ทำไมทะเลาะกับพ่อแม่ เราต้องผิดตลอด?
ตั้งกระทู้ใหม่
จากความโกรธความน้อยใจ
ตอนนี้มันกลายเป็นความสงสัยแล้วค่ะ
ทั้งทั้งที่มันเป็นเหตุผล ความคิดความเห็นของเราส
ทำไมเค้าไม่รับฟังบ้างค่ะ? แล้วทุกสิ่งที่เราพูดโต้แย้งกับเค้า
นี่ถือเป็นการเถียงหมดเลยหรอค่ะ แล้วถ้าอย่างนี้ถ้าเราโต้แย้งเราก็จะบาปใช่ไหม?
25 ความคิดเห็น
คล้ายๆเราเลยจขกท. เราก้ไม่รู้ว่ามันบาปไหม? อ่ะนะ แต่รอให้พ่อแม่เค้าหายโกรธหรืออารมร์ดีก่อน แล้วค่อยอธิบายเหตุผลก็ได้ค่ะ^^
ผมก็ไม่เข้าใจทำไม่พ่อแม่ไม่ไห้เราอธิบาย
PS. ผมน่ะมันมีแต่คนแอบรัก(ผม) รักก็บอกผมมาสิ :)
คำอธิบายของเรา เขาจะบอกว่าข้ออ้าง
ใจเย็น ๆ ค่ะ =0=
เราคิดว่าต้องดูที่เหตุผลของเราด้วยนะว่ามันมีน้ำหนักมากพอและสมเหตุสมผลจริง ๆ หรือเปล่า
ส่วนมากพ่อแม่ก็มักจะเป็นห่วงมากกว่า ต้องเข้าใจท่านบ้างนะคะ
แล้วตัวเราเองจะได้ไม่รู้สึกวิตกกังวลหรือเครียด
ถ้าเรามีเหตุผลจริง ๆ ก็ค่อย ๆ อธิบายให้ท่านเข้าใจ
ส่วนมากที่มันกลายเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตก็เพราะใช้อารมณ์นี่แหล่ะค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ ^^
PS. อยากให้โลกนี้มีมากกว่า 24 ชั่วโมง ...
ไม่เคยเป็นห่วงมากกว่าห่วงแต่ลูกสใภ้ลูกสาวตัวเองกับไม่เคยถาม
เราก็เป็นค่ะ
ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ทำไมถึงไม่่ยอมฟังเราบ้าง หรือเป็นเด็กต้องผิดเสมอ
เราก็ไม่แน่ใจนะ == แต่ถ้าเราโตก็คงรู้เอง
ไม่ใช่แค่ผู้ใหญ่หรอกค่ะ ใครๆ ก็ไม่ชอบให้มีคนมาเถียงเวลาเราพูดอยู่แล้ว
ประมาณว่า ฉันพูด ห้ามแทรก ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อน ประมาณนี้ล่ะมั้งคะ
เราก็สงสัยประจำเลย ทำไมผู้ใหญ่ต้องหาว่าเราเถียงทั้งๆ ที่เราแค่แสดงความเห็น
เอาตย.ง่ายๆ แล้วกันค่ะ เวลาดูหนัง ลูกเถียงพ่อแม่เสียงดังๆ คนดูมองว่าใครผิด ใครก้าวร้าวล่ะคะ ?
