มาเเชร์ประสบการณ์ความรักในวัยเรียนกันนนน

เราเคยมีนะคบกับได้4เดือนเองแต่ก็เลิกกันไปแล้วอ่าเพราะว่าเขาไปบอกกับกลุ่มที่เราไม่ชอบว่าอยากเลิกก็เลยเลิกกันไปแล้วพอปีถัดมาเพื่อนที่อยู่กลุมเดี๋ยวกับเขาก็มาขอเราเป็นแฟนแต่เราก็ปฏิเสธไปอะเพราะในความคิดเรานะเราคิดว่าเราไปควรเป็นแฟนกับเพื่อนแฟนเก่าอะ(ความคิดเห็นส่วนตัวนะ)แล้วเราก็คิดว่าเรายังลืมเขาไม่ได้ด้วยแหละเรื่องก็มีเท่านะแหละ ขอบคุณที่ฟังมาจนจบนะ

คบกันตอน ม.3 ตอนนี้ก็ยังคบอยู่ 1 ปีกับอีก 4 เดือน

แรกๆก็สนิทกันในฐานะเพื่อน เราเรียกเขาว่าพ่อ เพราะชื่อของเขาเหมือนพ่อเรา 5 5 5 5 แล้วเขาก็เรียกเราว่าลูกสาว เหมือนบทบาทสมมติที่ค่อนข้างจะจริงจังไปนิดนึง เริ่มหวั่นไหวตอนที่มีปรากฏการณ์ธรรมชาติอะไรสักอย่าง อ๋อๆ สุริยุปราคา แล้วตอนนั้นก็ต่อคิวรอฟิล์มเอ็กซเรย์จากเพื่อน แต่เราโดนเพื่อนคนอื่นๆมาแทรกแถว ตอนนั้นงอนเพื่อนมาก ตัดสินใจจะไม่ดูแล้วกำลังจะขึ้นห้อง เขาคนนั้นก็เดินเข้ามาหาเราแล้วก็ถามว่า "ลูกดูหรือยังอ่ะ พ่อดูแล้วนะ" เราก็ส่ายหน้าแล้วบอกไปว่า "ยังเลยพ่อ เพื่อนมันแย่งหนูหมดแล้วอ่ะ จะร้องไห้แล้วเนี่ย" จู่ๆเขาก็จับมือเราแล้วพาไปหาเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่ยืนดูสุริยุปราคาอยู่ เขาก็ขอฟิล์มมาจากเพื่อนคนนั้นแล้วก็ส่งมาให้เรา แถมยังยืนกันคนอื่นมาแย่งฟิล์มด้วย >< แบบว่าใจเต้นตึกตัก 5 5 5 55 5 โอ๊ะ!นี่เรามาเพ้ออะไรเนี่ยยยย

เเค่ได้เเอบมองก้มีความสุขเเล้วววว

เขินจัง

ของเราตอนอยู่ม1แต่เรารู้จักเพื่อนคนนี้ตั้งแต่ตอน ป4ตอนแรกๆก็เฉยๆ
แต่พอตอนนี้รู้สึกว่าเขาแตะตายังไงไม่รู้

ส่วนรักของเรา คือ รักแล้วยังไงก็ต้องผิดหวัง รู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่มีทางมารัก พยายามทำทุกอย่างให้เค้าสนใจ จากเด็กผู้หญิงตัวดำๆ หน้าตาไม่ดี คิดอยากขาว
อยากจัดฟัน เอาง่ายๆเลยก็คือ "อยากสวย" แต่เค้าก็คิดกับเราแค่พี่น้อง 

