รบกวนช่วยถอดคำประพันธ์อิเหนาตอนอิเหนากรีธาทัพไปกรุงดาหาที่คะ!!
ตั้งกระทู้ใหม่
ถ้าไม่ช่วยได้โปรดอย่าว่ากันคะ
เมื่อนั้น                                                        สุหรานากงเรืองศรี
ได้ฟังผ่านฟ้าพาที                                          อัญชลีแล้วสนองพระบัญชา
แต่มาอยู่ดาหาก็ช้านาน                                    ยังมิได้ทำการอาสา
ขอกราบบาทภูวนาถบังคมลา                                ออกไปช่วยเชษฐาชิงชัย
ทูลพลางทางถวายอัญชลี                                  ลาศรีปัตหราเป็นใหญ่
ออกมาอยู่ที่ภูวไนย                                            ตรวจเตรียมทัพชัยฉับพลัน
ครั้นเสร็จเสด็จทรงอาชา                                      พร้อมพี่เลี้ยงเสนากิดาหยัน
ยกจากพระนครจรจรัล                                          ตำมะหงงกุเรปันก็ตามมา
                                                                ฯ ๘ คำ ฯ เชิด
ครั้นถึงจึงหยุดจตุรงค์                                    เสด็จไปเฝ้าองค์พระเชษฐา
ถ้อยทีมีใจปรีดา                                              ตรัสสั่งสนทนาพาที
แล้วแถลงแจ้งเหตุบรรยาย                                    แต่ต้นจนปลายถ้วนถี่
วันเมื่อน้องมาถึงธานี                                              ได้ทูลว่าพระพี่จะยกมา
ดูทีท้าวตรัสเห็นขัดเคือง                                            ว่าไหนจะจากเมืองหมันหยา
เมียเขาเขารักดังแก้วตา                                                  หรือจะอาจคลาดคลาเห็นผิดไป
แต่พระเชษฐาให้หาตัว                                                  ก็ไม่มีความกลัวยังขัดได้
เกิดณรงค์สงครามก็เพราะใคร                                          จนเดือดร้อนทั่วไปทั้งธานี
นับประสาอะไรแก่ตัวเรา                                                  ถึงตายเขาก็ไม่ดูผี
เห็นเคืองขัดตรัสซ้ำอยู่ดังนี้                                      พระภูมีจงทราบบทมาลย์
                                                                ฯ ๑๐ คำ ฯ
เมื่อนั้น                                                            ระเด่นมนตรีใจหาญ
ฟังสุหรานากงแจ้งการ                                        จึงตอบพจมานอนุชา
ซึ่งท่านขุ่นแค้นเคืองนัก                                          ก็ประจักษ์แจ้งใจไม่กังขา
ไม่ถือโทษโกรธตอบพระผ่านฟ้า                              จะตั้งหน้าหักหาญพาลภัย
เสร็จศึกจะเข้าไปอัญชลี                                              จะด่าตีก็ตามอัชฌาสัย
เมื่อได้เกินแล้วก็จนใจ                                              ตามแต่ภูวไนยจะปรานี
                                                                ฯ ๖ คำ ฯ
บัดนั้น                                                          ตำมะหงงบังคมเหนือเกศี
จึงกราบทูลแถลงแจ้งคดี                                  องค์ศรีปัตหรารับสั่งมา
ให้ข้าบังคมทูลภูวไนย                                    ว่าชี้ชอบขอบพระทัยหนักหนา
ขอเชิญเข้าไปในพารา                                        จะได้พักโยธาพลากร
ข้าจึงทูลสนองพจมาน                                                  พระนัดดาจะทำการแก้ตัวก่อน
เสร็จสึกจึงจะบทจร                                                มาเฝ้าภูธรธิบดี
พระมิได้ตอบคำว่าขาน                                              ตรัสแต่กิจการกรุงศรี
แต่ดูพระกิริยาพาที                                        เหมือนจะเคลื่อนคลายที่โกรธา
                                                                ฯ ๘ คำ ฯ
เมื่อนั้น                                                          พระโฉมยงพงศ์อสัญแดหวา
