ระบายความเครียด ขอคำแนะนำ
ขอระบายหน่อยนะ
เรื่องนี้เป็นปัญหาที่เกิดมาประมาณ เกือบ1ปีเล้ว เเต่ปัญหาไม่ได้คลายลงเลยมีเเต่เพิ่มขึ้นทุกๆวัน บอกก่อนว่าเราอายุ20
เรื่องมีอยู่ว่า
เราเเต่งงานกับแฟนของเราเเต่งตามประเพณีทุกอย่างอยุ่ด้วยกันมา1ปีก็มีลูกชาย1คนตอนนี้1ขวบ7เดือนเเล้ว ก็ไปอยุ่บ้านสามีซึ่งค่อนข้างมีฐานะ ครอบครวเราพ่อเเม่รับราชการฐานะปานกลางถึงเกือบจนเป็นบางครั้งอยุ่ไปก็ทำงานทุกอย่างตั้งเเต่ท้องจนุึงวันที่ออกลูกบ้านสามีเราเค้าทำอาชีพสวนยางพารา มีอยุ่40กว่าไร่ คิดดูว่าเราทำทุกอย่าง ตื่นตี2ไปหยอดน้ำกรด ทำกับข้าวให้คนงาน แบกกระสอบปุ๋ย ไปปลูกยางสวนใหม่ ไปปลูกมันสำปะหลัง สาระพัดบวกทั้งเเรกกดดันที่ปู่กับย่า คือพ่อเเม่สามีท่านเป็นคนเข้มงวดมาก ตอนนั้นมีเงินใช้ถือว่าสบายเเต่ทำงานเเบบว่าวันนึงได้นอนประมาน4ชั่วโมงประมานนี้เลยทีเดียว จนเราอยุ่ทนเเรงกดดันไม่ได้เพราะทำงานหนัก อยากอุ้มลูกยังไม่ได้อุ้ม เขาไม่ให้อุ้มบางทีเเอบไปร้องไห้กลางสวนยาง เพราะเกิดปันหาอะไรสามีก็ช่วยอะไรไม่ได้ มีเเต่ไล่ให้กลับบ้าไปอยุ่กับพ่อเเม่เทอถ้าอยากสบาย เค้าดูถูกเราสารพัดทั้งไล่ ทั้งเรียกไปด่าเป็นชั่วโมง เราทำตัวไม่ถูกกับการมาอยุ่บ้านสามีเเต่สามีปล่อยให้เราเเบบอยุ่ได้ก็อยุ่ไป สภาพจิตใจตอนนั้นเเย่มากจนเราทนไม่ไหวเลยออกมาทำงานกรุงเทพซึ่งก็มีงกันพอสมควร ออกมาสามีก็ไม่มาตามนะให้เรามาคนเดียวจนพ่อสามีเค้าสงสารเลยไล่สามีเรามาอยุ่ด้วยกันจะไปทำงานที่อื่นก็ให้ไปด้วยกันอย่าเเยกกัน ลูกชายเราพ่อเเม่สามีดูเเลให้ทุกอย่าง เราอยุ่กรุงเทพ สามีเราอยุ่ที่อุบลเงินไม่มีสักบาทมีเเต่ทอง1บาทของเรา เราก็ยกให้สามีเอาไปใช้เผื่อจำเป็นเรามา กทม ตัวเปล่ามาอยุ่กับพี่สาว พี่สาวเราเลยพาไปทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้ง เงินเดือนก็27000-35000ทิป เเต่ละเดือนก็15000-20000 ถือว่าทำงานหาเงินได้เยอะนะอายุเท่านี้สามารถสร้างอนาคตได้ในเวลาอันรวดเร็ว ช่วงนั้นเราก็ไม่มีเวลาให้กับสามีคือคุยโทสับก็ไม่ค่อยคุยเพราะทำงานกลับถึงห้องก็ตี3-4 ตื่นนอนมาก็ไทำงาน มันเหนื่อยมากนะ กินเหล้าจนตับเเทบเเข็งบางวันเมามากกลับไม่ได้ก็นอมันที่ทำงานเลย สามีเราเค้าก็น้อยใจเเรกก็โทมาหาดีอยุ่หรอกพอเดือนที่2ที่3เริ่มเงียบหายไป