[ปรึกษา] เขียนฉากไล่ล่ายังไงในนิยายแฟนตาซี?
ตั้งกระทู้ใหม่
ประมาณว่าตัวเอกกับเพื่อนๆ กำลังเดินทางไปเมืองอีกเมือง แล้วจู่ๆ ก็มีพวกศัตรูมาตามล่าเป็นขโยง
เพื่อนๆ จะเขียนยังไงให้ผู้อ่านได้อรรถรสกับคำว่า 'หนีเอาตัวรอด' มากที่สุด
ปล. อย่าล้างผลาญประมาณ 'งัดโครตเง้าศักราชญาติโกโหติกามหาเวททำลายล้างโลกมาเผาศัตรูเซ่!!' นะขอรับ =w=a
PS. เมื่อไหร่จะทำตามใจปราถนาอย่างอิสระได้น้า....
แมวน้อยอัปมงคล
6 พ.ค. 55 เวลา 10:43 น.
454
views
13 ความคิดเห็น
แรกสุดคือต้องกำหนดระดับความกดดันก่อนครับ ว่าเราอยากให้ไล่ล่าระดับไหน มีหลายรูปแบบ เช่น ล่าเพื่อไถเงิน ล่าเพื่อจับมาเค้นความลับ ล่าเพื่อฆ่า ฆ่านี่ยังอาจแบ่งได้หลายระดับอีกเช่นกันว่า ทรมานก่อนฆ่า ทำให้หวาดกลัวก่อนแล้วฆ่า ฆ่าสังเวยต่อหน้าใคร อะไรทำนองนี้ ล้วนมีผลต่อสภาพอารมณ์และจิตใจของตัวละครครับ ยิ่งส่งผลต่อชีวิตมาก็ยิ่งกดดัน
ความรู้ต่อสถานการณ์ของตัวละครก็มีผลเช่นกัน บางทีการไม่รู้อะไรเลยแล้วจู่ๆก็ถูกไล่ล่าก็เพิ่มแรงกดดันได้มาก เพราะต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แต่ตรงข้ามการรู้ว่าใครเป็นผู้ไล่ล่าอาจทอนแรงกดดันส่วนนี้ลง แต่ก็ระทึกไปอีกแบบเพราะตัวละครจะรู้ว่าคนไล่ล่านั้นเป็นเช่นไร โหดแบบไหน
ต่อมาก็กำหนดได้ว่าจะให้ใครเป็นคนไล่ล่า กลุ่มคน ชาวเมือง องค์กร ฯลฯ
ส่วนนี้ก็ทำให้เราเขียนได้ในกรอบมากขึ้นเ้พราะแต่ละกลุ่มประเภทผู้ไล่ล่าก็มีอำนาจ ขอบเขต หรืออุปการณ์สนับสนุนที่แตกต่างกันเช่นวิ่งถืิอไม้หน้าสามไล่ หรือขับรถยิงปืนไล่ตามหลัง เป็นต้น
สภาพเมืองก็มีผลครับ ถ้าเมืองแคบก็ต้องหนีตามตรอกวิ่งแหวกตลาดแบบในหนัง เมื่องร้างก็ต้องอาศัยตึกเก่าๆหลบ สิ้นคิดก็ลงท่อระบายน้ำใต้ดิน ทันสมัยก็ขับรถหนี
เงื่อนไขที่ว่ามานี่มีผลต่อความรู้สึกของตัวละครและผู้อ่านมากๆครับ ถ้าเน้นได้ลงตัวเชื่อว่าสามารถเค้นอรรถรสออกมาได้แน่ครับ มันจะได้ทั้งอารมณ์ บรรยากาศ เหตุผล และความคาดหวังและความอยากคาดเดาไปด้วย
ก็ลองจับๆไล่ดูทีละเงื่อนไขดูนะครับ จะช่วยให้งานง่ายขึ้นเยอะเลย
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 6 พฤษภาคม 2555 / 11:19
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 6 พฤษภาคม 2555 / 11:29
PS. Ragnarok Fiction - The legend of descendant - เรื่องราวของตำนานรบตำนานรักบทใหม่
อุ่ก กำลังเขียนฉากวิ่งหนีอยู่พอดีเลย...
