มีงานทำแล้ว แต่แม่บังคับให้สมัครงาน

มีความสุขอยู่แล้ว ก็ทำที่เดิมนี่่ล่ะ ของแม่ไว้รอเราไม่อยากทำที่เดิมค่อยไป

ตอนนี้ใช้สุภาษิต อย่าหาเหาใส่หัว ถ้าที่แม่ไม่โอเคนี่ซวยสองเด้งเลย ยกเว้นแม่เป็นผู้บริหารสั่งได้ ค่อยพิจารณาอีกที

ไม่ต้องไปสมัครใหม่เลยค่ะ ทำในที่ของเราให้มีความสุขต่อไปค่ะ คุณแม๊น้องควรไปพบหมอจิตเพื่อไปปรับทัศนคติใหม่ค่ะ ปสด.ปนปญอ.มากค่ะ

เราเข้าใจนะ กับ การทำงานที่ที่สบายใจ เราก็จะไม่อยากออก แต่เราก็ยอมออก T T

จากประสบการณ์เรา เราต้องเติบโตขึ้น เราต้องสร้างอนาคต เลยต้องเปลี่ยนงานที่ที่มีเงินเดือนเยอะขึ้น เพื่ออนาคตที่สบายขึ้น

หากคุณคิดว่า ที่นั้นสามารถที่จะเติบโตขึ้นไปอีกได้ ก็ทำเลย แต่ถ้าหากว่าผ่านไปนานๆ แล้วยังอยู่ที่เดิม ก็ควรที่จะเริ่มหากที่เติบโตใหม่ เราต้องเติบโตนะ ห้ามอยู่กับที่ ปัจจัยก็เป็นสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้เราก็เป็นอยู่ เพราะต่อไป คุณจะต้องใช้เงินเพิ่มขึ้น ค่าใช้จ่ายต่างๆ รวมถึงคนในครอบครัว ที่ต่อไปเขาอาจจะทำงานไม่ไหว ส่วนเงินเก็บ ทำดีแล้ว ที่อย่างน้อยยังมีเก็บ แต่ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้มีเพิ่มขึ้น เผื่อไว้ในอนาคต เมื่อเราไม่สามารถพึ่งใครได้ ปล.อนาคต เราไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นรึเปล่า อย่างน้อย มีเงินก้อนใหญ่ๆไว้ซัพพอร์ตตัวเอง ก็จะดีกว่าต้องหยิบยืมคนรอบข้างนะ สู้ๆน่าา

ก็บอกแม่ไปค่ะว่างานที่นี่ลงตัวดีอยู่แล้ว ยังไม่อยากเปลี่ยนงาน เข้าใจว่าแม่อยากให้ได้เงินเดือนเยอะๆค่ะ ก็ต้องคุยกับแม่ไปเลยตรงๆค่ะ

เอาเหตุผลแบบไม่เอาอารมณ์เกี่ยวเลยนะครับ ที่ๆแม่หาให้ดีกว่าแบบเห็นได้ชัด ถ้าเป็นบริษัทใหญ่ หรือเกี่ยวกับข้าราชการ มันเสี่ยงที่ทำงานที่ใหม่แล้วจะเจอ ประสบการณ์ประสาท-ได้ก็จริง แต่ก็เป็นธรรมชาติของการทำงานครับ ยิ่งสังคมใหญ่ ยิ่งซับซ้อน แต่ผลตอบแทนสูง แต่ถ้าเป็นงานเล็กๆ สังคมไม่ซับซ้อนดราม่ามันก็น้อย ระยะยาวน่าจะรู้ๆกันอยู่แล้วว่าอันไหนดีกว่า อายุเยอะขึ้นยังไงก็ต้องใช้เงินเยอะขึ้นครับ

ถ้าให้ดีอยากรู้ว่างานที่แม่ให้ มันเป็นโอกาสที่หาได้ยากหรือเปล่า ถ้าไม่ ลองดีลว่าขอทำงาน นี้ก่อนซัก 1ปี-3ปี "เรียนรู้ความเป็นรากหญ้า" ก็เป็นเหตุผลที่ดีครับ จากนั้นค่อยลองเปลี่ยนอาชีพ ผมเชื่อว่า วัยเท่านี้ ทำงานไปยังไงก็มีช่วงเบื่อหรือเบิร์นเอ้าท์ เป็นโอกาสดีที่จะได้ลองทำอะไรใหม่ๆครับ หรือไม่ ผมว่าลองลางานไปสัมภาษก่อน ให้รู้ว่าหัวหน้าที่ใหม่ คุยเป็นไงก็ได้ ผมว่า HR ที่ดีเขาเข้าใจเรายังใหม่เลือกได้ ถ้าเป็นแก่ๆจะเริ่ม เลือกไม่ได้แล้วนะครับ

ส่วนเหนื่อย เข้าใจได้ครับ เป็นธรรมดา ผมว่าหลายคนเป็น ในช่วงจบใหม่ๆ เคว้งและเครียดมากต่อให้ มีเงินใช้ก็ตาม ตัวผมเอง ยังเคยทำงานไม่กี่วันแล้วออกเพราะ รู้สึกเหนื่อยจากการปรับตัวกับเดินทางเหมือนกัน

