FICshinee(2MIN): Love You The Wizard แย่แล้ว!ฉันตกหลุมรักนายเจาเลห์
ตั้งกระทู้ใหม่
(โฮ่ๆๆๆๆๆๆ แทมของไรเตอร์)
1
แสงแดดยามเช้าสาดมารำไรรำไร บ่งบอกสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่ เหล่านกกระจิบกระจอกกระจ้อยร่อยต่างแปล่งสำเนียงเสียงทักทายประดุจจะพูดว่า!!!!!!!
แท
..มินนนนน ตื่นซีว้ะ
ตุบ โครม อ่อก ????????
โอ้ยยย คีย์ยังเช้าอยู่เลยอ่ะToT ร่างบางที่เมื้อกี้เพิ่งกลิ้งลงจากเตียง(โดยการใช้เท้าสะกิด:แถวบ้านไรเตอร์เรียกถีบ) ยกมือกุมหัวปอยๆ
เช้ากะผีอะดิ่ เนี้ย ดูนาฬิกามั้งเดะ ข้อมือบางๆของคีย์ก็ตวัดโยนนาฬิกาลายคิตตี้สีชมพู(ไรเตอร์ขอคั่น: ก็ออมม่าเค้าโทรมาบอก(ตอนไหนว่ะ)ว่าชอบสีชมพูมากๆก็เลยจัดให้เค้าหน่อย)มายังน้องเห็ดน้อยที่นั่งหน้างุดอยู่อย่างงัวเงีย แต่ก็เสียไม่ได้ที่จะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู(OxO )
ตายหง ตายหยั่งเขียด ตายไม่ต้องสวดศพแน่ๆร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำหายไป ทิ้งนาฬิกาคิตตี้สีชมพูแปร้ดของคีย์ใว้บนพื้นโดยที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาอญู่ที่ 7.50 น.
นั่นแหละคือปัญหาชิ้นบะเอ้งเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของร.รมัธยมปลาย ชอนซอง และทั้งคีย์และแทมินก็เหลือเวลาอีกแค่
เอ่อ
ไรเตอร์นับก่อน
.1
.2
3
4 ..อ้อ10นาทีก่อนพิธีปฐมนิเทศจะเริ่มขึ้น(นับทำไมว่ะOo0...)
...........................................................................................................................................
7.58น.
รั้วร.รชอนซองอันหรูหรากำลังค่อยๆเลื่อนปิดลงช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
เดี๋ยวก่อนค้ราบบบบบบบร่างบ้างดีดตัวลอดช่องว่างของรั้วอย่างค่องแคล้วแล้วมุ่งตรงไปยังร่างของลุงยามเฝ้าประตูในบัดดล
เอ่อลุงยามคร้าบบบกรอกเสียงอ้อนบวกแอกโค่แอ๊บๆเข้าไปเต็มที่ แน่นอนลุงยามผู้อาภัพที่เกิดมาหน้าเหมือนเขียดก็หันมาตามเสียง(ToT ว่ากันซะเสียหายหมดเยยฮือๆ)
ว่าไงละนังหนู มาสายละซิเนี้ยะ เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยเรอะแทมินเอียงคอเล็กน้อยกับสรรพนามที่ลุงยามใช้เรียกตนXoX นังหนู เราเหมือนผู้หญิงตรงใหนฟร่ะ(ทุกตรงเลยละจ้ะหนูแทม ไรเตอร์ยังอาย)
เอ่อ...ลุงยามครับผมแมนทั้งแท่งเลยนะครับลุงยามหน้าเขียด เอ้ยไม่ใช่ ลุงยามเฉยๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างงง แล้วเกาหัวแก้เขิน
แหะๆ โทษที ก็เรานะหน้าหวานยังกะผู้หญิงนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือแทมินตอบกลับไปอย่างมีมารยาท!!แต่แล้ว !!
นี่ จะยืนเซดกันอีกนานมั้ย ยามนั้นญาติแกรึ่ไง แทมิน ชั้นร้อนนะ>o<เสียงสวรรค์ก็หยุดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้นเมื่อออมม่าของเรายังยืนเกาะลูกกรงรั้วอยู่นอกโรงเรียน
......................................................................................................................................
8.00น.
เฮ้ยมินโฮร่างสูงค่อยๆถอนสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปตามเสียงเรียก จะสิงหนังสืออยู่แล้วนะเมิง พ่งเพื่อนนี่ไม่ต้องไปหากัน ชายที่เตี้ยกว่าเล็กน้อยเดินตรงมานั่งที่นั่งข้างๆมินโฮ
ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างว่ะคนตาสวยตอบแค่นั้นก็งุดหน้ากลับไปสิงเอ้ย!กลับไปอ่านหนังสือต่อ
แหมๆๆๆแหลสดเลยนะเมิง มันไม่เห็นจะว่างซักวัน ติดงานบ้างหล่ะ ติดสอบบ้างหล่ะ ติดๆๆๆๆจนพวกกูชักจะติดใจสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆแล้ววะ
สงสัยอะไรของว่ะจงฮยอน คิ้วของมินโฮผูกเป็นปมด้วยความสงสัย[O
.0]
อ้าวก็แต่ก่อนตอนม.ต้นนะความของนะมันน้อยกว่ากูซะที่หนาย ถึงจะเงียบๆหน่อยก็เถอะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แม่งขยันเรียนขึ้นมาซะงั้นว่ะ (อ้าวเป็ดจง นิสัยไม่ดีนะที่ร้าก;จากไรเตอร์....ใครที่รักเมิงหือ>..<:จากจงฮยอน
แหะๆโทษที่:จากอิไรเตอร์) จงฮยอนส่งสายตาคาดคั้นมาให้คนตัวสูงกว่า
เออๆๆแค่กูไปหาพวกบ่อยขึ้นแค่นี้พอใช่ม๊ะ เลิกเซ้าวี้นารำคาญ มินโฮตอบกลับอย่างหงุดหงิด....ใช่นั่นคือสิ่งที่จงฮยอนเห็นแต่......คนตอบเองกลับกำลังสร้างกำแพง..กำแพงที่กันไม่ให้ความอ่อนแอของตัวเองเล็ดลอดออกมาให้คนอื่นไดเห็น
...........................................................................................................................................
ร่างบางสองร่างกำลังจ้ำอ้าวออกจากห้องประชุมของร.ร อย่างเร่งรีบโดยมีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงกำลังลากร่างเล็กอรชรของคีย์มุ่งตรงไปโรงอาหาร
โอ้ยเห็ดแดง ช้าหน่อยก็ได้ โรงอาหารมันเดินหนีนายไม่ได้หรอกนา>o<
ก็แทมินหิวนี่ คีย์ก็รู้ว่าร่างกายเค้านะเผาผลาญพลังงานไวจะตายแทมินยังคงลากคีย์ในอัตราความเร็วที่ทำเอาคีย์แทบจะเหาะตาม(โหๆๆๆถ้าหิวก็มากินอยู่หลับนอนบ้านไรเตอร์เลยกะได้ รับรองอิ่มหหมีพีมันฮุๆๆๆ............หลอกเด็กแล้วอิไรเตอร์)
รู้แล้วนายนะมันกระเพาะควายแต่ถ้าไปชนใครเข้าละมันอันตรายนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย............บ้าที่ไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยฟร่ะ>..0มินโฮเกาหัวแกรก ตอนนี้ปูดออกมาเป็นลูกมะกรูดย่อมๆแล้ว
อ๋อย เจ็บกะโหลกอิ้บอ๋ายToTแทมินค่อยจับแขนคีย์แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
เฮ้ยมินโฮ เป็นอะไรมากมั้ยว่ะจงฮยอนค่อยๆช่วยพยุงเพื่อนตัวสูงขึ้นเจ็บตรงไหนรึเปล่าว่ะ
ตรงกะบาลกูนี่ไง ถามฟายอีกแล้วคำตอบที่ทำเอาจงฮยอนสะอึกเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอเอเลี่ยนหน้าหล่อกำลังเค้าโหมดโหดและเค้าคงหยุดมันไม่ได้
พี่คับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับแทมินกรอกเสียงให้หวานสุดตรีนเมื่อเห็นฝ่ายคนตัวสูงหันไปตวาดเพื่อน(รู้ชะตากรรมสิจ้ะน้องแทม)
ไม่เป็นเล้ย หัวปูดเป็นลูกมะกรูดเนี้ยนะ(ด้วยความสงสัย...เกาหลีมีมะกรูดด้วยเรอะคาริสม่า:จากไรเตอร์ .............ต้องถามแกแหละไรเตอร์ เขียนไม่รู้เรื่อง:จากมินโฮ)
ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่ไดตั้งใจ ผมไม่เห็นแทมินก้มหน้าลงพื้นอย่างสำนึกผิด
อ๋อไม่เห็น ไม่เห็นแล้วทำไมชนโดนละครับ(หน้าแทมิน.คีย์:O0O)
อ้าวเพ่ แถวบ้านเรียกกวนทีนแล้วนะเนี้ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแทมินมันไม่ได้ตั้งใจแล้วจะเอาอะไรอีก ให้กราบขอขมาเลยมั้ยเพ่ออมม่าเห็นเหตุการณ์แล้วทนไม่ได้จึงแว้ดขึ้น
เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องเลิกรากันเถอะครับจงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาไกล่เกลี่ยแต่!!!
