มันคือความทุกข์ของลูกคนรอง -"-

[+ + R u r o u n i _ M i N + +]

ใครเป็นลูกคนรองเหมือนเรามั่ง

ไม่รู้ว่ารู้สึกเหมือนกันหรือเปล่าอ่ะนะ

คือพี่เราเพิ่งกลับมาจากเมกาได้เกือบสองเดือนแล้ว ก็มาอยู่บ้านพ่อแม่กะเราและน้องอีกคน

ทีแรกเราก็ไม่คิดอะไรหรอก เวลาที่พี่กลับมาหลังจากไม่เจอกันเกือบปีที่บ้านก็เอาอกเอาใจอย่างนู้นอย่างนี้ เพราะคิดถึงลูกคนโต

เวลาผ่านไป.....พี่เราซึ่งเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ยังคงได้รับการเอาใจใส่จากพ่อแม่ เช่นเดียวกับน้องที่เพิ่่งเข้ามหาวิทยาลัย ส่วนเรากลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลย -"- ตั้งแต่พี่กลับมาเรารู้สึกน้อยใจนิดๆ เหมือนกลับไปเป็นตอนเด็กๆ ยังไงไม่รู้ พ่อแม่ชอบโอ๋พี่กับน้องมากกว่า พอมาตอนนี้โอ๋พี่ที่สุด เวลาเราทำอะไรผิดนิดหน่อย ก็ด่าแหลก ขานรับเสียงดังก็หาว่าตะคอก ทั้งๆ ที่เราเป็นคนเดียวในบ้านที่ทำงานแทบทุกอย่าง แม้แต่การทำกับข้าว (ทั้งๆ ที่เราเป็นผู้ชาย) เที่ยวก็ไม่เคยเที่ยว เรียนก็เรียนดี ไม่เคยไปกระทำชำเราใคร มันรู้สึกเหมือนเป็นหมาหัวเน่าจริงๆ นะ
ทีพี่หรือน้องทำอะไรผิดมากกว่ากลับไม่เคยว่าเลยซักคำ

ก็เข้าใจว่าพ่อแม่คงคิดถึงพี่ แต่คนที่อยู่ใกล้กันนี่มันไม่มีค่าแล้วหรือไง -"-
เคยคิดบ่อยๆ ว่าถ้าเราไปห่างๆ ไปไกลๆ บ้าง เวลากลับมาพ่อแม่จะเอาใจบ้างหรือเปล่าว้า

รู้ว่าเขารัก แต่เขารักเราน้อยที่สุดเลยแหะ T_______________T

---

PS.  แอบรักเธออยู่ในใจ......................

Comments

[333]

หนูก็เป็นลูกคนกลาง
เป้นเหมือนกันเลยค่ะ
เศร้า

[AuttazA]

อ่านะ หัวอกลูกคนกลาง

บ้านเราอาจจะไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็มีบ้างแหละ

เค้าคงเห็นว่า เราไม่พูดไม่เรียกร้องอะไรอ่ามั๊ง

แต่การไม่พูดไม่เรียกร้องก็ใช่ว่าจะไม่อยากได้นี่

เราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว เลยโดนน้อยหน่อย

พ่อแม่ไม่เคยว่างไปประชุมผู้ปกครองเรา แต่ของน้องว่างตลอด ก็คิดซะว่า ดีเหมือนกัน ครูจะได้ฟ้องอะไรไม่ได้ ถึงจะไม่ค่อยมีอะไรให้ฟ้องก็เถอะ

น้องมันมีปัญหาเยอะ อะไรงี้อะ เห้อ - -*

เค้าไม่ค่อยสนใจ ว่าเราจะทำอะไรที่ไหนอย่างไร ก็คิดซะว่าเค้าไว้ใจ

อยากได้โน้น อย่ากได้นี่ พี่น้องได้ก่อน ก็คิดซะว่า มันจำเป็นต้องใช้มากกว่าเรา(แต่บางทีเราก็ทำไม่ได้เหมือนกัน)

