ขอระบายหน่อยยย

ตั้งเเต่เด็กจนขึ้นมัธยมปลายเราไม่เคยรู้สึกพิเศษกับใครเลย  ไม่เเม้เเต่คิดว่าจะมีเเฟนด้วยซ้ำ เเล้วเราก็คิดว่าเราไม่อยากชอบใครด้วยเพราะตั้งใจจะใช้ชีสิตม.ปลายเเบบลุยๆโสดๆ555555 เเต่เมื่อไม่นานมานี้เราได้คุยกับคนนึง ซึ่งเรากับเขาอยู่ห้องเดียวกันมา1เทอม เเล้วเเทบไม่ได้คุยกันเลย จนวันนึงก่อนปิดเทอมก็ได้คุยเเชทนิดหน่อยเพราะเขามาถามงาน จนวันนั้นตลอดปิดเทอมก็มีเเต่เขานี่เเหละที่เป็นเพื่อนคุย เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็เเบบไม่เหงาดี 555555 เเต่ร.รเค้าเป็นคนเงียบเเบบม้ากกกมากกก ซึนๆ งงๆ เเต่ในเเชทคือ ตลก คุยสนุก อ่ออนโยน มากๆๆ หลังจากปิดเทอมมา1เดือนก็เปิดเทอม เเต่คือเราเป็นอะไรไม่รู้เเบบ อยากเจอเค้า เเต่ก็ไม่กล้าสบตาคือเรารู้ตัวเเหละว่าชอบเขาเเน่ๆ เเต่ใครมันจะไปกล้าบอกก กลัวเขาปฏิเสธมาอีกTT เราเลยเก็กเงียบมากก ไม่มองหน้า ไม่คุย ไม่อะไรเลย คือเเบบหงุดหงิดตัวเองเหมือนกันที่ทำเเบบนี้ทำไมม คือเค้าก็ดูเหมือนจะอยากคุยกับเรานะ(หรือคิดไปเองนิ)  เราพยายามเลิกชอบเขา เเต่ทำไม่ได้ พอไปร.รเห็นหน้าก็มูฟออนเป็นวงกลมมม