ไม่เกี่ยวกับพี่ไม่ต้องเจือกเท่านันแหละเป็ดจงของเราก็หง่อยรับประทานทันที
นายนะแทมินใช่มั้ย จู่ๆมินโฮก็เอ่ยถามขึ้น เห็ดน้อยเองก็สะดุ้งเล็กน้อยจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบกับตาคู่สวย
ค..คับ
ฉันจะไม่เอาเรื่องนายก็ได้รอยยิ้มของมินโฮเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแว้บหนึ่งซึ่งแทมินไม่อาจสังเกตเห็น
จริงเหรอคับ ขอบคุณมากเลยคับพี่ เอ่อ พี่
มินโฮมินโฮต่อชื่อของตนให้
ครับพี่มินโฮ จะให้ช่วยอะไรก็บอกเลยนะครับผมช่วยเต็มที่เลย แล้วเจอกันฮะร่างบางกจัดแจงลากคีย์เข้าโรงอาหารไปโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของมินโฮมองตามไปติดๆ
นายคิดจะทำอะไรนะมินโฮจงฮยอนได้แต่คิดในใจ
..
ตอนแรกจบแระมาเม้นกันบ้างน้า
(โฮ่ๆๆๆๆๆๆ แทมของไรเตอร์)
1
แสงแดดยามเช้าสาดมารำไรรำไร บ่งบอกสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่ เหล่านกกระจิบกระจอกกระจ้อยร่อยต่างแปล่งสำเนียงเสียงทักทายประดุจจะพูดว่า!!!!!!!
แท
..มินนนนน ตื่นซีว้ะ
ตุบ โครม อ่อก ????????
โอ้ยยย คีย์ยังเช้าอยู่เลยอ่ะToT ร่างบางที่เมื้อกี้เพิ่งกลิ้งลงจากเตียง(โดยการใช้เท้าสะกิด:แถวบ้านไรเตอร์เรียกถีบ) ยกมือกุมหัวปอยๆ
เช้ากะผีอะดิ่ เนี้ย ดูนาฬิกามั้งเดะ ข้อมือบางๆของคีย์ก็ตวัดโยนนาฬิกาลายคิตตี้สีชมพู(ไรเตอร์ขอคั่น: ก็ออมม่าเค้าโทรมาบอก(ตอนไหนว่ะ)ว่าชอบสีชมพูมากๆก็เลยจัดให้เค้าหน่อย)มายังน้องเห็ดน้อยที่นั่งหน้างุดอยู่อย่างงัวเงีย แต่ก็เสียไม่ได้ที่จะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู(OxO )
ตายหง ตายหยั่งเขียด ตายไม่ต้องสวดศพแน่ๆร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำหายไป ทิ้งนาฬิกาคิตตี้สีชมพูแปร้ดของคีย์ใว้บนพื้นโดยที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาอญู่ที่ 7.50 น.
นั่นแหละคือปัญหาชิ้นบะเอ้งเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของร.รมัธยมปลาย ชอนซอง และทั้งคีย์และแทมินก็เหลือเวลาอีกแค่
เอ่อ
ไรเตอร์นับก่อน
.1
.2
3
4 ..อ้อ10นาทีก่อนพิธีปฐมนิเทศจะเริ่มขึ้น(นับทำไมว่ะOo0...)
...........................................................................................................................................
7.58น.
รั้วร.รชอนซองอันหรูหรากำลังค่อยๆเลื่อนปิดลงช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
เดี๋ยวก่อนค้ราบบบบบบบร่างบ้างดีดตัวลอดช่องว่างของรั้วอย่างค่องแคล้วแล้วมุ่งตรงไปยังร่างของลุงยามเฝ้าประตูในบัดดล
เอ่อลุงยามคร้าบบบกรอกเสียงอ้อนบวกแอกโค่แอ๊บๆเข้าไปเต็มที่ แน่นอนลุงยามผู้อาภัพที่เกิดมาหน้าเหมือนเขียดก็หันมาตามเสียง(ToT ว่ากันซะเสียหายหมดเยยฮือๆ)
ว่าไงละนังหนู มาสายละซิเนี้ยะ เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยเรอะแทมินเอียงคอเล็กน้อยกับสรรพนามที่ลุงยามใช้เรียกตนXoX นังหนู เราเหมือนผู้หญิงตรงใหนฟร่ะ(ทุกตรงเลยละจ้ะหนูแทม ไรเตอร์ยังอาย)
เอ่อ...ลุงยามครับผมแมนทั้งแท่งเลยนะครับลุงยามหน้าเขียด เอ้ยไม่ใช่ ลุงยามเฉยๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างงง แล้วเกาหัวแก้เขิน
แหะๆ โทษที ก็เรานะหน้าหวานยังกะผู้หญิงนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือแทมินตอบกลับไปอย่างมีมารยาท!!แต่แล้ว !!
นี่ จะยืนเซดกันอีกนานมั้ย ยามนั้นญาติแกรึ่ไง แทมิน ชั้นร้อนนะ>o<เสียงสวรรค์ก็หยุดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้นเมื่อออมม่าของเรายังยืนเกาะลูกกรงรั้วอยู่นอกโรงเรียน
......................................................................................................................................
8.00น.
เฮ้ยมินโฮร่างสูงค่อยๆถอนสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปตามเสียงเรียก จะสิงหนังสืออยู่แล้วนะเมิง พ่งเพื่อนนี่ไม่ต้องไปหากัน ชายที่เตี้ยกว่าเล็กน้อยเดินตรงมานั่งที่นั่งข้างๆมินโฮ
ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างว่ะคนตาสวยตอบแค่นั้นก็งุดหน้ากลับไปสิงเอ้ย!กลับไปอ่านหนังสือต่อ
แหมๆๆๆแหลสดเลยนะเมิง มันไม่เห็นจะว่างซักวัน ติดงานบ้างหล่ะ ติดสอบบ้างหล่ะ ติดๆๆๆๆจนพวกกูชักจะติดใจสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆแล้ววะ
สงสัยอะไรของว่ะจงฮยอน คิ้วของมินโฮผูกเป็นปมด้วยความสงสัย[O
.0]
อ้าวก็แต่ก่อนตอนม.ต้นนะความของนะมันน้อยกว่ากูซะที่หนาย ถึงจะเงียบๆหน่อยก็เถอะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แม่งขยันเรียนขึ้นมาซะงั้นว่ะ (อ้าวเป็ดจง นิสัยไม่ดีนะที่ร้าก;จากไรเตอร์....ใครที่รักเมิงหือ>..<:จากจงฮยอน
แหะๆโทษที่:จากอิไรเตอร์) จงฮยอนส่งสายตาคาดคั้นมาให้คนตัวสูงกว่า
เออๆๆแค่กูไปหาพวกบ่อยขึ้นแค่นี้พอใช่ม๊ะ เลิกเซ้าวี้นารำคาญ มินโฮตอบกลับอย่างหงุดหงิด....ใช่นั่นคือสิ่งที่จงฮยอนเห็นแต่......คนตอบเองกลับกำลังสร้างกำแพง..กำแพงที่กันไม่ให้ความอ่อนแอของตัวเองเล็ดลอดออกมาให้คนอื่นไดเห็น
...........................................................................................................................................
