สมมุติว่าถ้าคุณเกิดปัญหาตัวละครในนิยายตัวเองเยอะจนไม่รู้จะมาจับใส่ในบทไหนในตอนไหน คุณจะจัดการยังไงคะ(กรณีที่ตัวละครหลักมีมากกว่าสิบ//เอาฮา)

ปกติผมเป็นคนแต่งนิยายโดยมีตัวละครน้อยๆ อยู่แล้ว ถ้าตัวไหนไม่สำคัญ ผมจะไม่ตั้งชื่อให้มันด้วยซ้ำ จบหน้าที่ก็จะปล่อยๆ มันหายไปจากเรื่อง แต่ถ้าตัวประกอบที่มีความสำคัญขึ้นมาหน่อย (ซึ่งมีไม่กี่ตัว) ก็จะจัดบทให้มันลงตัว บางตัวก็กำหนดให้ตายอยู่แล้ว (ยิ่งน้อยเข้าไปอีก) ดังนั้น ถ้าไม่จำเป็น อย่าสร้างตัวละครให้เยอะเลยจะดีกว่า

หลังกำหนดเนื้อหาแล้ว ผมก็จะกำหนดตัวละครว่ามีใครบ้างอะครับ แต่ละคนมีบทบาทอะไร มีความสำคัญอะไร เพื่อที่จะมีจุดประสงค์บทบาทของพวกเขาชัดเจน ผมไม่ค่อยเขียนไปแล้วนึกอยากสร้างตัวละครเกิดใหม่ก็สร้าง เพราะไม่งั้นมันจะตีบทกัน หรือบางทีถ้าเราจ่ายบทน้อย คนอ่านอาจเกิดคำถามว่า -ตัวนี่มันมีความสำคัญอัลไล มีมาทำไม ไม่มีก็ได้นะอะไรเทือกนั้น 

หรือถ้ามันเป็นมหากาพย์จริงๆ ตัวละครที่ปล่อยออกมาก็น่าจะมีลำดับเนื้อหาของตัวละครนั้นๆ เคลียร์เนื้อหาตัวละครไปที่ละเรื่องๆ หรือถ้าจะกักเ้ป็นความลับ อย่างน้อยก็ต้องปล่อยปมและคลายปมไปที่ละน้อย ปมทั้งหมดมันจะได้ไม่กระจุกกันจนไม่รู้จะแก้อะไรตรงไหนก่อน 

จับตัวละครที่คิดว่ามันน่าจะหลัก แต่ไม่ใช่พระเอก นางเอก เป็นรองให้หมด และผลัดกันเข้าฉาก ทิ้งปม หรือสร้างปัญหาให้ตัวละครหลักเนืองๆ ไป รวมถึงตัวละครลับ ก็ให้เป็นรองด้วย เพราะการเข้าฉากมีน้อย แต่มีอิทธิพลต่อเรื่องทั้งหมดสูง แต่ก็ยังจัดให้เป็นตัวละครรองอยู่ดี ในรองก็จะจัดคลาสอีกว่า รองอันดับที่เท่าไหร่ด้วย ถ้าไปโผล่ทุกภาคก็รองนำ ถ้าโผล่แค่บางภาคก็รองต่ำหลั่นลงมา

หากตัวละครนั้นเป็นแค่ตัวละครประดับฉาก เราอาจจะให้หายไปเลยคะ จะไม่พยายามยัดเยียดบทให้ เพราะนั่นอาจจะทำให้นิยายออกทะเล ไปสู่ดินแดนไกลแสนไกล และนั่นจะทำให้ออยปวดหัวมากขึ้นกว่าเดิม 

ผมคิดว่าถ้าขึ้นชื่อว่าเป็น
ตัวละครหลัก ผมก็จะพยายาม
ใส่บทเข้าไปให้นะครับ ถึงแม้
จะมีหลายคนก็ตาม เพราะตัวหลัก
ย่อมมีอิทธิพลกับเนื้อเรื่องหลักๆของนิยายอยู่แล้ว

