Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เครียดเรื่องที่บ้าน + เรื่องเรียนมากๆค่ะ

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่


สวัสดีค่ะเราอยากเขียนระบายเรื่องนึงค่ะตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าอยู่เนื่องจากครอบครัวแต่ตอนนี้ได้มีการปรับความเข้าใจกันส่วนนึงแล้วเราก็เริ่มเปิดใจให้เค้าค่ะเราไม่ได้อยู่บ้านเค้าแต่ก็ไลน์ไปหาเค้าบ่อยๆแล้ววันนึงเราเหนื่อยจากการเรียนมาระบายกับเค้าว่าเครียดนะ เหนื่อย แต่สิ่งที่เค้าตอบมาคือเค้าถามว่าทำไมถึงเครียดหมดไฟ เค้าบอกว่าเรายังอายุไม่ถึง20แท้ๆทำไมถึงมาเครียด เราโดนถามว่าไม่สงสารพ่อแม่หรอที่มาเครียด แล้วเค้าก็ถามว่าเวลาดูติ้กต้อกเครียดบ้างมั้ย(ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเกี่ยวยังไง)แล้วเค้าก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าเราชีวิตดีกว่าเยอะทำไมต้องเครียด ตอนเราอ่านข้อความเค้าแล้วเราใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลยเราร้องไห้เสียใจมากๆเรารู้ว่าเค้าอยากปลอบเราแต่เราไม่คิดเลยค่ะว่าเค้าจะพิมพ์มาแบบนี้ เรารู้สึกเป็นภาระกับทุกคนมากๆบางที่แม่ชอบบอกว่าเราไปหาหมอบ่อยจังนะ โรคเยอะนะ ประมาณนี้ยิ่งทำให้เรารู้สึกเกลียดตัวเองมากกว่าเดิมอีก เราก็ไม่ได้อยากเป็นโรค แล้วเราก็ไม่ได้อยากเป็นภาระของใคร เราอยากจะหายไปมากๆเลยค่ะ เรารู้สึกว่างเปล่ามากๆเหมือนไม่มีสักคนที่จะเข้าใจเราจริงๆ เหนื่อยมากค่ะ เราอยากจะหายไปจริงๆ :(


ปล.เม้นสุภาพกับเราหน่อยนะคะเรากลัวใจตัวเอง

แสดงความคิดเห็น

>

4 ความคิดเห็น

อย่าว่าเรา555 19 ก.ค. 65 เวลา 21:56 น. 1

ลองปรึกษานักจิตวิทยาไหม แบบสายด่วนสุขภาพ สายด่วนสุขภาพจิตวัยรุ่น

เราคิดว่าทุกคนมีโมเมนต์เป็นภาระได้จริงแหละ เราก็เป็น ได้แต่ดำเนินชีวิตไป และเอาตัวเราไปอยู่ที่ที่มีความสุข ไม่สนพ่อแม่เลย แหะๆๆๆๆ

0
เมโลดี้ที่รักสายลม 19 ก.ค. 65 เวลา 22:25 น. 2

โอ๋ๆ กอดนะคะ เราอาจจะไม่ได้เข้าใจคุณทั้งหมดหรอก แต่เชื่อเราสิคุณไม่ได้เป็นภาระของใครหรอก จริงอยู่มันอาจจะมีเรื่องรบกวนคนอื่นอยู่บ้าง แต่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมนะ เราอยู่ตามลำพังไม่ได้อยู่แล้ว เพราะงั้นการรบกวนคนอื่นบ้างมันจึงเป็นเรื่องปกติในการเป็นมนุษย์คนหนึ่งนะ อย่าใช้คำว่ารบกวนเลย ใช้ว่าพึ่งพาดีกว่าเนาะ ดังนั้นการที่คุณต้องพึ่งพาพ่อแม่ ในเรื่องความเจ็บป่วยมันจึงไม่ใช่ภาระหรอกนะคะ อย่าคิดแบบนั้นเลยนะ ตอนนี้ตั้งใจรักษาตัวเองไว้ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น เดี๋ยวมันก็หาย โรคน่ะรักษาก็ต้องหายแหละเนอะ


และเราว่าแม่ก็ไม่ได้คิดว่าคุณเป็นภาระหรอก เค้าห่วงคุณแหละ อยากให้คุณคิดบวก แต่เอาจริงๆคนที่ไม่รู้ไม่เข้าใจเรื่องของอาการซึมเศร้าเนี่ยมีอีกเยอะนะคะ อาจจะเพราะมันค่อนข้างซับซ้อนด้วยแหละ คนที่มีคนในครอบครัวเป็นบางทีก็จะทำตัวไม่ถูกกันบ้าง ในมุมของคนใกล้ชิด ก็จะรู้มาประมาณว่า เนี่ยต้องให้กำลังใจนะ ต้องปลอบใจนะ แต่ว่านะ การปลอบคนมันไม่ง่ายอยู่นะ เรียกได้ว่าเป็นศิลปะแขนงหนึ่งเลย จะสื่อสารยังไงให้อีกฝ่ายเข้าใจเจตนาของเราอย่างถูกต้อง จะต้องใช้คำแบบไหนคนฟัง คนอ่านถึงจะไม่รู้สึกแย่ ไม่รู้สึกกดดัน ไม่รู้สึกลบ มันยากอยู่นะ ขนาดเราที่พิมพ์อยู่ตอนนี้ยังต้องทวนทีละประโยคเลยว่ามันมีตรงจุดไหนที่อ่านแล้วจะทำให้คุณรู้สึกแย่หรือเปล่า (ถ้ามีบอกได้นะคะ) เพราะงั้นบางทีคุณแม่เองก็อาจจะไม่รู้ก็ได้นะว่าควรจะใช้คำพูดอย่างไร เค้าคงอยากให้กำลังใจคุณ ให้คุณเข้มแข็งนั่นแหละค่ะ


ปล.ตอนนี้พบหมอโรคซึมเศร้าอยู่ไหมคะ ถ้ารักษาอยู่ลองคุยกับคุณหมอดู เล่าให้คุณหมอฟัง แล้วให้คุณหมอคุยกับแม่นะคะ คุณหมอจะได้อธิบายให้คุณแม่ฟังเกี่ยวกับการใช้คำพูดในการให้กำลังใจ หรือคำพูดที่ควรและไม่ควรใช้กับผู้ที่เป็นซึมเศร้า


ปล.2 ขอให้หายไวๆนะคะ และขอให้พรุ่งนี้และวันต่อๆไปเป็นวันที่ดีของคุณค่ะ เข้มแข็งน้าาา

1
Ihateme 20 ก.ค. 65 เวลา 13:57 น. 2-1

ขอบคุณมากๆนะคะเม้นคุณ made my day เรามากเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆเรารู้สึกดีขึ้นเยอะมากค่ะ

0