ร่างบางสองร่างกำลังจ้ำอ้าวออกจากห้องประชุมของร.ร อย่างเร่งรีบโดยมีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงกำลังลากร่างเล็กอรชรของคีย์มุ่งตรงไปโรงอาหาร
โอ้ยเห็ดแดง ช้าหน่อยก็ได้ โรงอาหารมันเดินหนีนายไม่ได้หรอกนา>o<
ก็แทมินหิวนี่ คีย์ก็รู้ว่าร่างกายเค้านะเผาผลาญพลังงานไวจะตายแทมินยังคงลากคีย์ในอัตราความเร็วที่ทำเอาคีย์แทบจะเหาะตาม(โหๆๆๆถ้าหิวก็มากินอยู่หลับนอนบ้านไรเตอร์เลยกะได้ รับรองอิ่มหหมีพีมันฮุๆๆๆ............หลอกเด็กแล้วอิไรเตอร์)
รู้แล้วนายนะมันกระเพาะควายแต่ถ้าไปชนใครเข้าละมันอันตรายนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย............บ้าที่ไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยฟร่ะ>..0มินโฮเกาหัวแกรก ตอนนี้ปูดออกมาเป็นลูกมะกรูดย่อมๆแล้ว
อ๋อย เจ็บกะโหลกอิ้บอ๋ายToTแทมินค่อยจับแขนคีย์แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
เฮ้ยมินโฮ เป็นอะไรมากมั้ยว่ะจงฮยอนค่อยๆช่วยพยุงเพื่อนตัวสูงขึ้นเจ็บตรงไหนรึเปล่าว่ะ
ตรงกะบาลกูนี่ไง ถามฟายอีกแล้วคำตอบที่ทำเอาจงฮยอนสะอึกเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอเอเลี่ยนหน้าหล่อกำลังเค้าโหมดโหดและเค้าคงหยุดมันไม่ได้
พี่คับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับแทมินกรอกเสียงให้หวานสุดตรีนเมื่อเห็นฝ่ายคนตัวสูงหันไปตวาดเพื่อน(รู้ชะตากรรมสิจ้ะน้องแทม)
ไม่เป็นเล้ย หัวปูดเป็นลูกมะกรูดเนี้ยนะ(ด้วยความสงสัย...เกาหลีมีมะกรูดด้วยเรอะคาริสม่า:จากไรเตอร์ .............ต้องถามแกแหละไรเตอร์ เขียนไม่รู้เรื่อง:จากมินโฮ)
ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่ไดตั้งใจ ผมไม่เห็นแทมินก้มหน้าลงพื้นอย่างสำนึกผิด
อ๋อไม่เห็น ไม่เห็นแล้วทำไมชนโดนละครับ(หน้าแทมิน.คีย์:O0O)
อ้าวเพ่ แถวบ้านเรียกกวนทีนแล้วนะเนี้ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแทมินมันไม่ได้ตั้งใจแล้วจะเอาอะไรอีก ให้กราบขอขมาเลยมั้ยเพ่ออมม่าเห็นเหตุการณ์แล้วทนไม่ได้จึงแว้ดขึ้น
เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องเลิกรากันเถอะครับจงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาไกล่เกลี่ยแต่!!!
ไม่เกี่ยวกับพี่ไม่ต้องเจือกเท่านันแหละเป็ดจงของเราก็หง่อยรับประทานทันที
นายนะแทมินใช่มั้ย จู่ๆมินโฮก็เอ่ยถามขึ้น เห็ดน้อยเองก็สะดุ้งเล็กน้อยจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบกับตาคู่สวย
ค..คับ
ฉันจะไม่เอาเรื่องนายก็ได้รอยยิ้มของมินโฮเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแว้บหนึ่งซึ่งแทมินไม่อาจสังเกตเห็น
จริงเหรอคับ ขอบคุณมากเลยคับพี่ เอ่อ พี่
มินโฮมินโฮต่อชื่อของตนให้
ครับพี่มินโฮ จะให้ช่วยอะไรก็บอกเลยนะครับผมช่วยเต็มที่เลย แล้วเจอกันฮะร่างบางกจัดแจงลากคีย์เข้าโรงอาหารไปโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของมินโฮมองตามไปติดๆ
นายคิดจะทำอะไรนะมินโฮจงฮยอนได้แต่คิดในใจ
..
ตอนแรกจบแระมาเม้นกันบ้างน้า
(โฮ่ๆๆๆๆๆๆ แทมของไรเตอร์)
1
แสงแดดยามเช้าสาดมารำไรรำไร บ่งบอกสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่ เหล่านกกระจิบกระจอกกระจ้อยร่อยต่างแปล่งสำเนียงเสียงทักทายประดุจจะพูดว่า!!!!!!!
แท
..มินนนนน ตื่นซีว้ะ
ตุบ โครม อ่อก ????????
โอ้ยยย คีย์ยังเช้าอยู่เลยอ่ะToT ร่างบางที่เมื้อกี้เพิ่งกลิ้งลงจากเตียง(โดยการใช้เท้าสะกิด:แถวบ้านไรเตอร์เรียกถีบ) ยกมือกุมหัวปอยๆ
เช้ากะผีอะดิ่ เนี้ย ดูนาฬิกามั้งเดะ ข้อมือบางๆของคีย์ก็ตวัดโยนนาฬิกาลายคิตตี้สีชมพู(ไรเตอร์ขอคั่น: ก็ออมม่าเค้าโทรมาบอก(ตอนไหนว่ะ)ว่าชอบสีชมพูมากๆก็เลยจัดให้เค้าหน่อย)มายังน้องเห็ดน้อยที่นั่งหน้างุดอยู่อย่างงัวเงีย แต่ก็เสียไม่ได้ที่จะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู(OxO )
ตายหง ตายหยั่งเขียด ตายไม่ต้องสวดศพแน่ๆร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำหายไป ทิ้งนาฬิกาคิตตี้สีชมพูแปร้ดของคีย์ใว้บนพื้นโดยที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาอญู่ที่ 7.50 น.
นั่นแหละคือปัญหาชิ้นบะเอ้งเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของร.รมัธยมปลาย ชอนซอง และทั้งคีย์และแทมินก็เหลือเวลาอีกแค่
เอ่อ
ไรเตอร์นับก่อน
.1
.2
3
4 ..อ้อ10นาทีก่อนพิธีปฐมนิเทศจะเริ่มขึ้น(นับทำไมว่ะOo0...)
...........................................................................................................................................
7.58น.