เอ่อ บังคับเลือกอีกแล้ว (ฮา)


แค่ดรอบมันไปก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ แล้วพอได้จังหวะค่อยส่งบทให้พร้อมกับเท้าความนิดหน่อยว่าช่วงที่ไม่มีบทมันผ่านอะไรมาบ้างก็พอแล้วนี่ (สองบรรทัดก็เหลือเฟือ)

ไม่เห็นต้องยัดเยียดบทหรือส่งให้ตายเลย

แต่ก็นะ อย่าสร้างตัวละครฟุ่มเฟือยมากเกินไปจะดีที่สุด ต้องใช้ให้คุ้มครับ ตอนนี้ข้อมูลตัวละครผมเต็มหน้ากระดาษแล้ว 555+ เรื่องเดียวนะเนี่ย ก่อนแต่งเพิ่มแต่ละตอนต้องคอยย้อนกลับไปอ่านบ่อย ๆ กันลืม (ยี่สิบกว่าตัวแน่ะ 555+)

นิยายผมมีตัวเอกเยอะมาก อย่างน้อยๆ ก็เจ็ดคนแน่นอน แต่ทุกตัวละครมีบทของตัวเองหมดและเขียนให้โคจรเชื่อมโยงเข้าหากันหมดเรียบร้อย แก้ปมไปทีละจุด มีอดีตทุกตัว ไม่ส่งบทตายให้ส่งๆ นะครับ พวกเขาจะตายกันอย่างมีคุณค่าและทำให้นิยายมีสีสันขึ้นมา ผมเขียนเป็นตารางเลย เพื่อป้องกันการลืมเพราะเยอะจริงไรจริง 

นิยายผมถ้าจับตัวละครมาเรียงกันจะพบว่ามันเยอะ แต่เห็นเยอะๆแบบนั้นโอกาสตายเยอะ

ตลาดวายหรือยังนะ?


ผมโหวต "พยายามหาบทให้"



ที่เป็นแบบนี้ ก็เนื่องด้วยลักษณะสไตล์การออกแบบเรื่องของตัวผมเองครับ

เพราะผมค่อนข้างให้ "ความสำคัญ" กับการออกแบบ "ข้อมูลตัวละคร" มาก

โดยเพราะพวกนิสัย ประวัติส่วนตัว ความเป็นมา

ซึ่ง ยิ่งออกแบบละเอียดมากเท่าไร ก็ยิ่งทำให้มี "วัตถุดิบ" หรือมี "หัวข้อ" ที่หยิบเอาจากข้อมูลของตัวละครนี่แหละ ไปขยายเป็นพล๊อทหลัก พล๊อทรอง หรือปมปัญหาต่าง ๆ ของเรื่องได้มากเท่านั้น

และในเวลาเดียวกัน มันก็ทำให้เกิดความ "ผูกพัน" กับตัวละครตามไปด้วย

ไม่ว่าจะเป็นตัวเอกก็ดี ตัวรองก็ดี ตัวร้ายก็ดี

ดังนั้น

ผมจึงทำใจได้ลำบากมากครับ

ที่จะเขี่ยหรือตัดตอนตัวละครบางตัวออกไป เพียงเพราะสาเหตุว่า "ตัวละครเยอะเกินไป"

แต่ทั้งนี้ ก็ไม่ใช่ว่า ผมจะไม่มีตัวละครประกอบจริง ๆ หรอกนะ

เพียงแต่ส่วนใหญ่ พยายามจะให้มีส่วนร่วมในเนื้อเรื่องด้วย เลยดูเหมือนมีแต่ตัวละครหลัก



ปล.  นึกไปนึกมาก็อดหนักใจนิด ๆ ไม่ได้

เพราะเรื่องล่าสุดในตอนนี้ สเกลของเรื่องใหญ่มาก

ตัวละครที่มีบทบาทในเรื่อง ตรึม  ตกราว ๆ ร้อยกว่าคนเห็นจะได้ (ไม่นับตัวประกอบยิบย่อย)