เราอยู่ ม.1 พี่เค้าอยู่ ม.6 ตอนนั้นเรายังตัวดำๆอยู่ พึ่งเริ่มจัดฟันตอนเทอมสอง
ยังไม่ค่อยคิดอยากสวยเท่าไหร่ โดนแดดไม่เคยหลบ ดำถึกตามประสาเด็ก
พอปิดเทอมใหญ่ เราก็เริ่มหาวิธีทำให้ตัวเองขาว โดยการโบกครีม 55555
(NIVEA Body Lotion UV Whitening Extra Cell Repair & Protect สีส้มอ่ะ + NIVEA Body UV Whitening Serum SPF25 รึเปล่าไม่แน่ใจ เราใช้ทั้งกลางวันกลางคืน ทาทับไปกันเลย ออกแดดบางครั้งก็ใช้ไวท์เทนนิ่ง) เปิดเทอมมาเพื่อนทักว่าขาวขึ้น
เฮ้ยยยย ! ดีใจอ่ะ (เราผิวคล้ำตั้งแต่เกิดนะ แต่เราก็รู้สึกว่ามันไม่ได้ขาวมาก
แค่ดีขึ้น) จนเวลาผ่านมาจนจะใกล้กีฬาสี เราคุยกับพี่เค้าใน facebook พี่เค้าบอกว่า "ถ้าพี่เค้าว่าง จะกลับมา" แล้วกีฬาสีปีนั้น เราได้ถือพานเชิญเหรียญ 
แม้มันไม่ใช่ตำแหน่งที่หรูหราอะไรมากมาย แต่เราก็ภูมิใจ ที่ได้เป็น 1 ใน 3
ของตัวแทนโรงเรียนที่ได้ไปถือพานเชิญเหรียญ เราคิดว่าถ้าพี่เค้ากลับมา
เราจะขอถ่ายรูป แต่แล้ว พี่เค้าก็ไม่กลับมา TT
แล้วก็มาถึงช่วงปิดเทอมใหญ่อีกครั้ง วันนั้นวันเปิดเซ็นทรัล ไอ่เราก้ไปเพราะเห่อดารา และคิดว่าพี่เค้าคงมางานนี้ด้วย และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เราเจอพี่เค้า แต่แค่ได้ทักทายกัน มีประโยคหนึ่งที่เราจำได้ไม่เคยลืม
"จัดฟันแล้วหน้าเปลี่ยนนะหนิ" เฮ้ยยยยย ! เขินอีกแล้ว ><
เราหันไปมองพี่สาวเราที่กำลังเดินตามหลังมา อยากจะบอกว่าคนเยอะมากกกก
พอเราหันไปมองพี่เค้าอีกที เฮ้ยยยย! หาย เราเดินตามหาทั่วห้าง แต่ก้ไม่เจอ 
กลับมาบ้าน เห็นรูปแท้กของพี่เค้า แล้วน้ำตาจะไหล พี่เค้าไปอยู่ตรงนั้นเอง
เหรอ TT 
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึง กลางเดือนกันยายนปีนี้ พ่อเราไปทานข้าวที่ศูนย์อาหารของห้างแห่งหนึ่ง ซึ่งห้างแห่งนี้ก็อยู่ใกล้บ้านพี่เค้า และตอนนี้พี่เค้าก็กลับมาที่บ้านแล้ว เราทานข้าวเสร็จ เราก็มองไปเรื่อยๆแหละ คิดว่าพี่เค้าคงมา
แล้วก็มองเห็นผู้ชายคนนึงกำลังเดินมา พี่เค้านั่นเอง เฮ้ยยยย ! อะไรกันวะ บังเอิญเจอ อีกแล้ว(เสียงสั่นเครือ)
(เรานั่งอยู่ตรงที่แลกบัตร) พี่เค้าแลกบัตรเสร็จก็หันมาเจอเรา แล้วก็ยิ้มทักทายกัน เรายกมือบ๊ายบาย ^^ พี่เค้าก็หันไปไว้พ่อของเรา เอ้ยเขิน >< 