เราใช้วิธีนึกภาพตัวเองตอนที่เคยวิ่งหนีหมาดุๆ ทั้งฝูงแถวบ้านลูกพี่ลูกน้องค่ะ... ระทึกใจมาก
(เทียบกับ คห. บนแล้วรู้สึกตัวเองไร้หลักการอย่างประหลาด ฮาา)
PS. ปิดอัตตา เปิดหัวใจ แล้วจะรู้ว่าความสุขนั้นมีอยู่มากมายเท่าไรในโลกใบนี้ :)
เราใช้หลักความฝันอ่ะ
เวลาฝันมันตื่นเต้นนะ โคตรๆอ่ะ
ขนาดแค่ฝันว่า หนีออกจากบ้าน กระโดดลงจากหน้าต่างงี้ = =;;
แล้วแค่หนีหมาบ้านตัวเอง ทำให้มันหุบปาก
ไปถึงสถานีรถไฟ ซื้อตั่๋ว แล้วขึ้นไปนั่ง....
โล่งอกโคตรๆที่ถึงโดยสวัสดิภาพ
แต่ดันเจอลุงนั่งแหมะอยู่ตรงหน้า OMG!!!
เป็นความฝันบ้าบออะไรก็ไม่รู้ - -?? ไม่รู้หรอกว่าจะหนีไปทำไม อารมณ์ว่าเด็กอยากเล่นสักอย่าง แต่พออยู่ในฝันแล้วมันเหมือนมีกลองรบเลย เวลาเอามาบรรยายก็แบบนั้นแหละ ฝันไงรู้สึกไงก็ละเลงตามใจเลย นิยายเรา ของเรา เอิ๊ก
PS. คนเข้าตาอ่ะมีเป็นร้อย... แต่ทำไมคนเข้าใจมันมีน้อยจังวะ ?!
แบบแรกคือให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความอันตรายของสิ่งที่กำลังไล่ล่ามา พูดง่ายๆคือให้คนอ่านรู้นั่นแหละว่าอะไรกำลังไล่มา แล้วไปเน้นความร้ายแรงของสิ่งที่ไล่ตามมา เช่นวิ่งๆกันไปจู่ๆฝ่ายที่ไล่มันถล่มตึกลงมาไล่หลัง หรือมีหมาน่อยสักตัวโชคร้ายโดนจับขยี้เละแบบทรมาน
แบบที่สองคือเน้นความลึกลับ ความตื่นตระหนกจากความไม่รู้ ไม่บอกให้คนอ่านและตัวละครรู้ว่าอะไรกำลังไล่หลังมา จริงๆแบบนี้ก็สามารถเล่นผสมกับแบบแรกได้ คือไม่รู้ว่าตัวอะไรไล่มา แต่เกิดความเสียหายขึ้นอย่างต่อเนื่อง
สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องให้คนอ่านรู้สึกว่าการวิ่งหนีนั้นสมเหตุสมผล ถ้าเกิดตัวละครมีท่าไม้ตายสุดยอดตูมเดียวจบ ทำไมมันต้องวิ่ง ? จะวิ่งเพราะสู้ไม่ไหว หรือไม่อยากต่อสู้ก็ได้ แต่ถ้าเป็นเหตุผลหลัง ก็ต้องคิดไว้ด้วยว่ามันเป็นทางที่ดีที่สุดหรือเปล่า เพราะบางครั้งการวิ่งหนีอาจทำให้เกิดความสูญเสียมากกว่าการปักหลักสู้หรือการหลบซ่อนตัวในที่มั่น
หลังจานั้นก็เป็นเรื่องของการบรรยายแล้วล่ะครับ บรรยายให้สั้นกระชับเพื่อเน้นความเร็ว อาจจะมีหน่วงบ้างบางช่วงเช่นตอนตัวละครหลบซ่อนตัว แต่โดยรวมให้เน้นภาษาเร็วและรุนแรง รวมทั้งพยายามเน้น "ความไม่แน่นอน" ของเนื้อเรื่อง และเน้นความอันตรายครับ
PS. หากเพียงฉันสามารถเอื้อมมือเข้าไปถึงในใจของเธอภายในอกที่ปิดกั้นฉันเรื่อยมา เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหมหนา หรือว่าฉันคงไม่มีวันจะสมหวัง.....