PS. Talk_talk : ใครว่าเราไม่ดี เราอาจไม่ดีในสายตาเขา แต่สำหรับใครบางคน เราอาจดีที่สุดก็เป็นได้
ขอบคุณนะค่ะคห.3 แต่ตอนที่ทะเลาะกันช่วงหลังมานี่ รวมถึงครั้งล่าสุดด้วย เราไม่ได้เถียงท่านเลยนะคะ คือพอเค้าว่าเรามา เราก็เงียบแล้วเดินขึ้นห้องล้อกประตูเลยค่ะ เพราะจำได้ว่ามีช่วงนึงเคยโต้ท่านไปค่ะ แต่ด้วยเหตุผลนะคะ แต่พอเริ่มพูด เค้าก็แทรกขึ้นมาเลยค่ะว่าอย่าเถียง แล้วก็เริ่มบ่นต่อเลยค่ะ พอจะขออธิบาย เค้าก็มาบอกว่าเราน่ะ ไม่เคยผิดหรอก อ่าว สรุปยังไงๆเราก็ผิดใช่ไหมค่ะ? ขอบคุณคห1 2 4 ด้วยนะค่ะ มาปลงด้วยกันดีกว่า55
เราคิดว่ามันน่าจะขึ้นอยู่กับเรื่องที่โต้เถียงกันด้วย
ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ก็อาจจะยากหน่อยที่จะทำให้พ่อกับแม่ของเราสบายใจ
ที่ท่านบ่นคงเพราะเป็นห่วงหรือเพราะหวังดีมากกว่าค่ะ เพียงแต่อารมณ์ในตอนนั้นกำลังมาคุ =_=
บางทีลองใช้เวลาซักนิดด ให้ทั้งเราและพ่อกับแม่อารมณ์ดีมากขึ้น
ก็น่าจะลองคุยกันด้วยเหตุผล ที่สำคัญคือเราต้องใจเย็นค่ะ
ที่ท่านบ่นหรือว่า เพราะมาจากความหวังดีแน่นอนค่ะ ^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ
PS. อยากให้โลกนี้มีมากกว่า 24 ชั่วโมง ...
true story -____-
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 28 พฤษภาคม 2555 / 21:24
ตอบคห. 7 เห้อควต้องใจวิธีปลงกับรอให้ใจเย็นๆทั้งสองฝ่ายอะเนอะ
ขอบคุณนะค่ะที่เป็นเป็นกำลังใจให้
คห.อื่นก็สู้เหมือนกันนะค่ะ (เหมือนจะออกรบเลยเนอะ55)
สงสัยเราโชคดีมั้ง
พ่อแม่เราเวลาเราเถียงเค้าจะฟังตลอด
จริงๆถ้าเราพูดแบบมีเหตุผลนะ  พ่อแม่ทุกคนอะ ถึงจะบอกเราว่ที่เราเถียงมันผิดโน้นผิดนี่  แต่ในใจจริงๆแล้วเค้าก็เก็บไปคิดแหละว่าที่เราพูดมันก็จริงนะ
เป็นเรานะ  ถ้าคิดว่าสิ่งที่เราจะเถียงมันเป็นประโยชน์และมีเหตุผล  ก็เถียงๆไปเลย  แต่เถียงด้วยเหตุผลนะอย่าใช้อารม  ถึงตอนนั้นพ่อแม่จะไม่ฟัง แต่ยังไงพ่อแม่ก็เก็บไปคิดอยุ่แล้ว
เป็นแบบเดียวเป๊ะเลยแต่เราเป็นกับพ่อ
พ่อจะว่าเราเถียงตลอดดดเลย
ตอนนั้นเราก็ถามพ่อดีดีนะ พ่อก็ตอบแบบ อย่าเรื่องมาก ประมาณนี้
แล้วเราก็หน้าบูด พ่อก็ถามว่าทำไม
เราก็บอกให้ฟัง ทีนี้แหละ ไม่เข้าใจกันอีก
เราก็บอกเหตุผลอีกอย่าง พ่อก็ว่าอีกอย่าง
อ้าวว!! เราเถียงอีกและ ?? - -
