มาอ่านกันเรื่องสั้นเกี่ยวกับแม่ ซึ้งมากๆT^T ขอให้กระทู้นี้ติดท๊อปทีเถอะ!!
ตั้งกระทู้ใหม่
วันนี้เรามีเรื่องเกี่ยวกับความรักของแม่มาแบ่งปัน คิดว่าบางคนอาจจะเคยอ่านแล้ว แต่ไม่ว่าจะอ่านอีกกี่ครั้งก็ยังซึ้งอยู่ดี....
เรื่องแรก
นี่เป็นสิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งได้ไปพบเห็นครอบครัวหนึ่งที่ไปส่งลูกชายที่สนามบิน อาจจะยาวไปหน่อย แต่อ่านเถอะ แล้วคุณจะรู้สึกอยากเข้าไปกอดแม่เลย
"...สาย ตาของผมไปสะดุดกับครอบครัวเล็กครอบครัวหนึ่งเข้า น่าจะเป็นคนจีนพ่อ-แม่-ลูก.... ภาพที่เห็นนั้น
คุณลูกตัวใหญ่ซึ่งอายุน่าจะเฉียดสามสิบได้ กำลังกอดเอวฟุบหน้าอยู่กับตักของแม่ ร้องไห้จนตัวสั่นไปหมด ....แม่เอามือลูบหัวลูกชาย ราวกับเขายังคงเป็นเด็กน้อยตัวเล็กคนเดิมเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่เยือก
เย็น แต่ฉายแววเศร้าอยู่ในที ในขณะที่คุณพ่อได้แต่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ มือกอดอกบ้าง ล้วงกระเป๋าบ้าง
เวลา ผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่คงนานพอที่จะทำให้คนทั้งสามต้องเริ่มต้นบอกลากันจริง ๆ สักที ....ลูกชายคลายกอดจากแม่... ค่อย ๆ ยืนขึ้นช้า ๆ น้ำตานองหน้า เขาสวมกอดผู้หญิงที่สูงเกือบไม่ถึงไหล่
คนเดิมตรงหน้าอีกครั้ง ... เป็นกอดที่แม้จะเนิ่นนานและแน่นแค่ไหน ก็เหมือนกับมันดูจะสั้นเกินไปอยู่ดี ลูกชายเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับมามองพ่อ เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและกอดกันหลวม ๆ พร้อมตบไหล่กัน
เบา ๆ พอเป็นพิธี
ก่อนจะลาจากกันไป เขากอดแม่อีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วเดินถอยหลังขึ้นบันไดเลื่อนไป แม่ยังคงยืนมองดูลูกค่อย ๆ เลื่อนไกลออกไปอย่างสงบนิ่ง ยกมือขึ้นโบกลาช้า ๆ ...ในขณะที่พ่อเริ่มเดินก้มๆ
เงยๆ หาทางมองให้เห็นลูกที่ตอนนี้อยู่นไกลจนเกือบลับสายตาอย่างลุกลี้ลุกลน
ผมนึกในใจขึ้นมาอย่างสงสัยว่า "ผู้หญิงคนนี้ช่างใจแข็งจริงที่ไม่ร้องไห้เลยสักนิด"
... และแล้วภาพอันน่าแปลกใจที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็น ก็เกิดขึ้นตรงหน้า ... ในวินาทีที่ลูกชายได้ลับสายตาทั้งคู่ไปแล้ว ผู้ชายที่เมื่อครู่ยืนอยู่ห่าง ๆ กอดอกนิ่ง ๆ มองไปทางอื่น เหมือนไม่ค่อยจะสนใจภาพ
ที่อยู่ตรงหน้าของลูกชายกับหญิงผู้เป็นแม่เท่าไรนัก โผเข้ากอดภรรยาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างมากมาย... จนผู้หญิงคนเดิมที่ตอนนี้เปลี่ยนจากหน้าที่ของแม่มาเป็นภรรยาแล้วนั้น ต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วย
ซับน้ำตาให้ แล้วกอดเขาพร้อมตบไหล่เบา ๆ ราวกับกำลังปลอบเด็กน้อยคนหนึ่งที่อยู่ในร่างของชายสูงอายุ...
ผมคิดถามตัวเองเล่น ๆ ไปว่า ถ้าวันนี้เธอคนนั้นร้องไห้ขึ้นมาบ้างล่ะ จะเหลือใครแข็งแรงพอให้เธอกอดบ้าง?...
