ระบายอารมณ์
ตั้งกระทู้ใหม่
เสียงเซ็งแซ่จากข้างนอกผ่านผ้าม่าน ที่ช่วยลดทอนความดังลงเล็กน้อยก่อนจะมาถึงหูผม แต่ถึงกระนั้น มันก็ไม่ได้ทำให้ผมละความสนใจจากภาพตรงหน้าได้เลย ภาพของชายชราที่นอนบนเตียงอย่างสงบ ข้างๆ มีพี่ชายของผมที่พยายามจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ใบหน้าที่แนบมือของชายชราดูเศร้าโศกราวกับเด็กน้อยที่ร้องให้หาพ่อ
พี่สาวของผมที่ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่คนเดียวที่มุมห้องก็ด้วย ทุกคนในที่นี้ดูจะเป็นเช่นเดียวกัน แม้บางคนจะไม่แสดงออกมา แต่ผมก็รับรู้ได้ ชายที่นอนสงบอยู่นี้ เป็นคนสำคัญกับทุกคน
แต่พอมาลองนึกดูแล้ว ผมกลับจำอะไรเกี่ยวกับเขาไม่ค่อยได้เลย ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนที่สำคัญกับผมมาก แต่ผมกลับอะไรนึกไม่ออก คงเป็นเพราะ ที่ผ่านมาผมพยายามหลบหน้าเขามาโดยตลอดละมั้ง ทั้งๆ ที่ไม่ได้โกรธอะไรกันเลยแท้ๆ
' ถ้าผมได้พูดคุยกับเขาอีกสักนิดก็คงดี ถ้าผมได้ได้ฟังเสียงเขาอีกสักนิดก็คงดี ถ้าผมได้มีความทรงจำดีๆ ร่วมกับเขาอีกสักนิดก็คงดี' ในหัวของผมคิดเรื่องนี้วนซ้ำไปซ้ำมา แม้จะรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว
ผมหันหน้าหนีจากภาพตรงหน้า ในใจคิดอยากจะร้องให้ แต่กลับไม่มีน้ำตาออกมาเลยสักหยด บ่อน้ำตาของผมมันแห้งเหือดไปนานแล้ว ตั้งแต่ตอนนั้น
ผมหันกลับไปเผชิญกับภาพตรงหน้าอีกครั้งเพื่อจดจำใบหน้าอันสงบนิ่งนั้นไว้ ก่อนจะพยายามยกมุมปากขึ้น พร้อมกับนึกถึงคำพูดสุดท้ายที่ผมเคยได้ยินจากเขาเมื่อนานมาแล้ว
"ยิ้มหน่อยสิ"
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 1 มิถุนายน 2555 / 04:27
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 1 มิถุนายน 2555 / 09:18
druzba
1 มิ.ย. 55 เวลา 04:25 น.
432
views
12 ความคิดเห็น
PS. ใครเขาจะว่าเราดีหรือชั่วก็ช่างเขา...เพราะเราไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่า...แต่เราจะเป็นอย่างที่เราทำ (ดี - ชั่ว)...
นี่บทนำหรือครับ ไม่เห็นลงลิงค์นิยายเอาไว้
PS. ถ้าเขาว่าผิดผมว่าไม่ผิดแล้วผมต้องผิดใช่ไหม ถ้าเขาว่าถูกผมว่าไม่ถูกแล้วผมต้องเชื่อหรือไง
@คุณStoryteller White Scarf อยากสื่ออะไรเหรอครับ ขออภัยที่ดูภาพไม่ออก (จะบอกว่ากระทู้นี้รกหูรกตารึปล่าวหว่า?)
@ คุณเขียนเท่าไหร่ก็ม่ายจบ ขอบคุณครับ!
@ คุณ-Saber- ปล่าวครับ... ไม่ใช่นิยายครับ ผมแค่เขียนบรรยายอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองในขณะนั้นครับ
เป็นการระบายอารมณ์ที่ทำเราเกือบนึกว่าตัวเองถูกดักซะแล้ว
PS. กินซะ ก่อนจะไม่ได้กิน...นอนซะ ก่อนจะไม่ได้นอน...ทำซะ ก่อนจะไม่ได้ทำ
มันว่างโหวงจนเหมือนมีหลุมลึกผุดขึ้นมาที่กลางอกใช่มั้ย ? อย่าแปลกใจ ความลึกขนาดนั้นมันไม่สามารถ "ถม" ให้เต็มได้ด้วยคำพูดหรือการกระทำใดๆในชั่วขณะสั้นๆ หรอก
คำถาม...
ขณะนั้นคุณเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมา หรือว่าเสียดายเวลาที่ผ่านมา ?
ถ้าให้เดา... คงทั้งสองอย่างใช่มั้ย
และตอนนี้ คุณคงยิ้มได้ และสมควรยิ้มด้วย
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 1 มิถุนายน 2555 / 10:28
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 1 มิถุนายน 2555 / 10:29
PS. ThaiZeed สังคมของคนรัก ~Anime!! http://www.thaizeed.net/bbs/?fromuid=2337
งั้นน่าจะเอาไปดัดแปลงเป็นเรื่องสั้นซะเลยนะครับ
PS. ถ้าเขาว่าผิดผมว่าไม่ผิดแล้วผมต้องผิดใช่ไหม ถ้าเขาว่าถูกผมว่าไม่ถูกแล้วผมต้องเชื่อหรือไง
@คุณหอยทากกินบะหมี่ ตอนนี้ยังไม่มีนิยายให้ดักครับ มีเมื่อไหร่ไว้ค่อยว่ากัน
@คุณIJUIN HAJIME ผมจะยิ้มสู้ต่อไปครับ!
@คุณ-Saber- จะลองไปคิดดูแล้วกันนะครับ
เช่นนั้น...ก็ยิ้มหน่อยด้วยนะครับ
PS. Do you know what "War" and "Law" have in common? It's not about who's right. It's about who's the winner.
ระบายอารมณ์...อารมณ์ที่คุณกลับมาดูใจคนสำคัญของคุณไม่ทันหรือเปล่าค่ะ?
PS. เป็นแฟนพันธุ์แท้เรา...ต้องอดทน!!!
โลกนี้จงสดใส โอมเพี่ยงงง
PS. จงฆ่าทุกความสงสัย และก้าวต่อไปด้วยความอำมหิต
พอจะเข้าใจอารมณ์สูญเสียนี้
เคยเป็นมาก่อนเหมือนกันเมื่อตอนยังเด็ก
กับคนที่สำคัญสำหรับเรา แต่เราแทบไม่ค่อยมีความทรงจำเกี่ยวกับเขาเลย เพราะตอนที่แยกจากกันเป็นตอนที่เราเด็กมากจนจำความอะไรไม่ได้สักอย่าง
จนเมื่อวันที่สูญเสียเขาไป เราก็ร้องไห้ไม่ออก มันเหมือนตื้อๆ ในอก
คงเป็นเพราะความผูกพันที่มันมีไม่มากพอ แต่เรารู้ว่าเรารักเค้าน่ะ...เสียใจมากด้วย แต่มันเหมือนอารมณ์เคว้งคว้างอ่ะมั้ง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?