จะทำให้มีบทดี ๆ ได้ทุกตัว ไหวไหมนะ

เราจะลิมิตไม่ให้ตัวละครยอะตั้งแต่แรกค่ะ

ถ้าจำเป็น จะนำเสนอในฐานะตัวประกอบ ที่มีหน้าที่ชัดเจน โดยไม่ปล่อยให้มีอิทพลต่อการดำเนินเรื่องหลัก

ตัวละครหลัก ต้องได้รับบทท่วมท้น

ผมว่าบทน่ะจัดให้ได้ไม่ยากหรอกครับ อยู่ที่ว่าจะสำคัญมากหรือน้อยเท่านั้นเอง บางทีจะลดขั้นมาเป็นตัวประกอบก็ยังได้

ส่วนตัวแล้วนิยายแฟนตาซีผมหลายๆนี่ บทตายที่มักจัดให้กับตัวละครจะมีอยู่ 2 ประเภทหลักๆน่ะครับคือ
1. พวกซากอ้อย... ตัวประกอบที่ตายไปแล้วโลกยังไม่จดจำหรือรับรู้เลย (แหง... ขนาดชื่อยังแทบไม่มี)
2. พวกดราม่าเรียกน้ำตา ตัวละครหนักตัวหนึ่งที่มีคนชอบจริง ไม่จำเป็นไม่อยากให้ตาย ตายไปแล้วสะเทือนไปถึงจิต...

ฉะนั้นแล้วบทตายก็เป็นบทสำคัญบทหนึ่งสำหรับผมน่ะนะครับ จะให้ใครมาตายง่ายๆก็ไม่ใช่ที่ครับ เพราะมันจะลดราคาตัวละครนั้นๆ แล้วลดพลังเศร้าในบทจากลาเอา

ก็สู้จับให้เป็นบทตัวประกอบ อารมณ์ประมาณพ่อค้าเร่ เสียงแทรกในหนังจีนอะไรทำนองนั้นจะดีกว่า

ถ้าไม่ส่งบทให้ตายก็ตัดทิ้งไปเลยค่ะ ตัดออกไปจากเรื่องเลย (ถ้ากรณีไม่ใช่ตัวละครสำคัญ)
ยิ่งมีมากยิ่งทำให้เรายุ่งยาก และบางครั้งอาจทำให้คนอ่านมึนได้ จากการที่มีตัวละครเต็มเรื่องไปหมด

นิยายข้าน้อยก็มีตัวละครอย่างท้วมท้นเช่นกัน แต่ก็ไม่เคยปวดหัวกับจำนวนที่มีมากเลย เพราะทุกตัวถูกวางบทไว้ตั้งแต่ต้น และเดินตามเนื้อเรื่องไปพร้อมๆกัน

ดังนั้นข้าน้อยจึงไม่มีปัญหาว่า

ตัวละครตัวนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อ?

เพราะทุกตัวมีบท และดำเนินไปตามบท ถ้าถึงเวลาที่ตัวละครต้องตาย...ก็...ตายไป เพื่อให้เนื้อเรื่องดำเดินต่อไปอย่างมีเหตุมีผล

ถ้าไม่จำเป็นข้าน้อยจะไม่ยัดเยียดบทตายซีซั้วเด็ดขาด

เพราะฉะนั้นในหัวข้อนี้ข้าน้อยขอเลือกให้บทบาทตัวละคร แต่ไม่ไช่อยู่ดีๆก็ยัดเยียดบทบาทให้ หากแต่เป็นการวางโครงเรื่องมาแล้วตั้งแต่ต้น...

