ถอดคำประพันธ์ อิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง หน้า 47

[เคนิจัง]

คือว่าอยากจะขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนหน่อยอ่ะค่ะ T T\" ช่วยถอดความให้หน่อยได้มั้ยค่ะ พอดีเรียนสาย ศิลป์-จีน มีงานเข้าตลอดเลยค่ะ วันจันทร์ก็ต้องสอบคำศัพท์จีน 2 บท วันศุกร์ก็ต้องสอบย่อย 3 บท Y_Y และงานก็มีเข้ามาตลอดเลยค่ะ แหบจะไม่ได้พักเลย  อีกเรี่องที่สำคัญที่สุดเลยค่ะ เราไม่ค่อยคล่องในเรื่องการถอดคำประพันธ์มาก แต่ว่าไม่ใช่ไม่เก่งไทยนะค่ะ พอไปได้บ้าง แต่แค่บ้างเรื่องค่ะ แหะๆ >\"< เลยอยากจะขอความช่วยเหลือน่ะค่ะ T T\"\"

วรรณคดีภาษาไทย ม.4 เรื่อง อิเหนา ตอน ศึกกระหมังกุหนิง หน้า 47 ทั้งหน้าเลยค่ะ ใครที่เคยเรียนแล้วพอจำได้ก็ช่วยหน่อยนะค่ะ พอดีเป็นคนที่ถอดคำประพันธ์ได้แย่มากๆเลยง่ะ Y_Y แล้วก็ถอดได้ไม่รู้เรื่องด้วย แง้


หน้า 47 ค่ะ ภาษาไทย ม.4 เรื่อง อิเหนา


                    ครั้งถึงห้องสุวรรณบรรจง          นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี
               ทอดถอนฤทัยพลางทางพาที          ภูมีแจ้งความแก่ทรามวัย
               บัดนี้ดะหมังเสนา                         ถือสารพระบิดามาให้
               เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัย              เกิดการศึกใหญ่ไพรี
               ให้พี่กรีธาทัพขันธ์                        ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
               จะรีบยกพหลมนตรี                       พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
               อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง                   อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
               เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา                กลับมาสู่สมภิรมย์รัก
                    
                    เมื่อนั้น                                   จินตะหราวาตีมีศักดิ์
               ฟังตรัสขัดแค้นฤทัยนัก                    สะบัดพักตร์ผินหลังไม่บังคม
               แล้วตอบถ้อยน้อยหรือพระทรงฤทธิ์    ช่างประดิษฐ์คิดความพองามสม
               ล้วนกล่าวแกล้งแสร้งเสเล่ห์ลม          คิดคมแยบคายหลายชั้น
               พระจะไปดาหาปราบข้าศึก               หรือรำลึกถึงคู่ตุนาหงัน
               ด้วยสงครามในจิตยังติดพัน              จึงบิดผันพจนาไม่อาลัย
               ไหนพระผ่านฟ้าสัญญาน้อง              จะปกป้องครองความพิสมัย
               ไม่นิราศแรมร้างห่างไกล                  จนบรรลัยมอดม้วยไปด้วยกัน
               พระวาจาน่าเชื่อเป็นพ้นนัก                จึงหลงรักภักดีไม่เดียดฉันท์
               พาซื่อสุจริตคิดสำคัญ                      หมายมั่นว่าเมตตาปรานี
               มิรู้มาอาภัพกลับกลาย                      จะหลีกเหลี่ยงเบี่ยงบ่ายหน่ายหนี
               ยังสมคำสัญญาที่พาที                      กี่ร้อยปีพระจะกลับคืนมา

                    โลม

                         เมื่อนั้น                                พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
                โลมนางพลางกล่าววาจา                   จงผินมาพาทีกับพี่ชาย
                ซึ่งสัญญาว่าไว้กับนวลน้อง                จะคงครองไมตรีไม่หนีหน่าย
                 มิแกล้งกลอกกลับอภิปราย                อย่าสงกาว่าจะวายคลายรัก


**มันยาวมากๆๆๆๆๆเลยใช่มั้ยค่ะ แต่เราก็หานะ เพียงแต่ว่าเราไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้ด้วย + ถอดประพัธ์ห่วย และปะติดปะต่อเรื่องไปไม่ถูกก็เลยไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไปอ่ะค่ะ = =\" ยังไงก็ช่วยๆหน่อยนะค่ะ ขอขอบพระคุณมากๆล่วงหน้าเลยค่ะ ^^

Comments

[Mook_K_Lunla]

