"ความรู้สึก" ของเพื่อนคนหนี่ง ...

ตั้งกระทู้ใหม่

สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ทุกคน ^_^'
เราชื่อ พู่กันต์ เรียนอยู่จังหวัดลำปาง สาย วิทย์-คณิต 6/1 ค่ะ

       เพื่อๆนเคยรู้สึกเหมือนกันไหมค่ะว่า ... เราเป็น "ตัวถ่วงของ" เพื่อน ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ดูขัดใจ หรือ ทำให้เพื่อนไม่ชอบหน้าเราอยุ่บ่อยๆ ทั้งที่ในเมื่อเราทำให้พวกเค้าด้วยใจ แต่เค้ากลับมองเราว่า เสนอหน้า หรือ "-" ไปป่ะ " แบบนี้ 555+ ลองฟังเหตุการณ์นี้มั้ยว่าเพื่อนๆเคยเจอบ้างหรือเปล่า

- เรื่องเกิดเมื่อ มอ4 ตอนเปิดเทอม เรากะเพื่นสนิทชื่อ "น้ำฝน" บอกตรงๆเลยว่า เราเป้นคนที่เรียนไม่เก่ง ประวัติอาจจะเกเรไปบ้าง แต่ได้น้ำฝนนี่แหละ ช่วยฉุดเราขึ้นมาให้ทำตัวดีขึ้น แน่นอนว่า เปิดเทอมมอ 4 มา มีเพื่อนเข้ามาใหม่เยอะแยะมามาย หนึ่งในนั้น มี ... "ด้าย" ด้ายเป็นผู้หญิงที่ ภายนอกดูเรียบร้อย อ่อนฉ้อยมาก บอกตรงๆ เห็นปุ๊บแล้ว เรารู้สึกทันทีเลยว่า ... เธอไม่ธรรมดาอย่าที่เห็นแน่ๆ เรื่องมันเกิดตอนที่ด้ายเข้ามาในชีวิตที่กำลังจะไปได้ดีของเรา เราก็ไม่ได้เห็นแก่ตัวอะไรเลยนะ อยู่แบบ ชิวล์ๆๆ มาก ตอนเรียนหรือทำรายงานกลุ่ม เราจะทำกับน้ำฝนตลอด แต่ทว่า ... ตั้งแต่มีด้ายเข้ามาเพิ่ม ดูเหมือนเธอจะชอบเราน่ะ แบบว่า พวกเธอสองคนคงเก่ง เราขอคบ อะไรประมานนี้ ต่อมา ด้ายสนิทกับน้ำฝนมากขึ้น แบบว่า ช่วนกันเดินไปก่อนเรา ทั้งๆๆที่เราเก็บของอยุ่ บางทีเราก็ตามไม่ทัน ฝนเป้นคนที่เรียนเก่งมาก แล้วก็นิ่งๆ เป้นคนที่ปฎิเศษเพื่อนไม่เป็นเลยก็ว่าได้ เป้นคนที่ เรียบร้อย นิสัยดีจริงๆ  เราก็เริ่มรู้สึกเหมือนเราเป้นหมาหัวเน่าละ  เวลาผ่านไป ยิ่งทำให้เราได้รู้ตัวตนของด้ายมากขึ้น เธอเป็นผู้หญิงที่ เรียบร้อยในสายตาคนอื่นมาก แต่เธอก็มีแฟนน่ะ แฟนเกเรมากเลยด้วย นิสัยแบบ ชอบรังแกผู้หญิงอะ -สุดๆๆ  เราว่าไม่ค่อยคู่ควรกันเท่าไหร่ แต่ก็เนอะ เรื่องความรักมันเกิดขึ้นได้เสมอ  แต่ฌะอนี่สิ  -เรานี้สนิทกับผู้ชายในห้องแบบ ว่า ชอบไปเล่นด้วย (เราออกห้าวๆหน่อยๆ) ชนิดที่ว่า เล่นกันหนักๆ  แต่เธอนิสิ ไม่ว่าเราจะเล่นกับให้ ดูเหมือนเธอจะหวง ทำตัวเป้นเจ้าข้าวเจ้าของเค้าไปทั่ว แบบว่า ฉันเรียบร้อยฉันสวยกว่า เก่งกว่า ประมานนั้น 55+  การเรียนของเราก็พอได้นะ แต่ไม่ถือว่าเก่งมาก แบบ อ่อนเลยก็ว่าได้ เรายังจำสายตาคู่นั้นได้ดี สายตาของน้ำฝน ที่คอยให้กำลังใจเรามาตลอด ปลอบใจเรามาตลอด ผิดกลับ ด้ายเลย ที่มีสายตาแบบ เธอมาอยู่ห้องคิงได้ยังไง มาอยู่ห้องเก่งกับพวกฉันได้ยังไง ไม่คู่ควรเอาซะเลย เรียนก็อ่อน แล้วยังเป็นตัวถ่วงเพื่อนในห้องอีก ไม่น่าคบเลยจริงๆ  ... " สายตาอันเหยียดหยามของเธอ สายตาที่มองแล้ว เราต้องรู้สึกว่า  ทำไมเพื่อน ... ถึงคิดกับเราแบบนี้ เพียงเพราะเรา เรียนไม่เก่ง'งั้นหรอ  ตั้งแต่นั้น เราก็รุ้สึกกดดันตัวเองมาก เพราะเราไม่รุ้ว่า จะทำให้เพื่อนยอมรับได้ยังไง แล้วฉันจะต้องทำยังไง ให้พวกเธอยอมรับ  เธอจะยอมรับฉันเพราะว่าเรียนเก่งหรอ ?  ไม่คบด้วยใจหรอ ทำไมละ เพื่อน มันต้องมีขอบเขตที่การเรียนด้วยหรอ  เสียใจไม่เท่าไหร่ แต่เสียความรู้สึกนี่สิ มันแย่ๆจริงๆ เราก็เล่าความรู้สึกของเราให้น้ำฝนฟัง เพราะน้ำฝนเราไม่เคยปิดบังอะไรกันอยู๋แล้ว ฝนก็เคยปลอบใจว่า " อย่าไปแคร์เลยพู่ คนเราความคิดไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างถูกอบรมสังสอนมาไม่เหมือนกัน อะไรที่เราคิดว่าเราทำแล้วมันดี อยู๋ในกรอบที่ไม่เดือดร้อนใครก็ทำเถอะ อย่าร้อนร้นไปกับปัญหาเพียงเล็กน้อย พยามเปิดใจ พยามเข้าใจแล้วยอมรับมัน ถ้าว่า เธอเกลียด เธอไม่ชอบด้าย แล้วเธอทุกข์มั้ย ... ?  เพราะฉนั้น เธอควรเข้าใจกับมันนะ เปิดใจให้สังคมเยอะๆ แล้วนำมาพิจารรณาเองว่า สิ่งที่เราทำ กับคนอื่นทำ สิ่งไหนมันควรน่ายกย่องมากกว่ากัน " สิ่งที่ดีที่สุดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดเสมอไป ^_^ "  

           ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ถึงแม้เราจะสนิทกับน้ำฝนน้อยลง แต่ว่า เธอก็ยังคอยให้คำปรึกาษเวลาเราไม่สบายใจ น้ำฝนจะเป็นคนแรก ที่ดูเราออก และเข้ามาปลอบใจเราเสมอขอบคุณน่ะที่ไม่เคยทิ้งกัน นี้แหละมั้งที่เค้าเรียกว่า เพื่อนแท้จริงๆ "

   บางที่ก็แค่น้อยใจ ว่า ในสายตาเพื่อนคนอื่นนั้น เราเป้น "ตัวอะไร"