ตัวเด่นๆ ยัดบทเข้าไป
ตัวประกอบ ก็ปล่อยให้มันเป็นตัวประกอบต่อไป

ความจริงไม่เคยมีปัญหาเรื่องตัวละคร เพราะเราระวังมากเรื่องการวางบทตัวละคร กว่าจะคิดออกมาได้สักตัวต้องคิดว่ามันจะต้องมีส่วนสำคัญกับเนื้อเรื่องให้เรื่องดำเนินไปได้(ไม่นับพวกตัวประกอบไม่มีชื่อ ที่แค่เดินผ่านฉาก ขี้บอกทางตัวละครเอก หรือตายเรี่ยราดนะ)

กว่าผมจะคิดตัวใหม่ออกมา ผมต้องคิดก่อนว่ามันมีบทสำคัญมารองรับ ถ้ามันไม่ได้มีหน้าที่สำคัญจริงๆ ผมจะส่งบทให้ตัวเอกหรือตัวเด่นตัวอื่นแทน ส่วนมันก็จะไม่ได้เกิดไปเลย บางตัวอาจเหมือนออกมาผ่านๆ แต่สุดท้านมันจะต้องได้บพลิกเรื่อง ไม่ก็ดำเนินเรื่องสำคัญสักอย่าง ไม่ปล่อยให้ตัวละครมันล้นจนคุมไม่ได้หรอกครับ

เท่าที่สังเกตพวกตัวละครล้นมักมาจากพวกแนวโรงเรียน พวกมีกลุ่มเพื่อนเยอะๆ คิดตัวละครก่อน อยากได้ตัวนั้นตัวนี้ มันเท่ดีสวยดี สวยหล่อ งดงาม เผ่าพันธุ์อลังกาล เอาออกมาพร้อมกันหลายๆ ตัว คุยกับเจื่อยแจ๊ว บอกพลังว่าใครมีพลังอะไรบ้าง แต่พอสู้จริงตัวเอกออกมาโชว์พลังแค่ 2-3 คน นอกนั้นหายไปไหน หรือไม่กล่าวถึงเลย แถมถ้าพวกมันดันได้บทเด่นมาด้วย เอาแค่ประปรายก็สามารถกลบตัวเอกได้ครับ เพราะดันคิดออกมาสยงามอลังการพอกัน


 

ก็มันอุส่าห์คิดออกขึ้นมาทั้งทีนี่นา ส่งให้ไปตายมันก็กระไรอยู่
อันที่จริงเราเคยทำมาแล้วทั้งสองแบบเลย ทั้งส่งให้ไปตายและยัดไปเข้าไปในเรื่องจนได้ แต่ยังไงๆถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากไล่ใครไปตายอ่ะ T w T

การตายก็เหมือนกับตัดบทไปซะดื้อๆ ซึ่งมันอาจทำให้นิยายไม่สนุกเท่าที่ควรนะคะเดียร์ว่า
หาบทให้ดีกว่า บางตัวบทมาก บางตัวบทน้อย แล้วแต่กรณีไป

เยอะจนไม่รู้จะจับลงบทไหน ในตอนไหน นี่หมายถึงเขียนเกริ่นถึงตัวละครพวกนั้นออกไปแล้วใช่ไหมครับ

ปกติตามพล็อตเรื่องผมจะวางตัวละครหลักไว้อยู่แล้วน่ะนะ ถ้าสมมติเกิดไอเดียสร้างตัวละครขึ้นมาแต่ไม่รู้จะใส่ไว้ตรงไหนก็ค่อยเอาไว้ใช้สำหรับเรื่องอื่นแทนแค่นั้น ที่เหลือก็จะเป็นเรื่องตัวละครรองที่ไม่ค่อยจะมีอิทธิพลต่อเนื้อเรื่องแทน ในส่วนนี้จะจัดสรรอย่างไรก็ไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่

เอามันไปฆ่าซะ//ไม่วิชาการเลย

ข้าน้อยไม่สามารถทนดูตัวละครที่เค้นขมองส่วนลึกออกมาตายไปต่อหน้าต่อตาได้หรอก... แต่ถ้าคิดว่าจะให้มันตายอยู่แล้วก็อีกเรื่อง

นิยายผมพระเอกฮาเร็มหลักสิบ 
ตัวละครที่บทเป็นหลักหลักอีกเกือบสิบ 
อาจจะยัดบทดราม่าแต่ไม่เคยส่งไปตายแค่เหตุผลว่าตัวละครเยอะเกินไป...

