ช่วยแปลกลอนหน่อยค่ะ * พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อ
ตั้งกระทู้ใหม่
จะเหลียวซ้ายสายสมุทรสุดสายตา จะแลขวาควันคลุ้มกลุ้มโพยม
จะเหลียวดูสุริย์แสงเข้าแฝงเมฆ ให้วิเวกหวาดองค์พระทรงโฉม
ฟังสำเนียงเสียงคลื่นดังครึ้นโครม ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤไทยทวี
พอเย็นย่ำค่ำพลบลงโพล้เพล้ ท้องทะเลมืดมัวทั่ววิถี
พระห้ามเงือกสองราด้วยปราณี ประเดี๋ยวนี้ลมกล้าสลาตัน
เห็นละเมาะเกาะใหญ่ที่ไหนกว้าง หยุดเสียบ้างให้สบายจึงผายผัน
เราหนีนางมาได้ก็ไกลครัน ต่อกลางวันจึงค่อยไปให้สำราญ ฯ
* ตาเงือกน้ำซ้ำสอนพระทรงศักดิ์ ยังใกล้นักอย่าประมาททำอาจหาญ
นางรู้ความตามมาไม่ช้านาน จะพบพานพากันตายวายชีวัน
อันตาข้าถ้าค่ำเห็นสว่าง ทั้งเดินทางเรี่ยวแรงแข็งขยัน
ถ้าแดดกล้าตามัวเป็นหมอกควัน จะผายผันล่วงทางไปกลางคืน
แล้วว่ายแหวกแบกองค์พงศ์กษัตริย์ พลางสบัดโบกหางไปกลางคลื่น
สลาตันลั่นพิลึกเสียงครึกครื้น จนดึกดื่นรีบรุดไม่หยุดเลย
ครั้นรุ่งเช้าเข้าเกาะเสาะลูกไม้ พระลูกให้บิตุรงค์ทรงเสวย
เงือกก็หาอาหารกินตามเคย แล้วรีบเลยล่วงไปในคงคา ฯ
* ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรที่สุดโง่ ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผา
ขอชีวิตพิษฐานตามตำรา ต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลัง
ได้สามวันรันทดสลดจิตต์ เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง
อุส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทัง ค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัว
เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว
ที่มืดอดหน้าตาลายค่อยหามัว คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร
ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน
เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี
แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี
เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา
ลงกลิ้งเกลือกกายร้องไห้โร่ เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหา
ทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่า เหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสีย
ถึงแปดปีนี่แล้วไม่แคล้วคลาด เคยร่วมอาสน์อกอุ่นพ่อคุณเอ๋ย
ตั้งแต่นี้น้องจะได้ผู้ใดเชย เหมือนพระเคยคู่เคียงเมื่อเที่ยงคืน
เสียแรงรักหนักหนาอุส่าห์ถนอม สู้อดออมสาระพัดไม่ขัดขืน
ช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืน นางสอื้นอ้าปากจนรากเรอ
ด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับ แล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอ
ร้องเรียกลูกผัวเฟือนเหมือนละเมอ ไม่เห็นเธอทอดกายดังวายปราณ
ระกำอกหมกมุ่นหุนพิโรธ กำลังโกรธกลับแรงกำแหงหาญ
ประหลาดใจใครหนอมาก่อการ ช่างคิดอ่านเอาคู่ของกูไป
ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น สักหมื่นดันก็ไม่เกรงข่มเหงกู
พลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนัก จะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมู
โมโหหุนผลุนออกนอกประตู เที่ยวตามดูรอยลงในคงคา
กระโดดโครมโถมว่ายสายสมุทร อุตลุดดำด้นเที่ยวค้นหา
ไม่เห็นผัวคว้าไปได้แต่ปลา ควักลูกตาสูบเลือดด้วยเดือดดาล
ค่อยมีแรงแผลงฤทธิคำรณร้อง ตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญ
ฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาล อลหม่านขึ้นมาหาในสาชล
อสุรีผีเสื้อจึงซักถาม อยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหน
เห็นมนุษย์นวลลอองทั้งสองคน มาในวลวังบ้างหรืออย่างไร ฯ
* ผ่ายพวกผีที่อยู่ทิศทักษิณ ครั้นได้ยินจึงแจ้งแถลงไข
เห็นเงือกพามนุษย์รีบรุดไป ข้างทิศใต้แต่เมื่อคืนวานซืนนี้
ข้านึกร้ายหมายจะก็ขามเด็ก ด้วยลูกเล็กเหลือตัวไม่กลังผี
เห็นจะไปได้ครันจนวันนี้ ด้วยท่วงทีรีบร้อนไม่นอนใจ ฯ
* นางผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง โตดังหนึ่งยุคุนธร์ขุนไศล
ลุยทะเลโครมครามตามออกไป สมุทรไทแทบจะล่มถล่มทลาย
เหล่าละเมาะเกาะขวางหนทางยักษ์ ภูเขาหักหินหลุดซุดฉลาย
เสียงครึกครื้นคลื่นล้มขึ้นกลุ้มกาย ผีเสื้อร้ายรีบรุดไม่หยุดยืน ฯ
* ฝ่ายพระอภัยมณีซึ่งหนียักษ์ กับลูกรักเงือกน้ำไปตามคลื่น
บรรลุทางกลางชลาได้ห้าคืน เห็นทมื่นมาข้างหลังดังสะเทือน
จึงถามเงือกว่าไฉนจึงไหวหวั่น สลาตันลมใหญ่ก็ไม่เหมือน
ไม่เห็นแสงสุริยันตวันเดือน เป็นคลื่นเคลื่อนคลอนลั่นสนั่นดัง ฯ
* ฝ่ายเงือกน้ำสำเหนียกแน่ในจิตต์ คือว่าฤทธิ์ยักษ์ร้ายมาภายหลัง
ด้วยเดชนางยักษ์ขินีมีกำลัง ชีวิตครั้งนี้เห็นไม่เป็นตน
จึงทูลองค์พระอภัยว่าใช่อื่น เสียงครึกครื้นมารนางมากลางหน
คงทันกันวันนี้หนีไม่พ้น เห็นสุดจนจำม้วยลงด้วยกัน ฯ
* พระอภัยใจหายไม่วายเหลียว ให้เปล่าเปลี่ยวนัยนาเพียงอาสัญ
แต่มานะกษัตริย์สู้กัดฟัน อุส่าห์กลั้นกลืนน้ำตาแล้วพาที
จะไปไหนไม่พ้นผีเสื้อน้ำ วิบากกรรมจะสู้อยู่เป็นผี
ท่านส่งเราเข้าที่เกาะละเมาะนี้ แล้วรีบหนีไปในน้ำแต่ลำพัง
แล้วว่าแก่สินสมุทรสุดที่รัก แม้นนางยักษ์จะมารับจงกลับหลัง
อันตัวพ่อขอตายวายชีวัง กรรแสงสั่งลูกยาด้วยอาไลย ฯ
* สินสมุทรมิได้กลัวกลับหัวร่อ ลูกไม่ขอจากพระองค์อย่าสงไสย
แม้มารดามาตามจะห้ามไว้ พระรีบไปก่อนข้าอย่าปรารมภ์
ลูกจะค่อยลอยตามแต่ห่างห่าง อยู่ต้นทางจะได้พบประสบสม
แล้วเผ่นโผนโจนลงทะเลลม พระปรารมภ์เรียกไว้ก็ไม่ฟัง
เที่ยวดำด้นค้นหามัจฉาใหญ่ พอจับได้ปลาอินทรีขึ้นขี่หลัง
เสียงโผงผางกลางน้ำแต่ลำพัง ค่อยลอยรั้งรอมาในวาริน ฯ
* ฝ่ายผีเสื้อสมุทรไม่หยุดหย่อน ครั้นลุยอ่อนอุส่าห์ว่ายสายกระสินธุ์
กำลังน้อยถอยถดด้วยอดกิน เจียนจะสิ้นชีวาในสาคร
ได้สามวันทันผัวกับลูกน้อย เห็นเลื่อนลอยลิบลิบยิ่งถีบถอน
กระโจมโจนโผนโผชโลธร คลื่นกระฉ่อนฉาดฉานสะท้านมา ฯ
* ฝ่ายเงือกน้ำกำลังก็สิ้นสุด ครั้นจะหยุดยักษ์ไล่ใกล้นักหนา
เรียกลูกสาวคราวนี้พ่อจะมรณา เจ้าช่วยพาภูวไนยไปให้พ้น
นางเงือกน้อยสร้อยเศร้าเข้ามาผลัด แบกกษัตริย์ว่ายเสลือกสลน
กำลังสาวคราวด่วนด้วยจวนจน ออกกลางชลโบกหางผางผางไป ฯ
* สินสมุทรหยุดอยู่ดูนางยักษ์ เห็นผิดพักตรมารดาน่าสงไสย
ด้วยเห็นแม่แต่รูปนิมิตต์ไว้ สงไสยใจออกขวางกลางคงคา
แล้วร้องถามตามประสาเป็นทารก นี่สัตว์บกหรือสัตว์น้ำดำนักหนา
โจนกระโจมโครมครามตามเรามา จะเล่นข้าท่าไรจะใคร่รู้ ฯ
* ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตลุมบอน
จึงตอบโต้โป้ปดโอรสราช มิใช่ชาติยักษ์มารชาญสมร
เจ้าแปลกหรือคือนี่แลมารดร เมื่อนั่งนอนอยู่ในถ้ำไม่จำแลง
ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิตต์ รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง
ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา
ไหนพ่อเจ้าเล่าแม่ไม่แลเห็น อย่างหลงเล่นจงไปอยู่ในคูหา
แต่จากอกหกวันแล้วขวัญตา ขอมารดาอุ้มหน่อยเถิดกลอยใจ ฯ
* สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่ รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงไสย
ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม
จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา
จึงเสแสร้งแกล้งว่าข้าไม่เชื่อ จะฉีกเนื้อกินเล่นเป็นภักษา
ถ้าเป็นแม่แน่กระนั้นจงกรุณา อย่างตามมามุ่งหมายให้ว่ายปราณ
อ.ให้แปลที่ละบทอ่ะค่ะ
ไม่ต้องช่วยหมดก็ได้ บางท่อนก็ได้ค่ะ
แปลไม่ไหวจริงๆ จะอ้วกอ้ะ TT
ยังไงก็ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
lilee
6 ก.ค. 52 เวลา 01:12 น.
6,110
views
35 ความคิดเห็น
นี่เรียนชั้นไรหรอ
เรียนม.3 ป่ะ เราก้อเรียนเหมือนกันเลย
จะให้แปลหมดนี่เลยเหรอ
เหนื่อยแย่เลยเนอะ
เราอยู่ม.1 เอง
PS. เต็มที่ค้าบพี่น้องงงงง
ไม่ไหวนะ
ลายตา
ถ้ามาทีละบทล่ะก้อ ช่วยได้
ทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่า
เหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสีย
ถึงแปดปีนี่แล้วไม่แคล้วคลาด
เคยร่วมอาสน์อกอุ่นพ่อคุณเอ๋ย
ตั้งแต่นี้น้องจะได้ผู้ใดเชย
เหมือนพระเคยคู่เคียงเมื่อเที่ยงคืน
เสียแรงรักหนักหนาอุส่าห์ถนอม
สู้อดออมสาระพัดไม่ขัดขืน
ช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืน
นางสอื้นอ้าปากจนรากเรอ
ด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับ
แล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอ
ร้องเรียกลูกผัวเฟือนเหมือนละเมอ
ไม่เห็นเธอทอดกายดังวายปราณ
ช่วยหน่อยค่า
เอาแค่ทีละบทก็ได้ค่ะ นิดเดียวก็ได้
ตอนนี้กำลังแปลอย่างมึนๆอ้ะ
ช่วยหนูด้วย
เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม                  ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา
เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา          จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา
ยิ่งมืดค่ำสำเหนียกร้องเรียกเดา                ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี
เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ำ                    เขาย่อยยับดังสับสี
ชช่วยหนูด้วยอีกคนนะค่ะ
ขอเร๋วหน่อยยนะ
ขอวันพุธนี้ค่ะ
หนูขอขอบคุนไว้ร่วงหน้าเลยนะค่ะ
                                                                                                หมูแฮม101
ช่วยแปลหน่อยนะค่ะ
สินสมุทรผลุดออกนอกรักแร้ แล้วล่อแม่ตบหัตถ์ผัดผางผาง 
แกล้งหลบลี้หนีวนไปต้นทาง หมายให้ห่างพระบิดาได้คลาไคล 
นางผีเสื้อเหลือแค้นแสนสาหัส แต่ฉวยพลัดแพลงคลื่นลื่นไถล 
อุตลุดผุดดำปล้ำกันไป เหมือนเล่นไล่ตามละเมาะทุกเกาะเกียน 
