คำที่ใช้ใน นิยาย เช่น ที่ พลาง ....
ตั้งกระทู้ใหม่
ขอโทษ !
หลังจากที่เคยอ่านนิยายมาส่วนใหญ่ นักเขียนต้องเปิดพจนานุกรม หรือเปล่า
การจะทำให้ภาษากลมกลืน สละสลวย เป็นภาษานักเขียนเลย ต้องทำยังไง?
สังเกตได้จากนิยาย เรื่องต่าง ๆ เวลาบรรยายการกระทำของตัวละคร หรือ เหตุการณ์ต่าง ๆ
เวลาอ่านจะ รู้สึก ลื่นไหล การบรรยายสวย ภาษาเข้าใจง่าย ต้องศึกษาจากที่ไหน ?
ในนิยายของ ข้าน้อย ส่วนใหญ่ จะมี พวกคำว่า
ที่ ด้วย พลาง ของ ก่อน ร่างบาง เหมือน จะ ก่อนจะ และ ยัง ไป ใน ถ้า ให้ ทำ ..... ฯลฯ
มันมีเยอะจนเวลาแต่งและอ่านแล้วรู้สึกว่า มันไม่เหมาะ มันไม่ลื่น มันไม่สละสลวย
และถ้า ใช้พวกคำ เช่น พิริ้พิไร ละล่ำละลัก พยักพเยิด หรือคำที่ลึกซึ้งลงไป มันจะทำให้อ่านและเข้าใจยากขึ้นหรือ
เปล่า การบรรยายมันพอจะทำได้แต่ทำให้สละสลวย ยากมาก
ท่านใดพอมีเคล็ดลับ ช่วยแนะนำด้วย
PS. สังคมเสื่อม หรือ คนทราม !
" เหยี่ยวราตรี "
29 พ.ย. 52 เวลา 20:52 น.
507
views
17 ความคิดเห็น
สั้น ๆ - สร้างภาพได้มาก เขียนให้น้อย...
ยาว ๆ - การใช้คำไม่จำเป็นต้องมาเกินจนฟุ่มเฟือย เอาเพียงแค่พอเห็นภาพก็พอแล้ว...
แต่การบรรยายแบบพอเห็นภาพนั้นขอให้ยกเว้นเอาไว้จากฉากสำคัญ ๆ เท่านั้นก็พอครับ...
PS. ...มันไม่ใช่พีเอสนะ มันคือปัจฉิมลิขิตต่างหาก...
เคล็ดลับให้เขียนและภาษาสวยเหรอ มันเป็นเรื่องที่อยากบอก แต่อธิบายออกมาได้ลำบากเหลือเกิน
โดยพื้นฐานส่วนใหญ่สำหรับข้าพเจ้า ที่เขียนนิยายแล้วบรรยายออกมาได้เป็นหน้าๆ ก็เพราะอ่านหนังสือมาค่อนข้างเยอะ
แต่ต้นแบบที่อ่านต้องเป็นต้นแบบที่ถูกต้อง พวกวรรณกรรมที่มีบทบรรยายพอๆ กับบทพูด พวกนี้จะดีมาก
ไม่ใช่นิยายหรือหนังสือแบบเขียนตามใจฉัน จะเป็นยังไงช่างมัน เพราะถ้าเราจำในสิ่งที่ผิดๆ ก็จะเอามาใช้แบบผิดๆ ด้วย
ส่วนเรื่องคำเชื่อมประโยคต่างๆ มันมีหลายคำ เราสามารถเลือกมาใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้คำซ้ำ ที่เวลาอ่านแล้วรู้สึกขัดใจ
เช่นคำว่า ที่ อาจเปลี่ยนมาใช้คำว่า ซึ่ง และ อันเป็น อันจะก่อให้เกิด พลาง เหมือน ดูเหมือน เหมือนกับว่า ดูราวกับว่า ก่อนจะ
ซึ่งก็ต้องดูฉากหรือกิริยาการแสดงออกในตอนนั้นของตัวละคร ว่าเป็นอารมณ์ไหน เราต้องการให้เป็นยังไง แล้วค่อยแทรกคำแสดงถึงอารมณ์ หรือการกระทำนั้นออกมาเป็นคำเขียน
ส่วนพวกคำว่า พิรี้พิไร พยับเพยิบ ก็ใช้ได้ ไม่ได้อ่านแล้วเข้าใจอยาก แต่ก็ไม่ควรใช่บ่อยจนเกินไป เพราะจากภาษาสวยๆ มันจะกลายเป็นว่าอ่านแล้วแปลกๆ เป็นว่าใช้คำซ้ำซ้อน
พอเข้าใจไหมค่ะ
เฮ้อ บอกแล้วมันอธิบายยาก แต่ขอย้ำว่าอ่านเยอะๆ ทำความเข้าใจให้มากๆ ช่วยท่านได้แน่นอน
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 29 พฤศจิกายน 2552 / 21:21