ให้มันตายไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน 

เอิ่ม... ว่าไงดีล่ะคะ เมื่อเช้า(มืด)ตั้งคำถามทิ้งไว้ พอกลับจากที่ทำงานมาดูอีกที ทั้งสองข้อสูสีน่าดู

พอลองมาอ่านความเห็นของแต่ละคนแล้ว ก็สรุปได้ว่ามันดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เลือกยากพอสมควร เพราะไม่ว่าจะเลือกแบบไหน สิ่งที่เราเลือกก็จะเป็นส่วนหนึ่งของนิยายที่แต่งไปแล้วใช่ไหมคะ

ถ้าเลือกส่งบทให้ตัวละครหลักสักตัวตาย ถ้าจบไม่สวย ตายไม่มีเหตุผล หรือเก่งมาตั้งนาน แต่ตายในพริบตา ก็จะทำให้นิยายหมดสนุก หรือหมดความน่าอ่านไป

ส่วนถ้าเลือกหาบทให้ตัวละครหลักทุกตัว ก็ต้องเจอกับความเสี่ยงที่เรียกว่า ออกนอกทะเล

เราสรุปแบบนี้ถูกไหมคะ^ ^ // พอดีเก็บข้อมูลนิยายอยู่ค่ะ แบบว่าถ้าอยู่ๆเกิดอยากจะแต่งนิยายที่มีตัวละครเยอะจนแทบจำไม่หมด เราจะจัดการยังไงดี 

ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ 

ปล่อยมันตายไป เยอะเกินมันรกหูรกตา

ก๊ากๆๆๆ

เข้ามาโหวตตอน 50 ต่อ 50 พอดี...รู้สึกเลือกลำบากจังครับ

ผมว่าหาบทให้ดีกว่านะ.. ไหนๆก็คิดมาแล้ว ถ้าให้ตายเลยจะอนาถและไร้คุณค่าไปหน่อย

ลองใช้กลยุทธิ์โทวโฮวดูสิ !
แต่งเป็นภาค 2 ภาค 3 แม่มเบย !

ปัจจุบัน ภาค 14 แล้วสินะ !

แต่ส่วนใหญ่จะลดบทโดยไม่รู้ตัวมากกว่าน่ะขอรับ

นิยายที่ผมเขียนก็มีตัวละครเยอะนะ หลักๆก็มี 35 ตัว จะส่งบทตายหรือจะยัดเยียดบท ในมุมมองผม ผมมองว่าทั้ง 2 แบบนั้นก็ไม่ได้มีความเสียหายอะไร แต่ผมไม่เคยส่งบทตายนะครับ เพราะเสียดาย อุตส่าห์ออกแบบมากว่าจะได้แต่ละตัว อีกอย่างคือ ผู้อ่านส่วนมากไม่ค่อยชอบเวลามีตัวละครบางตัวหายไป นิยายแนวนี้จำเป็นต้องเดินเรื่องแบบยืดๆอืดๆครับ ทุกอย่างต้องชัดเจน เพื่อให้ผู้อ่านค่อยๆซึมซับ แต่นิยายที่ผมเขียน ผมทำไว้สั้นๆ เนื้อหาไปไว ผู้อ่านก็เลยจำกันไม่ค่อยได้จนโดนด่ามาก็บ่อย

อย่าทิ้งเลยครับ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นวิธีที่ทำได้ง่าย ต้องเห็นใจคนอ่านด้วย