ถึงเขาใหญ่ในน้ำง้ำชะเงื้อม พระหลบเลื่อมเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน 
เข้าหาดทรายชายตื้นขึ้นบนเตียน เที่ยววิ่งเวียนวนรอบขอบคิรี 
เห็นมารดาล่าลับแล้วยับยั้ง แกล้งถอยหลังลงน้ำแล้วดำหนี 
ไม่พ่นผุดรุดไปในนที ตั้งภักดีตามติดพระบิดร ฯ 
    * ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ำ พอจวนค่ำคิดว่าวิ่งขึ้นสิงขร 
ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร มาซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา 
เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา 
เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา 
แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา 
ยิ่งมืดค่ำสำเหนียกร้องเรียกเดา ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี 
เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ำ เขาย่อยยับดังสับสี 
ไม่พบเห็นเป็นเพลาเข้าราตรี อสุรีเหลือแค้นเน่นอุรา 
ช่างหัวกระดูกลูกตอแหล ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา 
เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว 
ดำริพลางนางมารอ่านพระเวท ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว 
แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ 
    * หน่อนรินทร์สินสมุทรไม่หยุดยั้ง รีบมาทั้งคืนค่ำในน้ำไหล 
จนแจ่มแจ้งสุริโยอโณไทย เห็นเงือกใหญ่ยายตายังล้านัก 
จึงว่ารีบถีบถอนไปก่อนท่าน โน่นนางมารหมุนไล่มาใกล้หนัก 
แล้วว่ายรอคลอไปพอได้พัก พอนางยักษ์ทันโถมกระโจมมา 
พระลูกหลบพบเงือกจะหนี เหยียบขยี้สองแขนแน่นนักหนา 
ตะคอกถามตามโมโหที่โกรธา ไยพาผัวพรากมาจากกู101
ฝ่ายเงือกน้ำคำนับอภิวาท ข้าพระบาททราบสิ้นทุกถิ่นฐาน
101
อันน้ำนี้มีนามตามบุราณ อโนมานเคียงกันสีทันดร
เป็นเขตแคว้นแดนที่นางผีเสื้อ ข้างฝ่ายเหนือถึงมหิงษะสิงขร
ข้างทิศใต้ไปเกาะแก้วมังกร หนทางจรเจ็ดเดือนไม่เคลื่อนคลา
ไปกลางย่านบ้านเรือนหามีไม่ สมุทรไทซึ้งซึกลึกหนักหนา
แต่สำเภาชาวเกาะเมืองลังกา เขาแล่นมามีบ้างอยู่ลางปี
ถ้าเสียเรือเหลือคนแล้วนางเงือก ขึ้นมาเลือกเอาไปชมประสมศรี
เหมือนพวกพ้องของข้ารู้พาที ด้วยเดิมทีปู่ย่าเป็นมานุษย์
อายุข้าห้าร้อยแปดสิบเศษ จึงแจ้งเหตุแถวทางกลางสมุทร
แม้นจะหนีผีเสื้อด้วยแรงรุทร เห็นไม่สุดสิ้นแดนด้วยแสนไกล
แต่โยคีมีมนต์อยู่ตนหนึ่ง อายุถึงพันเศษถือเพศไสย
อยู่เกาะแก้วพิสดารสำราญใจ กินลูกไม้เผือกมันเป็นพรรณผลา
พวกเรือแตกแขกฝรั่งแลอังกฤษ ขึ้นเป็นศิษย์อยู่สำนักนั้นหนักหนา
ด้วยโยคีมีมนต์ดลวิชา ปราบบรรดาภูติพรายไม่กรายไป
แม้นพระองค์ทรงฤทธิ์จะคิดหนี ถึงโยคีเข้าสำนักไม่ตักษัย
เผื่อสำเภาเขาซัดพลัดเข้าไป ก็จะได้โดยสารไปบ้านเมือง
แต่ทางไกลไม่น้อยถึงร้อยโยชน์ ล้วนเขาโขดคีรีรัตน์ขนัดเนื่อง
ไม่เหนมีใครถอดคำประพันธ์ตรงนี้เลยอะ      อยากได้ๆๆ 
                                                                        น่ะค่ะ พลีส7
ทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่า เหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสีย 
ถึงแปดปีนี่แล้วไม่แคล้วคลาด เคยร่วมอาสน์อกอุ่นพ่อคุณเอ๋ย 