ผมเคยเหนื่อยล้า ท้อแท้ อ่อนแรงมาหลายครั้ง... สิ่งที่ผมทำทุกครั้งคือเดินเข้าไปกอดแม่แน่น ๆ แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลช้า ๆ หรือในบางครั้งก็แค่กอดแน่น ๆ แล้วกัดฟันทำฟอร์มดี ยิ้มแหย ๆ ไปว่าไม่มี
อะไรหรอก แค่อยากกอด แล้วค่อยแอบไปร้องไห้คนเดียวในห้องทีหลัง เป็นแบบนั้นมาร่วมสามสิบปีแล้ว
แต่วันนี้กับภาพที่เห็นเมื่อครู่เป็นวันแรกที่ทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ....แล้วผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลกล่ะ คนที่มีรอยยิ้มให้กับทุกคนในครอบครัวอย่างไม่มีวันหมด รอยยิ้มที่หลายครั้งต้องซ่อนความเหน็ด
เหนื่อยของตัวเองไว้ เพื่อซึมซับความเจ็บช้ำให้กับคนที่เธอรัก.... ผู้หญิงตัวนิ่ม ๆ ที่อ้อมกอดของเธอเยียวยาได้ตั้งแต่ แผลถลอกหกล้มที่หัวเข่า ...จนถึงหัวใจที่แตกสลาย ... ในวันที่เธออ่อนล้า ผมแข็ง
แรงพอที่จะยืนให้เธอกอดบ้างไหม?
ผมเชื่อว่า เราส่วนใหญ่คงไม่ลืมกันหรอกที่จะบอกให้ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเรารัก และเราก็มักพูดเตือนกันเสมอ ๆ อยู่แล้วว่า อย่าลืมกอดแม่บ้างนะ วันนี้ผมขอเพิ่มอีกอย่างแล้วกันว่า.... อย่าลืม ให้แม่กอดคุณบ้าง
นะครับ เพราะเธอก็อาจต้องการมันไม่น้อยไปกว่าคุณหรือใคร.."
วันนี้อย่าลืมให้แม่กอดคุณบ้างนะ ^ ^
เรื่องที่2
เรื่องนี้เป็นเรื่องของสัตว์บ้าง อ่านแล้วน้ำตาจะไหล...
มีคนเล่าให้ฟังว่า…
สมัยก่อน…คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ…
ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต…
แกอยู่ในป่า…กับเพื่อน 5 – 6 คน…
ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน…ล่าสัตว์ป่า…มาทำอาหาร…
วันหนึ่ง…เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ…
แกก็คว้าปืนยาว…สะพายบ่า…เดินเข้าป่าไป…
อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ…คือแกงเนื้อลิง…
พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก…
เห็นลิงตัวหนึ่ง…นั่งอยู่บนต้นไม้…หันหลังให้…
แกก็รีบยกปืนประทับบ่า…
ยิงเปรี้ยง…ไปที่ตัวลิง…
เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น…
ปกติ…ลิงพอถูกยิง…จะหล่นตุ๊บ…จากต้นไม้ทันที…
แต่ลิงตัวนี้…นั่งจับกิ่งไม้เฉย…ไม่หล่นลงมา…
จะว่ายิงไม่ถูก…ก็ไม่น่าเป็นไปได้…
เพราะคุณพงษ์เทพ…แกยิงปืนแม่น…
ระยะแค่นี้เป้าใหญ่ขนาดนี้…ไม่พลาดแน่นอน…
ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น…
ลิงตัวที่ถูกยิง…ร้องโหยหวน…เสียงดังมาก…
ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ…
วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง…
แล้วร้องโหยหวน…เหมือนกันหมด…
แกตกใจ…ยืนตกตะลึง…ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น…
สักครู่…ลิงตัวที่ถูกยิง…
โยนวัตถุเล็ก ๆ…สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง…ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด…
แล้วก็หล่นตุ๊บ…ลงมาจากต้นไม้…
คุณพงษ์เทพ…รีบวิ่งไปดู…
ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง…ทะลุหน้าอก…เลือดแดงฉาน…เต็มตัว…
คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว…ต้องเบือนหน้าหนี…
ลิงที่ตกลงมา…
เป็นลิงแม่ลูกอ่อน…
ขณะที่ถูกยิง…เธอกำลังให้นมลูก…
ลูกตัวน้อย…กำลังดูดนมอย่างมีความสุข…
ทันทีที่ถูกยิง…
ถ้าเป็นลิงตัวอื่น…จะหล่นตุ๊บ…ลงจากต้นไม้…
แต่แม่ลิงตัวนี้…ยังหล่นไม่ได้…ยังตายไม่ได้…
เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ…
คือ…รักษาชีวิตลูกน้อย…ให้พ้นอันตราย…
เธอกัดฟัน…โหนกิ่งไม้ไว้…แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ…
มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง…ด้วยความตกใจ…
พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด…
ตะโกนสุดเสียง…ร้องเรียก…ฝูงลิงเข้ามาใกล้ ๆ…
แล้วก็ฝากฝัง…ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ…
หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว…
มองดูลูก…ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว…
แน่ใจว่า…ลูกปลอดภัยแล้ว…
จึงหลับตา…แล้วหล่นลงมา…ตาย…
คุณพงษ์เทพ…ก้มมองหน้าลิง…แล้วร้องไห้…
เพราะที่เบ้าตาลิง…มีหยดน้ำตาใส ๆ…กำลังไหลริน…
คุณพงษ์เทพ…รีบเดินกลับที่พัก…
เอาปืนไปเผาทิ้ง…
ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย…ตลอดชีวิต
แม้แต่สัตว์ก็ยังรักลูกของมัน แล้วคุณละ? บอกว่ารักแม่แ้ล้วทำอะไรเพื่อแม่บ้าง
PS. ถ้าเธอเปลี่ยนไปขนาดนี้ ฉันขอรักเธอในอดีตแล้วกัน....