แล้วบอกเราว่า "กินข้าวก่อน" เราลังเลอยู่นานว่าจะถ่ายรูปมั้ย เพราะกำลังจะกลับ พ่อของเราบอกว่า จะกลับแล้ว จะถ่ายก็รีบไปถ่าย แต่ทำไงได้ พี่เค้านั่งกินข้าวอยู่หนิ ดูท่าทางแล้วคงหิวน่าดู ไอ่เราก็เป็นคนขี้เกรงใจ ลังเลอยู่นาน เราตัดสินใจไปถ่าย เพราะโอกาสแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ เราเดินไปกับพี่
(ให้พี่ถ่ายให้อ่ะ)แล้วก็หยุด คิดหาคำพูด
....ตัดสินใจเดินไปหา
"พี่... ขอถ่ายรูปด้วยหน่อย พอดีจะกลับละ"
ในขณะที่พี่เค้านั่งกินข้าวอย่างจริงจัง ก็เงยหน้าขึ้นมา พร้อมยิ้มเล็กๆ
พี่เค้า "พี่อ้วนขึ้นมั้ย" (พอดีพี่เค้าเล่นกล้าม)
เรา "อืม" ได้แต่อือๆออๆ ก็มันเขิน ตื่นเต้นด้วย
แล้วพี่เค้าก็ลากเก้าอี้ที่อยู่ข้างตัวอีกฝั่งหนึ่งเข้ามาเหมือนบอกว่ามานั่งดิ แต่พอดีมีเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งเรา เราเลยไปนั่งตรงนั้น ระหว่างที่เรานั่งข้างๆ พี่ของเราก็ถาม
พี่เค้าเรื่องจะทำยังไงให้สูง (ตอนนั้นเราอยากบอกพี่เค้าว่า "รู้มั้ยว่า...ดีใจแค่ไหนที่ได้มานั่งตรงนี้ ไม่นึกไม่ฝันเลย ได้นั่งข้างๆคนที่เรารัก ได้มองเค้า เห็นเค้าดูดีขึ้น เห็นเค้ามีความสุขมากกว่าเดิม แม้ว่าเวลานั้นมันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆที่เราได้มองเค้าแบบนี้ก็ตาม แต่...(ชื่อเรา)ก็มีความสุขมากนะ)
เรา "จะให้เรียก ...(ชื่อเดิม) หรือ ...(ชื่อใหม่) ล่ะ"
พี่เค้า "แล้วแต่เลย เรียกไรก็เรียก" (ยิ้มๆ)
แล้วก็ถ่ายรูป เราลุกขึ้นขอบคุณ บ๊ายบายพี่เค้า แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะ ตั้งแต่ที่เราเดินไปหาจนเดินกลับมา เราพยายามเก็บอาการดีใจแบบสุดขีดไว้ จนทำให้เราพูดแบบแข็งๆ (พี่บอกอย่างนั้น) ไม่ดูหวานเลย เราแอบเสียใจเล็กๆว่าทำไมเราต้องกลับเร็วด้วย ทั้งๆที่ทุกอย่างมันดูเหมือนจะนานกว่านี้ เราคิดว่า ถ้าพี่เค้ากินข้าวเสร็จ พี่เค้าคงมาพูดคุยด้วย เรารู้สึกว่าเราต้องได้มองพี่เค้าได้นานกว่านี้ แต่ไม่เลย TT
ยาวหน่อยนะ แต่มันเป็นเรื่องจริงหมดนะ บางคนคิดว่าเราคงลงเอยกัน
แต่ก็ผิดคาด นั่นแหละที่บอกตั้งแต่ต้นว่า รักแล้วยังไงก็ต้องผิดหวัง