ตั้งแต่นี้น้องจะได้ผู้ใดเชย เหมือนพระเคยคู่เคียงเมื่อเที่ยงคืน 
เสียแรงรักหนักหนาอุส่าห์ถนอม สู้อดออมสาระพัดไม่ขัดขืน 
ช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืน นางสอื้นอ้าปากจนรากเรอ 
ด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับ แล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอ 
ร้องเรียกลูกผัวเฟือนเหมือนละเมอ ไม่เห็นเธอทอดกายดังวายปราณ
แปลให้หน่อยนะคร่า
นางผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง โตดังหนึ่งยุคุนธร์ขุนไศล 
ลุยทะเลโครมครามตามออกไป สมุทรไทแทบจะล่มถล่มทลาย 
เหล่าละเมาะเกาะขวางหนทางยักษ์ ภูเขาหักหินหลุดซุดฉลาย 
เสียงครึกครื้นคลื่นล้มขึ้นกลุ้มกาย ผีเสื้อร้ายรีบรุดไม่หยุดยืน ฯ 
    * ฝ่ายพระอภัยมณีซึ่งหนียักษ์ กับลูกรักเงือกน้ำไปตามคลื่น 
บรรลุทางกลางชลาได้ห้าคืน เห็นทมื่นมาข้างหลังดังสะเทือน 
จึงถามเงือกว่าไฉนจึงไหวหวั่น สลาตันลมใหญ่ก็ไม่เหมือน 
ไม่เห็นแสงสุริยันตวันเดือน เป็นคลื่นเคลื่อนคลอนลั่นสนั่นดัง ฯ 
    * ฝ่ายเงือกน้ำสำเหนียกแน่ในจิตต์ คือว่าฤทธิ์ยักษ์ร้ายมาภายหลัง 
ด้วยเดชนางยักษ์ขินีมีกำลัง ชีวิตครั้งนี้เห็นไม่เป็นตน 
จึงทูลองค์พระอภัยว่าใช่อื่น เสียงครึกครื้นมารนางมากลางหน 
คงทันกันวันนี้หนีไม่พ้น เห็นสุดจนจำม้วยลงด้วยกัน ฯ 
    * พระอภัยใจหายไม่วายเหลียว ให้เปล่าเปลี่ยวนัยนาเพียงอาสัญ 
แต่มานะกษัตริย์สู้กัดฟัน อุส่าห์กลั้นกลืนน้ำตาแล้วพาที 
จะไปไหนไม่พ้นผีเสื้อน้ำ วิบากกรรมจะสู้อยู่เป็นผี 
ท่านส่งเราเข้าที่เกาะละเมาะนี้ แล้วรีบหนีไปในน้ำแต่ลำพัง 
แล้วว่าแก่สินสมุทรสุดที่รัก แม้นนางยักษ์จะมารับจงกลับหลัง 
อันตัวพ่อขอตายวายชีวัง กรรแสงสั่งลูกยาด้วยอาไลย ฯ 
    * สินสมุทรมิได้กลัวกลับหัวร่อ ลูกไม่ขอจากพระองค์อย่าสงไสย 
แม้มารดามาตามจะห้ามไว้ พระรีบไปก่อนข้าอย่าปรารมภ์ 
ลูกจะค่อยลอยตามแต่ห่างห่าง อยู่ต้นทางจะได้พบประสบสม 
แล้วเผ่นโผนโจนลงทะเลลม พระปรารมภ์เรียกไว้ก็ไม่ฟัง 
เที่ยวดำด้นค้นหามัจฉาใหญ่ พอจับได้ปลาอินทรีขึ้นขี่หลัง 
เสียงโผงผางกลางน้ำแต่ลำพัง ค่อยลอยรั้งรอมาในวาริน ฯ 
    * ฝ่ายผีเสื้อสมุทรไม่หยุดหย่อน ครั้นลุยอ่อนอุส่าห์ว่ายสายกระสินธุ์ 
กำลังน้อยถอยถดด้วยอดกิน เจียนจะสิ้นชีวาในสาคร
ช่วยแปลให้หน่อยนะค้าาาาาาา
ประหลาดใจใครหนอมาก่อการ ช่างคิดอ่านเอาคู่ของกูไป 
ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น สักหมื่นดันก็ไม่เกรงข่มเหงกู 
พลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนัก จะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมู 
โมโหหุนผลุนออกนอกประตู เที่ยวตามดูรอยลงในคงคา 
กระโดดโครมโถมว่ายสายสมุทร อุตลุดดำด้นเที่ยวค้นหา 
ไม่เห็นผัวคว้าไปได้แต่ปลา ควักลูกตาสูบเลือดด้วยเดือดดาล 
ค่อยมีแรงแผลงฤทธิคำรณร้อง ตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญ 
ฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาล อลหม่านขึ้นมาหาในสาชล 
อสุรีผีเสื้อจึงซักถาม อยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหน 
เห็นมนุษย์นวลลอองทั้งสองคน มาในวลวังบ้างหรืออย่างไร ฯ
ช่วยแปลให้หน่อยนะคะ