ผมว่าเพราะพ่อแม่ห่วงเรามากเกินไปน่ะครับ ห่วงจนกลัวว่าเราจะลำบาก ทั้งๆที่ความลำบากนี้แหละครับ ที่สอนให้คนเป็นคน แต่ก็อย่างว่าละครับ สังคมไทยมันเป็นยังงี้ ไม่เจริญสักที ส่วนหนึ่งก็เพราะความห่วงลูกที่มากเกินไปของพ่อแม่ ทั้งๆที่ในต่างประเทศ อายุ 20 ขึ้นไปเค้าก็นับว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วครับ สามารถทำอะไรเองได้แล้ว ถ้าเมืองไทยแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ โดยการรับฟังลูก คุยกับเค้าเหมือนเพื่อนคุยกัน ผมว่าประเทศไทยเจริญขึ้นแน่นอนครับ
ทะเลาะกับแม่เพราะค่ะ คือพ่อของหนุไม่ทำมาหากินค่ะ และให้แม่หาเลี้ยงในตอนนี้ พ่อไม่ทำไรเลย หนุก้โกรธมากทำไมพ่อเป้นแบบนี้ค่ะ หนุก้เลยบ่นแล้วบ่นอีก จนกะทั่งเราด่าพ่อไป แล้วพ่อโทรมาบอกแม่ว่าเราพิมขอความด่าไป แม่ก้เลยโทรมาด่าเรา ว่าเราไม่ดี ว่าเหมือนกะไม่ใช่ลุกเลย เข้าข้างพ่อที่สุด จนดุว่าเราไม่ใช่ลุกเป้นึนอื่นไปเลยท่ไปด่าสามีเขาไป ว่าเรามากๆ ว่าไม่ดี จนเราร้องไห้ แม่ก้ร้องไห้ คือหนุไม่อยากจะให้แม่ทนหรอกค่ะ กับพ่อคนนี้เขาไม่เอาใจใส่ทำงานเลี้ยงครอบครัวเลย เล่นแต่การพนัน ไม่สนใจนอนอย่างเดียวไม่ทำไร แม่หนุต้องไปรับจ้างยายหนุมาทำงาจได้ตังไปเลี้ยงพ่อ หนุก้ทนไม่ไหวหนุก้เลยพุดไปดีนะที่น้องหนุยังมีคนดุให้ โดยที่พ่อไม่ต้องดุ ถ้าน้าไม่ดุน้องให้แล้วจะทำไง แย่ดลยบางทีก้มีเรื่องให้หนุต้องเดือดร้อนอยุ่เรื่อยไป  บ่อยมาก แต่เราก้ช่วยไปเพราะรักแม่ แต่เถียงแม่ไปหนุก้รุ้ว่ามันบาปมาก แต่หนุไม่เข้าใจทำไมแม่ไม่เข่าใจหนุบ้าง บ้างเลยค่ะ หนุไม่รุ้จะทำไงเลยค่ะ
เหมือนกันทุกคน นี่แหละเด็กไทย
เราทะเลาะแต่กับพ่อ พ่อคนนี้ไม่เหมือนพ่อของเราเลย เพราะ นับวันเขาไม่เคยทำให้เราเห็นเลยว่าเขารักเราจริง เขาพูดดีแต่กลับหลานชาย เด็กของเพื่อนพ่อ แต่เวลาพ่อคุยกับเรามักจะเอาอารมณ์ตัวเองเป็นหลักเราเหงามากแต่ก็มีแม่ที่ช่วยทำให้เราหายเหงาเราคิดว่าพ่อคงคิดว่าเราไม่ใช่ลูกเพราะอุสาต์ในทะเบียนบ้านยังไม่ใช่ชื่อพ่อเราแต่กลับเป็นชื่อพี่ชายแม่เรา เราสงสัยใครก็ได้บอกเราที ว่าเราจะทำยังไงพ่อไล่เราออกจากบ้านทุกวัน
ทะเลาะกับเเม่ค่ะ คือ เราไม่รู้ว่าเเม่รักเรามาก เราเเค่สงสัยว่าทำไมน้องถึงได้ทุกอย่างเราก็เลยพูดไปตามความคิดของเรา เเล้วเเม่ด็คิดเองเออเองไปหมดด้วยความทึ่เราคิดเเบบนี้เลยพูดออกไป เรากลับผิด เเม่ถึงกลับตัดเเม่ตัดลูกกับเราเลย.
