Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ทำไม ผมต้องถูกเพื่อนเมินด้วย

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนนี้ผมอยู่ ม.6 ได้เกรด 4 เทอม กระจอกมากๆๆ แค่ 3.25 ในอดีต ตอนผมอยู่ ม.ต้นผมสามารถสอบเข้าห้อง IEP ได้ ผมมีเพื่อนมากมาย ผมยอมรับว่าผมติดเกมส์ ตอนนั้น งอมแงมเลย หลังจากนั้น จบ ม.3 จะสอบ ม.4 ผมก้สอบที่เดิม แต่ๆ เพื่อนร่วมห้องผม 38 คน ติด IEP ม.4 หมด ผมสอบได้ที่ 200 กว่าๆ ผมตกมาอยู่ ECD มันเป็นวันที่ผมน้ำตาไหล พลาก ในช่วงแรกเพื่อนมันก็ปลอบใจ ขึ้น ม.ปลายเล่นเพลาๆลงบ้าง เลิกได้ก็ตอน ม.5 ตลอดเวลาที่ผมเรียนอยู่ห้อง ECD ผมได้เรียนรู้ว่า เพื่อนที่ดีๆ ไม่ได้มีแค่คนรวยๆ ที่เรียน IEP แต่เพื่อนที่ลำบาก ยากจน คือมิตรแท้มากกว่า
สอง ปี ถัดมา จบ ม.5 เกรดผมตก แบบดิ่งแหวเนื่องจาก ทุรนทุราย คิดว่าตัวเองจะเรียนอะไร แล้วไม่พอ โดนเพื่อนเก่า ตอน ม.ต้น มันตอกย้ำอีก เวลาผมทักเพื่อนเก่าๆ เขาไม่อยากที่จะมองผมด้วยช้ำ แล้ว โค้วต้า ม.พระจอมบางมด ที่ว่าเอา ลำดับ 1-10 ของ สายชั้น ผมอยู่อันดับที่ 48 จาก 600 แล้วรายชื่อที่อยู่เหนือผม มีแต่เพื่อนเก่าผมทั้งหมด
แล้วครูแนะแนวที่โรงเรียนก็ ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่

ผมไม่เข้าใจว่า ผมมัน ชั่ว มากนักเลยหรือยังไงเพื่อนมันถึงไม่ค่อยอยากแล ขอระบายหน่อยนะครับ ไปพูดให้คนอื่นฟังก็งั้นๆ โดยเฉพาะพ่อแม่ ยิ่งด่ากลับ

แล้วมีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจตัวเอง เหมือนกัน ผมก็ไม่รู้ว่ามีใครเป็นแบบผมไหม คือ ผมพยายามที่จะ สู้ ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือหนัก เลิกกับแฟน คิดว่าที่สุดแล้วล่ะ เพื่อจะเอาชนะเพื่อน ให้มันได้สักวัน แต่ยิ่งทำมันก็ยิ่ง ตกต่ำลงเรื่อยๆ จนท้อแท้ แถมช้ำคนรอบข้างยิ่งรังเกียจ เพื่อนเก่าผมทุกคน จะสอบหมอ สอบเภสัช กันหมดละครับ ส่วนผมได้วิศวก็บุญหัวแล้ว แล้วมันบอกว่าวิศวทุกวันนี้ตกงานเยอะนะ ขอให้คิดดีๆ

มันจริงไหมครับ

แสดงความคิดเห็น

>

11 ความคิดเห็น

ผ่านมา 1 ส.ค. 56 เวลา 20:07 น. 2

คิดจะเอาชนะการดูถูกของคนอื่น ก็ต้องเอาชนะใจตัวเอง

และมุ่งมั่นพยายามทำให้สำเร็จ ตราบใดที่มัวแต่หงุดหงิด จิตตก

ผลที่ตามมาคือความล้มเหลว แล้วจะยิ่งโดนดูถูกซ้ำเติม

น้องต้องตั้งเป้าหมายตัวเอง แล้วมุ่งมั่น พยายามไปให้ถึงให้ได้ แล้วจะรู้ว่า...