ต้องส่งวันพรุ่งนี้จริงๆ
อย่างด่วนเลยค่ะ!!!!!!!!!
ช่วยแปลให้หน่อยนะๆๆๆๆๆค่าบ
ส่งงานไปหรือยังค่ะคือ....ยังเก็บความหมายมีนไว้อยู่ไหมอะคะ??เราขอหย่อยจิ
ส่งอีก4วันอะ
งานเข้าเหมือนกัน
ครูสั่งงานยากอะ
เราก้อยู่มอ3
ถอดคำประพันธ์
จะอ้วก
ถอดไม่เปนอะ
ตั้งแต่อสุรีผีเสื้ออะ
ช่วยหน่อยน้าคร้า
- - เรากะหาอยู่เรยเดะโดนตีอี๊ก วรรคละ 1ที มี 800 กว่าวรรคอะ ตานเเน๋ๆ
ที่สำคัญอ่ะ
เราส่งพุ้งนี้อ่ะ TT^TT
PS. (/>^O^)/> ♀☻Cass ThaÏ หัวใจ♥ ไซบีเรียนเจ้าค่ะ ‘♫ ๎<\(^O^<\)
ฝ่ายพวกผีที่อยู่ทิศทักษิณ      ครั้นได้ยินจึงแจ้งแถลงไข
เห็นเงือกพามนุษย์รีบรุดไป            ข้างทิศใต้แต่เมื่อวายซืนนี้
ข้านึกร้ายหมายจะตามก็ขามเด็ก    ด้วยลูกเล็กเหลือตัวไม่กลัวผี
เห็นจะไปได้ครันจนวันนี้                ด้วยท่วงทีรีบร้อนไม่นอนใจ
  ****** ช่วยแปลให้หน่อยสิ  :((((
* ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรที่สุดโง่ ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผา 
ขอชีวิตพิษฐานตามตำรา ต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลัง 
ได้สามวันรันทดสลดจิตต์ เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง 
อุส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทัง ค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัว 
เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว 
ที่มืดอดหน้าตาลายค่อยหามัว คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร 
ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน 
เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี 
แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี 
เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา 
ลงกลิ้งเกลือกกายร้องไห้โร่ เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหา 
พระรูปหล่อพ่อคุณของเมียอา ควรหรือมาทิ้งขว้างหมองหมางเมีย 
ทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่า เหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสีย 
ถึงแปดปีนี่แล้วไม่แคล้วคลาด เคยร่วมอาสน์อกอุ่นพ่อคุณเอ๋ย 
ตั้งแต่นี้น้องจะได้ผู้ใดเชย เหมือนพระเคยคู่เคียงเมื่อเที่ยงคืน 
เสียแรงรักหนักหนาอุส่าห์ถนอม สู้อดออมสาระพัดไม่ขัดขืน 
ช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืน นางสอื้นอ้าปากจนรากเรอ 
ด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับ แล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอ 
ร้องเรียกลูกผัวเฟือนเหมือนละเมอ ไม่เห็นเธอทอดกายดังวายปราณ 
ระกำอกหมกมุ่นหุนพิโรธ กำลังโกรธกลับแรงกำแหงหาญ 
ประหลาดใจใครหนอมาก่อการ ช่างคิดอ่านเอาคู่ของกูไป 
ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น สักหมื่นดันก็ไม่เกรงข่มเหงกู 
พลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนัก จะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมู 
โมโหหุนผลุนออกนอกประตู เที่ยวตามดูรอยลงในคงคา 
กระโดดโครมโถมว่ายสายสมุทร อุตลุดดำด้นเที่ยวค้นหา 
ไม่เห็นผัวคว้าไปได้แต่ปลา ควักลูกตาสูบเลือดด้วยเดือดดาล 