๑AnoNaE๑
3 ส.ค. 53 เวลา 18:18 น.
648
views
27 ความคิดเห็น
อ่านแล้วร้องไห้เลยอะคะ
PS. วิบัติเบื่อเสียง
รักแม่ ที่สุดของที่สุด...
ตั้งแต่จำความได้
ผมยังไม่เคยบอกรักแม่เลย
ไม่เคยกอดเลยครับ
จนปัจจุบันกี่ ยี่สิบปีแล้ว
ไม่รุ้จะทำให้ท่านภูมิใจได้อย่างไร
แต่วันนี้ผมว่าผมกำลัง
ทำในสิ่งที่คิดว่าท่านคงดีใจ
ถ้าเราทำสำเร็จ
  อีกสองปี  ลุกคนนี้จะเอาปริญญา ไปฝากแม่ครับ
รักแม่
ฟังเพลงแล้วร้องไห้เลย
เป็นครั้งแรกที่อ่านเว็บแล้วร้องไห้ เพราะมันมี mv ให้ดู
เพิ่งเคืองกะแม่มาเมื่อกี้เอง
เราไม่ใช่จะ อกตัญญูเลยนะ
แต่แม่เราอ้ะ ไม่มีเหตุผลจนเกินไป
เอาแต่ใจเกินไปหน่อยนึง
ซึ้งมาก โครตรักเเม่เลยอ่ะ
เพลงก็เพราะ
รักเเม่มากมาย
ซึ้ง TTTTTTTTTTTTTTTT^TTTTTTTTTTTTTTTTT
PS. เจ็บตรงที่เธอแกล้งทำเป็นรัก แกล้งทำเป็นมีเยื่อใย TT^TT
T^T so sad 555+
อยากกอดแม่ ไม่รู้ทำไมถึงเขิน
ซึ้งมากกกกกกกกก เราไม่เคยบอกรักแม่เรย
ไม่เคยกอดแม่เรย
เราทะเลาะกับแม่บ่อยมาก แต่เราก้อรักท่านนะ แต่ไม่กล้าบอก วันนี้ก้อเพิ่งทะเลาะมาเอง
น่าอิจฉาเนอะ ครอบครัวเค้ากอดกัน พ่อเราไม่ยุ้แร้ว เรามีแต่แม่ แต่แม่ก้อทามแต่งาน
เราจึงทะเลาะก่าแม่บ่อยๆ อยากกอดแม่นะ รักแม่ด้วย แต่เรายังไม่เคยได้ทามเรย
อ่านแร้วรุ้สึกดีนะ ซึ้งมาก
รักแม่มาก
ครูสั่งให้แสดงนิทานวันแม่  เรียงความมากมาย  และยังมีอีกหลายอย่างเล่นไปเขียนไปร้องไห้ไป
อยากบอกแม่ว่ารักแม่ที่สุดเลย
ครูสั่งให้หานิทานเกี่ยวกับแม่ค่ะและทำเป็นรูปเล่มนิทานค่ะ
รักแม่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกก
นู๋รักแม่มากๆ
นู๋ไอย่ากกอดแม่สักครั้งแต่ไม่กล้าไปกอด
รักแม่ค่ะ
รักแม่ปุ้ม แม่เอ๋มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากด.ญ.ชนัญญา และ ด.ญ.สุกัญญา
/www0.dek-d.com/assets/board/images/sticker/y-006.gif">
รักมาก
รักแม่น้ะครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?