เพราะผู้ใหญ่คิดว่าตัวเองผิดไม่เป็นและไม่ยอมรับที่ตัวเองจะผิดประเทศแปลพระพุทธศาสนาผิดมาตลอดมันถึงไม่เจริญประเทศนี้เพราะผู้ของเราผิดก้อไม่ยอมรับโดยเฉพาะพ่อแม่กับสนทนากัน
คือ เราเหมือนกัน ตอนเช้าพ่อถามว่า"กระโปงนั้นใส่แล้วนั่งสะดวกมั้ยลูก" เราบอกว่า"พ่อจะถามอะไรหนักหนา"พอขึ้นรถพ่อก็อบรมแต่ประโยคนี้เรารับไม่ได้"งั้นลูกเขียนไว้เลยว่าพ่อถามอะไรได้บ้าง"แฃ้วมีอีกอันนี้เข้าเรื่องรัก พ่อเราบอกว่า"อ่ะ พ่อรักลูกที่สุดในโลก"
เราก็เงียบแล้วพูดว่า พ่อน้องอยากให้พ่อรักคนอื่นด้วยและไม่ต้องเเบ่งแยก"พ่อตะโกนว่า"พ่อ!ไม่ได้รักลูกคนเดียว(ตะคอกใส่) แล้วไอที่บอกว่า แบ่งแยกพ่อไม่ได้แบ่งแยกโถ่เว้ยพ่อรักทุกคนแล้วพ่อแบ่งแยกอะไร" เราบอก"ไม่ใช่อย่างนั้นน้องหมายความว่าพ่ออ่ะรักคนทุกคนให้เท่าเทียมกันได้มั้ย แต่ก็หมายไปว่า นี่อ่ะรักเเบบเพื่อน แบบพ่อ อย่างนี้"แล้วพ่อก็บอกว่า"มันไม่ใช่อย่างนั้นตอแหลสิพ่อจะไปบอกรักทุกคนได้ยังไงมันไม่ใช่อย่างนั้นตอแหลสิพ่อจะไปบอกรักทุกคนได้ยังไง"แล้วเราก็บอกว่า" ไม่ใช่ คือพ่ออยู่กับน้องเนี่ยก็พูด แต่กับคนอื่นมันไม่ใช่!!" พ่อพูด"แล้วพ่อรักแม่ไม่ได้เหรอฮะ!!ฟังไม่รู้เรื่องแล้วนี่ภาษาไทยอ่ะ แสดงว่าที่บอกว่าลูกเข้าใจก็เข้าใจกับปากอย่างเดียว"แล้วพ่อก็พูดว่า เบื่อโว้ย(ตะคอกใส่)
ข้อแรกคือ พ่อแม่เราก็มีอารมความรู้สึกแบบคนทั่วไปนะคะ รักบ้างโกรธบ้างอย่างที่เราทุกคนเป็น ซึ่งอยากให้ยอมรับในข้อนี้ค่ะ การแก้อยากใให้แก้โดยยอมรับอารมย์ความรู้สึกและสิ่งที่เขาเคยพบมาด้วยค่ะ ยอมความบ้างการไม่พูดอะไรรอเขาใจเย็นก่อนงอาจจะดูดีกว่าการเอาเหตุผลเข้าปะทะอยู่ถ่ายเดียวเพราะถึงเหตุผลมันจะถูกแต่ถ้าวิธีเอาเหตุผลไปวางมันไม่ซอฟก็ไม่ถือว่าดีหรอกค่ะ ต้องใช้วิธีซับซ้อนตามแบบแต่ละคน แต่ทั้งหมดนี่ก็เพราะเขาไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่เราจะแก้โดยเหตุผลอย่างเดียว
ปล. ชั้นเคยเห็นพ่อแม่ดุด่าลูกมาเยอะนะเช่น...ว่าตัดลูกกันเลยก็มี แต่รู้ไหมยังไม่เคยเห็นใครทิ้งลูกเลยความสัมพันธ์ตรงนี้ไม่ได้ตัดได้เหมือนในละครน้ำเน่าไทยเราเเน่นอน