เดือนที่3ของการทำงานของเราเป็นเดือนตุลาคมปีที่เเล้วเป็นเดือนเกิดอายุครบ20ของเรา วันเกิดเราเราซื้อดื่มตัวเอ3วันเพื่อกลับบ้านวันละ4500 คิดดูว่าเป็นเงินเท่าไหร่ เพื่อที่จะไปหาลูก ไปหาเเฟนที่คิดถึง เเต่พอกลับไปรู้มั๊ยว่าเจออะไร เราจับได้ว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นถึงสองคนไม่พอยังเอารถยนต์ที่พ่อให้มาใช้ไปเข้าไฟเเนนต์เอาเงินมา250000 รวมดอกเบี้ยก็350000ที่เป็นหนี้เขาอยุ่ตอนนี้เเถมเอาเงินไปเลี้ยงผู้หญิงเป็นเเสนในเวลาเดือนกว่าๆ เหลือเงินเเค่90000 ตอนเรารุ้เรื่องเราเเทบจะเป็นลมร้องไห้เสียสติเกือบตายอยุ่หลายเดือน ตอนนั้นเรามีเงินเก็บอยุ่เเสนกว่าบาท เเละทองอีก1บาท ในขณะที่เรายอมเสียสละเเลกเนื้อตัวให้ผู้ชายจับต้องเพื่อทำงานได้เงินเยอะๆเพื่อนาคต เเต่เเฟนเรากลับทำเรื่องหนี้สินติดตัวเเถมผลาญ เราต้องลาออกจากงานเพื่อกลับมาอยุ่บ้าน เเละคิดว่าต้องเอาเงินที่มีอยุ่มาลงทุนทำกิจการอะไรบางอย่างเพื่อที่จะทำให้เงินที่มีอยุ่ไม่สูญเปล่าเลยเปิดร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ขายอะไหล่ด้วยเล็กๆน้อยๆ ลงทุนไปเกือบๆ2เเสนบาท อยุ่ไปอยุ่มา รายได้เข้ามามันก็พอใช้นะเดือนละะ20000กว่าบาทที่บ้านนอก เเต่รายจ่ายซิ ทั้งหนี้ไฟแนนท์ค่าเช่าห้องค่าบัตรเครดิตสามีค่ากินค่าอยุ่ค่าเลี้ยงเพื่อนค่าน้ำมันรถ จนทุนสำรองหมด เริ่มใช้หนี้ไม่ได้เริ่มไปไม่รอด เลยต้องมา กทม เพื่อกลับมาทำงานใหม่อีกครั้ง เเฟนเราจบปริญญาตรีวิศวะอิเล็กทรอนิก ตอนนี้ได้งานเป็นofficcer แม่บ้านที่โรงเเรมเเห่งหนึ่งเงินเดือน10000 บาทส่วนเราจะกลับไปทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งก็ไม่ได้เพราะโทรมมาก เเถมยังมีรอยแผลเป็นที่เห็นได้ชัดจากอุบัติเหตุเห็นได้ชัด ใช้เวลารักษาคงนานเป็นปีอีก ไปสมัครงานที่ไหนวุฒิ ม6 เขาก็ไม่ค่อยอยากรับ สมัครไว้หลายที่เขาก็ไม่ติดต่อมา เครียดมาก รถก็จะถูกยึด ทำงานก็ไม่ได้หางานไม่ได้ พ่อเเม่สามีก็กดดัน ยังดีที่ท่านเลี้ยงลูกให้ เราไม่รุ้จะออกจากเรื่องนี้ยังไง เงินเดือนนี้มีเเค่500บาท ไม่รุ้จะอยุ่ยังไงทั้งเดือน เราเเค่ระบาย เราเครียด ใครมีทางออก คำเเนะนำ หรือวิธีที่จะทำให้เราสวยขึ้นได้เร็วๆเเนะนำหน่อย จะได้