รั้วร.รชอนซองอันหรูหรากำลังค่อยๆเลื่อนปิดลงช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
เดี๋ยวก่อนค้ราบบบบบบบร่างบ้างดีดตัวลอดช่องว่างของรั้วอย่างค่องแคล้วแล้วมุ่งตรงไปยังร่างของลุงยามเฝ้าประตูในบัดดล
เอ่อลุงยามคร้าบบบกรอกเสียงอ้อนบวกแอกโค่แอ๊บๆเข้าไปเต็มที่ แน่นอนลุงยามผู้อาภัพที่เกิดมาหน้าเหมือนเขียดก็หันมาตามเสียง(ToT ว่ากันซะเสียหายหมดเยยฮือๆ)
ว่าไงละนังหนู มาสายละซิเนี้ยะ เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยเรอะแทมินเอียงคอเล็กน้อยกับสรรพนามที่ลุงยามใช้เรียกตนXoX นังหนู เราเหมือนผู้หญิงตรงใหนฟร่ะ(ทุกตรงเลยละจ้ะหนูแทม ไรเตอร์ยังอาย)
เอ่อ...ลุงยามครับผมแมนทั้งแท่งเลยนะครับลุงยามหน้าเขียด เอ้ยไม่ใช่ ลุงยามเฉยๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างงง แล้วเกาหัวแก้เขิน
แหะๆ โทษที ก็เรานะหน้าหวานยังกะผู้หญิงนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือแทมินตอบกลับไปอย่างมีมารยาท!!แต่แล้ว !!
นี่ จะยืนเซดกันอีกนานมั้ย ยามนั้นญาติแกรึ่ไง แทมิน ชั้นร้อนนะ>o<เสียงสวรรค์ก็หยุดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้นเมื่อออมม่าของเรายังยืนเกาะลูกกรงรั้วอยู่นอกโรงเรียน
......................................................................................................................................
8.00น.
เฮ้ยมินโฮร่างสูงค่อยๆถอนสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปตามเสียงเรียก จะสิงหนังสืออยู่แล้วนะเมิง พ่งเพื่อนนี่ไม่ต้องไปหากัน ชายที่เตี้ยกว่าเล็กน้อยเดินตรงมานั่งที่นั่งข้างๆมินโฮ
ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างว่ะคนตาสวยตอบแค่นั้นก็งุดหน้ากลับไปสิงเอ้ย!กลับไปอ่านหนังสือต่อ
แหมๆๆๆแหลสดเลยนะเมิง มันไม่เห็นจะว่างซักวัน ติดงานบ้างหล่ะ ติดสอบบ้างหล่ะ ติดๆๆๆๆจนพวกกูชักจะติดใจสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆแล้ววะ
สงสัยอะไรของว่ะจงฮยอน คิ้วของมินโฮผูกเป็นปมด้วยความสงสัย[O
.0]
อ้าวก็แต่ก่อนตอนม.ต้นนะความของนะมันน้อยกว่ากูซะที่หนาย ถึงจะเงียบๆหน่อยก็เถอะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แม่งขยันเรียนขึ้นมาซะงั้นว่ะ (อ้าวเป็ดจง นิสัยไม่ดีนะที่ร้าก;จากไรเตอร์....ใครที่รักเมิงหือ>..<:จากจงฮยอน
แหะๆโทษที่:จากอิไรเตอร์) จงฮยอนส่งสายตาคาดคั้นมาให้คนตัวสูงกว่า
เออๆๆแค่กูไปหาพวกบ่อยขึ้นแค่นี้พอใช่ม๊ะ เลิกเซ้าวี้นารำคาญ มินโฮตอบกลับอย่างหงุดหงิด....ใช่นั่นคือสิ่งที่จงฮยอนเห็นแต่......คนตอบเองกลับกำลังสร้างกำแพง..กำแพงที่กันไม่ให้ความอ่อนแอของตัวเองเล็ดลอดออกมาให้คนอื่นไดเห็น
...........................................................................................................................................
ร่างบางสองร่างกำลังจ้ำอ้าวออกจากห้องประชุมของร.ร อย่างเร่งรีบโดยมีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงกำลังลากร่างเล็กอรชรของคีย์มุ่งตรงไปโรงอาหาร
โอ้ยเห็ดแดง ช้าหน่อยก็ได้ โรงอาหารมันเดินหนีนายไม่ได้หรอกนา>o<
ก็แทมินหิวนี่ คีย์ก็รู้ว่าร่างกายเค้านะเผาผลาญพลังงานไวจะตายแทมินยังคงลากคีย์ในอัตราความเร็วที่ทำเอาคีย์แทบจะเหาะตาม(โหๆๆๆถ้าหิวก็มากินอยู่หลับนอนบ้านไรเตอร์เลยกะได้ รับรองอิ่มหหมีพีมันฮุๆๆๆ............หลอกเด็กแล้วอิไรเตอร์)
รู้แล้วนายนะมันกระเพาะควายแต่ถ้าไปชนใครเข้าละมันอันตรายนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย............บ้าที่ไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยฟร่ะ>..0มินโฮเกาหัวแกรก ตอนนี้ปูดออกมาเป็นลูกมะกรูดย่อมๆแล้ว
อ๋อย เจ็บกะโหลกอิ้บอ๋ายToTแทมินค่อยจับแขนคีย์แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
เฮ้ยมินโฮ เป็นอะไรมากมั้ยว่ะจงฮยอนค่อยๆช่วยพยุงเพื่อนตัวสูงขึ้นเจ็บตรงไหนรึเปล่าว่ะ
ตรงกะบาลกูนี่ไง ถามฟายอีกแล้วคำตอบที่ทำเอาจงฮยอนสะอึกเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอเอเลี่ยนหน้าหล่อกำลังเค้าโหมดโหดและเค้าคงหยุดมันไม่ได้
พี่คับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับแทมินกรอกเสียงให้หวานสุดตรีนเมื่อเห็นฝ่ายคนตัวสูงหันไปตวาดเพื่อน(รู้ชะตากรรมสิจ้ะน้องแทม)
ไม่เป็นเล้ย หัวปูดเป็นลูกมะกรูดเนี้ยนะ(ด้วยความสงสัย...เกาหลีมีมะกรูดด้วยเรอะคาริสม่า:จากไรเตอร์ .............ต้องถามแกแหละไรเตอร์ เขียนไม่รู้เรื่อง:จากมินโฮ)
ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่ไดตั้งใจ ผมไม่เห็นแทมินก้มหน้าลงพื้นอย่างสำนึกผิด
อ๋อไม่เห็น ไม่เห็นแล้วทำไมชนโดนละครับ(หน้าแทมิน.คีย์:O0O)
อ้าวเพ่ แถวบ้านเรียกกวนทีนแล้วนะเนี้ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแทมินมันไม่ได้ตั้งใจแล้วจะเอาอะไรอีก ให้กราบขอขมาเลยมั้ยเพ่ออมม่าเห็นเหตุการณ์แล้วทนไม่ได้จึงแว้ดขึ้น
เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องเลิกรากันเถอะครับจงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาไกล่เกลี่ยแต่!!!
ไม่เกี่ยวกับพี่ไม่ต้องเจือกเท่านันแหละเป็ดจงของเราก็หง่อยรับประทานทันที
นายนะแทมินใช่มั้ย จู่ๆมินโฮก็เอ่ยถามขึ้น เห็ดน้อยเองก็สะดุ้งเล็กน้อยจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบกับตาคู่สวย
ค..คับ
ฉันจะไม่เอาเรื่องนายก็ได้รอยยิ้มของมินโฮเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแว้บหนึ่งซึ่งแทมินไม่อาจสังเกตเห็น
จริงเหรอคับ ขอบคุณมากเลยคับพี่ เอ่อ พี่
มินโฮมินโฮต่อชื่อของตนให้
ครับพี่มินโฮ จะให้ช่วยอะไรก็บอกเลยนะครับผมช่วยเต็มที่เลย แล้วเจอกันฮะร่างบางกจัดแจงลากคีย์เข้าโรงอาหารไปโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของมินโฮมองตามไปติดๆ
นายคิดจะทำอะไรนะมินโฮจงฮยอนได้แต่คิดในใจ
..