อันนี้เราก็เคยเจอค่ะแต่เราบอกเค้าไปว่า ทำไมไม่ฟังเหตุผลเราบ้าง หนูก็อยากแสดงความคิดเห็นนะคะ ทำไมคะ ทำไมหนูอธิบายหาว่าเถียง พ่อแม่เป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ ทำไมคิดไม่ได้ถึงชีวิตจิตใจหนู ลองพ่อกับแม่จะรู้สึกยังไงคะพ่อแม่น่จะเคยโดนดุมาเหมือนกันแล้วรู้สึกยังไงคะ พ่อแม่กรู้ว่าเป็นยังไง แล้วจะทำให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยทำไมคะ พ่อแม่ลองไปคิดดู หลังจากนั้นดีขึ้นเยอะค่ะ
เพราะว่าสังคมไทยเป็นสังคมที่มีลำดับชั้นค่ะ
พ่อแม่ จะอยู่ในสถานะที่สูงกว่าลูก เพราะท่านมีบุญคุณ + อายุเยอะกว่า + มีประสบการณ์มากกว่า ท่านก็จะกดขี่เราบ้างตามปกติของสังคมแบบนี้
พ่อแม่ก็เป็นแค่คนๆ หนึ่ง บางครั้งไม่สามารถอดทน และใจเย็นพอต่อความเป็นเด็ก ที่มักจะทำผิดพลาด ไม่เข้าใจช่องว่างระหว่างวัย หรือไม่ยอมรับความแตกต่างระหว่างบุคคล ทั้งที่เป็นเรื่องธรรมชาติ
ไม่มีสถาบันกวดวิชาพ่อแม่ และพ่อแม่ไม่ต้องสอบให้ผ่านเพื่อจะมีลูก เหมือนสอบใบขับขี่ที่ต้องผ่านถึงจะขี่รถได้
ความเข้ากันได้ของพ่อแม่ลูกก็เลยเป็นเรื่องแล้วแต่บุญแต่กรรมค่ะ แต่คุณสามารถทำให้มันดีที่สุดได้
จำไว้ว่า พ่อแม่ลูก ทะเลาะกัน ความเห็นไม่ลงกันเป็นเรื่องปกติของคนอยู่ด้วยกัน ทุกครอบครัวมีทั้งเรื่องดีและเรื่องแย่ปนๆ กันไป
เป็นเรื่องธรรมชาติค่ะ ผิดถูกยังไงก็ไม่สำคัญเท่าถูกใจรึเปล่า ปล่อยๆ ไปบ้าง คิดว่าเอ็นดูผู้ใหญ่ที่ไม่เพอร์เฟคซักคน ไม่มีใครสมบูรณ์แบบค่ะ
เป็นตัวของตัวเองให้ดีที่สุด แต่ยอมรับและเปิดกว้างสำหรับคำแนะนำที่จะพัฒนาชีวิตคุณได้
นอกนั้นก็ปลงๆ เอาค่ะ
เราไม่บาปหรอกค่ะ เพราะยังไงความจริงก็คือความจริง คล้ายๆ แม่ของฉันเลย ทุกครั้งที่จะพูดด้วยเหตุผล ก็จะชอบบอกว่า "ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ" เหมือนเป็นคนไม่มีเหตุผลน่ะค่ะ เราก็จะไม่พูดอะไรแล้วหนีไปอยู่คนเดียวสักพักค่ะ หรือไม่ก็ไประบายกับเพื่อนที่รับฟัง มันก็จะช่วยเยียวยาจิตใจได้มากขึ้นค่ะ
จริง ไม่รู้จะทำยังไงTT
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?