เราไม่ได้อยากทำงานกลางคืนหรอกนะในใจของเราในเมื่อสิ่งที่เเบกรับเราต้องเคลียเดี๋ยวนี้ เรารอไม่ได้ ลูกก็โตขึ้นทุกวัน ไม่อยากให้ลูกมาถามหาพ่อเเม่อยุ่ไหน
เราไม่ได้หนีปัญหา เเต่เรื่องที่เกิดึ้นเราเเบกรับไว้ไม่ไหว ใครก็ได้เเนะนำที
2 ความคิดเห็น
สู้ๆ น่ะครับ
PS. สุขภาพกายดี สุขภาพจิตดี ชีวิตก็เป็นสุขทุกอย่างแหล่ะ ^___^
อยากระบายว่า ตอนี้เราอายุ13เองมันดันมาเกิดเรื่องนี้ขึ้นเราย้ายมาอยู่ที่พังงาอยู่ไดประมาณ3เดือนเรามาอยู่กับแม่แม่ไดสามีฝรั่ง และสาเหตุที่ทำให้เราเครียดคือเค้ามาข่มขืนเรา และตอนนี้เรื่องถึงตำรวจแล้วเราสงสารแม่ แม่รักเค้ามากเราต้องมาอยู่บ้านพักเด็กพังงา เค้าไม่ให้เราเจอหน้าแม่ โทรหาก็ไม่ได้ แม้อต่เสียงก็ห้ามได้ยิน เราต้องอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ แค่วันเดียวเราก็เหมือนหนึ่งปีแล้วตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี้ขนตาเราไม่เคยแห้ง เราออกไปไหนไม่ได้เราต้องกินยาเยอะมากเราต้องกินแบบนี้ไปอีกนาน เราต้องอยู่ที่นี้ไปอีกนานแค่ไหน เราทำใจไม่ได้เราต้องทำยังไง เราอยู่ไม่ได้จริงๆแม่เราบอกว่าอย่าให้เอาเรื่องอยากให้เรื่องนี้มันจบมีลูกคนไหนไม่อยากเจอแม่เค้าบอกว่าคนที่อยู่บ้านพักเด็กนะ เค้าบอกว่าห้ามเครียดห้ามคิดมากอยู่ที่นี้แล้วจะมีความสุข แต่เราว่าอยู่ที่นี้ยิ่งแต่เครียดยิ่งคิดมากอยู่ที่นี้มันไม่มีความสุขเลยสักนิดมันยิ่งเหงายิ่งเศร้าอยากอยู่กับคนที่รักมากกว่า เรานอนไม่ค่อยหลับ กินไม่ได้เหมือนคนอกหักเราผูกพันธ์กับแม่แล้วถึงแม้แม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก แต่เราก็รักแม่มากมันไม่ได้เจอหน้าแม่ มันเหมืนมีใครเอามีดมากรีดใจเราเลยอ่ะเราไม่ไหวแล้วจริงๆอ่ะ เมื่อวานแม่เรามาหา แต่เค้าไม่ให้เราเจอหน้าแม่เค้าขังเราให้อยู่ในห้องเราเห็นแม่เดินออกไปโดยที่ยังไม่เห็นหน้าเราแม่ร้องไห้ แม่เคยบอกว่าถ้าไม่มีเค้าแม่อยู่ไม่ได้จริงๆตอนนี้แม่กำลังจะเปิดร้านกาแฟ และกำลังจะแต่งงานด้วย ส่วนเราก็กำลังจะเรียนกีต้าร์ด้วย เราอยู่ไม่ได้จริงๆจิตใจเราไม่ไหวแล้วจริงๆเราต้องทำยังไง เรานอนร้องไห้ทุกคืนเราบอกไม่ถูกแล้ว ทั้งร่างกายสภาพจิตใจของเราไม่ไหวแล้วจริงๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?