กลอนแปด(ตามใจฉัน)

[ORYU]

กลอนบทนี้ผมแต่งมันขึ้นมาด้วยอารมณ์อันใดก็มิอาจทราบได้ครับ-____-""

อ่านกันเพลินๆไม่ได้ล่วงเกินใคร

อ่านแล้วช่วยโหวต+เม้นกันด้วยนะครับ

(+ปักป้ายต่อต้านนักอ่านเงา+)


บทคนึงนาง
 

โอ้ว่ารักนี้นั้นอันไฉน  เจ้าทรามวัยเคยชิดสนิทชื่น

กลับมาแรมร้างไกลไม่กลับคืน  พี่ขมขื่นฝืนใจให้ตรอมตรม

ดังคมมีดบาดใจให้เจ็บลึก  โถมระทึกกระทั้นแทกให้แหวกไหว

ดั่งศิลาทับถมระบมใจ  ด้วยอาลัยรักนางแม่ปรางนวล

เคยอิงแอบแนบชิดสนิทแนบ  ยามฟ้าแล้บแปร๊บเปรี้ยงเสียงลมหวน

พี่ประคองป้องเจ้ามิร้าวรวน  แอบชิดชวนหวังเฝ้าพะเนาใจ

โอ้เนื้อเย็นเห็นใจพี่ชายบ้าง  ไยทิ้งขว้างร้างรักให้ผลักไส

ยามเห็นเจ้าเคลื่อนคลาจักลาไกล  โอ้ว่าใจพี่แทบขาดลงบาดคลัน

แม้นว่าใกล้แค่เอื้อมสุดเอื้อมคว้า  แม่ผกาเพชรแก้วอันแพรวสรร

ดั่งแรงลมพัดโหมที่โรมรัน  ให้เจ้านั้นเลือนหายจากสายตา

ดั่งสิ้นแล้วซึ่งห้วงมหรรณพ  ดั่งพิภพกำปะนาดหวาดผวา

ดั่งเหมันต์พัดผลันดาษดา  ดั่งเหมือนฆ่าพี่ให้ดับชั่วกัปกัลป์

แม้นไร้ซึ่งนวลลออไม่ขออยู่  ให้มดหมู่ภุมรามาเย้ยหยัน

จักดับดิ้นให้ฉิบหายวายชีวัน  ให้หมดศัลย์ทุกข์ยากวิบากภัย

...............................................................................

                                                                                                               

บทชมโฉมนาง
                                       

แม่เนื้องามทรามเชยจักเปรยเปรียบ  ยากจักเทียบเฉิดฉันรำพันโฉม

รัศมีดวงแขแลโพยม  มิเทียบโฉมงามตาลดาวัลย์

ทั้งสองแก้มแย้มเยื้อนเหมือนจะยั่ว  ให้นึกกลัวใจกล้าผวาหวั่น

ทั้งสองตาจ้าเจิดพริ้งเพริศพลัน  ยามยิ้มหยันพวงแก้มแต้มชมพู

อีกจริตกิริยามารยาท  ก็นวยนาดอาจองค์คงเริศหรู

แม่ขวัญเรียมเอี่ยมสะอาดปราชญ์โฉมตรู  สถิตคู่อยู่ในฤทัยเรียม

ทั้งเอวองค์ชดช้อยน้อยอ้อนแอ้น   ทั้งทรวงแน่นปทุมไทยังได้เหนียม

ทั้งดวงพักต์พิไลลาศสะอาดเตรียม  จักยั่วเรียมให้บ้ารึว่าไร

แม่จิ้มลิ้มนิ่มนวลชวนให้รักษ์  จะมอบรักเพียงแต่เจ้าแพรไหม

อยู่เป็นขวัญเรียมพี่เถิดทรามวัย  จักเอาใจรักเจ้าทุกเช้าเย็น


.......................................

บทรำพึงเป็นกวี

นั่งนับวันนับเดือนมาเยือนคล้อย   เฝ้ารอคอยแก้วตามิลาหาย

ต่อให้ฟ้าเจ้าถล่มดินทลาย   แม้นช้างพลายฉุดกระชากมิพรากกัน

ให้ศีรษะขาดกระเด็นเห็นสมเพช   แม้นดวงเนตรมอดลับดังดับขันธ์

แม้นชีวินสิ้นหายวายชีวัน   ทุกคืนวันเจ้าเปลื้องทุกข์ก็สุขใจ

มาวันนี้มิได้หมายเรียกร้อง   แม้นหมายปองเนื้องามสักเพียงไหน

รู้ทั้งรู้เจ้านั้นหนาระอาใจ   แต่ดวงใจพี่ชายไม่เคยชิน

ยังคงรักห่วงใยไม่เคยเปลี่ยน   จิตวนเวียนกลุ้มนักหนักดังหิน

ปล่อยน้ำตาลูกผู้ชายให้ไหลริน   กล่าวมิสิ้นดินฟ้าด้วยอาลัย

หวังเป็นชายชาตรีที่ดีพร้อม   แม่เจ้าจอมขวัญตาอย่าสงสัย

หวังเป็นเกราะคุ้มกันอันตราย   ให้ผิวพรายผุดผ่องมิต้องมัว

แม้นพายุพัดซ้ำกระหน่ำซัด   จักป้องปัดให้บรรเทาเจ้าโกสุม

แม้นเพลิงกาฬผลาญเผาที่ร้อนรุม   จักคอยคุ้มปกปักษ์ด้วยรักเอย

.................โปรดชี้แนะมือใหม่หัดแต่งด้วยครับ



ปล.แต่งได้ไม่ดีเท่าที่ควรเลยแฮะ= =
(แต่งไปฟังท่านแม่บ่นไป)

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 10 พฤศจิกายน 2553 / 20:15
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2554 / 21:27
แก้ไขครั้งที่ 3 เมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2554 / 20:54
แก้ไขครั้งที่ 4 เมื่อ 23 มีนาคม 2554 / 22:55

Comments

[Alice D Nonny]

แน่ใจเหรอว่ามือใหม่
แต่งได้เฉียบไปเลยครับ
^^

[แพรวแพรวแพรวแพรว]

ขาดสัมผัสระหว่างบทอ่ะครับ  เรื่องใหญ่นะเออ

โดยรวมใช้คำได้ดีนะครับ อ่านแล้วดูเป็นไทยๆดี 

ชอบ ๆ :))

[✿ siяiʏa]

อ๊ะ ๆ ! เก่งค่ะ>< (เราแต่งไม่เป็น 55)

---

PS.  ฉันชอบ ฉันรัก ฉันคลั่ง ONEPIECE!! ;) :: เพราะทุกวันเราเลือกสรรค์ได้เอง !

[Zhang]

อ่า...สุโค่ย

ที่บอกเพราะเราแต่งไม่เป็น- -"

---

PS.  มือใหม่หัดเเต่ง ช่วยๆไปอ่าน+เม้นด้วยนา~ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=641024