แต่ถ้าเอาสูตรพิเศษ ผมแนะนำให้ดู วันหยุดครับ อันไหนเยอะกว่า เอาอันนั้นเยอะกว่าราชการให้คว้าอย่างไว ฟรีไทม์ มีค่าที่สุด จะใช้กับสังคมที่บ้าน หรือที่ทำงานก็ได้ทั้งนั้น จากใจคนทำงาน หยุดปกติแล้วเปลี่ยนมาทำแบบ 6 วัน

สุดท้ายผมว่า ความสุขในตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน แต่ถ้ายังใช้ความสุขอยู่ยังไงมันก็ต้องมีวันหมด และสำหรับระยาว เราใช้เงินซื้อความสุขง่ายกว่า มีความสุขก่อนแล้วค่อยหาเงินครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้ามรดกทางบ้านมีเหลือเฟือ ก็สบายๆครับ อันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละในระยะยาว ไม่จำเป็นต้องเครียด

สวัสดีค่ะ เราอายุเท่ากันเลย และตอนนี้เราเพิ่งเริ่มทำงานที่บริษัทเดียวกันกับแม่ค่ะ แต่คนละแผนก เข้ามาโดยการสัมภาษณ์ปกติ เพราะแม่ก็ไม่ได้มีเส้นสายอะไร อยากมาแชร์เพราะเราผ่านจุดที่อึดอัดแบบจขกท.มาแล้ว (ยาวนิดนึงนะคะ)

ก่อนหน้านี้ทำงานที่บริษัทเล็กๆแห่งนึง เงินเดือนไม่แย่ สำหรับเด็กจบใหม่ เพื่อนดีมาก แต่ไม่มีชื่อเสียง แม่ก็เลยกดดัน ขยั้นขยอให้สมัครบริษัทอื่นที่มีชื่อเสียงกว่านี้ตลอดๆ (พวกแอปช้อปปิ้งสีส้ม สีน้ำเงิน แอปเขียว ฯลฯ) เพราะเห็นว่าอนาคตจะดีกว่า ไปต่อง่าย

เราเข้าใจแม่นะ แต่รักสังคมที่นี่มาก ไม่ยอมสมัครสักที จนเริ่ม“อิ่มกับงาน” เลยลองไปสัมภาษณ์เรื่อยๆ และได้งานสายHRกับธนาคารแห่งนึง แต่เราก็ไม่ยอมไป เพราะคำนวณเรื่องค่าใช้จ่ายในการเดินทางแล้ว ไม่คุ้มค่า

แม่เลยแนะนำให้สมัครบริษัทของแม่ดูค่ะ เรางอแงมากๆ เพราะเหมือนโดนกดดันให้สมัคร (อะไรที่พ่อแม่บังคับ เรามักจะไม่ชอบอ่ะเนอะ) บริษัทเค้าดีนะคะ มีชื่อเสียง และสวัสดิการดี ค่ารถเสียไม่เยอะ ไปกลับ~150-200 บาท เพราะทางออฟฟิศมีรถรับส่ง บางครั้งก็ขับรถแม่ไปพร้อมกันได้ เงินเดือนสมเหตุสมผล ตำแหน่งที่รับสมัครก็ดูเหมือนจะได้เรียนรู้สกิลใหม่ๆอีกเยอะ เลยลองไปสัมภาษณ์ค่ะ

ปัจจุบัน เราตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ได้ เดือนครึ่งแล้ว โอเคดีนะคะ จะเขินเวลามีคนแซวๆว่าเป็นแม่ลูกกันบ้างบางครั้ง (เราไม่อยากให้คนจำเพราะว่าเราเป็นลูกแม่ แต่อยากให้คนจำว่าเราเก่งในฐานะพนักงานคนนึงมากกว่า อันนี้เป็นปัญหาหนึ่งที่เรากำลังเจอค่ะ)

เราอยากแนะนำจขกท.ว่า เราอาจจะลองไปสัมภาษณ์ดูก่อนก็ได้นะคะ ไม่เสียหายเลย ถ้าไม่ได้ เราถือว่าได้ฝึกสกิลสัมภาษณ์งาน และได้ทำสิ่งที่แม่กดดันให้ทำมาตลอดแล้ว สบายหู สุขภาพจิตดีขึ้น หรือ ถ้าเราได้งาน ก็ค่อยมาชั่งน้ำหนักกับเป้าหมายในระยะยาวของเรา และความคุ้มค่าอีกที ทำรีเสิร์ชเยอะๆ

และสิ่งที่สำคัญคือ เราต้องตัดสินใจด้วยตัวเองนะคะ

เพราะคนที่ทำงานคือเรา ไม่ใช่แม่

ถ้าเราจะเลือกทางของเราที่ขัดกับแม่ ลองเล่าให้แม่เค้าฟังดูก็ได้ค่ะ ว่าเราทำงานที่นี่ เราได้อะไรบ้าง เราจะไปทำอะไรต่อ เติบโตไปเป็นยังไง แม่เค้าก็จะหายห่วงนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะะ

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบด้วย 5555