ไล่ล่ายังไงไม่รู้อ่ะ แต่บางทีทำหลุดฟิวส์กลายเปนฉากฮาเลยก็มี
(นึกถึงทอมแอนด์เจอร์รี่มากเกินไปมั้ง= =)
PS. The Jewel ศึกสัตตะอัญมณี เข้ามาอ่าน ติ ชม กันได้นะจ๊ะ=w=
ลองดูพวกฉากไล่ล่าในหนังก็ได้ครับ อีกสิ่งที่ควรใส่ไปคือความวินาศสันตะโรของฉากที่แวดล้อมในขณะนั้น จะทำให้ดูสมจริงสมจังมากขึ้น ซึ่งผมคิดว่ามันขาดไม่ได้เลยในความเป็นแอ็คชั่น
PS. ถ้าเขาว่าผิดผมว่าไม่ผิดแล้วผมต้องผิดใช่ไหม ถ้าเขาว่าถูกผมว่าไม่ถูกแล้วผมต้องเชื่อหรือไง
กำลังเขียนฉากนี้พอดีเลย อิอิ
คิดว่าสิ่งที่จขกท.จะถามคือ "บรรยายยังไงให้มันได้ฟีล" ซะอีก = ="""
คือกะลังคิดว่า ต่อให้วางเหตุผล อะไรยังไงมาดีแค่ไหน...แต่สุดท้ายบรรยายไม่ผ่าน มันก็ปิ๋วอยู่ดี...
ือือ...
PS. [สถานะ:: มันเป็นเรื่องของโชคชะตา...]// กฎหมาย...ถ้าคนไม่เคารพ มันก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ // It's our "Destiny" // อ๊างงงค์~~~
อืม ๆ เห็นด้วย เขียนยังไงให้ได้บรรยากาศร่วมนี่ก็สำคัญ
เท่าที่เคยเขียน มีตอน ขับรถม้าไล่ล่่ากัน และตามฆ่ากันด้วยเหตุผล สูเจ้ารู้ความลับตูข้าแล้วสูต้องตาย ตอนนี้ใช้วิธี อธิบายความรู้สึกของคนที่หนี ส่วนคนที่ล่าตะไว้
PS.
งือ...ส่วนตัวสุดๆ คืออย่างที่บอกไป...
จขกท.น่าจะกำลังถามว่าเขียนไงให้ได้ฟีล...
ส่วนการวางเหตุผลเนี่ย ต่อใ้ห้เหตุผลของคุณมันโคตรเทพยิ่งกว่าดาวินชีโค้ด...แต่เขียนกาก มันก็กาก อ่านไงก็ไม่สนุกอยู่ดี...
ไปๆมาๆ...กลายเป็นนิยายที่ยัดข้อมูลจนน่าหงุดหงิดอีกตะหาก...
อือ...
กำลังประสบปัญหาเรื่องเขียนไงถึงจะได้ฟีลอยู่พอดี...
แต่เหมือนจะไม่ค่อยมีคำแนะนำดีๆเท่าไหร่...
//หานิยายอ่านต่อ
PS. [สถานะ:: มันเป็นเรื่องของโชคชะตา...]// กฎหมาย...ถ้าคนไม่เคารพ มันก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ // It's our "Destiny" // อ๊างงงค์~~~
ผมตันพอดีเหมือนกัน T^T...
PS. อลิซาเบธเฟ้ย ไม่ใช่ อลิซาเบะ...
เออ ผมกำลังเขียนนิยายแฟนตาซีอยากรู้ว่าจะเขียนฉากผ่อนคลายยังไงมีคนบอกว่าฉากต่อสู้เยอะไปไม่มีฉากผ่อนคลาย ขอคำแนะนำหน่อยครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?