ตอนนั้นอยู่ป.4ค่ะ เราเคยโดนคนที่ชอบปฏิเสธทั้งๆที่ยังไม่ได้สารภาพรักเลยค่ะ  แล้วเค้ายังบอกตรงทางเดินหน้าห้องเรียนด้วย ทำให้เราเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนทั้งชั้นอีกเพราะตอนนั้นเป็นตอนพัก มีเพื่อนเดินไปพักกินขนมที่โรงอาหารเยอแยะ แล้วยังมารู้อีกว่าเพื่อนสนิทตัวดีเป็นคนนำไปบอกเค้าเองด้วย เราเจ็บนิดๆค่ะแต่เหมือนเจ็บที่เสียหน้ามากกว่า พอจบป.5 เค้าก็ย้ายรร.ไป พอเราอยู่ม.1 แล้วเรามาคิดดูอีกที เราก็แค่ปลื้มความฉลาดของเขาเท่านั้นเอง

น่าตลกมั้ยล่ะคะิ ฮะๆ

ตอนอายุเท่านั้น เราก็เคยปลื้มค่ะ ตอนเด็กๆเราก็คิดว่าชอบเนอะ =//w//= พอโตขึ้นมามันก็เป็นแค่แบบปั๊บปี้เลิฟอะไรแบบนี้

เป็นความรักที่น่าอิจฉาาามากกก

>______< ขอบคุณคะ
แต่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ของการเรียน T__T
กลัวๆอยู่เหมือนกันคะ ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไง

แอบชอบคนๆหนึ่งนานอยู่ประมาณ4ปีได้. เก็บความลับมาตลอดเค้าไม่เคยสังเกตได้เลยทั้งที่ใกล้ชิดกัน
เหตุที่ความลับแตกก็เพราะเราบอกเพื่อนสนิทไปว่าแอบชอบเค้า. นังเพื่อนตัวดีมันก็แจ้นไปบอกเค้าอีกความลับเลยถูกเปิดเผ
พอเค้ารู้ว่าเราชอบ เขาก็เหมือนแสดงปฏิกิริยาตอบสนองว่า'เขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว'
แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เขาแค่ลองใจเราเฉยๆ ว่าถ้าเขาไม่ได้ชอบเราๆจะคิดยังไง
จริงๆเขาก็ชอบเรานั้นแหละ ก็เลยคบกัน
ผูกพันแบบเพื่อนมากกว่าแฟนแต่ก็มีความสุข แล้วก็รู้อยู่แก่ใจว่ารักกัน
แต่พอผ่านไปอย่างที่เขาว่ากันรักแรกมันยากเกินไปที่จะเป็นรักแท้
เรากับเขาทะเลาะกันเพราะว่าเขามีปัญหากับป้าเรา(ปัญหาวุ่นวายมากไม่รู้จะจบยังไง)
พอไม่มีทางออกเลยเลิกกันไป
แต่ก็ยังติดต่อกันตลอดนะ ในระยะเวลา1ปีที่เลิกกัน เราก็ไม่มีใคร เค้าก็ไม่มีใคร
คุยกันเป็นเพื่อนกันตลอด เรายอมรับกับตัวเองเลยว่ายังรักเขาอยู่
แต่เราก็สัญญากับตัวเองเหมือนกันว่าจะไม่มีทางกลับไปคบกัน
แบบแฟนอีกเขาก็พยายามง้อนะแต่เราใจแข็งมากกก
พอ1ปีผ่านไปเขามีแฟนใหม่จ้าาาคนใกล้ตัวเราด้วยสนิทเลยแหละ
เจ็บมาก!!!จุก!!สมน้ำหน้าตัวเอง!แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
ตอนนี้เลิกกันมา5ปีแล้ว จากแฟนตอนนี้กลายมาเป็นเพื่อนรัก
ตอนนี้เราไม่มีแฟน แต่เขามีนะ เรารู้จักเขามากกว่าที่แฟนเขารู้จักซะอีก
แต่เราก็พยายามไม่ทำอะไรให้แฟนเขาลำบากใจนะ
พยายามไม่เจอหน้ากันไม่คุยกันต่อหน้าแฟนเขา
แต่ในโซเชี่ยลเนี้ยถึงไหนถึงกัน
บางทีเราก็คิดนะว่าระหว่างเรากับเขามันไม่ได้เลิกกัน แต่เราลดสถานะจากแฟนเหลือเพื่อน
และมันไม่มีทางเป็นมากกว่าเพื่อนได้อีกแน่นอน