 ก็อยากช่วยอ่ะนะ ลองหาในgoogle ดูดิ เราเห็นแวบๆอยู่นะ

เราได้แปลหน้า 36 มั้ง

ตั้งแต่ ก้มกราบเคารพอภิวาท  จนถึง ให้เคลื่อนพลไกรยาตรา อ่ะ

เราแปลเองนะ แต่เพื่อนเราหาใน google

ถ้าขี้เกียยจหาก็ใจเย็นๆนั่งแปลศัพท์ทุกคำที่มี เดี๋ยวก็ได้เอง

[หลุยส์ วี วิคตอเรีย★]

เรียนสายเดียวกันเลยค่ะ ศิลป์จีน อยู่มอสี่ด้วยเหมือนกัน เรียนเรื่องเดียวกันด้วยย(โอ้ว)
                    ครั้งถึงห้องสุวรรณบรรจง          นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี
               ทอดถอนฤทัยพลางทางพาที          ภูมีแจ้งความแก่ทรามวัย
               บัดนี้ดะหมังเสนา                         ถือสารพระบิดามาให้
               เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัย              เกิดการศึกใหญ่ไพรี
               ให้พี่กรีธาทัพขันธ์                        ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
               จะรีบยกพหลมนตรี                       พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
               อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง                   อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
               เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา                กลับมาสู่สมภิรมย์รัก

แปล(ย่อเลยล่ะ) เมื่อถึงห้องบรรทมแนบกอดนางจินตหราแล้วถอนหายใจ ตอนนี้พ่อ(กุเรปัน)ได้มีคำสั่งมาให้กลับเมืองไปทำศึกของท้าวดาหาจึงมาขอลาน้อง(จินตหรา)อย่าได้อาลัย ไปเมื่อศึกจบแล้วจะกลับมา

เอ่อ อันที่สองนี้อยากแปลให้ย่อๆมากเลย คือ จินตหราคุณเธอไม่เชื่ออิเหนาว่าไปแล้วจะกลับ(ก็จริงยังงั้นแล) ก็เลยงอนจนอิเหนาต้องยกเหตุผลมาว่า เนี้ยพ่อเขาส่งจดหมายมาให้กลับไปตั้งหลายหนก็ยังไม่กลับเลย แต่คราวนี้มีศึกเลยต้องกลับไปช่วย

อันที่สาม จินตหราได้ให้พี่ชาย(ชื่ออะไรหว่า) ไปด้วย (ซึ่งต่อมาได้สังหารวิหยาสะกำ)

ผิดถูกยังไงขออภัยด้วยค่ะ ไทยพื้นฐานแพรนั่งเอ่อ อยู่หลังห้อง ;w;)
ปล,,,สู้ๆน่ะค่ะ เรียนจีนไม่ยากเลย~

---

PS.  Infinity! : รักนี้[ไม่]มีกรอบ : http://writer.dek-d.com/kusane/writer/view.php?id=537362 ใช่เส้ ฟิคออริตูมันห่วย=___+) ้

[I'M~SONE]

ครั้งถึงห้องสุวรรณบรรจง          นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี

               ทอดถอนฤทัยพลางทางพาที          ภูมีแจ้งความแก่ทรามวัย

               บัดนี้ดะหมังเสนา                         ถือสารพระบิดามาให้
               เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัย              เกิดการศึกใหญ่ไพรี
               ให้พี่กรีธาทัพขันธ์                        ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
               จะรีบยกพหลมนตรี                       พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
               อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง                   อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
               เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา                กลับมาสู่สมภิรมย์รัก

อิเหนามาถึงห้องนอนแล้วนั่งลงข้างๆนางจินตหราพลางถอนหายใจแล้วจึงตรัสบอกจินตหราว่าดะหมังนำสารของพระบิดา(พ่อของอิเหนา)มาให้ เพราะเมืองดาหาเกิดศึกสงครามให้พระองค์(อิเหนา)ยกกองทัพไปช่วยป้องกันกรุงดาหา อิเหนาจึงต้องยกกองทัพไปในวันพรุ่งนี้ให้ทันตามพระบัญชาของท้าวกุเรปัน ขอให้จินตราอย่าเศร้าไปเลย เสร็จจากสงครามเมื่อไรจะรีบกลับมาครองรักกันเหมือนเดิม


ถามว่ามันเป๊ะมั้ย อาจจะใช่ มีคำบางคำที่เราแปลรวบรัดให้เป็นบทความเลย
แต่มันก็อาจจะใช้ใด้อยู่มั้งนะ เราแปลเป็นวรรคอ่ะ

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 25 มิถุนายน 2554 / 00:43

---

PS.  รักนะคะคนดีของฉัน "พรรณวรท"