พี่กับน้อง ใช้แต่ของยี่ห้อ ของแพถงๆ ที่เราขอซื้อบ้างบอกเปลือง ก็คิดซะว่าช่วยพ่อแม่ประหนัด เสื้อตัว 99 ก็ไส่ได้เหมือนกัน

(อันนี้คิดบ่อย น้องกับพี่ไส่เสื้อตัว 500+ เราไส่ 199 เนี่ยหรูแล้ว ร้องเท้ามัน 2000,4000 เราก็ไส่ ไม่เกิน 700 ซะที อยากได้ยี่ห้อก็มือ 2)

ไม่รู้ดิ คิดในแง่ดีใว้อะ เดี๋ยวก็ดีเอง ยังไงก็คิดว่า คนที่ได้รับมันไปไม่ว่าจะ เรื่องสิ่งของ หรือความรักมันก็คนที่เรารัก ก็พี่น้องเรา

เห้อ คิดให้ได้แบบนี้แล้วเดี๋ยวมันก็ดีเองแหละ แต่บ้านเราดีหน่อยตรงพี่น้องรักกันอะ

ตอนนี้พี่มันทำงานแล้ว พอได้ตังค์มันก็แจกทุกทีอะ ไม่ก็ซื้อของมาเลี้ยง เราเลยไม่ค่อยน้อยใจอะไรอะ

คิดในแง่ดีไว้ ยังไงก็ พ่อแม่เรา พี่เรา น้องเราอะ

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 14 มิถุนายน 2552 / 00:21

---

PS.  o*-"...A man is not born in the possession of knowledge..."-*o

[{DEGENERATE} - เสื่อมยิ่งๆขึ้น !]

เราเป็นลูกคนเดียวง่ะ - -

[+BlOoDY!]

เราก็เป็นลูกคนกลางเหมือนกัน

เวลามีไรก็ใช้แต่เราทำ

ตอนเด็กๆก็มีแต่ตีมีแต่ว่าเราคนเดียว

แต่ทีกับพี่ชายและน้องชาย(เราเป็นผู้หญิง)ก็ไม่เคยว่าไรเลย

ทั้งๆที่เราเรียนดี ทำตัวดีทุกอย่างตรงข้ามกับพี่และน้อง

แต่เวลาน้องขอไรหรือทำผิดไรไม่มีซักครั้งที่แม่จะลงโทษเหมือนเรา

แต่เราก็เคยคุยกะพ่อแม่นะแบบว่ากล้าพูดไปเลยอะ

ลองพูดแบบจริงจังให้เค้าเข้าใจเราโดยเอาความจริงมาพูด

เค้าจะเข้าใจเราเองจนทุกวันนี้เราก็เป็นลูกคนกลางที่พ่อแม่รักมากที่สุดเหมือนกัน

สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้จ้ะ

[arMSy]

เห็นใจอย่างยิ่ง

อ่านแล้ว เหมือนกับชีวิตของตัวเองไงไม่รู้ 
สงสารอ่ะ แต่ทำอะไรมากไม่ได้

ก็เอาเป็นว่าให้กำลัง ใจในเมื่อนายเป็น ชาย  ก็อยากให้หาคนดีๆๆ ที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่อง
เป็นทางออกทางหนึ่งได้นะ หรือไม่ก็ปรึกษาเพื่อน  หรือทำกิจกรรมดีๆ กับเพื่อนๆ (แต่อยากให้ทำร่วมกับพี่น้องและในครอบครัว)
เพื่อจะได้ ขจัดความทุกข์ได้บ้างไม่มากก็น้อย ดีกว่าต้องมาเก็บกดคนเดียว

---

PS.  ผู้หญิงอย่าหยุดสวย เพราะกะเทยจะสวยกว่า >>>> คนเศร้าเวา