ซึ้งจัง :)

ตอนม.1 เราชอบคนหนึ่งชื่อวิน ห้องเดียวกัน ชอบมา 2ปีกว่าเนี่ย ชอบฝ่ายเดียว เค้าไม่เหลียวมองเลย เจ้บๆอยุนะ T T ตอนม.1 ก้คุยกันปกติ แต่ใครไม่รู้ปากดีไปบอกว่าเราชอบเค้า เค้าไม่คุยด้วยเลยย แอบบเงิบมากกกกกก?? วันวาเลนไทน์ตอนม.2 เจ็บสาส เขาปฎิเสธของเรา ช็อค แต่ก้ทำใจ ตั้งแต่ไม่ได้มองหน้าเค้าเลย ก้มองนะ แต่ไม่เคยคุยกัน ตอนม.4 ก้เงียบสุดๆ!! เค้าเปนรักแรกของเราอ่ะนะ ก้เก็บความทรงจำดีๆเอาไว้แค่นั้น

เคยมีนะเป็นรักแรกพบอะ เราอยู่ม.3 แต่แฟนเราอยู่ปวช.ปี2ไง แล้วเป็นรักระยะไกลด้วย เราอยู่ต่างจังหวัดแต่แฟนเราเรียนในกรุงเทพอะ (อึก!! แก่แดด)

เรื่องของเรื่องคือเราไปเที่ยวทะเลกับกลุ่มญาติๆแล้วก็เพื่อนอะ พี่เขาก็เดินเข้ามาถามๆ น้องชื่อไรอะ มีแฟนรึยัง พี่ชอบนะ บลาๆ..แล้วก็ขอเบอร์ พี่เขาแบบ เหมือนเป็นคนขี้อายมากอะ แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไร พี่เขาก็ไปขอเบอร์เพื่อนเราแล้วเพื่อนเราให้ไป เราเลยคิดว่า "หืมมมมม ม่ออะ ยี๊ ไม่ชอบเลย" ปรากฎว่าตอนกลางคืนพี่เขาก็โทรมาเบอร์เพื่อนเรา...แต่ขอคุยกับเรา -////- อึกกกกกก เขินจ้าาาา แล้ววันต่อมาอะ เราไปเที่ยวอีกหาด ตอนสายๆเขาก็โทรมาว่ากลับหรือยัง เราก็เลยบอกไปว่ายังแต่มาอีกหาดแล้ว เขาก็วางไปแล้วซัก2-3ชั่วโมงก็โทรถามอีกว่าอยู่ตรงไหนเพราะตอนนี้เขาอยู่หาดเดียวกับที่เราไปเที่ยวแล้วนะ คิดอีกละ เฮ้ยยยย นี่ขนาดนี้เลยหรอ -////- เขิน คือเขินมากอะ พอ2-3วันพี่เขาก็ขอเฟซเราแล้วก็แอดมา ก็คุยกันไปเรื่อยๆ แล้วก็คบกันได้ประมาณปีครึ่ง เจอกันไม่บ่อยนะเพราะถึงบ้านเราที่กรุงเทพจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านพี่เขามากก็จริง...แต่เราไปบ้านที่นั่นเฉพาะปิดเทอมไง ตอนเลิกกันก็เสียใจนิดหน่อย(มาก) แต่คิดไว้ตั้งนานแล้วว่าเลิกกันไปก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะอยู่ไกลกันขนาดนี้ซักวันก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ไม่ช้าก็เร็ว แต่ทุกวันนี้เราก็ยังรักพี่เขาอยู่นะ เฮ้อออออ T^T