[เคนิจัง]

ต้องขอขอบคุณทุกข้อความที่ได้มาช่วยเรามากๆเลยนะค่ะ ใครที่เรียนอยู่ ม.4 ตอนนี้ก็ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ (และตัวเอง) ผ่านพ้นทุกๆเรื่องไปได้อย่างสวยงาม และเจอกับเกรด 3...... ขึ้นไปนะค่ะ ^^

[น้องมาย]

มีมาทำไม่วะ โปรแกรมเนี้ยๆๆๆๆ

[มามี้]

เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
โลมนางพลางกล่าววาจา จงผินมาพาทีกับพี่ชาย
ซึ่งสัญญาว่าไว้กับนวลน้อง จะคงครองไมตรีไม่หนีหน่าย
มิแกล้งกลอกกลับอภิปราย อย่าสงกาว่าจะวายคลายรัก


แปลว่าไร

[Chichom]

วรรคที่2และ3 ช่วยแปลหน่อยได้ไหม ค่ะ แปบไม่เป้น ><'

[แพทตี้]

ครูให้เอาบทละครอิเหนาไปแสดงละครอ่ะ เราได้ตอนที่อิเหนาลานางจิตหรา แล้วครูบอกว่าไปดูมาว่าเมียสามคนน่ะ ใครเป็นคนนอนหนุนตัก ใครกอดอิเหนาไว้ แล้วใครที่อิเหนาไซร้ซอกคอ เรากลุ้มมากยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร

[เจมส์]

ช่วยแปลหน้า 75-76ให้ด้วยครับ

[อดิศร ขาวเอียด]

เมื่อนั้น โฉมยงองค์ระเด่นจินตะหรา
ค้อนให้ไม่แลดูสารา กัลยาคั่งแค้นแน่นใจ
แล้วว่าอนิจจาความรัก พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล
ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
สตรีใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์
โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงช้ำจิต
จะออกชื่อลือชั่วไปทั่วทิศ เมื่อพลั้งคิดผิดแล้วจะโทษใคร
เสียแรงหวังฝากฝังชีวี พระจะมีเมตตาก็หาไม่
หมายบำเหน็จจะรีบเสร็จไป ก็รู้เท่าเข้าใจในทำนอง
ด้วยระเด่นบุษบาโฉมตรู ควรคู่ภิรมย์สมสอง
ไม่ต่ำศักดิ์รูปชั่วเหมือนตัวน้อง ทั้งพวกพ้องสุริย์วงศ์พงศ์พันธุ์
โอ้แต่นี้สืบไปภายหน้า จะอายชาวดาหาเป็นแม่นมั่น
เขาจะค่อนนินทาทุกสิ่งอัน นางรำพันว่าพลางทางโศกา


เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
ปลอบนางพลางเช็ดชลนา ดวงยิหวาอย่าทรงโศกี
จงสร่างสิ้นกินแหนงแคลงใจ ที่ในบุษบามารศรี
พี่สลัดตัดใจไม่ไยดี มิได้มีปรารถนาอาลัย
จรกาจึงได้มาว่าขาน กำหนดนัดทำงานการใหญ่
พอกะหมังกุหนิงรู้ไป ก็ซ้ำให้มากล่าวกัลยา
ครั้นขอนางมิไดดังใจจง จึงเกิดการณรงค์ในดาหา
เพราะแหนหวงช่วงชิงวนิดา ใช่ว่านางเปล่าอยู่เมื่อไร
อันลือข่าวบุษบาว่างามนัก จะดีกล่าวน้องรักนั้นหาไม่
นี่จำเป็นจึงจำจากไป เพราะกลัวภัยพระราชบิดา
แม้นเสียดาหาก็เสียวงศ์ อัปยศถึงองค์อสัญหยา
เจ้ากับพี่ก็จะมีแต่นินทา แก้วตาจงดำริตริตรอง
ถึงไปก็ไม่อยู่นาน เยาวมาลย์อย่าโศกเศร้าหมอง
พระจุมพิตชิตเชยปรางทอง กรประคองนฤมลขั้นบนเพลา

ช่วยแปลให้สิคัฟ

[pannapad]

ตามมค่ะ

[พนิดา]

ช่วยเเปลหน้า 47-48 ด้วยค่ะ

[สมาจรี]

ช่วยเเปลหน้า53หน่อยค่ะ
ด่วนมากๆๆ

[Nonny]

เนื้อๆเน้น ๆ

[สุรัจนี]

ช่วยแปลหน้า 72-73หน่อยค้ะ

[แก้มม]

ช่วยแปลหน้า47-48ให้หน่อยนะ