"ไม่มีใครที่เหนือกว่าใคร ถ้าเราไม่ไปคุกเข่าให้เขา"

0
milk-ccl 1 ส.ค. 56 เวลา 20:33 น. 3

3.25 เก่งแล้ว สู้ ๆ นะ เราเกรด 4 เทอม ได้แค่ 2.81 เอง เราอยู่ ม.6 เหมือนกัน เราจะเข้าอักษร-มนุษย์เอกจีน เพราะเราชอบภาษาจีนมาก  แต่เราไม่เก่งคณิต(เข้าขั้นห่วยด้วยซ้ำ) แล้วเราก็ไม่ชอบเรียนคณิตเอามาก ๆ ด้วย ไม่จริงหรอกที่ว่าวิศวะตกงานน่ะ  เป็นที่ต้องการเอามาก ๆ ด้วยซ้ำ  เราเองก็หวั่นเหมือนกันว่าเอกจีนเราอาจจะไม่ติดเพราะปัจจุบันคนที่สนใจจะเรียนเอกจีนเหมือนเราก็มีตั้งเยอะ แต่เราก็ต้องสู้ ๆ นะ เพื่อความฝันของเรา เราเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตของตััวเองไม่ใช่เพื่อน อีกอย่างคนที่ชอบดูถูกแล้วก็ซ้ำเติมคนอื่นไม่เจริญหรอก  ตอนนี้อาจจะยังไม่เห็นแต่ในอนาคตก็ไม่แน่ คนเรามันมีผิดพลาดกันได้ ไม่มีใครที่จะมีชีวิตที่เพอร์เฟ็คไปตลอดชีวิตหรอก บางทีการที่เราสอบตกมันอาจจะเป็นสัญญาณเตือนให้เราขยันขึ้นก็ได้ 

0
Gun\'s LiZm 2 ส.ค. 56 เวลา 07:34 น. 4

            นายยังดีกว่าเราน่ะ เราดิตั้งแต่อยู่มอ 4-6 เกรด 2.50 ตลอด ขนาดพยามอ่านหนังสือแล้วนะ เราก็ติดเกมช่วงนึง เพื่อนดูเหมือนไม่ค่อยสนใจเราเหมือนกัน สู็ๆๆน่ะ หัวอกเดียวกัน เพื่อนที่เห็นแก้ส่วนตัว อย่าคบจริงจังเลย พวกเก่งๆเค้าก็เป็นแบบนี้แหละ " มองเราเป้นตัวอะไรไม่รู็   สู้ต่อไปน่ะ ^^"  ในเมื่อทำไปแล้วไม่มีครเห้นค่า เราก็ทำให้ตัวเรามีค่า จัดหนักไปเลย แบบว่า "ซักวันเราต้องดีกว่ามัน"

0
นางฟ้าชุดขาว 2 ส.ค. 56 เวลา 11:34 น. 5

แคร์คำคน แคร์เพื่อนเก่าทำไม เข้ามหาลัยไปเราก็ได้เพื่อนใหม่ สังคมใหม่อีก เรียนในสิ่งที่เราไปถึงแล้วอยากเรียน เอาสิ่งที่เค้าดูถูกเรามาดันตัวเองให้ได้ดีกว่าให้ได้ สู้ๆนะ

0
Felinonajang 2 ส.ค. 56 เวลา 15:18 น. 7

ถ้ากำลังใจมันหายากรอบข้างไม่ได้ เราก็ต้องสร้างเอง ถ้าเราไม่มีกำลังใจให้ตัวเราก่อน แล้วเมื่อเราไม่มีกำลังใจจากคนอื่นแล้วจะเอาแรงที่ไหนมาสู้
เอาคำสบประมาทพวกนั้นมาเป็นแรงผลักดันให้ดีขึ้นดีกว่า น้องไม่ได้ทำผิดหรอกแต่แค่น้องกับเพื่อนตอนม.ต้นนิสัยเหมือนกันไง ชอบดูถูกคนอื่น  