ผมก็เป็นคับ = =
ที่, อีกฝ่าย, อะไรบางอย่าง, เนิบ, ฝีเท้า, ชำเลือง
แยะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (อันนี้มีคนทักมาเลยว่า หันไปใช้คำอื่นบ้างเถอะ - -")
มีคนแนะนำว่าให้ลองอ่านออกเสียงทวนดูอะคับ ถ้ามันซ้ำกัน ก็ลองเปลี่ยนไปใช้คำใหม่ดู
อันนี้ใช้บ่อยมาก
ทว่า, ก่อนจะ, ที่...(คิดไรไม่ออกใสที่ไว้ก่อน เลยเยอะจัด), หากแต่
เขียนเสร็จลองอ่านออกเสียงดู
ถ้าไม่รู้สึกแปลกๆ ก็คือโอเคแล้วล่ะท่าน
PS. [สถานะ:: กรุเปล่าเกรียนนะ แสรดดดด]// ข้าน้อยไม่ชอบสบู่ก้อน เพราะงั้นข้าน้อยไม่ก้มเก็บสบู่หรอกนะ =w=~ เมี้ยว~ // โฮะ! อะไรกัน? ท่านที่ทำสบู่ตกแบบนั้น หมายความว่ายังไงกันนะ? ลัลลา~~
ข้าพเจ้าว่า คำว่า"ร่างบาง"เนี่ย มันใช้กันโหลจริงๆ
ผู้ชายก็ใช้ร่างบาง(ในนิยายY) ผู้หญิงก็ใช้ร่างบาง อ่านแล้วพาลจะสิ้นคิด
PS. "หากท่านคิดคบหาสหายผู้หนึ่ง ก็ต้องเข้าใจนิสัยใจคอของมัน หากแม้นมันมีข้อบกพร่อง ท่านสมควรยกโทษให้แก่มัน ตอนที่ท่านรู้จักกับมัน ก็ควรทราบว่ามันเป็นบุคคลเช่นนี้ ท่านไยต้องมีโทสะ"
คิดมากไปรึเปล่าครับผมก็ใช้นะครับพจนานุกรมแต่ไม่ใช่เพื่อความสละสลวยแต่เช็คว่าเขียนคำผิดหรือเปล่า ทำไมคุณไม่รองอ่านดูหละครับว่าแบบนี้คุณชอบรึเปล่าถ้ารู้สึกแปลกก็เปลี่ยนครับ^^
PS. ~[Industial Engineering King Mongkut University of Technology North Bankok]
เห็นด้วยกับท่านDetaและก็ท่านAntkillerนะ
การเปิดพจนานุกรมไม่ได้ทำให้ภาษาสลวย แต่เปิดเพื่อตรวจสอบคำที่พิมพ์ลงไปว่าถูกหรือผิด วิธีที่ทำให้งานเขียนลื่นไหลอย่างง่าย ๆ ก็คือการอ่านออกเสียง ถ้าฟังดูแล้วไม่ทะแม่งก็โอเคแล้ว
PS. +++ โอกาสมาเยือนเสมอ ถ้าไม่เผลอหลับไปเสียก่อน! +++
- พจนานุกรมจำเป็นมาก สำหรับการเขียนที่ถูกต้อง
- การเลือกใช้คำไม่ถูกแสดงว่าผู้เขียนอ่านน้อยเกินไป ต้องอ่านมากกว่านี้ คลังภาษาในสมองยังไม่มากพอ (ภาษาไม่กว้าง) พื้นภาษาไม่แน่น (ใช้คำไม่ถูก ไม่รู้ว่าอันไหนควรไม่ควร เหมาะไม่เหมาะ)
-หากต้องการเขียนงานแนวใดควรเลือกอ่านแนวที่ใกล้เคียงกับที่ตัวเขียนให้มากๆ (จริงๆ แล้วควรอ่านทุกแนว ศึกษาทุกแนว) คนที่จะเขียนได้ดีคือคนที่อ่านมาก และนำวิธีการเขียนที่ถูกต้องมาปรับใช้ ดูว่าคนอื่นเขาเขียนดีหรือไม่ดีอย่างไร มีเทคนิค จุดดีจุดด้อยที่ไหน งานเขียนแสดงความสามารถทางภาษาและความลึกซึ้งในภาษานั้นๆ ของผู้เขียนนะคะไม่ใช่เพียงแค่เนื้อเรื่องสนุกวางโครงเรื่องได้ดีเป็นที่นิยมของตลาด
-การเลือกใช้คำที่สละสลวยต้องขึ้นอยู่กับงานของเราว่าเป็นแนวไหน ถ้าเป็นแนววัยรุ่นการใช้คำพวกนี้จะไม่เหมาะสมขัดกันในตัวเรื่องอย่างแรง ให้ใช้คำธรรมดาแต่มีความละเอียดอ่อนละเมียดละไมสื่อความรู้สึกตรงๆ แทน เช่น