ตอนแรกจบแระมาเม้นกันบ้างน้า
(โฮ่ๆๆๆๆๆๆ แทมของไรเตอร์)
1
แสงแดดยามเช้าสาดมารำไรรำไร บ่งบอกสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่ เหล่านกกระจิบกระจอกกระจ้อยร่อยต่างแปล่งสำเนียงเสียงทักทายประดุจจะพูดว่า!!!!!!!
แท
..มินนนนน ตื่นซีว้ะ
ตุบ โครม อ่อก ????????
โอ้ยยย คีย์ยังเช้าอยู่เลยอ่ะToT ร่างบางที่เมื้อกี้เพิ่งกลิ้งลงจากเตียง(โดยการใช้เท้าสะกิด:แถวบ้านไรเตอร์เรียกถีบ) ยกมือกุมหัวปอยๆ
เช้ากะผีอะดิ่ เนี้ย ดูนาฬิกามั้งเดะ ข้อมือบางๆของคีย์ก็ตวัดโยนนาฬิกาลายคิตตี้สีชมพู(ไรเตอร์ขอคั่น: ก็ออมม่าเค้าโทรมาบอก(ตอนไหนว่ะ)ว่าชอบสีชมพูมากๆก็เลยจัดให้เค้าหน่อย)มายังน้องเห็ดน้อยที่นั่งหน้างุดอยู่อย่างงัวเงีย แต่ก็เสียไม่ได้ที่จะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู(OxO )
ตายหง ตายหยั่งเขียด ตายไม่ต้องสวดศพแน่ๆร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำหายไป ทิ้งนาฬิกาคิตตี้สีชมพูแปร้ดของคีย์ใว้บนพื้นโดยที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาอญู่ที่ 7.50 น.
นั่นแหละคือปัญหาชิ้นบะเอ้งเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของร.รมัธยมปลาย ชอนซอง และทั้งคีย์และแทมินก็เหลือเวลาอีกแค่
เอ่อ
ไรเตอร์นับก่อน
.1
.2
3
4 ..อ้อ10นาทีก่อนพิธีปฐมนิเทศจะเริ่มขึ้น(นับทำไมว่ะOo0...)
...........................................................................................................................................
7.58น.
รั้วร.รชอนซองอันหรูหรากำลังค่อยๆเลื่อนปิดลงช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
เดี๋ยวก่อนค้ราบบบบบบบร่างบ้างดีดตัวลอดช่องว่างของรั้วอย่างค่องแคล้วแล้วมุ่งตรงไปยังร่างของลุงยามเฝ้าประตูในบัดดล
เอ่อลุงยามคร้าบบบกรอกเสียงอ้อนบวกแอกโค่แอ๊บๆเข้าไปเต็มที่ แน่นอนลุงยามผู้อาภัพที่เกิดมาหน้าเหมือนเขียดก็หันมาตามเสียง(ToT ว่ากันซะเสียหายหมดเยยฮือๆ)
ว่าไงละนังหนู มาสายละซิเนี้ยะ เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยเรอะแทมินเอียงคอเล็กน้อยกับสรรพนามที่ลุงยามใช้เรียกตนXoX นังหนู เราเหมือนผู้หญิงตรงใหนฟร่ะ(ทุกตรงเลยละจ้ะหนูแทม ไรเตอร์ยังอาย)
เอ่อ...ลุงยามครับผมแมนทั้งแท่งเลยนะครับลุงยามหน้าเขียด เอ้ยไม่ใช่ ลุงยามเฉยๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างงง แล้วเกาหัวแก้เขิน
แหะๆ โทษที ก็เรานะหน้าหวานยังกะผู้หญิงนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือแทมินตอบกลับไปอย่างมีมารยาท!!แต่แล้ว !!
นี่ จะยืนเซดกันอีกนานมั้ย ยามนั้นญาติแกรึ่ไง แทมิน ชั้นร้อนนะ>o<เสียงสวรรค์ก็หยุดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้นเมื่อออมม่าของเรายังยืนเกาะลูกกรงรั้วอยู่นอกโรงเรียน
......................................................................................................................................
8.00น.
เฮ้ยมินโฮร่างสูงค่อยๆถอนสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปตามเสียงเรียก จะสิงหนังสืออยู่แล้วนะเมิง พ่งเพื่อนนี่ไม่ต้องไปหากัน ชายที่เตี้ยกว่าเล็กน้อยเดินตรงมานั่งที่นั่งข้างๆมินโฮ
ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างว่ะคนตาสวยตอบแค่นั้นก็งุดหน้ากลับไปสิงเอ้ย!กลับไปอ่านหนังสือต่อ
แหมๆๆๆแหลสดเลยนะเมิง มันไม่เห็นจะว่างซักวัน ติดงานบ้างหล่ะ ติดสอบบ้างหล่ะ ติดๆๆๆๆจนพวกกูชักจะติดใจสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆแล้ววะ
สงสัยอะไรของว่ะจงฮยอน คิ้วของมินโฮผูกเป็นปมด้วยความสงสัย[O
.0]
อ้าวก็แต่ก่อนตอนม.ต้นนะความของนะมันน้อยกว่ากูซะที่หนาย ถึงจะเงียบๆหน่อยก็เถอะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แม่งขยันเรียนขึ้นมาซะงั้นว่ะ (อ้าวเป็ดจง นิสัยไม่ดีนะที่ร้าก;จากไรเตอร์....ใครที่รักเมิงหือ>..<:จากจงฮยอน
แหะๆโทษที่:จากอิไรเตอร์) จงฮยอนส่งสายตาคาดคั้นมาให้คนตัวสูงกว่า
เออๆๆแค่กูไปหาพวกบ่อยขึ้นแค่นี้พอใช่ม๊ะ เลิกเซ้าวี้นารำคาญ มินโฮตอบกลับอย่างหงุดหงิด....ใช่นั่นคือสิ่งที่จงฮยอนเห็นแต่......คนตอบเองกลับกำลังสร้างกำแพง..กำแพงที่กันไม่ให้ความอ่อนแอของตัวเองเล็ดลอดออกมาให้คนอื่นไดเห็น
...........................................................................................................................................
ร่างบางสองร่างกำลังจ้ำอ้าวออกจากห้องประชุมของร.ร อย่างเร่งรีบโดยมีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงกำลังลากร่างเล็กอรชรของคีย์มุ่งตรงไปโรงอาหาร
โอ้ยเห็ดแดง ช้าหน่อยก็ได้ โรงอาหารมันเดินหนีนายไม่ได้หรอกนา>o<
ก็แทมินหิวนี่ คีย์ก็รู้ว่าร่างกายเค้านะเผาผลาญพลังงานไวจะตายแทมินยังคงลากคีย์ในอัตราความเร็วที่ทำเอาคีย์แทบจะเหาะตาม(โหๆๆๆถ้าหิวก็มากินอยู่หลับนอนบ้านไรเตอร์เลยกะได้ รับรองอิ่มหหมีพีมันฮุๆๆๆ............หลอกเด็กแล้วอิไรเตอร์)
รู้แล้วนายนะมันกระเพาะควายแต่ถ้าไปชนใครเข้าละมันอันตรายนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย............บ้าที่ไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยฟร่ะ>..0มินโฮเกาหัวแกรก ตอนนี้ปูดออกมาเป็นลูกมะกรูดย่อมๆแล้ว
อ๋อย เจ็บกะโหลกอิ้บอ๋ายToTแทมินค่อยจับแขนคีย์แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
เฮ้ยมินโฮ เป็นอะไรมากมั้ยว่ะจงฮยอนค่อยๆช่วยพยุงเพื่อนตัวสูงขึ้นเจ็บตรงไหนรึเปล่าว่ะ
ตรงกะบาลกูนี่ไง ถามฟายอีกแล้วคำตอบที่ทำเอาจงฮยอนสะอึกเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอเอเลี่ยนหน้าหล่อกำลังเค้าโหมดโหดและเค้าคงหยุดมันไม่ได้
พี่คับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับแทมินกรอกเสียงให้หวานสุดตรีนเมื่อเห็นฝ่ายคนตัวสูงหันไปตวาดเพื่อน(รู้ชะตากรรมสิจ้ะน้องแทม)
ไม่เป็นเล้ย หัวปูดเป็นลูกมะกรูดเนี้ยนะ(ด้วยความสงสัย...เกาหลีมีมะกรูดด้วยเรอะคาริสม่า:จากไรเตอร์ .............ต้องถามแกแหละไรเตอร์ เขียนไม่รู้เรื่อง:จากมินโฮ)
ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่ไดตั้งใจ ผมไม่เห็นแทมินก้มหน้าลงพื้นอย่างสำนึกผิด
อ๋อไม่เห็น ไม่เห็นแล้วทำไมชนโดนละครับ(หน้าแทมิน.คีย์:O0O)
อ้าวเพ่ แถวบ้านเรียกกวนทีนแล้วนะเนี้ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแทมินมันไม่ได้ตั้งใจแล้วจะเอาอะไรอีก ให้กราบขอขมาเลยมั้ยเพ่ออมม่าเห็นเหตุการณ์แล้วทนไม่ได้จึงแว้ดขึ้น
เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องเลิกรากันเถอะครับจงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาไกล่เกลี่ยแต่!!!