อยากจะถามว่า แล้ววิศวะกระจอกตรงไหนอะน้อง
น้องชายพี่ได้แพทย์แต่ไม่เอาเพราะมันอยากเรียนวิศวะตามพวกพี่
มันไม่ได้อยากสอบแพทย์ด้วยแต่โดนป้าๆบังคับให้ไปสอบ ดันติดซะงั้น
มันเรียนไม่เหมือนกัน เอามาเปรียบความยากง่ายกันได้ไง 
แล้วคนที่ไม่ตกงานคือคนไม่เลือกงานนะจ๊ะ รุ่นพี่ของพี่หลายคนจบไปไม่ได้เป็นวิศวะเพราะบางคนคิดว่าเงินเดือนน้อยเลยไม่อยากเป็น(ทั้งๆที่ได้สามหมื่นอัฟอะนะ)เลยไปเป็นสจ๊วตดีกว่าบินครั้งนึงได้ห้าหมื่น เดือนนึงอาจจะบินสองสามครั้ง ก็ได้เยอะกว่าละ บางคนก็ยังยืนหยัดในอาชีพที่เรียนมาเพราะชอบและรักจริง ฉะนั้นมันอยู่ที่คนและความชอบมากกว่า ถึงน้องเรียนเก่งแต่ถ้าไม่ชอบแล้วเข้าไปเรียนก็ไม่มีความสุขหรอก ขนาดบางคนชอบยังมีท้อมีทุกข์เลย 
อย่าไปสนคนอื่น สนที่ตัวเราดีกว่าว่าชอบจริงป่าวที่เข้าอะ หาตัวเองให้เจอแล้วเราจะมีความสุข ไม่ทำหน้าอมทุกข์เวลาคนถามว่าได้คณะอะไร ที่ไหน  เพราะเราจะตอบอย่างเต็มภาคภูมิ ถ้ามีคนถามว่าทำไมเข้าคณะนี้ก็บอกไปเลย "กุชอบอะ ทำไม"


0
` ด.ญ. CSI 2 ส.ค. 56 เวลา 16:37 น. 8

เราควรจะสู้กับใจตัวเองมากกว่า คิดซะว่าการสอบเป็นการวัดใจตัวเองแล้วก็สู้ๆ ^^ เอาชนะใจตัวเองให้ได้ว่าเราจะทำได้แค่ไหน ชนะใจตัวเองก็พอแล้วล่ะ ทำให้ดีที่สุด  ส่วนเรื่องวิศวะ วันนี้มีครูจากสถาบันกวดวิชา เราก็ฟังๆดูได้ยินแว่วๆเหมือนกันเรื่องวิศวะ สำหรับของ มช. นะยกตัวอย่าง วิศวะที่ครูพูดว่าจะหางานยากมากขึ้น คือวิศวะโยธา แต่อย่างอื่นเราก็ไม่รู้เหมือนกัน  เพราะถ้าเปิด aecแล้วทุกอย่างจะมีการแข่งขันมากขึ้น รุ่นหลังๆเราจะโชคดีนะ จะรู้ว่าเรียนอะไรดี เรียนอะไรแล้วไม่ตกงาน  แต่รุ่นเราเนี่ยสิ เลือกไปแล้วเรียนไปแล้ว เข้า aec เมื่อไหร่จะรู้โชคชะตา  แต่ยอมรับเลยว่า พวกแพทย์ เภสัช นี่รอดแน่ๆ  
  ถ้าเราคิดว่า เรามีศักยภาพพอที่จะสู้คนอื่นได้ ทำไมเราจะหางานทำไม่ได้ ? 

0
ตลกวะ 2 ส.ค. 56 เวลา 18:50 น. 9

เภสัชเข้าง่ายกว่าวิศวะที่มีชื่อเสียงอีก อย่างวิศวะ จุฬามีปัญญาเค้าไหมถามมันกลับ เภสัชที่ขี้เล็บครับ เด็กที่เรียนวิศวะ จุฬามันติดหมอ ทันตะแล้วสละสิทธ์กันเป็นร้อยจากกสพท.หรือโควต้าชนบท รู้อะไรขอให้รู้จริงเพราะมันจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด วิศวะ จุฬากับเภสัช จุฬานี่ต่างกันเยอะเลยนะจำนวนเด็กเก่ง อย่าพูดแบบนี้ฟังแล้วมันขึ้นเพราะเจอคนพูดไม่จริง