"ชายหนุ่มตรงหน้าส่งยิ้มน้อยๆ แล้วพูดเบาๆ แทบไม่ได้ยินว่า....รักนะ รักมาก แล้วฟ้าล่ะ รักเราหรือเปล่า"
หากเราพยายามมากเกินไปจะให้สละสลวย อาจได้ประโยคล่างแทน
"บุรุษหนุ่มตรงหน้าแย้มเยื้อนริมฝีปากงาม พลางเอื้อนเอ่ยแผ่วเบาดั่งกระซิบ....ผมรักคุณ รักยิ่ง แล้วคุณฟ้าเล่า มีใจให้ผมบ้างไหมครับ"
ความหมายเหมือนกัน แต่ความรู้สึกแตกต่าง ประโยคหลังอาจไม่เหมาะกับตัวบทประพันธ์วัยรุ่นเพราะมันขัดกับแนวของเรื่อง การเลือกใช้คำที่สละสลวยเป็นสิ่งดี แต่ยังไม่เท่าความเหมาะสมของตัวบทประพันธ์ ความพยายามที่มากเกินไปทำให้ตัวเรื่องเวอร์เกิน ขาดมิติของความสมจริง
คำว่า 'ร่างบาง' ไม่ควรใช้แทนตัวละครให้พร่ำเพรื่อ เพราะมันเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่น ฟิคนักร้องเกาหลี หรือเหมือนนิยายวายของเด็กๆ มากเกินไป (ในความรู้สึกของพี่เท่านั้นนะ) ทำให้งานของเราลดค่าลง (ในความรู้สึกของพี่เท่านั้นจริงๆ) การใช้คำเฉพาะซ้ำๆ ในบท แสดงถึงความไม่กว้างทางคำศัพท์ เช่น เรียกพระเอกนางเองทุกครั้ง เรียก ร่างบาง ร่างหนา อยู่แค่นั้นแหละทั้งเรื่อง เพราะไม่รู้จะสรรหาคำอื่นใดมาแทนตัวอีกแล้ว ตัน คิดไม่ออก
อย่างที่บอก การเลือกใช้คำที่ถูกต้องเหมาะสม มาจากระดับภาษาและความลึกซึ้งทางภาษาของผู้ใช้ คลังคำศัพท์นับล้านๆ ในสมอง การอ่านมากๆ ช่วยได้มากจริงๆ นักเขียนที่ประสบความสำเร็จส่วนมากนอกจากจะมีจินตนาการดี ยังต้องมีภาษาที่ดีด้วย (ภาษาที่ดีเกิดจากการเป็นนักอ่านตัวยงเก็บสะสมความรู้เรื่อยมา) ถึงจะอยู่ในแวดวงนักเขียนตราบนานเท่านาน ลองอ่านวรรณกรรม วรรณคดีของไทย นิยายสมัยเก่าๆ ของนักเขียนที่โด่งดังบ้างก็ดีนะคะ เป็นตัวแบบที่ดีทีเดียว
ส่วนการอ่านงานเขียนทางอินเตอร์เนตช่วยได้ไม่มากเพราะส่วนใหญ่เริ่มหัดแต่ง มักมีจุดด้อยมากกว่าจุดดี (ไม่เสมอไป) แต่งานที่ตีพิมพ์แล้วจากสำนักพิมพ์ได้มาตรฐาน (ย้ำว่ามาตรฐานนะคะ ไม่ได้แปลว่าโด่งดังการตลาดดี) แสดงว่าอย่างน้อย งานนั้นได้ผ่านการพิจารณาจากบุคคลที่ทรงคุณวุฒิ กองบรรณาธิการและทีมงานมาชั้นหนึ่งแล้ว
ที่แสดงความคิดเห็นนี่ไม่ใช่ในฐานะนักเขียนที่เก่งกาจนะคะ (อย่าหลงเข้าใจผิดเด็ดขาด) แต่ในฐานะนักอ่านที่อ่านงานเขียนมาหลายพันเรื่องแล้วเท่านั้น
พจนานุกรมแนบกายไว้ ช่วยได้เยอะ บางทีไม่แน่ใจว่าพิมพ์ถูกหรือเปล่า ก็เปิดมาตรวจดูได้
ขอแนะนำ "คลังคำ" ดีมากๆ ถ้าได้เปิดใช้นะ เพราะว่าเล่มนี้หนามากๆ ราคา 600 บาท เล่มนี้ใช้สำหรับตอนที่เรานึกคำๆ หนึ่งออก แต่ต้องการหาคำที่ดีกว่า ลองเปิดหาดูได้ เพราะเล่มนี้จัดหมวดหมู่ความหมายและการใช้คำ (งงไหมที่เราบอก) ลองหามาใช้ดูแล้วจะรู้ว่าดี
PS. การล้มไม่ใช่อุปสรรค แต่เป็นยาชูกำลังให้ก้าวต่อไปมั่นคง
ทำไงนิยายถึงจะสละสลวย...