ไม่เกี่ยวกับพี่ไม่ต้องเจือกเท่านันแหละเป็ดจงของเราก็หง่อยรับประทานทันที
นายนะแทมินใช่มั้ย จู่ๆมินโฮก็เอ่ยถามขึ้น เห็ดน้อยเองก็สะดุ้งเล็กน้อยจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบกับตาคู่สวย
ค..คับ
ฉันจะไม่เอาเรื่องนายก็ได้รอยยิ้มของมินโฮเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแว้บหนึ่งซึ่งแทมินไม่อาจสังเกตเห็น
จริงเหรอคับ ขอบคุณมากเลยคับพี่ เอ่อ พี่
มินโฮมินโฮต่อชื่อของตนให้
ครับพี่มินโฮ จะให้ช่วยอะไรก็บอกเลยนะครับผมช่วยเต็มที่เลย แล้วเจอกันฮะร่างบางกจัดแจงลากคีย์เข้าโรงอาหารไปโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของมินโฮมองตามไปติดๆ
นายคิดจะทำอะไรนะมินโฮจงฮยอนได้แต่คิดในใจ
..
ตอนแรกจบแระมาเม้นกันบ้างน้า
(โฮ่ๆๆๆๆๆๆ แทมของไรเตอร์)
1
แสงแดดยามเช้าสาดมารำไรรำไร บ่งบอกสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่ เหล่านกกระจิบกระจอกกระจ้อยร่อยต่างแปล่งสำเนียงเสียงทักทายประดุจจะพูดว่า!!!!!!!
แท
..มินนนนน ตื่นซีว้ะ
ตุบ โครม อ่อก ????????
โอ้ยยย คีย์ยังเช้าอยู่เลยอ่ะToT ร่างบางที่เมื้อกี้เพิ่งกลิ้งลงจากเตียง(โดยการใช้เท้าสะกิด:แถวบ้านไรเตอร์เรียกถีบ) ยกมือกุมหัวปอยๆ
เช้ากะผีอะดิ่ เนี้ย ดูนาฬิกามั้งเดะ ข้อมือบางๆของคีย์ก็ตวัดโยนนาฬิกาลายคิตตี้สีชมพู(ไรเตอร์ขอคั่น: ก็ออมม่าเค้าโทรมาบอก(ตอนไหนว่ะ)ว่าชอบสีชมพูมากๆก็เลยจัดให้เค้าหน่อย)มายังน้องเห็ดน้อยที่นั่งหน้างุดอยู่อย่างงัวเงีย แต่ก็เสียไม่ได้ที่จะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู(OxO )
ตายหง ตายหยั่งเขียด ตายไม่ต้องสวดศพแน่ๆร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำหายไป ทิ้งนาฬิกาคิตตี้สีชมพูแปร้ดของคีย์ใว้บนพื้นโดยที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาอญู่ที่ 7.50 น.
นั่นแหละคือปัญหาชิ้นบะเอ้งเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของร.รมัธยมปลาย ชอนซอง และทั้งคีย์และแทมินก็เหลือเวลาอีกแค่
เอ่อ
ไรเตอร์นับก่อน
.1
.2
3
4 ..อ้อ10นาทีก่อนพิธีปฐมนิเทศจะเริ่มขึ้น(นับทำไมว่ะOo0...)
...........................................................................................................................................
7.58น.
รั้วร.รชอนซองอันหรูหรากำลังค่อยๆเลื่อนปิดลงช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
เดี๋ยวก่อนค้ราบบบบบบบร่างบ้างดีดตัวลอดช่องว่างของรั้วอย่างค่องแคล้วแล้วมุ่งตรงไปยังร่างของลุงยามเฝ้าประตูในบัดดล
เอ่อลุงยามคร้าบบบกรอกเสียงอ้อนบวกแอกโค่แอ๊บๆเข้าไปเต็มที่ แน่นอนลุงยามผู้อาภัพที่เกิดมาหน้าเหมือนเขียดก็หันมาตามเสียง(ToT ว่ากันซะเสียหายหมดเยยฮือๆ)
ว่าไงละนังหนู มาสายละซิเนี้ยะ เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยเรอะแทมินเอียงคอเล็กน้อยกับสรรพนามที่ลุงยามใช้เรียกตนXoX นังหนู เราเหมือนผู้หญิงตรงใหนฟร่ะ(ทุกตรงเลยละจ้ะหนูแทม ไรเตอร์ยังอาย)
เอ่อ...ลุงยามครับผมแมนทั้งแท่งเลยนะครับลุงยามหน้าเขียด เอ้ยไม่ใช่ ลุงยามเฉยๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างงง แล้วเกาหัวแก้เขิน
แหะๆ โทษที ก็เรานะหน้าหวานยังกะผู้หญิงนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือแทมินตอบกลับไปอย่างมีมารยาท!!แต่แล้ว !!
นี่ จะยืนเซดกันอีกนานมั้ย ยามนั้นญาติแกรึ่ไง แทมิน ชั้นร้อนนะ>o<เสียงสวรรค์ก็หยุดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้นเมื่อออมม่าของเรายังยืนเกาะลูกกรงรั้วอยู่นอกโรงเรียน
......................................................................................................................................
8.00น.
เฮ้ยมินโฮร่างสูงค่อยๆถอนสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปตามเสียงเรียก จะสิงหนังสืออยู่แล้วนะเมิง พ่งเพื่อนนี่ไม่ต้องไปหากัน ชายที่เตี้ยกว่าเล็กน้อยเดินตรงมานั่งที่นั่งข้างๆมินโฮ
ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างว่ะคนตาสวยตอบแค่นั้นก็งุดหน้ากลับไปสิงเอ้ย!กลับไปอ่านหนังสือต่อ
แหมๆๆๆแหลสดเลยนะเมิง มันไม่เห็นจะว่างซักวัน ติดงานบ้างหล่ะ ติดสอบบ้างหล่ะ ติดๆๆๆๆจนพวกกูชักจะติดใจสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆแล้ววะ
สงสัยอะไรของว่ะจงฮยอน คิ้วของมินโฮผูกเป็นปมด้วยความสงสัย[O
.0]
อ้าวก็แต่ก่อนตอนม.ต้นนะความของนะมันน้อยกว่ากูซะที่หนาย ถึงจะเงียบๆหน่อยก็เถอะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แม่งขยันเรียนขึ้นมาซะงั้นว่ะ (อ้าวเป็ดจง นิสัยไม่ดีนะที่ร้าก;จากไรเตอร์....ใครที่รักเมิงหือ>..<:จากจงฮยอน
แหะๆโทษที่:จากอิไรเตอร์) จงฮยอนส่งสายตาคาดคั้นมาให้คนตัวสูงกว่า
เออๆๆแค่กูไปหาพวกบ่อยขึ้นแค่นี้พอใช่ม๊ะ เลิกเซ้าวี้นารำคาญ มินโฮตอบกลับอย่างหงุดหงิด....ใช่นั่นคือสิ่งที่จงฮยอนเห็นแต่......คนตอบเองกลับกำลังสร้างกำแพง..กำแพงที่กันไม่ให้ความอ่อนแอของตัวเองเล็ดลอดออกมาให้คนอื่นไดเห็น
...........................................................................................................................................
