ไม่มีวันที่โลกเเตก มีเเต่มนุษย์ที่ใจเเตก เร้าร้อน อยากได้สิ่งที่ชอบ!

แท้จริงแล้วนะ ใจของคนเรา หรือมนุษยชาติเรานี้ ตราบใดที่เรามีชีวิตอยู่ ใจเราไม่แตกนะคะ (คำว่าใจแตก เป็นเพียงคำแสลง ซึ่งบอกเล่าในการกระทำ ในสิ่งที่ติดลบเท่านั้นนะคะ) คือหากใจ ของคนเราแตกนะคะ เราก็ต้องตายค่ะ

ในเหุตที่ว่า เร้าร้อน อยากได้สิ่งที่ชอบ! ที่เกิดขึ้นในคนนั้นคืออาการของจิต(หรือเป็นอาการของการสั่งงานของสมอง ก็น่าจะใช่)ค่ะ

ซึ่งภาษาคนเรา ทั่วไป หรือในภาษาธรรม เราเรียกว่าจิตนะคะ จิตที่ยังไม่สามารถเข้าใจในสัจธรรมที่แท้จริง จิตก็ไม่อิ่มเอมในเหตุแห่งความเข้าใจในแก่นสาร ซึ่งเป็นความจริงของชีวิต แน่นอนความอยาก มันก็เร้าร้อน มันมีอยาก อยากมี อยากได้ อยากเป็น นั้นเป็นความจริงของจิตที่ไม่อิ่มเต็มค่ะ

หากแต่เมื่อคนเราเข้าใจในแก่นสาร หรือในสัจธรรมของชีวิต ในเหตุที่เป็นชีวิต ว่าด้วย ในความจริง ชีวิตนะ มันไม่มีความจำเป็นมากมายเกินกว่าที่ชีวิตต้องการ หากแต่ จิตที่ไม่เต็ม ไม่อิ่ม ไม่เข้าใจได้นะคะ มันก็ทำการไขว่คว้า เพราะความอยาก จนเกินความจำเป็นของชีวิต นั้นต่างหากคือความจริง ในเรื่องของจิต และเรื่องของใจ ในภาษาธรรมค่ะ

ความอยาก เป็นธรรมชาติ ในคน ความอยากเป็นตัวขับเคลื่อนความเป็นไปของคนได้อย่างมีประสิทธิภาพ หากแต่ความอยากนะคะ เราจะเรียกอีกชื่อ ก็คือคำว่ากิเลสนั้นเองนะคะ

และ หากจิตที่มีกิเลสเยอะ(เยอะเกินไป) แน่นอน คนเราก็จะเร้าร้อน อยากได้ ไขว่คว้า ไม่รู้จักพอ อยากได้โน้น อยากได้นี่ เป็นธรรมดา ตราบที่จิตไม่อิ่ม ไม่เต็มด้วยความเข้าใจในจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของชีวิต เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้ค่ะ

หากแต่เป็นอะไรที่อาจจะหนักหนาสาหัสกว่า...หากจิตของเราหมดความอยาก เพราะเราไม่มีพลังใด ๆ ที่จะเป็นตัวขับเคลื่อนอีกต่อไป ในบางคนอาจจะเกิดมีปัญหาที่จะก้าวเดินต่อไปในชีวิต ด้วยความสนุกสนานท้าทาย เพราะเขาขาดไปซึ่งความอยาก

ไม่อยากอะไรแล๊ววว ไม่อยากได้ ไม่อยากกิน ในที่สุดก็หมดเรี่ยวแรง ทั้งร่างกาย ทั้งจิตใจกลับห่อเหี่ยว ไม่ชื่นบาน ไม่สดชื่น ไม่มีแรง ไม่มีพลัง ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต ทั้งนี้เพราะหมดความอยาก นั้นเองค่ะ

จริงแล้วความอยากเป็นพลังขับเคลื่อนที่มหัศจรรย์มาก ๆ ในคน นั้นเป็นความจริงนะคะ

เช่นอยากสนุกสนาน อยากรู้ อยากเห็น อยากให้เป็น อยากให้มี อยากให้เกิด อยากได้ อยากครอบครอง ความอยากเหล่านี้ คือขุมพลังขับเคลื่อนในคน เป็นธรรมดานะคะ

เพราะฉะนั้นในคนบางคน หรือในบางราย การที่เขาจะมีชีวิตอยู่ได้ เขาต้องมีพลังความอยาก เป็นพลังขับเคลื่อน ซึ่งความอยากเป็นคุณ เป็นประโยชน์นะคะ

เพียงแต่ การที่เรามีความอยาก หรือตราบที่มีความอยาก...เราต้องมีสติ สติจะช่วยให้เราบาลานซ์ได้ ด้วยการมีความอยาก...เป็นพลังขับเคลื่อน ตราบที่เรามีชีวิต ความอยากจะช่วยให้เราเดินไปได้ดีในทุกวาระ ทุกสถานะการณ์ ด้วยการดำรงไปในทางสายกลาง แบบนั้นค่ะ

หากคุณรักที่จะเสนอกระทู้ธรรมนะคะ เป็นสิ่งที่ดี ๆ

แต่ครั้งต่อ ๆ ไป ขอให้คุณช่วยขยายความให้ด้วยนะคะ

และทั้งหมดในเม้นต์น์นี้ แลกเปลี่ยน แบ่งปันมุมมองที่อาจจะแตกต่าง แก่กันและกันนะคะ

หากคุณเห็นว่าผิดพลาดด้วยเหตุใด ขอให้คุณแนะนำเข้ามาด้วยนะคะ

ทั้งนี้เพื่อที่เราจะมีโอกาสเรียนรู้ไปด้วยกันค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณ ในกระทู้ต่อ ๆ ไปค่ะ