บอกได้คำเดียวว่าต้องใช้ประสบการณ์ ไม่มีหลักตายตัวแน่นอนเด๊ะๆ เหมือนสูตรคณิตศาสตร์
สำหรับคนกำลังศึกษาอย่างเรา มันเกือบจะเหมือนมิติลี้ลับของจักรวาลเลย (ว่าตูต้องเรียงยังไงมันถึงจะสวยวะ)
แต่พจนานุกรม คลังคำ ช่วยได้เยอะนะคะ
หรือทำแบบเฟย์ก็ได้ เวลาอ่านนิยายที่ชอบ แล้วเจอบทบรรยายหรือเนื้อหาในมุมมอง หรือมีบางจุดที่ใกล้เคียงกับเรื่องที่เขียน เจอคำที่คิดว่าน่าจะเอามาใช้ได้บ้าง ก็จะจดรวมๆ กันไว้ในสมุดน่ะค่ะ (เป็นคลังคำของตัวเองน่ะแหละ สมุดที่ว่าหายหน้าไปไหนไม่รู้ ตั้งแต่ได้พจนานุกรม คลังคำ ของแท้มา 55)
(จริงๆ แล้วชอบอะไรก็จด - -" จดมันหมด ตั้งแต่ฝัน ยันละคร นิยาย ภาพยนตร์ หรือเรื่องที่เจอ)
จดคำแล้วก็สถานการณ์ที่เขาใช้ไว้ เอาไว้ใช้มั่ง
ตอนอ่านเรารู้สึกดีนี่นา ตอนเขียนคนอ่านคงรู้สึกดีเหมือนกัน (มั้ง)
อ่า .. ดูเป็นความคิดเห็นที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ แหะๆ
PS. เพราะโลกนี้กว้างใหญ่ไพศาล... ฉันจึงดีใจที่ได้รู้จักเธอ
โดยต้องถูกหลักของภาษาศาสตร์ด้วยนะ
PS. http://emperorsss.deviantart.com http://emperorsss.multiply.com อ่านนิยาย จ้าวศาสตรา ได้ที่หน้านิยาย http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=519969
สนใจ เกี่ยวกับหนังสือ คลังคำ
แต่ อยู่ ต่างจังหวัด คือ อยู่บนเกาะ
ถ้า ติดต่อซื้อผ่านเวป ต้อง ไปเวปไหน
สนใจมาก ๆ
ขอบคุณ ที่ตอบกระทู้ ขอบคุณจริง ๆ
PS. สังคมเสื่อม หรือ คนทราม !
ได้ประโยชน์มากๆ ครับ ขอบคุณผู้ที่แสดงความคิดเห็นทุกคน
ตอนนี้กำลังเขียนเรื่องนิยายเกี่ยวกับมหาอภิมหาไซไฟเวอร์สาระพัน!!!!
เป็นการเขียนครั้งเรียกไม่มีประสบการณ์เลยอ่ะคับ...
ยากตรงเชื่อมคำ และการหาคำที่สละสลวยนี้แหละ
ใครพอจะมีคำชี้แนะอะไรให้ผมได้บ้างคำ...
เรื่องของผมมันเกี่ยวกับเทพทุกอย่าง ผสมมนุษย์ต่างดาว เป็นสงครามจักรวาล...
อารมณ์ประมาณ the Lord of the ring ผสม อวตาร ผสม สตาร์วอร์ ผสม แฮรี่ พอต
เตอร์
สู้ๆค่ะ เราแต่งนิยายก็ใช้คำว่า
ก่อนจะ..ร่างบาง..ร่างสูง อะไรประมาณนี่เหมือนกัน แต่พอแต่งเสร็จก็กลับมาอ่านออกเสียงใหม่ในบรรทัดนั้น
เราจะรู้สึกได้ค่ะ ว่ามันแปลก หรือไม่แปลกๆ
ต้องเก็บสะสมประสบการณ์ครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?