ร่างบางสองร่างกำลังจ้ำอ้าวออกจากห้องประชุมของร.ร อย่างเร่งรีบโดยมีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงกำลังลากร่างเล็กอรชรของคีย์มุ่งตรงไปโรงอาหาร
โอ้ยเห็ดแดง ช้าหน่อยก็ได้ โรงอาหารมันเดินหนีนายไม่ได้หรอกนา>o<
ก็แทมินหิวนี่ คีย์ก็รู้ว่าร่างกายเค้านะเผาผลาญพลังงานไวจะตายแทมินยังคงลากคีย์ในอัตราความเร็วที่ทำเอาคีย์แทบจะเหาะตาม(โหๆๆๆถ้าหิวก็มากินอยู่หลับนอนบ้านไรเตอร์เลยกะได้ รับรองอิ่มหหมีพีมันฮุๆๆๆ............หลอกเด็กแล้วอิไรเตอร์)
รู้แล้วนายนะมันกระเพาะควายแต่ถ้าไปชนใครเข้าละมันอันตรายนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย............บ้าที่ไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยฟร่ะ>..0มินโฮเกาหัวแกรก ตอนนี้ปูดออกมาเป็นลูกมะกรูดย่อมๆแล้ว
อ๋อย เจ็บกะโหลกอิ้บอ๋ายToTแทมินค่อยจับแขนคีย์แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
เฮ้ยมินโฮ เป็นอะไรมากมั้ยว่ะจงฮยอนค่อยๆช่วยพยุงเพื่อนตัวสูงขึ้นเจ็บตรงไหนรึเปล่าว่ะ
ตรงกะบาลกูนี่ไง ถามฟายอีกแล้วคำตอบที่ทำเอาจงฮยอนสะอึกเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอเอเลี่ยนหน้าหล่อกำลังเค้าโหมดโหดและเค้าคงหยุดมันไม่ได้
พี่คับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับแทมินกรอกเสียงให้หวานสุดตรีนเมื่อเห็นฝ่ายคนตัวสูงหันไปตวาดเพื่อน(รู้ชะตากรรมสิจ้ะน้องแทม)
ไม่เป็นเล้ย หัวปูดเป็นลูกมะกรูดเนี้ยนะ(ด้วยความสงสัย...เกาหลีมีมะกรูดด้วยเรอะคาริสม่า:จากไรเตอร์ .............ต้องถามแกแหละไรเตอร์ เขียนไม่รู้เรื่อง:จากมินโฮ)
ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่ไดตั้งใจ ผมไม่เห็นแทมินก้มหน้าลงพื้นอย่างสำนึกผิด
อ๋อไม่เห็น ไม่เห็นแล้วทำไมชนโดนละครับ(หน้าแทมิน.คีย์:O0O)
อ้าวเพ่ แถวบ้านเรียกกวนทีนแล้วนะเนี้ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแทมินมันไม่ได้ตั้งใจแล้วจะเอาอะไรอีก ให้กราบขอขมาเลยมั้ยเพ่ออมม่าเห็นเหตุการณ์แล้วทนไม่ได้จึงแว้ดขึ้น
เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องเลิกรากันเถอะครับจงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาไกล่เกลี่ยแต่!!!
ไม่เกี่ยวกับพี่ไม่ต้องเจือกเท่านันแหละเป็ดจงของเราก็หง่อยรับประทานทันที
นายนะแทมินใช่มั้ย จู่ๆมินโฮก็เอ่ยถามขึ้น เห็ดน้อยเองก็สะดุ้งเล็กน้อยจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบกับตาคู่สวย
ค..คับ
ฉันจะไม่เอาเรื่องนายก็ได้รอยยิ้มของมินโฮเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแว้บหนึ่งซึ่งแทมินไม่อาจสังเกตเห็น
จริงเหรอคับ ขอบคุณมากเลยคับพี่ เอ่อ พี่
มินโฮมินโฮต่อชื่อของตนให้
ครับพี่มินโฮ จะให้ช่วยอะไรก็บอกเลยนะครับผมช่วยเต็มที่เลย แล้วเจอกันฮะร่างบางกจัดแจงลากคีย์เข้าโรงอาหารไปโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของมินโฮมองตามไปติดๆ
นายคิดจะทำอะไรนะมินโฮจงฮยอนได้แต่คิดในใจ
..
ตอนแรกจบแระมาเม้นกันบ้างน้า
(โฮ่ๆๆๆๆๆๆ แทมของไรเตอร์)
1
แสงแดดยามเช้าสาดมารำไรรำไร บ่งบอกสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่ เหล่านกกระจิบกระจอกกระจ้อยร่อยต่างแปล่งสำเนียงเสียงทักทายประดุจจะพูดว่า!!!!!!!
แท
..มินนนนน ตื่นซีว้ะ
ตุบ โครม อ่อก ????????
โอ้ยยย คีย์ยังเช้าอยู่เลยอ่ะToT ร่างบางที่เมื้อกี้เพิ่งกลิ้งลงจากเตียง(โดยการใช้เท้าสะกิด:แถวบ้านไรเตอร์เรียกถีบ) ยกมือกุมหัวปอยๆ
เช้ากะผีอะดิ่ เนี้ย ดูนาฬิกามั้งเดะ ข้อมือบางๆของคีย์ก็ตวัดโยนนาฬิกาลายคิตตี้สีชมพู(ไรเตอร์ขอคั่น: ก็ออมม่าเค้าโทรมาบอก(ตอนไหนว่ะ)ว่าชอบสีชมพูมากๆก็เลยจัดให้เค้าหน่อย)มายังน้องเห็ดน้อยที่นั่งหน้างุดอยู่อย่างงัวเงีย แต่ก็เสียไม่ได้ที่จะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู(OxO )
ตายหง ตายหยั่งเขียด ตายไม่ต้องสวดศพแน่ๆร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำหายไป ทิ้งนาฬิกาคิตตี้สีชมพูแปร้ดของคีย์ใว้บนพื้นโดยที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาอญู่ที่ 7.50 น.
นั่นแหละคือปัญหาชิ้นบะเอ้งเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของร.รมัธยมปลาย ชอนซอง และทั้งคีย์และแทมินก็เหลือเวลาอีกแค่
เอ่อ
ไรเตอร์นับก่อน
.1
.2
3
4 ..อ้อ10นาทีก่อนพิธีปฐมนิเทศจะเริ่มขึ้น(นับทำไมว่ะOo0...)
...........................................................................................................................................
7.58น.