0
2-CHAIR 2 ส.ค. 56 เวลา 21:35 น. 10
 เราก็ม.6 ค่ะ รุ่นเดียวกันเบยยย 
 เข้าเรื่องๆ เราว่า เธอควรปล่อยวางบ้างนะ หยุดคิดว่าจะเอาชนะพวกเขา หยุดคิดว่าเค้าไม่สนใจเธอเพราะเธอไม่ใช่เด็ก ep อะไรนั่น ใช่อยู่เรื่องเเบบนี้ อาจบ่งบอกคุณภาพคน แต่ไม่ได้บ่งบอกคุณค่าของคน 
เราว่าเธอโชคดีไปอย่างนะ ที่เจอเเบบนี้เร็วหน่อย เลือกคบเพียงเพราะเก่ง ไม่เก่ง ไม่คบ ไม่ระดับเดียวกัน ไม่คบ เพื่อนมันมีหลายเเบบ ที่ต้องร่วมทุกสุขกันจริงๆ อาจเป้นเพื่อนร่วมงานด้วยซ้ำ เเล้วเเต่ความคิดนะ 
  เรา ได้ 2.99 4 เทอมเหมือนเธอเเหละ น้อยกว่าเธอด้วยซ้ำ 555 เราก็เครียดนะ เราหลุดโควต้าวิศวะนะ เเต่เราไม่เสียใจเลย เราไม่ชอบคำนวณเป็นทุนเดิม เเต่ตอนเเรกมันมากะจะคว้าไว้ก่อน กลัวไม่มีที่เรียน เเต่พอหลุดก็เฉยๆ เธอโชคดีละ ลาดกระบังไม่ใช่เข้าง่ายๆ อย่าไปสนเค้าเลย คนเรามีทางเดินต่างกัน ความคิดเธอ คนเก่งๆ ไปเป็นหมอเป็นเเพทย์ ไม่ใช่หรอก  วิศวะก็เก่งนะ เเต่เก่งคนละเเขนง คนเราเก่ง มันเก่งต่างกัน อีกอย่าง ยุคเราจบ มันเข้ายุคอาเซียนพอดี ไม่ตกงานหรอกวิศวะน่ะ ความคิดเรานะ สาขาภาษา วิศวะ การขนส่งงี้ พวกนี้เราว่าไม่ตกงาน เเล้วก็ เรื่องครู เเค่ครูไม่สนใจ วิตกอะไรมากมาย อาจเป็นความคิดของเธอเองหรือเปล่าที่คิดว่าครูไม่สนใจ เพราะเธอวิตก กังวล จนทำให้คิดไปเอง ส่วนเรื่องพ่อเเม่ ที่เล่าให้ฟังเเล้วโดนด่า ที่ด่า เราคิดว่า เธอก้าวหน้าเร็วเเล้วมาถอยตอนที่อยู่ระหว่างทางเเยกของชีวิต เพราะเธอติดเกมด้วย จุดนี้เเหละ สำคัญ เล่นได้ เเต่เพลาลงหน่อย ดีกว่าไหม?
อัันี้ก็คิดเอาเองนะ โตเเล้ว 
 เรื่องชั่ว อีกเรื่องนึง คนเราจะชั่ว มาตรฐานการวัดความชั่วเเต่ละคนไม่เหมือนกัน เคยได้ยินไหม มองต่างมุมก็คิดต่างกัน นี่ก็เช่นกัน 
 เอาเป้นว่า ถ้าคิดว่าทำดีเเล้ว ก็ทำต่อไป :D 
        [jj-015]
0
เป็นกำลังใจ 5 ส.ค. 56 เวลา 20:09 น. 11

1.ตั้งสติ ทำใจให้ปลอดโปร่ง ตั้งใจเรียน(เพราะเห็นว่าการเรียนสำคัญ ไม่ใช่เพราะอยากมีเพื่อนเหมือนเคย อยาก อยาก... อยาก... อยาก... เพราะอยากจึงทำให้ใจเธอไปนิ่งพอทำให้เก็บความรู้ไม่ได้ อาจจะเข้าวัดให้พระเทศน์สั่งสอนให้มีสติกับการเรียน)
2.สุ จิ ปุ ลิ (ไปถามครูแล้วทำตาม)เยี่ยม

0