ค่อยมีแรงแผลงฤทธิคำรณร้อง ตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญ 
ฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาล อลหม่านขึ้นมาหาในสาชล 
อสุรีผีเสื้อจึงซักถาม อยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหน 
เห็นมนุษย์นวลลอองทั้งสองคน มาในวลวังบ้างหรืออย่างไร ฯ 
ช่วยแปลหน่อยสิ่ tt'  มันยากเกินคำบรรยาย
ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรที่สุดโง่---ฝ่ายนางยักษ์ที่ถูกอุบายลวงของพระอภัยมณีผู้เป็นสามี/// ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผา---นั่งอ่อนแรงอยู่ริมผากลางป่า
ขอชีวิตพิษฐานตามตำรา --- วอนขอชีิวิต อธิษฐานตามที่พระอภัยมณีบอกมา--/// ต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลัง--ว่าต้องอาหารและห้ามนอน จนอ่อนกำลัง
ได้สามวันรันทดสลดจิตต์ ----อดทนจนครบสามวันมาได้ตามคำแนะนำ-/// เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง---ทั้งหิวและล้าจนแทบจะขาดใจ
อุส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทัง---นางค่อยๆฝืนลุกขึ้น ///ค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัว---ด้วยความที่แทบไร้เรี่ยวแรงจึงเซไป
เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก ---พอเห็นลูกไม้ป่าก็คว้ามากิน/// กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว---ด้วยความหิวก็ต้องกินประทังชีวิต พยายามกลืนทีละนิด......................(((((ขยอก ๒ [ขะหฺยอก] ก. อาการที่ค่อย ๆ กลืนอาหารที่คับคอลงไปทีละน้อย,
ที่มืดอดหน้าตาลายค่อยหามัว ---พอนางได้อาหาร ที่ตาลาย ก็ค่อยดีขึ้น /// คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร--จึงคิดถึงพระอภัยมณี
ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ ---พอนางยักษ์กลับมาเห็นประตูเปิดอยู่//// เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน---ก็ตกใจ
เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ---เข้ามาในถ้ำก็ไม่พบผัวและลูก /// ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี---นางยักษ์ยิ่งตกใจแทบสิ้นชีวิต
แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย --- มองไม่เห็นปี่ของพระอภัยมณี/// นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี--นางยักษ์รู้ว่าพระอภัยมณีกับลูกพากันหนีไปแล้ว
เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี --- เสียใจ /// สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา--ฟูมฟาย ตีอกชกตัวเอง
ลงกลิ้งเกลือก-กายร้องไห้โร่ ---ลงไปนอนร้องไห้เกลือกกลิ้งอยู่พื้นห้อง --/// เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหา--เสียงร้องไห้โฮดังทั่ว
พระรูปหล่อพ่อคุณของเมียอา --- พ่อรูปงามของเมีย /// ควรหรือมาทิ้งขว้างหมองหมางเมีย---ทำไมท่านต้องมาทิ้งเรา
ได้แค่นี้อะ
ก็แปลได้นะสบายมาก  ขอบอกว่าอย่าไปมองว่ามันเยอะแต่ให้มองมันว่านี้คือบทพิสูจน์ปัญญาเราค่อยดูไปที่ละบทถ้าเริ่ม
ชำนาญก็ที่3 บทแป็บเดียวจ๊ะเดี๋ยวก็เสร็จ
เกลียดที่สุดไม่เห็นจะแปลตรงไหนเลย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?