รั้วร.รชอนซองอันหรูหรากำลังค่อยๆเลื่อนปิดลงช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
เดี๋ยวก่อนค้ราบบบบบบบร่างบ้างดีดตัวลอดช่องว่างของรั้วอย่างค่องแคล้วแล้วมุ่งตรงไปยังร่างของลุงยามเฝ้าประตูในบัดดล
เอ่อลุงยามคร้าบบบกรอกเสียงอ้อนบวกแอกโค่แอ๊บๆเข้าไปเต็มที่ แน่นอนลุงยามผู้อาภัพที่เกิดมาหน้าเหมือนเขียดก็หันมาตามเสียง(ToT ว่ากันซะเสียหายหมดเยยฮือๆ)
ว่าไงละนังหนู มาสายละซิเนี้ยะ เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยเรอะแทมินเอียงคอเล็กน้อยกับสรรพนามที่ลุงยามใช้เรียกตนXoX นังหนู เราเหมือนผู้หญิงตรงใหนฟร่ะ(ทุกตรงเลยละจ้ะหนูแทม ไรเตอร์ยังอาย)
เอ่อ...ลุงยามครับผมแมนทั้งแท่งเลยนะครับลุงยามหน้าเขียด เอ้ยไม่ใช่ ลุงยามเฉยๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างงง แล้วเกาหัวแก้เขิน
แหะๆ โทษที ก็เรานะหน้าหวานยังกะผู้หญิงนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือแทมินตอบกลับไปอย่างมีมารยาท!!แต่แล้ว !!
นี่ จะยืนเซดกันอีกนานมั้ย ยามนั้นญาติแกรึ่ไง แทมิน ชั้นร้อนนะ>o<เสียงสวรรค์ก็หยุดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้นเมื่อออมม่าของเรายังยืนเกาะลูกกรงรั้วอยู่นอกโรงเรียน
......................................................................................................................................
8.00น.
เฮ้ยมินโฮร่างสูงค่อยๆถอนสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปตามเสียงเรียก จะสิงหนังสืออยู่แล้วนะเมิง พ่งเพื่อนนี่ไม่ต้องไปหากัน ชายที่เตี้ยกว่าเล็กน้อยเดินตรงมานั่งที่นั่งข้างๆมินโฮ
ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างว่ะคนตาสวยตอบแค่นั้นก็งุดหน้ากลับไปสิงเอ้ย!กลับไปอ่านหนังสือต่อ
แหมๆๆๆแหลสดเลยนะเมิง มันไม่เห็นจะว่างซักวัน ติดงานบ้างหล่ะ ติดสอบบ้างหล่ะ ติดๆๆๆๆจนพวกกูชักจะติดใจสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆแล้ววะ
สงสัยอะไรของว่ะจงฮยอน คิ้วของมินโฮผูกเป็นปมด้วยความสงสัย[O
.0]
อ้าวก็แต่ก่อนตอนม.ต้นนะความของนะมันน้อยกว่ากูซะที่หนาย ถึงจะเงียบๆหน่อยก็เถอะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แม่งขยันเรียนขึ้นมาซะงั้นว่ะ (อ้าวเป็ดจง นิสัยไม่ดีนะที่ร้าก;จากไรเตอร์....ใครที่รักเมิงหือ>..<:จากจงฮยอน
แหะๆโทษที่:จากอิไรเตอร์) จงฮยอนส่งสายตาคาดคั้นมาให้คนตัวสูงกว่า
เออๆๆแค่กูไปหาพวกบ่อยขึ้นแค่นี้พอใช่ม๊ะ เลิกเซ้าวี้นารำคาญ มินโฮตอบกลับอย่างหงุดหงิด....ใช่นั่นคือสิ่งที่จงฮยอนเห็นแต่......คนตอบเองกลับกำลังสร้างกำแพง..กำแพงที่กันไม่ให้ความอ่อนแอของตัวเองเล็ดลอดออกมาให้คนอื่นไดเห็น
...........................................................................................................................................
ร่างบางสองร่างกำลังจ้ำอ้าวออกจากห้องประชุมของร.ร อย่างเร่งรีบโดยมีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงกำลังลากร่างเล็กอรชรของคีย์มุ่งตรงไปโรงอาหาร
โอ้ยเห็ดแดง ช้าหน่อยก็ได้ โรงอาหารมันเดินหนีนายไม่ได้หรอกนา>o<
ก็แทมินหิวนี่ คีย์ก็รู้ว่าร่างกายเค้านะเผาผลาญพลังงานไวจะตายแทมินยังคงลากคีย์ในอัตราความเร็วที่ทำเอาคีย์แทบจะเหาะตาม(โหๆๆๆถ้าหิวก็มากินอยู่หลับนอนบ้านไรเตอร์เลยกะได้ รับรองอิ่มหหมีพีมันฮุๆๆๆ............หลอกเด็กแล้วอิไรเตอร์)
รู้แล้วนายนะมันกระเพาะควายแต่ถ้าไปชนใครเข้าละมันอันตรายนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย............บ้าที่ไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยฟร่ะ>..0มินโฮเกาหัวแกรก ตอนนี้ปูดออกมาเป็นลูกมะกรูดย่อมๆแล้ว
อ๋อย เจ็บกะโหลกอิ้บอ๋ายToTแทมินค่อยจับแขนคีย์แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
เฮ้ยมินโฮ เป็นอะไรมากมั้ยว่ะจงฮยอนค่อยๆช่วยพยุงเพื่อนตัวสูงขึ้นเจ็บตรงไหนรึเปล่าว่ะ
ตรงกะบาลกูนี่ไง ถามฟายอีกแล้วคำตอบที่ทำเอาจงฮยอนสะอึกเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอเอเลี่ยนหน้าหล่อกำลังเค้าโหมดโหดและเค้าคงหยุดมันไม่ได้
พี่คับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับแทมินกรอกเสียงให้หวานสุดตรีนเมื่อเห็นฝ่ายคนตัวสูงหันไปตวาดเพื่อน(รู้ชะตากรรมสิจ้ะน้องแทม)
ไม่เป็นเล้ย หัวปูดเป็นลูกมะกรูดเนี้ยนะ(ด้วยความสงสัย...เกาหลีมีมะกรูดด้วยเรอะคาริสม่า:จากไรเตอร์ .............ต้องถามแกแหละไรเตอร์ เขียนไม่รู้เรื่อง:จากมินโฮ)
ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่ไดตั้งใจ ผมไม่เห็นแทมินก้มหน้าลงพื้นอย่างสำนึกผิด
อ๋อไม่เห็น ไม่เห็นแล้วทำไมชนโดนละครับ(หน้าแทมิน.คีย์:O0O)
อ้าวเพ่ แถวบ้านเรียกกวนทีนแล้วนะเนี้ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแทมินมันไม่ได้ตั้งใจแล้วจะเอาอะไรอีก ให้กราบขอขมาเลยมั้ยเพ่ออมม่าเห็นเหตุการณ์แล้วทนไม่ได้จึงแว้ดขึ้น
เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องเลิกรากันเถอะครับจงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาไกล่เกลี่ยแต่!!!
ไม่เกี่ยวกับพี่ไม่ต้องเจือกเท่านันแหละเป็ดจงของเราก็หง่อยรับประทานทันที
นายนะแทมินใช่มั้ย จู่ๆมินโฮก็เอ่ยถามขึ้น เห็ดน้อยเองก็สะดุ้งเล็กน้อยจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบกับตาคู่สวย
ค..คับ
ฉันจะไม่เอาเรื่องนายก็ได้รอยยิ้มของมินโฮเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแว้บหนึ่งซึ่งแทมินไม่อาจสังเกตเห็น
จริงเหรอคับ ขอบคุณมากเลยคับพี่ เอ่อ พี่
มินโฮมินโฮต่อชื่อของตนให้
ครับพี่มินโฮ จะให้ช่วยอะไรก็บอกเลยนะครับผมช่วยเต็มที่เลย แล้วเจอกันฮะร่างบางกจัดแจงลากคีย์เข้าโรงอาหารไปโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของมินโฮมองตามไปติดๆ
นายคิดจะทำอะไรนะมินโฮจงฮยอนได้แต่คิดในใจ
..
ตอนแรกจบแระมาเม้นกันบ้างน้า
อ
peet-12016
2 ม.ค. 53 เวลา 00:58 น.
479
views
แสดงความคิดเห็น