของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเรา แต่ถ้าคิดลบก็จะเห็นแต่สิ่งที่แย่ ทำให้ชีวิตแย่ลง

...ยิ้มรับและไปติวหนังสือได้แล้ว คิดเอาไว้ อีกแค่หนึ่งปีฉันก็จะจบแล้ว! สู้ ๆ นะ