ได้ฟังตำมะหงงเสนา                                          เกษมสันต์หรรษาเป็นพ้นไป
จึงเสด็จคลาไคลเข้าในห้อง                                  ให้ชักปิดม่านทองสองไข
สุหรานากงทรงชัย                                          ก็กลับไปที่ประทับพลับพลา
                                                                ฯ ๔ คำ ฯ เสมอ
                                                                ฯลฯ
5 ความคิดเห็น
เมื่อ สุหรานากงได้รับฟังคำสั่ง ก็กราบไหว้รับทันที
ด้วยว่าตนนั้นอยู่เมืองดาหามาก็นานแต่ก็ยังไม่ได้กระทำการอันใดให้เลย
จึงจะขอกราบลาไปช่วยพระเชษฐา(พี่)รบ
จากนั้นจึงออกไปจัดทัพ และขี่ม้าไปพร้อมด้วยไพร่พลพี่เลี้ยงมากมายพร้อมด้วยกุเรปัน
(บทแรกนะจ๊ะ)
บลูอยากให้ลองอ่านแบบไม่คิดมากดูค่ะ
แล้วจะเห็นว่าไม่มีอะไรยากเลยนะคะ ^^
ลองแปลที่เหลือดูนะจ๊ะ
บลูเป็นกำลังใจให้ค่ะ
PS. I'm Weird but Unique
ฯ ๘ คำ ฯ
บัดนั้น                                                                            ตำมะหงงได้ฟังพรระบรรหาร
จึงสนองมธุรสพจมาน                                                                      พระหลานรักถวายบังคมมา
ให้ข้าทูลองค์พระทรงฤทธิ์                                                                ด้วยโทษผิดติดพันอยู่หนักหนา
จะขอทำการสนองพระบาทา                                                            เสร็จแล้วจึงจะมาอัญชลี
                                                                ฯ ๔ คำ ฯ
เมื่อนั้น                                                                          พระผู้ผ่านดาหากรุงศรี
ได้ฟังตำมะหงงเสนี                                                                          มิได้มีพจมานประการใด
จึงผันพระพักตร์มาบัญชา                                                                แก่สุหรานากงศรีใส
บัดนี้อิเหนาชาญชัย                                                                            กรีธาทัพใหญ่ให้ยกมา
กับกะหรัดตะปาตีพี่ยานั้น                                                                แม่นมั่นเหมือนคำของเจ้าว่า
เจ้าจะอยู่ทำการในพารา                                                                    หรือจะช่วยเชษฐาราวี
เมื่อนั้น                                                            ระเด่นมนตรีใจหาญ
ฟังสุหรานากงแจ้งการ                                        จึงตอบพจมานอนุชา
ซึ่งท่านขุ่นแค้นเคืองนัก                                          ก็ประจักษ์แจ้งใจไม่กังขา
ไม่ถือโทษโกรธตอบพระผ่านฟ้า                              จะตั้งหน้าหักหาญพาลภัย
เสร็จศึกจะเข้าไปอัญชลี                                              จะด่าตีก็ตามอัชฌาสัย
เมื่อได้เกินแล้วก็จนใจ                                              ตามแต่ภูวไนยจะปรานี
อยากรู้ความหมายคับ
ช่วยด้วยนะคะT-Tไม่เก่งถอดคำประพันธ์ ขอบคุณมากๆคะ
ถ้าไม่ช่วยได้โปรดอย่าว่ากันคะ
        เมื่อนั้น        ระตูผู้ผ่านหมันยาก
ทั้งประไหมสุหรีศรีโสภา      ฟังราชนัดดาก็อาวรณ์
ต่างองค์อำนวยอวยชัย      เจ้าไปให้เป็นสุขสโมสร
อันเหล่าอาสัตย์ดัสกร        จงพ่ายแพ้ถทธ์รอนพระหลานรัก
      เมื่อนั้น          ระเด่นมนตรีมีศักดิ์
รับพรภูวไนยด้วยใจ          บังคมลามาตำหนักประเสบัน
           
      ขึ้นเกยกิริณีที่ประทับ    ผันพักตร์สู่พายัพทิศา
พร้อมหมู่อำมาตย์มาตยา      โหราธิปดีชีพราหมณ์
พอได้ศุภฤกษ์ก็ลั่นฆ้อง  ประโคมศึกกกึกก้องท้องสนาม     
ทัพหน้าทับหลวงทัพหลัง  พร้อมพรั่งตั้งโห่อึงอุตม์
ช่วยถอดคำประพันธ์ อิเหนากรีธาทัพไปกรุงดาหา :(
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?